#тунги_мутолаа
"
Энди йигирма учга кирдим, лекин тирик ўликка айланиб қолгандайман. Инстаграм, Ютуб, Твиттер, Фейсбук (томоғига бармоғини юргизиб) мана бу еримга келди, тўйдим, тўйиб бўлдим. Ҳамма нарсадан чарчадим, бездим. Ҳар хил мотивациялар ҳам жонимга тегди, мен одам бўлиб яшашни истайман, мен тонгда туришни ва тиниқ ҳаводан сипқоришни, бош кўтараётган қуёшни томоша қилишни ва ундан завқланишни истайман, лекин мен соат тўққизларда, гоҳида ундан ҳам кеч тураман, ҳатто шу оддий, ўз қўлимда бўлган истагимни бажариш учун ҳам иродам етмайди. Нимадир тўсқинлик қилади ва у билан курашда мен доим мағлубман. Қачондир эрта туришни ўрганганимда менинг кўксимда қуёшдан шавқ туйиш ҳисси тирик бўладими ёки йўқ, билмайман, ўлай агар ҳаммасини англашга ожизман, тушунтириб ҳам беролмайман.
Мен эркин ва ўз касбимнинг устаси бўлишни истайман, лекин бунга ҳам йўл қўйишмайди, отам бутун умр бизни боққанлигини миннат қилади, меҳнатдан эмас, у олган порадан кун кўрганимизни отамга тик айтолмайман, агар эратага қўлга тушиб қолса “сизлар учун қамалдим, тирикчилик” дейди. Аслида, бизнинг болалик қанчалик даҳшатли ўтганини билмайди? Ҳеч қачон биз учун бўлмаган, ўзининг кайфи учун шундай яшаган, шахсан мен шундай ўйлайман, лекин акаларим бу фикрга қўшилмайди. Менинг ҳеч эсимдан чиқмайди, онам бечора тонггача отамни кутиб ўтирар, отам эса ғирт маст, ўйнашининг отини қўшиққа солиб куйлаб кириб келарди. Гоҳида уйга келганини ҳам чалкаштирб қўярди, онамни ўйнаши деб ўйлар ва “менинг хотиним ва болаларим бор, бузуқи" деб онамни тепиб қоларди, у ҳамма нарсани алмаштириб қўйганди, пулни бахтга, болалигимизни яратиб қўйган шароитларга баҳолаб бўлганди.
Отам оддий одам бўлишини, пули қолмаганда битта нонни сувга ботириб ейишни, лекин хотиржам, бошқалардай отани қучоқлаб, ҳидлаб ухлашни орзу қилардик. Лекин отам ўзгармайди, бизни ҳам ўз қонунларидан бир қадам ҳам чиқишимизни истамайди. Мен эса ҳеч кимга қарам бўлишни хоҳламайман, 23 га кирдим ва мустақил бўлгим келади, лекин ўзимга ҳам пул топиш ва ишлаш ёқмайди, менда меҳнат қилиш ҳисси шаклланмаган, ўзи умуман мен вояга етганманми, деб ўйлаб қоламан, пишмай узилган ўрик каби бужмайганман. Лекин бари бир ҳеч кимга бўй сўнишни истамайман, мен ўқишдан ҳеч қониқмаяпман, мен хато қилсам ҳам, ютуққа эришсам ҳам ўзимники бўлишини истайман, ўзимники?
Мен Самарқандда туғилганман. Сиз ҳозир ўғиз кўпиртириб мақтаган ўша қадим шаҳарда! Уйимиз деворидан Бибихоним масжидининг нураган деворлари кўриниб турарди, лекин бирор марта кирмаганман, ёнидаги компьютер хонада эса соатлаб қолганман, у ердан ўтувчи оқ билак қизларга тамшаниб умрим ўтган.
Менга ҳеч ким, ҳеч бир одам шундай улуғ шаҳарда туғилганимни ва бунинг қадрига етишим кераклигини айтмаган, қайтанга кимнидир алдаб бозордан пул қилишни ўргатишган ва мен немис сайёҳининг чакмонини ўғирлаб қўлга ҳам тушганман, отамнинг танишлари туфайлигина қамалмай қолганман. Мен ўз шаҳрим ҳақида мана шу зерикарли асарда ўқияпману, нимага ҳеч нима билмай катта бўлганим ҳақида ўйлаяпман. Мен билган самарқандликлар ўзларнинг Америкада энг кўп эканлиги билан мақтанишади, нони, сомсаси, оши билан мақтанишади, лекин қаҳрамонлари, илми, довюрак шахслари билан эмас, улар “Green Card”ни энг кўп ютиши билан мақтанади, Америкада энг кўп қора ишдалиги билан фахрланадилар. Мен Америка ҳақида самарқандликлар тўқиган афсоналарни эшитиб катта бўлган авлодман. Улар учун ватанпарварлик тезроқ лотерея ютиб Самарқанддан кетишдир! Агар ютолмаса, Мексика ўрмонларидаги тимсоҳларнинг оғизга кенжа боласини ташлаб бўлса-да, Америкага ўтиб олишга тайёр? Сен Самарқанднинг буюклиги ҳақида гапиряпсану, мен негадир у ердан фақат қочишга интилган одамларни танишимни ўйлаяпман, холос!"
Ёзувчи Жавлон ЖОВЛИЕВнинг ёшлар ҳаётига бағишланган янги драмасидан.
#mushtumjurnali дан олинди
📲 https://t.me/humozominonline