dixsept'

«گلدان‌ها،چارپایه‌‌ی کوچک چوبی،لیوان چای، تای نیمه باز حوله‌ی حمام،با همین‌ها بعدازظهر جمعه را به شب می‌رسانم اصلا دوست ندارم سر بالا بیاورم غروب را ببینم»

شنيدم كه چون قوي زيبا بميرد فريبنده زاد و فريبا بميرد شب مرگ تنها نشيند به موجي رود گوشه‌ای دور و تنها بميرد در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب كه خود در ميان غزل ها بميرد گروهي بر آنند كاين مرغ شيدا كجا عاشقي كرد ؛ آنجا بميرد شب مرگ از بيم آنجا شتابد كه از مرگ غافل شود تا بميرد من اين نكته گيرم كه باور نكردم نديدم كه قويی به صحرا بميرد چو روزی ز آغوش دريا برآمد شبی هم در آغوش دريا بميرد تو دريای من بودی آغوش وا كن كه ميخواهد اين قوی زيبا بميرد.

'دوستش دارم.

کاش می‌فهمیدم چه کسی درحال نواختنِ...

دَوام-