ب...زن...گاه

برساختن زن خانه‌دار تحصیل‌کرده در ایران ✍نویسنده: افسانه نجم‌آبادی برگردان: زهره اسدپور 🔲 «ترجمه‌ی این مقاله، به سال‌ها پیش و جستجویی جمعی برای دریافتن رابطه‌ی میان جنسیت و ملیت، باز می‌گردد. این که چگونه در هنگامه‌ی مشروطه و خیزش مردمی برای برساختن ایران مدرن، مساله‌ی زن، صورت‌بندی و به شكل زن خانه‌دار تحصیل‌کرده، در خدمت ایده‌ی پیشرفت قرار می‌گیرد، به خوبی در این مقاله بحث و بررسی شده است. انتشار این ترجمه، در این هنگامه، که طرح مساله‌ی زن، طلایه‌دار درافکندن طرحی جدید از ایران شده است، در حد خود، تاکیدی است برپیشینه‌ی  پیوند مساله‌ی زن با ایده‌ی پیشرفت. (توضیح مترجم) 🟨 برساختن زن خانه‌دار تحصیل‌کرده در ایران 🔺از میان مطالبی که این سال‌ها درباره‌ی زنان خاورمیانه در آغاز قرن بیستم نوشته شده‌ شماری توجه داشته‌اند که در این دوره موضوع مادری و همسری، به‌ویژه سامان‌دهی آن‌ به مدد راهنماهای علوم خانه‌داری، در مباحث مربوط به مفهوم «زن» اهمیت محوری داشته است. خواه گفته شود زنان خود این فرایند مدرن‌سازی و علمی‌کردن را برای بالا بردن منزلت‌شان در جامعه به کار بستند، یا بگویند این فرایند کارمایه‌های فمینیستیِ ممکن برای بیداری زنان را مهار و بی‌اثر کرد، یا حتی علمی‌شدن را فرایندی انضباطی و سامان‌بخش بدانند که استادانه زنانگی مدرنی در تقابل کامل با زنانگی سنتی پدید آورد، در هر صورت هیچ یک از این استدلال‌ها توجه کافی به تغییرات مهمی ندارند که مفاهیم مادری و همسری از سر گذراندند تا این گفتمان را به وجود آورند. ▫️اگر این استدلال آشنا درباره‌ تحصیل دختران- که زنان تحصیل‌کرده همسران و مادران بهتری از کار درمی‌آیند- بسیار سنتی جلوه می‌کند و با توجه به حساسیت‌های قرن‌بیستمی ما تقویت نقش‌های سنتی زنان تعبیر می‌شود، این سرخوردگی شاید برخاسته از بی‌توجهی به همان تغییرات مهم در مفاهیم «مادر» و «همسر» باشد که زیرمتنِ این استدلال را تشکیل می‌داد. در متن‌های فارسی، این مفهوم‌های هنجارین پیشامدرن معنایی مدرن یافتند که زنان را از «منزل» به «مدبّر منزل» تبدیل کرد. این تغییرات معنایی با جدل‌های مرتبط با آموزش در اواخر قرن نوزدهم و نخستین دهه‌های قرن بیستم پیوندی تنگاتنگ داشتند. نظام‌های آموزشی مدرن، که از آغاز به‌شدت جنسیتی بودند، نقش اصلی را در تولید زن مدرن بازی کردند، به مدد همان تکانه‌های سامان‌بخش و رهایی‌بخش که می‌خواهم در این مقاله بررسی ‌کنم. از این گذشته، امیدوارم نشان دهم که این دو تکانه‌ی به‌ظاهر متضاد درواقع تأثیر یک‌دیگر را شدنی ‌ساختند. برای زنان، امکانات رهایی‌بخش مدرنیته و «فناوری»های انضباطی آن سازندگی متقابل داشتند. 🟨 از «منزل» تا «مدیر منزل» 🔺مفاهیم هنجارین پیشامدرنِ همسر و مادر را می‌توان از رساله‌های اخلاقی دریافت که هدف‌شان خلق مرد مسلمان کامل بود، مرد خدا، مرد خانواده، و مرد اجتماع. این رساله‌ها با وجود تفاوت‌های فراوان نکات مشترکی دارند که اصل بحث من در این‌جا است: ▫️پدر، و نه همسر او، مدیر خانواده (مدبّر منزل) و مسئول انضباط و تحصیل کودکان (به‌ویژه پسران) بود، و لازم نبود که همیشه مادر بیولوژیک پرورنده و تیماردار کودک باشد و گاه ترجیح بر این بود که نباشد. این متن‌ها را مردان می‌نوشتند؛ تازه خواننده‌‌ی مفروض هم مرد بود، و در بخش انضباط و مدیریت خانه (سیاست و تدبیر) نیز او بود که در مقام سرپرست خانوار، در مقام صاحب‌اختیار دارایی، همسران، فرزندان، خدمتکاران و بردگان خطاب قرار می‌گرفت. نخستین نقش (سامان‌دهی دارایی‌) نه‌تنها بر سه نقش دیگر اولویت داشت که درواقع به نظر می‌رسید آن سه نقش دیگر در خدمت همان نقش‌اند. «زن‌گرفتن باید به نیت حفظ دارایی و ادامه‌ی نسل باشد؛ نباید از هوا و هوس یا نیت‌های دیگر سرچشمه گیرد».مرد را درباره‌ شرایط همسر خوب راهنمایی می‌کردند. («بهترین همسر زنی بود آراسته به زیورهای هوشمندی، پارسایی، خویشتن‌داری، زیرکی، حجب، لطافت، خوش‌خلقی، کنترل زبان، فرمان‌برداری از همسر، ازخودگذشتگی در خدمت به شوهر و ترجیح لذت او، متانت، و احترام به خانواده‌ خویش»).علاوه بر این، به مرد توصیه می‌شد چه‌گونه همسران خود را اصلاح و اداره کند: «همین که عقد ازدواج میان زن و شوهر منعقد شد، رویه‌ی شوهر در اداره‌ی همسرش باید در راستای سه محور باشد:القای هیبت، نشان دادن محبت و تسخیر ذهن او.» 🔺مادریت در این رساله‌ها بیش از همه با زهدان تصویر می‌شد، نه در مقام پرورنده و مربی- یعنی نقشی که مادران بعدی در متن‌های فارسی درباره‌ زنان و آموزش ملت در اواخر قرن نوزدهم داشتند. البته در بیش‌تر مطالب پیشامدرن درباره ی بچه‌داری به مادر هم نقشی هم در پرورش کودک داده شده، اما نقش اصلی او تأمین محیط زهدان برای بارداری و پرورش جنین پیش از تولد است./بیدارزنی ادامه‌ی مطلب #مادری #کار_خانگی #زنان_خانه_دار #تاریخ_زنان @be_zan_gah

به مناسبت یکسالگی #زن_زندگی_آزادی . . #مقاله #زهرا_اسماعیلی نشانه‌شناسی قیام ژینا: #موی_زنان در تقاطع تاریخی ارزش و اجبار #زن_زندگی_آزادی  یکساله شد! اما طنین فربادهای زن زندگی آزادی درگوش‌های سنگین مردسالاری عمری دارد به درازنای ستم تاریخی بر پیکر رنجور زنانگی. اینک این پیکر خسته اما هرگز از نفس نیفتاده ققنوس‌وار سر از خاک برداشته و رنج‌هایش را با صلابت فریاد زده. فریادی نه فقط از سر استیصال بلکه از سر آگاهی و حق‌خواهی. و اینچنین بود که خیزش شهریوری زنان ایران به مهر مهسای ایران به بزرگترین و به حق‌ترین انقلاب زنانه درطول تاریخ بدل شد. این بار زنان نه برای حق سقط جنین یا خشونت خانگی یا آزار جنسی ، نه برای برابری و عدالت جنسیتی و یا دستمزد برابر، بلکه برای ابتدایی‌ترین و بدیهی‌ترین حق خود که همانا انتخاب پوشش و اختیار بر بدن بود مشت‌ها را گره کردند. و از اینبدن تحت انقیاد بار دیگر آشنایی زدایی کردند. و در این آشنایی زدایی، عاملیت زنانه خود را بیش از پیش به رخ کشیدند. آنجا که مو و گیسو بعنوان بخشی از بدن کارکردی دگرگونه یافت.جایی که گیسو فقط گیسو و مو فقط مو نبوده و نیست. ادامه در اسلایدها👆👆 @be_zan_gah

‍ عدالت باروری با تمرکز بر حق زنان بر بدن خویش #زهرا_اسماعیلی عدالت باروری از مسائل مهم و اساسی در مباحث مربوط به فمنیسم و حق زنان بر بدن خویش است. این حق بر بدن نه یک شعار که یک اصل اساسی جهت  تعریف و بازتعریف زن در دنیایی است که از جهات مختلف مورد در صدد محدودسازی یا دست اندازی به حریم شخصی و به رسمیت نشناختن هویت مستقل او هستند. اصل عدالت باروری بر سه محور استوار است ؛ حق داشتن فرزند حق نداشتن فرزند (سقط جنین) و حق فرزند پروری در محیطی امن حق داشتن فرزند در حیطه استقلال شخصی زن مبنی بر تمایل او بر مادر شدن یا نشدن استوار است. یعنی انتخابی آزاد و آگاهانه تابع اصل خودمختاری . بر این اساس از ضروریات عدالت باروری دسترسی به وسائل پیشگیری ، خدمات تنظیم و کنترل خانواده است. دسترسی به سقط جنین امن و ایمن نیز در این حیطه جای میگیرد . این اصل ، باورها و هنجارهای سنتی مبنی بر "خانواده های همسان" و یا "خانواده های عادی و قابل پذیرش" که از پدر و مادر و فرزند(ان) تشکیل شده‌است را به چالش میکشد. بر این اساس فرزنداوری و حتی نهاد خانواده به خودی خود دارای ارزش تلقی نمیشوند . در اکثر فرهنگ‌ها اینگونه توصیف و تعریف شده که افراد (زنان)،بطور غریزی تمایل به فرزند و فرزند اوری دارند و کسانی که خارح از این مسیر حرکت میکنند مسلما "مشکل" دارند. این انگ مشکل دار بودن ، زنان را در هراسی دائمی مبنی بر ارزیابی خود قرار میدهد که "نکند عدم تمایل به باروری یا عدم امادگی، ناشی از عاملی درونی است که باید در اسرع وقت مداوا و درمان شود" تا در مسیر" عادی بودن" قرار بگیرد. زیرا اینطور تعریف میشود که زنانی که تمایلی به باروری و مادرانگی  از خود نشان نمیدهند از ریل عادی بودن خارج شده‌اند. پایان پخش اول

#عاطفه_رنگریز، فعال حقوق زنان و از زندانیان سیاسی سابق، دیروز یکشنبه طی یک تماس تلفنی کوتاه از بازداشت و حضور خود در زندان سمنان خبر داده تا این لحظه از علت بازداشت و وضعیت پرونده او اطلاعی در دست نیست

‍ ارزیابی مجدد اشکال کار: راهی به سوی فمینیسم ضدسرمایه‌داری #عاطفه_رنگریز «وقتی همه چیز برای فروش است، زنان به صرافت می‌افتند که چرا این همه کاری که می‌کنند بی‌پاداش می‌ماند.   کار هستی انسان‌ها یعنی: چه‌گونه زیستن آن‌ها، مناسبات و نوع زندگی و نقش کنشگری آن‌ها را، در زندگی تعیین می‌کند.* در بین اشکالِ موجودِ کار، کار خانگی بدون دستمزد و عموماً برعهده‌ی زنان است که در تولید ناخالص داخلی حساب نمی‌شود و در اقتصاد و جامعه نامرئی است. این امر سؤالاتی را برمی‌انگیزد؛ سؤالاتی از این قبیل که چرا کار خانگی زنانه و بی‌مزد است؟ و ماهیت این کار چیست که از کارِ دستمزدی متمایز می‌شود؟ کار خانگی در کدام شکلِ کاری – تولیدی و بازتولیدی – قرار می‌گیرد؟ و این کار چه نسبتی با مسأله‌ی ستم بر زنان دارد. تأکید بر این مسأله چه تفاوتی در مبارزه برای رهایی زنان ایجاد می‌کند؟ و آیا با دست گذاشتن بر کار خانگی افق جدیدی در مباحث و مبارزات فمینیستی گشوده می‌شود؟ با توجه به این سؤالات، ابتدا به مبحث کار نگاه می‌شود و اشکال کار مورد بحث قرارمی‌گیرد. دوم به بحث بازتولید اجتماعی پرداخته و بررسی می‌شود که چرا کار بازتولیدی به حاشیه رانده شده است. سوم به کار خانگی و نادیده گرفتنِ آن در سیستم اقتصادیِ سرمایه‌داری نگاهی انداخته می‌شود و در نهایت رویکردهای متفاوت جنبش‌های فمینیستی بررسی می‌شود که بر ارتباط کار خانگی و ستم بر زنان دست می‌گذارند.   طبقه و جنسیت برای توضیح کار خانگی چاره‌ای نیست جز این‌که مفهوم کلیدی کار و اشکال آن در سیستم سرمایه‌داری توضیح داده شود. مسأله‌ی کار خانگی دو مفهوم کلیدی طبقه و جنسیت را پررنگ می‌کند که سرنوشت زنان را رقم می‌زند. طبقه و این شکل تبعیض جنسیتی هر کدام به نوعی محصول سیستم سرمایه‌داری هستند که به تشدید و تثبیت اشکال مختلف ستم بر زنان و تبعیض علیه آن‌ها منجر شده است. ازاین‌رو سعی می‌شود که بسیار کوتاه به سازوکار سیستم سرمایه‌داری که بر سلطه و استثمار استوار است اشاره شود و بر این نکته تأکید شود که چه‌گونه سلطه و استثمار زنان به لحاظ اقتصادی و فرهنگی صورت گرفته است. اشکال کار «نیروی کار کالایی است که مالک آن یعنی کارگر مزدبگیر آن را به سرمایه‌دار می‌فروشد. چرا آن را می‌فروشد؟ برای این که زنده بماند.» (مارکس)[2] باید گفت سرمایه‌داری بر استثمار طبقه‌ی کارگر اتکا دارد و استثمار چیزی نیست جز خرید کار مزدی به بهایی کم‌تر از ارزشی که این نیروی کار خلق می‌کند. در واقع کارگر برای زنده ماندن ناچار به فروش نیروی کار خود است، زیرا وی ابزار تولید را در اختیار ندارد و به‌ناچار نیروی کارِ خود را چون کالا به سرمایه‌دار می‌فروشد و سرمایه‌دار نیز فقط بابت هزینه‌‌‌های اولیه‌ی کارگر برای بازتولید و زنده‌ماندن به وی دستمزد می‌دهد. سرمایه‌دار بابتِ نیروی کارِ کارگر جهت تولید به وی دستمزد می‌دهد و از کارگر می‌خواهد تمام نیرویِ کار خود را برای سود بیش‌تر صرف کار کند تا ارزش اضافی تولید کند. سرمایه‌دار در ازای کار ِکارگر فقط هزینهی سبد کالاهایی مانند غذا، سرپناه، آموزش، مراقبت درمانی و… را برای بازتولید نیروی کارش به او می‌دهد. پس«مزد چیزی نیست جز ارزش لازم برای بازتولید نیروی کار کارگر»[3] و بدین ترتیب استثمارکارگر اتفاق می‌افتد زیرا بخش اعظم ارزش تولیدشده توسط نیروی کارش به وی پرداخت نمی‌شود و به جیب سرمایه‌دار می‌رود. در این‌جا می‌توان دید که بخش زیادی از بازتولید نیرویِ کار نه توسط خود کارگر بل توسط زنان انجام می‌شود کارهایی مانند تهیه‌ی غذا، شست‌وشو، نگهداری از فرزندان و مراقبت از سالمندان. بنابراین علاوه بر کارهای تولیدی اشکال مهم و تعیین‌کننده‌ای از کار وجود دارند که عمدتاً کم‌منزلت محسوب می‌شوند و سرمایه‌دار برای آنها هزینه‌ای پرداخت نمی‌کند و به حوزه‌ی خصوصی رانده شده و با مفاهیمی‌چون عشق و مادرانگی و… پیوند خورده است. این‌جاست که باید به بازبینی مقوله‌ی کار پرداخت.

📕انقلاب در نقطه‌ی صفر کار خانگی، بازتولید و مبارزه‌ی فمینیستی ✍نویسنده: سیلویا فدریچی 🖍ترجمه: سروناز احمدی 📚 انقلاب در نقطه صفر" داستان زندگی روزمره هزاران زنی را روایت می‌کند که فکرشان درگیر نقاشی، موسیقی و یا کتابی است که هرگز قرار نیست آن را به پایان برسانند و یا اصلاً شروعش کنند، چراکه نه وقتش را دارند، نه پولش را و البته نشان می‌دهد که چطور همین زنان در سراسر جهان توانسته‌اند خود را سازماندهی و متشکل کنند تا مناسبات حاکم بر زیست روزمره‌شان را تغییر دهند و آغازگر انقلابی در نقطه صفر باشند. ▫️پ.ن: سروناز احمدی مترجم این کتاب، در بازداشت بسر می برد. #معرفی_کتاب

- فرگشت فکری ادبی اکبر بهداروند در شعر عابدین پاپی(آرام) - خوانش مجموعه شعر جدید نرگس دوست/ رضا امین - خوانش کوتاهی از شعر افسانه رئیسی/ یداله شهرجو - نگاهی به شعر «نگهبان آب ها» اثری از کورش کرمپور/ رضا روشنی ■ رویداد - آنجا که سخن بازمی ماند موسیقی آغاز می شود/ رونمایی از آلبوم موسیقی «درکوچه های خاطره» آیدین علیزاد پروین - جنسیت در عصر قاجار، سخنرانی ندا سنبلی؛ دانشجوی دکترای ایران اسلامی/ گزارش: شیما فلاحی ■ یادمان - علاءالدین حبیبی، هنرمندی با مردم/ احمد غفارزاده - هنرمندی مردمی و آوانگارد، گرامیداشت یاد استاد علاءالدین حبیبی

شماره 10 مجله «هنر و جامعه» شماره جدید مجله «هنر و جامعه»- در زمینه های هنر، اندیشه، و ادبیات- را می توانید پیش خرید نمایید. شماره 10 مجله «هنر و جامعه»- در حدود 400 صفحه و با بخش های مختلف همین روزها منتشر می شود. شما می توانید نسخه کاغذی مجله را با ارسال پستی رایگان پیش خرید نمایید. برای این امر کافیست مبلغ 250 هزار تومان به شماره کارت 5859831065829292 (بانک تجارت/ علی حامد ایمان) واریز کرده و تصویر فیش واریزی را برای ما ارسال کنید. ■ فایل دیجیتالی مجله را هم می توانید به قیمت 35هزار تومان از سایت جار به آدرس www.jaaar.com تهیه نمایید. آنچه در این شماره از مجله «هنر و جامعه» می خوانید: ■ امضاء - چگونه می توان بدن را به قاب جامعه بازگرداند؟!/ علی حامد ایمان ■ اندیشه - فیلسوفان فاجعه و دیالکتیک شر/ دکتر قربان عباسی ■ تاملات... - دیروز در تئاتر، امروز در صنعت- ادای دین به هم روزگارم، پرویز کلینی/ امیر علیزادگان - گروه تئاتر امروز، روایت یکصد سال تئاتر تبریز ■ موسیقی - رهبری ارکستر، هنر بیان موسیقی با اشاره هاست/ دکتر اصغر جنابی - رهبر موسیقی کلاسیک هستم/ گفتگوی اختصاصی با مایسترو الکساندر رهبری (علی رهبری) ■ عکاسی - شخصی‌سازیِ فضای عمومی از دو ديدگاه/ محسن بايرام‌نژاد - تطابق عكاسی و ادبيات/ فرانسوا برونه- ترجمه‌ي محسن بايرام‌نژاد - عکاسی مستند، تابع سردرگم یک معنای لرزان/ احسان قنبری فرد - مستندنگاری یا ستندسازی؟ نگاهی به قابلیت عکاسی مستند در بازتولید نظریات اجتماعی/ مهدي فاضل ■ تئاتر - سخن دبیر سرویس تئاتر/ دکتر فرزاد تقی لر - نگاهی از دریچه پسامدرنیسم به نمایشنامه هنر یاسمینا رضا/ محمد صادق دلیلی - مطالعه نشانه شناختی عناصرکارگردانی در تئاتر ابسورد/ الناز کریم داداشی - نمایشنامه شامگاه شوم/ رامین راستی - نمایشنامه یکشنبه های نابودگر/ نویسنده: ایلکر کوکلوک- مترجم: فرزاد تقی لر ■ نقاشی - نگاهی گذرا به آرت اکسپو تبریز/ علی صابونچی ■ تصویر و نگاه - کفش ها در آشویتس/ ترجمه: السا طباطبائی ■ تاریخ شفاهی - گفتگو با دکتر بهروز عزب دفتری، مترجم، مولف و استاد دانشگاه تبریز/ شیما فلاحی ■ نگاه زنانه - رمز و راز زنانه در نوشتار/ سمیه امینی راد - فمنیسم ایرانی سلبریتی‌محور است/ گفتگوی سمیه امینی راد با سپیده جدیری درخصوص مفاهیم مربوط به زنان - منطق تک صدایی و خشونت های زبانی/ روح اله رویین - دیگر بودگی/ زهرا اسماعیلی - شورِ‌ زنانه در اشعار آنا آخماتاوا/ محمدسجاد فتحی - به یاد آنیک، دختر هلندی/ سینا معتمدراد ■ کافه گردی - کافه‌های تبریز و ظهور سوژه‌ی زن مدرن در فضای عمومی شهر/ مهدی حمیدی شفیق - چایخانه ای به سبک کافه های امروزی در قلب تبریز ■ و خدایی که در این نزدیکی است، فرق فروید و نیچه/ حسین سلیمان پناه ■ شعر جهان - بوی دیروز هنوز با من است، شعرهایی از رمکو کامپرت/ برگردان: شهلا اسماعیل‌زاده - هفت شعر از هفت شاعرِ زنِ ترک/ برگردان: آیدا مجیدآبادی - شعرهایی از آتااول بهرام‌اوغلو/ مقدمه و ترجمه‌ی شعرها: از ابوالفضل پاشا - شعرهایی از فاضل حوسنو داغلارجا/ برگردان: مریم قربان‌زاده - جيمز جويس و آخرین شعرش/ نویسنده و مترجم: پيرايه يغمايی - شعرهایی از خورخه لوییس بورخس/ برگردان: مودب میرعلایی ■ شعر زنان ترکیه - نوشتن همچون نفس کشیدن است، گفتگو با توغچه یِردَلَن/ گفتگوکننده: نِسلیهان پَرشِنبه کولاک اوغلو- ترجمه: مجتبی نهانی - اشعاری از: بدریه کورکانکورکماز، بِریوان کایا، توغچه یِردَلَن، جانان سانلی، کلثوم چنگیز، سِراپ اردوغان، اِمَل ایرتم. ■ ادبیات معاصر ترکی - یاش مهندیسی/ ثریا خلیق خیاوی - اشعاری از: آرش احمدی، منیره اکبر پوران (اولکر اوجقار)، ویدا حشمتی، میرحسین دلداربناب، دکتر حسن ریاضی (ایلدیریم)، شهرام گلکار، ایلقار مؤذن‌زاده، فصیح وورال، غفور امامی‌زاده خیاوی، - دیل اؤز قابلییتلرینی عکس ائتدیرر! یازیچی و شاعیر قادیر جعفری بی‌له موصاحیبه/ موصاحیبه‌نی آپاران: ثریا خلیق خیاوی ■ شعر زنان آذربایجان اشعاری از: فریبا ابراهیمی، آنلار شریفی، مائده صالحی نژاد، ملیحه طاهریان، مژگان صیامی ■ شعر و ادبیات ایران - سخن سردبیر شعر و ادبیات ایران/ نرگس دوست - اشعاری از: رضا شین‌. راد، شاپور جورکش، منصور خورشیدی، کوروش همه‌خانی، شهرام شیدایی، بیژن الهی، هوتن نجات، ابوالفضل حکیمی، پروین نگهداری، محمد توکلی کوشا، عبدالله محمدزاده سامانلو، پوران کاوه، نرگس دوست، پگاه احمدی، نازنین‌ نظام شهیدی، زینب نیکونام، یان استرگرن (شاعر سوئدی)، - داستان کوتاه، برزخ/ آفاق شوهانی - داستان کوتاه، زنگار/ هوشنگ جودکی - داستان کوتاه، سرم پر از کف بود/ سپند ساکنیان - داستان کوتاه، کیف برزنتی/ حافظ امن‏زاده - نگاهی بر رمان «صدای‌ من کم؟» نوشته ناهید برادران اسکندانی/ فریبا چلبی‌یانی - خوانش و نقد «ای رنج از تو ممنونم» اثر رسول‌ رضایی/ رضا روشنی

شماره 10 مجله «هنر و جامعه» شماره جدید مجله «هنر و جامعه»- در زمینه های هنر، اندیشه، و ادبیات- را می توانید پیش خرید نمایید. شماره 10 مجله «هنر و جامعه»- در حدود 400 صفحه و با بخش های مختلف همین روزها منتشر می شود. شما می توانید نسخه کاغذی مجله را با ارسال پستی رایگان پیش خرید نمایید. برای این امر کافیست مبلغ 250 هزار تومان به شماره کارت 5859831065829292 (بانک تجارت/ علی حامد ایمان) واریز کرده و تصویر فیش واریزی را برای ما ارسال کنید. ■ فایل دیجیتالی مجله را هم می توانید به قیمت 35هزار تومان از سایت جار به آدرس www.jaaar.com تهیه نمایید. آنچه در این شماره از مجله «هنر و جامعه» می خوانید: 👤@goroobonline 👇