گاما آندرُمِدا

عاشقانه‌ترین موزیک دهه اخیر.

قبل از شروع گفت تو همه سالایی که تدریس کردم این مورد علاقه ترین بخش برام بوده. پرسیدیم چرا؟ گفت دقیقا داره زندگی انسان رو نشون میده. شروع کرد به کشیدن نمودار تنش-کرنش. گفت قبل از رسیدن به نقطه تسلیم اگه فشاری رو زندگیت باشه، هر لحظه که اون فشار حذف شه تو بر میگردی به همون زندگی قبلیتو خیلی عادی ادامه میدی. و آره در این صورت همه چی اوکیه. ولی ولی اگه این فشارا هی بیشترو بیشتر شدنو رسیدی به نقطه تسلیم، دیگه راه برگشتی نیست. حتی اگه تک تک اون فشار ها هم حذف بشن قرار نیست برگردین به زندگی عادیتون و قراره بالای نقطه تسلیم باقی بمونین. زمان میگذره و هنوز تو این وضعیت هستین. در هر صورت قراره برسین به اون قسمت بالا. بعد از گذشتن از نقطه تسلیم محکوم بودین به این اتفاق. و اون بالا جایی نیست جز تنش ماکزیمم یا درواقع نهایت چیزی که میتونستین تحمل کنین. و اون روزی که میرسین به تنش ماکزیمم، در ادامش نقطه شکست هم میاد و همه چی تموم میشه. کل زمانی که داشت اینارو تعریف میکرد یه بغضی ته گلوش بود ولی باز ادامه داد به تعریف کردن. این خاطرات به جا مانده از ترم پیش بود، و شاید این تنها چیزی بود که تو این همه سال دانشگاه یاد گرفتم.

خدایا خدایااا اگه حالتون خوبه قراره بهترش کنه. اگه نه، اتفاق خوبی قرار نبست بیفته. #بیکلام 𝘎𝘢𝘮𝘮𝘢𝘈𝘯𝘥𝘳𝘰𝘮𝘦𝘥𝘢𝘦火

این ازون زیبایی هاست که زبونمو بند میاره و هیچ ایده ای ندارم چی درموردش بگم. فقط روزی صد ها بار بهش گوش بدین و برای صد ها نفر بفرسیتنش. فقط بگم درمورد اینه که از یه شخصی خوشتون میاد ولی هیچوقت نمیتونین باهاش وارد رابطه بشین. 𝘎𝘢𝘮𝘮𝘢𝘈𝘯𝘥𝘳𝘰𝘮𝘦𝘥𝘢𝘦火

دوستان من یه گیتار الکتریک Cort x250 دارم (با آمپلی فایر) که بنا به دلایلی قصد دارم بفروش برسونمش. اگه خواستین به آیدیم(@the0so) پیام بدین.

اینم ازون آهنگاست که اگه اولین باره دارین میشنوینش واقعا بهتون حسودیم میشه. تک تک عناصر تشکیل دهندش زیبان. شان مورگان میگه دیل یهو بهم پیام دادو سر شوخی گفت بیا این آهنگو کاور کنیم. همین کارو میکنن و چیزی که قرار بوده صرفا یه سرگرمی باشه، تبدیل میشه به همچین شاهکاری. 𝘎𝘢𝘮𝘮𝘢𝘈𝘯𝘥𝘳𝘰𝘮𝘦𝘥𝘢𝘦火

باید بگم یک بار، حتی یک بار هم این بند منو ناامید نکرده. و اوج اون سیر تکاملیش برای من این آهنگ بود. این هم غم داره ولی غمش این شکلیه که "همینه که هست، حالا قبولش کنو ادامه بده." 𝘎𝘢𝘮𝘮𝘢𝘈𝘯𝘥𝘳𝘰𝘮𝘦𝘥𝘢𝘦火

"Locke 2013" من علاقه خاصی به فیلم های تک لوکیشنه دارم. و چی بهتر ازینکه ۱ ساعتو ۲۵ دقیقه با Tom Hardy عزیز تو یه ماشین تنها باشین. ۱ ساعتو ۲۵ دقیقه ای که متوجه نشدم چطور گذشت و حتی یک بار هم نیاز به پاز زدن نداشت. "یک روز پیش از بتن‌ریزیِ بزرگ در بیرمنگام، به آیون لاک، یکی از مدیران پروژه، خبر می‌رسد که برای زایمان زودرسِ بتان، یکی از همکارانش که هفت ماه پیش شبی را با هم سر کرده بودند، باید به لندن برود. علی‌رغم مسئولیتِ شغلی‌اش و این‌که همسر و فرزندانش برای دیدن مسابقهٔ فوتبال مهمی منتظرِ رفتن آیون به خانه هستند، او تصمیم می‌گیرد برای زایمان بتان خودش را به لندن برساند. در تمام طول مسیر با همسرش و خانمی که دارد فرزندش را به دنیا می‌آورد و مسئولین شرکت و معاونش که باید کار بتون‌ریزی را انجام دهد." این فیلم هیجان داره. نه هیجانی از جنس گلوله و ترس. یه حس واقعی، یه حسی که انگار همه مون تجربه ش کردیم و دغدغه لاک تبدیل میشه به دغدغه خودمون. بیاید باهاش همراه باشیم.

ینفر میگفت اگه قرار باشه وقتی این آهنگو پخش کردم تو سرم شلیک کنم، اون گلوله صبر میکنه تا آهنگ تموم شه. باید اعتراف کنم از زیباترین آهنگ هائیه که تا حالا شنیدم. اسم آهنگ، لیریک، و احساس وکالیست به قدری واقعیه که به چیزی بیشتر از یه آهنگ تبدیلش کرده. چیزی که تا ابد کنارتون می مونه. 𝘎𝘢𝘮𝘮𝘢𝘈𝘯𝘥𝘳𝘰𝘮𝘦𝘥𝘢𝘦火