فایلی که میتونه زندگیتو بهتر کنه

حتی در مورد افراد نابینا متوجه این امر شده‌ام که به جای بهره گیری از عصایشان تقاضای کمک و راهنمایی می‌کنند. این نکته‌ایست که من آن را درک نمی‌کنم. عصا ابزاری در جهت کمک به نابینایان و کم‌بینایان به منظور جابجایی ایمن و سریع آنهاست، اما این همچنین نشانه‌ای برای افراد بیناست که آگاه باشند شما دارای محدودیت دید بوده یا فاقد بینایی هستید. عصا نشانه‌ای برای بیناها و همچنین کمکی برای نابینایان به حساب می‌آید. انجام این کار یعنی عدم استفاده از عصا هر از گاهی ایرادی ندارد، اما تکرار این امر مناسب نیست. در طول زندگی خود به عنوان فردی کم‌بینا این موضوع را دریافته‌ام. راهنمایی شدن در حال استفاده از عصا که به راهنمایی فعال مشهور است، یا راه رفتن در حالی که به دوست یا عضو خانواده نزدیک هستید، بسیار امنتر از تنها راه رفتن و صرفا دریافت راهنمایی است. استفاده از عصا به شما استقلال می‌بخشد تا بدون وابستگی به کمک و راهنمایی دیگران یا مطلع کردن آنها از جایی که هستید تردد کنید. از نظر من اینکه به عنوان فردی کم‌بینا که کاملا از پس همه موارد لازم برمی‌آید، به دلیل ترس از اتهام یا مورد قضاوت واقع شدن از به کارگیری عصا سر باز می‌زنم خندهدار است. و اکنون من یکی از مدافعین این امر یعنی استفاده از عصا می‌باشم! اما واقعا بر این باورم که لازم است آموزش‌های جامعتری به مردم درباره نابینایی داده شود: اینکه استفاده از عصا یا سگ راهنما چه معنایی دارد، و این امر چگونه به ما استقلال و آزادی عملی که برای حرکت به اطراف مانند دیگران بدان نیازمندیم را می‌بخشد. توضیح اینکه اینها نظرات و عقاید شخصی من از آنچه در طی سال‌ها به عنوان یک فرد آسیب‌دیده بینایی تجربه کرده و دریافته‌ام می‌باشند. احساس می‌کنم که در مجموع آموزش‌های کافی پیرامون معلولیت‌ها برای مردم وجود نداشته و لازم است برای توضیح این نکته که معلولیت نه تنها شما را در انجام کارها ناتوان نمی‌سازد، بلکه ممکن است ما راهی متفاوت را برای رسیدن به مقصدی مشابه برگزینیم اقداماتی صورت گیرد. من همچنین عمیقا معتقدم که کودکان نابینا باید از انجام رفتارهای کلیشه‌ای نابینایان منع شده و روش بهره گیری از توانایی درک فضا به طور مناسب به آنها آموزش داده شود. همه مردم از زبان بدن صرف نظر از اینکه شما آن را می‌فهمید یا خیر برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند، و بچه‌های نابینا باید آن را بیاموزند، و یاد بگیرند که به نشانه‌های دیگری از زبان بدن که مردم همیشه ناآگاهانه آنها را نشان می‌دهند گوش کنند. برای مثال زمانی که یک فرد در هنگام گفتگو لبخند می‌زند، شما می‌توانید این را در صدای وی بشنوید. نابینا بودن بدین معنا نیست که کودکان باید از فراگیری نشانه‌های بصری یا شنیداری کنار گذاشته شوند، بنابر این آنها نیز قادرند در گفتگوها شرکت جسته و رفتارهای اجتماعی مناسب را یاد بگیرند و انجام دهند. می‌دانم که این به نظر وحشتناک می‌رسد، اما حقیقت امر این است که این جامعه‌ای است که ما برای عضویت در آن و درک بهتر دنیای اطرافمان، باید هنجارهای اجتماعی موجود در آن را بپذیریم. تصور نمی‌کنم هیچ یک از کودکان دارای معلولیت نیازمند بهره‌مندی از مفاهیم و اصول اولیه مانند دیگران نباشند. همه ما می‌خواهیم که مورد پسند و پذیرش واقع شویم. حتی اگر این به معنای همرنگ شدن با جامعه باشد، خصوصا در زمانی که این رفتارها در مشکل یا بیماری خاصی ریشه نداشته باشند. باید در جهت کنار گذاشتن این رفتارهای ناخوشآیند تلاش کنیم تا مورد بی‌توجهی مردم واقع نشده و نادیده گرفته نشویم. درباره نویسنده: ساسی وایات یک وبلاگ‌نویس سیار نابینا، تولیدکننده محتوا و مشاور آگاهیدهنده امور مربوط به معلولیت است که کلیشه‌ها را به وسیله آموزش و حس شوخ‌طبعی به چالش کشیده و این توانایی را به شما می‌دهد که در برابر ناتوانی دارای اعتماد به نفس بیشتری باشید. او در سراسر جهان سفر می‌کند و به شما نشان می‌دهد که چگونه شما نیز قادر به انجام این امر هستید.

امنیت باشد. نابینایانی که معتقدند: «من به سبب نابینایی‌ام قادر به انجام این کار نیستم.». این مشکلی بزرگ در جامعه نابینایان است چرا که مردم را به مداخله و یاری رساندن تشویق و متقاعد می‌نماید، زیرا واضح است که شخص نابینا قادر نیست از عهده انجام امور مربوط به خود برآید. من اینگونه رفتارها را عمدتا در افرادی مشاهده کرده‌ام که توسط والدینشان مورد محافظت و حمایت بیش از حد قرار گرفته و خودشان فرصتی برای انجام کارها و آزمایش و خطا نداشته‌اند. نکته جالب توجه این است که این نظر از سوی شخص نابینایی مطرح شده که پیش از این بینا بوده و متأسفانه بینایی خود را از دست داده بود. این افراد عموما کمتحرک بوده و از انجام امور به تنهایی خودداری می‌کنند، در انتظار کمک دیگران می‌مانند، و اگر پیشنهاد کمک مورد نظر به آنها داده نشود، شخص به سرعت با این گفتار وارد عمل می‌شود: «مگر نمی‌دانی که من نمی‌توانم ببینم!». میان تماس تلفنی با بیمارستان و درخواست کمک از اپراتور به دلیل عدم تواناییتان در خواندن شماره ملی سلامت بالای نامهتان، و اینکه خودتان در مکانی آشنا یک لیوان آب برندارید به این دلیل که: «من نمی‌توانم ببینم» تفاوت وجود دارد. در آغاز که افراد بیناییشان را از دست می‌دهند، چه این فقدان بینایی معادل 5 درصد باشد و چه 95 درصد، دنیای اطرافشان دشوارتر، قدری استرسآور، و حتی گاهی اوقات کمی ترسناک می‌شود. اما ما به عنوان انسان به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده‌ایم که سازگار شده و بیاموزیم که با شرایط و محیط جدیدمان هماهنگ شویم. نابینایانی که در تمام عمرشان یا بیش از یک سال نابینا بوده‌اند، باید مهارت‌های اساسی را در قالب خدمات توانبخشی، حتی امکان برخورداری از حمایت روانی را فرا گرفته باشند. هیچ بهانه‌ای وجود ندارد که شما به سبب آن کمتر از اندازه‌ای که می‌خواهید استقلال داشته باشید، در نتیجه نباید به خود اجازه دهید تا به قالبی از نابینایان که به طور مستقل قادر به انجام کاری نیستند درآیید. عدم برقراری ارتباط چشمی با کسی که با وی گفتگو می‌کنید. یک فرد شاید کاملا نابینا بوده یا حتی به کمبود بینایی دچار باشد، اما من متوجه شده‌ام پس از سال‌ها بسیاری از آنها که بیناییشان را به طور کامل از دست داده‌اند، مایل نیستند به کسی که با وی در حال گفتگو هستند نگاه کنند. در برخی موارد حتی بدنشان نیز از شخصی که با وی صحبت می‌کنند دور می‌شود. این امر بسیار عجیب و از لحاظ اجتماعی ناخوشآیند است زیرا انسان‌ها از طریق نگاه کردن به یکدیگر با هم ارتباط برقرار می‌کنند، از این رو اگر سر شما، بدنتان، یا هردو رو‌به‌روی طرف دیگر مکالمه نباشد، ممکن است به عنوان عدم تمایل از سوی شما تلقی شود. این نشانه خاص نابینایی بیش از هر چیز مرا سردرگم می‌کند. تنها به سبب اینکه شما قادر به دیدن فردی که با وی گفتگو می‌کنید نیستید بدین معنی نیست که نمی‌توانید جهت صدای وی  را تشخیص دهید. نابینایان حقیقتا نیاز به درک این مطلب دارند که در اینجا مقصود نگاه کردن به فرد دیگر به صورت فیزیکی و به کمک چشمان نیست، زیرا در اکثر موارد طرف مقابل یا متوجه می‌شود که شما قادر به دیدن نیستید، یا این امر را در‌نیافته و همچنان به چهره شما نگاه می‌کند. اینکه سر و بدنتان را به جهت دیگری بگردانید ناخوشآیند و بی‌ادبانه به نظر می‌رسد. همچنان معتقدم که کارهای بیشتری باید انجام شود تا به مردم آموزش دهیم که حتی اگر شخص قادر به دیدن شما نیست، سعی خواهد داشت که به سمت شما رو کند تا نشان دهد که در حال گوش دادن به شما و برقراری ارتباط است. علاوه بر این، و مهمتر از همه، لازم است به کودکان و بزرگسالان گفته شود که به سمت شما بچرخند، حتی اگر این راهنمایی از طریق برقراری ارتباط کلامی و گفتن مواردی از قبیل «من در جهت عقربه‌های ساعت 2 شما هستم» باشد. با توجه به آنچه در طول زمان گرد آورده‌ام، فرد نابینا متوجه این امر نمی‌شود که خارج از مرکز گفتگو قرار گرفته است، اما حتی اگر این امر روی داد، وی باید تشویق شود تا به سمت شما برگردد. یک توضیح ملایم تا حد زیادی به حفظ جریان تعامل کمک کرده و کمتر ناراحتکننده است. نابینایانی که ترجیح می‌دهند به جای استفاده از عصایشان هدایت شوند. در اینجا به نابینایانی می‌پردازیم که از حمل عصایشان خودداری نموده یا آن را دور از دید دیگران نگاه می‌دارند و به جای استفاده از عصا ترجیح می‌دهند به وسیله کسی هدایت شوند. اینگونه به نظر می‌رسد که در جامعه نابینایان استفاده از عصا برای فردی که از مقداری بینایی برخوردار است مایه شرمساری محسوب شده و وی نباید از عصا استفاده کند. برخی افراد سرشناس ترجیح می‌دهند از عصا استفاده نکنند زیرا نمی‌خواهند به دلیل ظاهر آسیب‌پذیر در معرض قضاوت‌های منفی قرار گیرند. خود من تا زمانی که وضعیت بینایی‌ام چنان ضعیف شد که به سختی قادر به دیدن چیزی در جلوی بینی‌ام بودم، حاضر به استفاده از عصا نشدم.” من

• نام مقاله: Things I Don’t Get About Blind People • نکاتی در مورد نابینایان که درک نمی‌کنم • نویسنده: ساسی وایات • مترجم: پریسا جهانشاهی • منبع: Blind Girl Adventures یادداشت نویسنده: پست این هفته بحث‌انگیز خواهد بود. برای آنهایی که نمی‌دانند، من بینا متولد شدم، و تا سال 2013 هنوز از مقدار بینایی مفیدی برخوردار بودم. من افراد بسیاری با اختلالات بینایی و با وضعیت متفاوت نابینایی را ملاقات کرده‌ام، و در طول این مدت به عادت‌های بدی که در نابینایان ایجاد می‌شود پی برده‌ام. این موارد در آنهایی که نابینا متولد می‌شوند، یا افرادی که در سال‌های اولیه زندگیشان مقداری بینایی داشته اما بعد از بین رفته است شایعتر است. بدین امر معترفم که نباید مردم را بر اساس رفتارشان یا راه‌های مواجهه با شرایط بیناییشان قضاوت کنم، اما معتقدم که اینها دلایلی هستند که به سبب آنها مردم تمایل به عدم ارتباط با جامعه نابینایان، و دست‌کم گرفتن توانمندی‌های نابینایان و کم‌بینایان دارند. نکاتی در مورد نابینایان که برایم مبهم هستند. چرخاندن سر، به جلو و عقب تاب خوردن و تکان دادن دست‌ها. برای آنهایی که نابینایان را نمی‌شناسند باید گفت که آنها به منظور کسب آگاهی از فضای اطراف و دریافت تحریکات محیطشان این حرکات را انجام می‌دهند. همانگونه که یک فرد بینا با استفاده از چشم‌هایش به مطالعه فضای یک اتاق پرداخته و اطلاعات لازم را دریافت می‌کند: افرادی که کاملا نابینا هستند به سبب عدم وجود بینایی، قادر به انجام این کار نبوده، و به همین دلیل ممکن است به انجام حرکاتی که در بالا ذکر شد متوصل شوند. من می‌توانم دلیل اینکه فردی نابینا اقدام به انجام چنین حرکاتی می‌کند را درک کنم، اما واضح است که انجام این حرکات برای نابینایان ضرورتی ندارد. والدین و مدارس، به خصوص مدارس استثنایی باید در مورد دنیای بی‌کلام زبان بدن و حرکت‌های غیر‌ارادی به نابینایان آموزش دهند. اینگونه رفتارها به دلیل اینکه اکثریت مردم جامعه مبادرت به انجام آنها نمی‌کنند، از لحاظ اجتماعی ناخوشآیند هستند. گفتگو با فردی نابینا که در حالت نشسته یا ایستاده سرش را به طور مداوم از سویی به سوی دیگر می‌چرخاند، یا به شدت به جلو و عقب تاب می‌خورد آزاردهنده است. من نمی‌گویم این کار درستی است، اما افرادی که پیش از این هرگز با فرد نابینایی تعامل نداشته و اکنون در حالی با وی مواجه می‌شوند که اقدام به انجام چنین حرکاتی می‌نماید، ممکن است گیج شده و حتی در برخی موارد از گفتگو با وی خودداری نمایند. آموزش مفهوم زبان بدن به کودکان نابینا می‌تواند امری مثبت باشد زیرا آنها را قادر می‌سازد که به جای طرد شدن به سبب رفتارهای غیرمعمولشان، تعاملات بیشتری با همسالان خود داشته و روابط اجتماعی بهتری در آینده برقرار کنند. فشار دادن یا مالیدن چشم‌ها. گاهی اوقات نابینایان با انگشت چشم‌هایشان را به شدت فشار داده یا مکررا اقدام به مالیدن آنها می‌نمایند. این رفتار نوعی عادت عصبیست که برخی نابینایان در زمانی که عصبی یا کسل هستند مرتکب آن می‌شوند. این رفتار عادتی روانی به منظور کسب آرامش بوده و فاقد هرگونه ضرورت پزشکیست. حضور در کنار فردی نابینا که به انجام چنین عملی مبادرت می‌ورزد می‌تواند برای فرد بینا آزاردهنده باشد. این حرکت نه تنها دردناک به نظر می‌رسد، بلکه چشم‌ها معمولا در نظر مردم عضو حساسی هستند. تماشای شخص نابینایی که چنین رفتاری را انجام می‌دهد ممکن است فرد بینا را دچار ناراحتی کرده، به طوری که وی مایل به برقراری تعامل دوباره با آن شخص نباشد. راه رفتن شبیه یک زامبی. برای یک نابینا که بدون استفاده از عصا یا با کمک سگ راهنما راه می‌رود، گام برداشتن با دست‌هایی کمی دراز شده شبیه به حالت نگه داشتن نوزاد امری عادیست. این امری رایج بوده و اقدامی احتیاطیست که به آنها اطمینان می‌دهد که در هنگام قدم زدن بدون کمک خود را زخمی نمی‌کنند. نکته دور از انتظار این است که شخص نابینا به هنگام راه رفتن در محیطی آشنا یا ناشناس دست‌ها و بازوهایش را تا حد امکان دراز کند. من قربانی این نوع راه رفتن شده و حتی زمانی که هشداری کلامی مبنی بر اینکه من اینجا هستم دادم، لمس شده‌ام. نوع دیگر راه رفتن، حرکت به سبک زامبیست، به گونه‌ای که شخص نابینا دست‌هایش را کاملا دراز کرده، مچ‌ها را خم نموده و پاها را روی زمین می‌کشد. اگر شما نابینایی را در حال این گونه راه رفتن دیده باشید می‌دانید که این حالت تا چه اندازه نامناسب به نظر می‌رسد و باید به سرعت از سر راهش کنار بروید تا با وی برخورد نکرده یا به طور نامناسبی لمس نشوید. تفاوتی بزرگ میان کمی دراز کردن دست و چرخاندن بازوها به اطراف در هنگام راه رفتن وجود دارد. لازم است که والدین و سیستم آموزشی از این امر پیشگیری نمایند تا فرد نابینا بتواند درک کند که چگونه بی‌آنکه عجیب و غریب به نظر برسد یا رفتاری غیرعادی از خود بروز دهد در

یکی از بچه ها زحمت این لینکو کشیدن، دوست داشتین میتونید با فرستادن این پیام دوستان و آشناهاتونو دعوت به کانال بکنید اگر حس میکنید کانال میتونه بهشون کمک کنه

🔮 سفر به قلب‌ها و مغزها 🌌 اینجا هم کهکشانیست برای خودش ❄️ عالمی متفاوت در روانشناسی هم برای تو💖 که شاید از روانشناسی چیزی ندانی وهم برای تو🌟 که شاید بخواهی بیشتر بدانی ✨بکوب رو لینک ارزش یک بار دیدن رو داره👇 @bia_goosh_kon @bia_goosh_kon @bia_goosh_kon

است چند نوار بهداشتی را هدر دهد، اما آدم را از خجالت اینکه کسی متوجه نشت خون شود نجات می‌دهد». برخی نیز ترجیح می‌دهند در روزهای منتهی به قاعدگی خود لباس تیره یا دو لباس زیر بپوشند. برخی از شرکت‌کنندگان ما همچنین خاطرنشان کردند که یک لایه شرم اضافی هم وجود دارد که از متکی بودن به دیگران برای مطلع‌شدن از نشت ناشی می‌شود: «گاهی اوقات افراد بینا اگر ببینند شما خونریزی داشته‌اید یا نشت را تجربه کرده‌اید ممکن است بی‌ملاحظه  باشند. آنها نیز این تجربه را داشته‌اند، اما چون شما نابینا هستید، برخی افراد فکر می‌کنند که باید با شما به‌شکلی تحقیرآمیز رفتار کنند یا بیش از حد نگران شما باشند.» ازآنجایی‌که افراد دارای آسیب بینایی ممکن است هرگز از تجربه نشت توسط شخص دیگری آگاه نباشند، ممکن است احساس کنند که این مشکل خاص آنهاست. «کمی مثل این است که وقتی افراد بینا غذا را روی لباس‌هایشان می‌ریزند ما این موضوع را نمی‌بینیم و بنابراین ممکن است به‌عنوان یک فرد  نابینا این تصور را داشته باشیم که این اتفاقات فقط به این دلیل برای ما رخ می‌دهند که نابینا هستیم.» درک این موضوع که نشت می‌تواند برای هر کسی اتفاق بیفتد و چیزی نیست که مایه شرمساری شود بسیار مهم است. یکی از شرکت‌کنندگان به یاد می‌آورد که شخصی به او گفته بود که وی نشت خون پریود دارد: «این من را خجالت‌زده کرد، اما همچنین می‌دانستم که این اتفاق برای افراد دیگر هم می‌افتد، بنابراین آسمان به زمین نیامده است.» در مورد پریود صحبت کنید در حقیقت چیزی که به بسیاری از شرکت‌کنندگان ما کمک کرده است، یادگیری بیشتر در مورد سلامت قاعدگی و توانایی صحبت با دیگران در مورد این موضوع است. «حدود سال ششم در مدرسه با پریود آشنا شدم. با این‌حال در خانه هم با مادرم درباره آن صحبت کردم و یک کتاب بریل درباره بلوغ داشتم که حاوی بخشی درباره پریود بود. احساس می‌کردم در مورد این موضوع مطلع هستم و می‌دانستم چگونه آن را مدیریت کنم. چیزی را که به من گفته شده بود درک کرده بودم و آسیب بینایی‌ام در این زمینه مانعی برایم نبود.» «هرچه در مورد پریود بیشتر یاد می‌گیرم این موضوع را شگفت‌انگیزتر و الهام‌بخش‌تر می‌دانم. این واقعاً به من کمک کرد قاعدگی‌ام را درک کنم. شنیدن صحبت‌های زنان ورزشکار حرفه‌ای درباره پریودشان واقعاً برایم الهام‌بخش بود و مرا تشویق کرد که سعی کنم بدن خودم را بیشتر درک کنم.» درحالی‌که دوستان نزدیک و خانواده اغلب اولین نقطه تماس هستند، شرکت‌کنندگان ما بیان کردند که توانایی صحبت با سایر اعضای جامعه آسیب‌دیدگان بینایی برای یادگیری نحوه رسیدگی به مسائل خاص بسیار مهم است. در واقع یکی از شرکت‌کنندگان ما از طریق یک بحث آنلاین یاد گرفت که با چشیدن خون قاعدگی خود بررسی کند که آیا خونریزی دارد یا خیر. بهبود آموزش قاعدگی و امکانات عمومی شرکت‌کنندگان ما به‌خصوص برای یادگیری در مورد محصولات پریود مختلف و نحوه استفاده از آنها ارزش قائل بودند. یکی از شرکت‌کنندگان ما به یاد می‌آورد که مادرش به او یاد می‌داد که از نوار بهداشتی به‌صورت دست روی دست استفاده کند: «تصادفات زیادی رخ داد، اما در نهایت قلقش دستم آمد». با این‌حال، این درسی است که از نظام آموزش عمومی غایب است. بسیاری از افرادی که در نظرسنجی ما شرکت کردند ابراز تمایل کردند که با طیف وسیع‌تری از محصولات پریود آشنا شوند و به آنها فرصتی داده شود تا آنها را در مدرسه امتحان کنند. نیازهای خاص زنان دارای اختلالات بینایی که دوران پریودشان را سپری می‌کنند همیشه برآورده نمی‌شود. یکی از مشکلات بزرگ برای چندین شرکت‌کننده عدم دسترس‌پذیری سرویس‌های بهداشتی عمومی بود. همه سرویس‌های بهداشتی عمومی دارای سطل‌آشغال نیستند یا سطل‌آشغالی که تمیز باشد و رسیدن به آن با لمس‌کردن آسان باشد یا حتی در فاصله‌ای نزدیک به سنگ توالت باشد را ندارند. همچنین پیدا‌کردن و استفاده از دستگاه‌هایی که محصولات پریود را توزیع می‌کنند دشوار است، چیزی که با ارائه محصولات پریود رایگان در توالت‌های عمومی به‌راحتی حل می‌شود. مدیریت قاعدگی با وجود اختلال بینایی چالش‌های خاصی را به همراه دارد که گاهی نیازمند راهکارهای نوآورانه می‌باشد، اما این اطلاعات برای افرادی که عادت ماهانه دارند و همچنین به طور گسترده‌تر برای جنبش سلامت قاعدگی مفید است. از اعضای (VI Talk) به سبب اینکه باب این بحث را گشودند و پاسخ‌های خردمندانه آنها سپاسگزاریم. یادداشت‌ها: menstrual-matters.com: VI Talk: سازمان خیریه ثبت شده‌ای در انگلستان که از افراد نابینا و کم‌بینا، خانواده‌ها و دوستانشان حمایت می‌کند. این سازمان همچنین برای افرادی که در زمینه اختلالات بینایی فعالیت می‌کند، از جمله معلمان، مددکاران اجتماعی و متخصصان چشمپزشکی مفید است. این سازمان طیف وسیعی از خدمات و پشتیبانی از جمله اطلاعات و مشاوره، حمایت گروهی، فعالیت‌های اجتماعی، حمل و نقل

را به نابینایان و کم‌بینایان ارائه می‌دهد.

مشخصات نشریه: • نام مقاله: MANAGING PERIODS WHEN YOU HAVE A VISUAL IMPAIRMENT • مدیریت عادت‌ماهانه برای بانوان نابینا و کم‌بینا • مترجم: میثم امینی • منبع: Menstrual Matters یادداشت سردبیر: وب‌سایت (menstrual-matters.com) یک وب‌سایت غیر‌انتفاعی در زمینه سلامت و حقوق مربوط به قاعدگی است. این وب‌سایت یک نظرسنجی را از زنان نابینا در زمینه مدیریت عادت‌ماهانه انجام داده و نتایج این نظرسنجی را در قالب یک مقاله ارائه کرده است. در ادامه می‌توانید ترجمه این مقاله مفید را مطالعه کنید. دقت داشته باشید که این مقاله بر اساس فرهنگی دیگر نوشته شده است و شما می‌توانید با توجه به ملاحظات اجتماعی و مذهبی از همه یا بعضی از توصیه‌های این مقاله استفاده کنید. چرخه پریود خود را دنبال کنید و با تغییرات بدن خود آشنا شوید دشوارترین موضوع در مورد عادت‌ماهانه برای شرکت‌کنندگان در نظرسنجی ما دانستن این بود که پریود آنها چه وقت شروع می‌شود. همه آنها پیشنهاد کردند که زمان شروع عادت‌ماهانه خود را بنویسید تا بتوانید طول معمول یک چرخه پریود را محاسبه کنید. با این کار، بعضی توانسته‌اند الگویی را پیدا کنند که با استفاده از آن بتوانند زمان پریود بعدی خود را تخمین بزنند: «برای من معمولاً چرخه بعدی کمی بعد از ماه قبل شروع می‌شود؛ بنابراین مثلاً اگر در ۱۲ نوامبر پریود شوم، در دسامبر پریودم کمی دیرتر خواهد آمد.» توجه داشته باشید که طول چرخه پریود در هر چرخه معمولاً بین ۲ تا ۴ روز متغیر است؛ بنابراین این روش می‌تواند فقط یک تاریخ شروع تقریبی را ارائه دهد. برای دیگران، این موضوع پیچیده‌تر است: «بعضی از چرخه‌های پریود من بسیار طولانی بود و برخی اوقات بسیار کوتاه.». در چنین موقعیت‌هایی، یا صرفاً برای داشتن روشی دقیق‌تر برای پیش‌بینی یک چرخه، شرکت‌کنندگان ما متوجه شده‌اند که توجه‌کردن به تغییرات فیزیکی که در روزهای قبل از وقوع پریود تجربه می‌کنند و دنبال‌کردن این تغییرات کارآمدترین روش تشخیص زمان وقوع پریود است. از این گذشته، همان‌طور که یک نفر به ما گفت، «بدن من معمولاً در سرنخ‌دادن به من در این مورد بسیار خوب عمل می‌کند.» «من معمولاً می‌دانم که پریودم نزدیک است، چون احساس دل‌درد می‌کنم. وقتی این دل‌درد خیلی بد است می‌دانم که پریودم دارد از راه می‌رسد. همچنین تمایلات جنسی‌ام خیلی بیشتر از معمول می‌شود که این هم یک سرنخ دیگر است.» «وقتی پریود من نزدیک می‌شود پستان‌هایم بسیار حساس می‌شوند، بیش از معمول می‌نوشم و در روزهای آخر قبل از پریود ممکن است زودتر از معمول عصبانی شوم.» «من چند روز قبل از پریودم هوس می‌کنم کاکائو بخورم و صورتم لک می‌زند. همچنین به زمان پریود که نزدیک می‌شوم دل‌درد می‌گیرم و احساس خستگی می‌کنم.» از حواس دیگر خود استفاده کنید حتی اگر بدانید چه زمانی باید منتظر پریود خود باشید، وقتی دارای آسیب بینایی هستید تشخیص اینکه آیا واقعاً خونریزی دارید یا نه ممکن است دشوار باشد. بسیاری از ما زمانی که فکر می‌کنیم پریودمان شروع شده است احساس «خونریزی کاذب» را تجربه کرده‌ایم، اما معلوم شده که چیزی نیست یا فقط مقداری ترشح شفاف بوده است. همچنین ممکن است متوجه شوید که لباس زیرتان خیس شده است، شرکت‌کنندگان ما به ما گفتند که تشخیص اینکه آیا این خیسی خون است یا ترشح بدون دیدن رنگ آن اغلب دشوار است. شرکت‌کنندگان در نظرسنجی ما دریافته‌اند که ساده‌ترین راه برای تشخیص این دو از هم بوییدن یا چشیدن آن است. مایع پریود (به سبب آهن موجود در گلبول‌های قرمز خون)، مزه یا بوی فلزمانند دارد درحالی‌که ترشحاتی که مربوط به قاعدگی نیستند شور / تند است. توجه داشته باشید که انجام این کار چیز بد یا عجیبی نیست. مایع قاعدگی یک محصول دفعی مانند ادرار یا مدفوع نیست، بنابراین مواد زائد یا سموم را از بدن دفع نمی‌کند. این مایع فقط سلول‌های پوشش داخلی رحم شما که  (بسیار شبیه سلول‌های موجود در داخل گونه شماست) به همراه  مقداری خون و سایر مایعات «پاک» است. به یاد داشته باشید که همه نشت خون پریود را تجربه می‌کنند ما علاقه‌مند بودیم بدانیم که آیا افراد دارای آسیب بینایی نسبت به افراد بینا بیشتر، کمتر یا به همان اندازه تحت‌تاثیر شرم ناشی از نشت خون پریود قرار می‌گیرند. متأسفانه به نظر می‌رسد که پریود ممکن است بار مضاعفی را بر دوش شرکت‌کنندگان ما قرار دهد: آنها در مورد تحقیر احتمالی نشت خون پریود ابراز نگرانی کردند، زیرا تشخیص شروع جریان قاعدگی و هر گونه لکه برای یک فرد نابینا یا کم‌بینا دشوارتر است. به‌علاوه آنها در جریان انجام اقدامات اضافی برای محافظت در برابر نشت با هزینه‌های اضافی مالی و عاطفی مواجه می‌شوند. برای مثال، بسیاری از شرکت‌کنندگان سعی می‌کنند با استفاده از یک یا گاهی بیش از یک نوار بهداشتی قبل از پریود احتمال نشت خون پریود را به لباس یا نشت آن روی سطوح دیگر را کاهش دهند. «این کار ممکن

اینم یکی از دوستام لینک کانال رو بهش دادم که برای رفیقهاش بفرسته، و بنده خدا ی همچین خلاقیتی به خرج داده تا دوستاش جذب کانال بشن و بهمون سری بزنن، مرسی که هستی و ممنونیم ازت که همچین متن قشنگی نوشتی، 💐💐💐💐 شماها هم اگر کانال رو قابل میدونید میتونید به دیگران معرفی کنید تا بیان، چه کسانی که رشتشون مرتبطه، و چه دوستانی که رشتشون نیست، چون مطالب هم تخصصیه و هم عمومی خلاصه منتظر حضور سبز دوستان جدید هستیم 🥳🥳🥳🥳🥳🥳

🔮 سفر به قلب‌ها و مغزها 🌌 اینجا هم کهکشانیست برای خودش ❄️ عالمی متفاوت در روانشناسی هم برای تو💖 که شاید از روانشناسی چیزی ندانی وهم برای تو🌟 که شاید بخواهی بیشتر بدانی ✨بکوب رو لینک ارزش یک بار دیدن رو داره👇 @bia_goosh_kon @bia_goosh_kon @bia_goosh_kon