|اَبَرنواَختَر|

فَكَمْ يَا إِلَهِي مِنْ كُرْبَةٍ قَدْ فَرَّجْتَهَا، وَ هُمُومٍ قَدْ كَشَفْتَهَا، وَ عَثْرَةٍ قَدْ أَقَلْتَهَا، وَ رَحْمَةٍ قَدْ نَشَرْتَهَا، وَ حَلْقَةِ بَلاءٍ قَدْ فَكَكْتَهَا..

اونجا که میگه: «اَلْحَمْدُلِلَّهِ مالِکِ الْمُلْکِ، مُجْرِي الْفُلْکِ، مُسَخِّرِ الرِّياحِ، فالِقِ الْاِصْباحِ، دَيَّانِ الدّينِ ، رَبِّ الْعالَمينَ» از كوچيك بودنم، کم تحملی‌ها و صبور نبودنم خجالت ميكشم.

دور؟ فکر نکنم‌. [سه شنبه ۱۴ فروردین ۴۰۳]

_

[وقت است..]

اقرار می‌کنم به گناه و بعید نیست منکر شود خدا و بگوید کجا؟ چه بود؟ "سجاد سامانی"

هیچ جا

تابلو شب قدر اثر عبدالحمید قدیریان