Somewhere

باید پذیرفت که هر شروعی، پایانی دارد.

تو با قلب ویرانه من چه کردی؟ ببین عشق دیوانه من چه کردی در ابریشم عادت آسوده بودم… تو با بال پروانه ی من چه کردی؟ ننوشیده از جام چشم تو مستم خمار است میخانه ی من، چه کردی؟ مگر لایق تکیه دادن نبودم؟ تو با حسرت شانه ی من چه کردی؟ مرا خسته کردی و خود خسته رفتی سفر کرده ، باخانه ی من چه کردی؟ جهان من از گریه ات خیس باران تو با سقف کاشانه ی من چه کردی؟ -افشین یداللهی

بخوان که زن، وطن است.

ضربه نفس‌هایش روی گردنم گلی قرمز در پس‌زمینه سبز می‌رویید.

It always hits at night.

It’s hard to trust when all you have from past is evidence why you shouldn’t.

خسته و تنها نشست. خودش را از بقیه جدا کرده و دور افتاده بود. هیچ‌کسی دور و برش نبود. سرش را به طرف پایین گرفت و به پاهایش نگاه کرد. همه رفته بودند... ساموئل بکت 📚همچنان به هیچ‌وجه

It’s hard to know the truth!