'ClaMiaa

یک روح واحدند، ولی از بدن، جدا در اتحاد نیست “تو” از “او” و “من” جدا این دو، دو نیستند، تجلی وحدتند پس باطناً یک اند ولی ظاهراً جدا جسمش کنار خیمه و روحش کنار عرش این گونه هیچ کس نشد از خویشتن جدا می برد با خودش همه اهل بیت را پس داشت می شد از همه پنج تن، جدا حال غریب بهتر ازین که نمی شود این است آخر عاقبت از وطن جدا از نیزه ها بپرس چرا هر چه می کشید اصلاً نمی شد از بدنش پیرهن جدا در غارتش کسی به کسی پا نمی دهد یا می شود لباس جدا، یا بدن جدا افتاده است گوشه ی گودال سر جدا افتاده است گوشه ی گودال تن جدا این کشته هم حسین هم انگار زینب است این دو، دو نیستند، ولو ظاهراً جدا -🖤🌿-

علی اکبر لطیفیان

{ @ClaMiaa }

{ @ClaMiaa }

°•🪴⃟🌙•° { @ClaMiaa }

من، از اعماق وجودم، به آخر این قصۀ دور و دراز ایمان دارم؛ چون امید و شادی را درون خودم پیدا کرده‌ام، چون برای هر‌ آرزویم سخت جنگیده‌ام و از همۀ این‌ها مهم‌تر، من در این مسیر کسی را داشته‌ام که جوانۀ نور را در من شکفته کرده و مثل یک دوست نامرئی، هیچ‌وقت پشت هیچ بنده‌ای را خالی نکرده‌ است:)☘️💚 { @ClaMiaa }

‹‹ آدمهای هم فرکانس ، همدیگر را پیدا می کنند! حتی از فاصله های دور از انتهای افق‌های دور و نزدیک انگار جایی نوشته باشند که اینها باید به هم برسند یک روزی یک جایی ، با هم برخورد می کنند  آنوقت میشوند همدم؛ میشوند دوست اصلا میشوند هم شکل حرفهایشان میشود آرامش خنده هایشان ، کلامشان می نشیند روی طاقچه دل هم یادمان باشد حضور هیچکس اتفاقی نیست… ›› ﴾ @ClaMiaa ﴿

باید خریدارم شوی تا من خریدارت شوم؛ وز جان و دل یارم شوی تا عاشق زارت شوم، من نیستم چون دیگران بازیچه بازیگران! اول به دام آرم تو را وآنگه گرفتارت شوم:)☁️🫧 { @ClaMiaa }

‹ و نور همان امید بود؛ در پیچشِ شاخ‌‌ و‌ برگ‌ های تاریکی!💛‌✨ › { @ClaMiaa }

| تاریکی بسیار بود در میان خاک‌ها، ولی مگر نور امید از قلب‌هایمان نشأت نمی‌گرفت؟ پس از همان‌جا جوانه زدیم قوی تر از هربار:)💚🌱 | { @ClaMiaa }