گوشه و کنار سینماتوگراف

این پل ها را خراب نکنید! نعمت الله فاضلی مشغول خواندن کتاب خواندنی " گرگ پالان دیده" استاد محمد ابراهیم باستانی پاریزی هستم. در فصل " شب خیزان راه معرفت" حکایتی آموزنده از استاد شدن مرحوم استاد فاضل تونی، استاد ممتاز ادبیات فارسی دانشگاه تهران نقل می کند. می نویسد در زمان رضا شاه و سرآغاز دوره دکتری ادبیات فارسی مقرر بود " هیات ژوری امتحان دکتری، از جهت اهمیت و شکوه جلسه" استادان با لباس رسمی استادی حاضر شوند. این لباس کلاه و ردایی داشت شبیه "ردای کشیشی". مرحوم فاضل تونی روحانی بود و " از پوشیدن این لباس و درآوردن لباس روحانیت اکراه داشت، و تنها به همین دلیل از شغل استادی استعفا داده، و از حضور در کلاس درس و جلسات درس خودداری کرده بود" (باستانی پاریزی ۱۳۹۸: ۲۱۰). این خبر به گوش علی اصغر حکمت وزیر علوم وقت می رسد و ایشان نامه ای به استاد فاضل تونی می نویسد: راجع به استعفا از ادامه تدریس در دوره دکتری- به ملاحظه اشکال تهیه لباس رسمی استادی- اشعار می دارد که پذیرفتن این استعفا برای وزارت فرهنگ مقدور نیست، زیرا کسانی که می خواهند در این کشور تحصیلات خود را به عالی ترین درجه برسانند باید از فضل و دانش شما بهره مند شوند" ( همان ۲۱۲). سپس ادامه می دهند که شما می توانید لباس استادی هم نپوشید. قصه به همین سادگی و روشنی است. وزیر علوم وقتی آدم دانا و حکیمی مثل علی اصغر حکمت باشد می فهمد که اخراج یا استعفا یا بازنشستگی استاد اهل فضل، خیانت به علم و ادب و ناموس ملت و مملکت است و می داند به قول استاد باستانی پاریزی: "استاد، اگر استاد است باید نازش را خرید و حرف او را شنید و با او مدارا کرد"(همان ۲۰۹). استاد باستانی سپس نقل قولی خواندنی از دیوید راسل می آورد: "سخت ترین چیزی که باید یاد گرفت این است که در زندگی یاد بگیری از روی کدام پل باید رد شد و کدام پل را خراب کرد؟"( همان ۲۱۳). این برخورد علی اصغر حکمت، حکمت ها دارد، اما می دانم گوش شنوایی نیست و باز کردن آن راه به جایی نمی برد. فقط این را نوشتم تا بگویم چنین وزرایی هم در مملکت داشته ایم. فقط به آنها که کارشان خراب کردن پل هاست، یادآوری می کنم که تاریخ هیچ چیز را فراموش نمی کند. همان طور که حکایت بالا ثبت شده است بر جریده عالم، حکایت شما هم ثبت می شود و آیندگان قصه ها از شما بگویند. اگر دل تان برای ایران و ایرانیان نمی سوزد، که نمی سوزد، به آبروی خودتان رحم کنید. حال، خود دانید! این سخن حافظ را هم به خاطر بسپارید: به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر به بند و دام نگیرند مرع دانا را

این پل را خراب نکنید! نعمت الله فاضلی مشغول خواندن کتاب خواندنی " گرگ پالان دیده" استاد محمد ابراهیم باستانی پاریزی هستم. در فصل " شب خیزان راه معرفت" حکایتی آموزنده از استاد شدن مرحوم استاد فاضل تونی، استاد ممتاز ادبیات فارسی دانشگاه تهران نقل می کند. می نویسد در زمان رضا شاه و سرآغاز دوره دکتری ادبیات فارسی مقرر بود " هیات ژوری امتحان دکتری، از جهت اهمیت و شکوه جلسه" استادان با لباس رسمی استادی حاضر شوند. این لباس کلاه و ردایی داشت شبیه "ردای کشیشی". مرحوم فاضل تونی روحانی بود و " از پوشیدن این لباس و درآوردن لباس روحانیت اکراه داشت، و تنها به همین دلیل از شغل استادی استعفا داده، و از حضور در کلاس درس و جلسات درس خودداری کرده بود" (باستانی پاریزی ۱۳۹۸: ۲۱۰). این خبر به گوش علی اصغر حکمت وزیر علوم وقت می رسد و ایشان نامه ای به استاد فاضلی تونی می نویسد: راجع به استعفا از ادامه تدریس در دوره دکتری- به ملاحظه اشکال تهیه لباس رسمی استادی- اشعار می دارد که پذیرفتن این استعفا برای وزارت فرهنگ مقدور نیست، زیرا کسانی که می خواهند در این کشور تحصیلات خود را به عالی ترین درجه برسانند باید از فضل و دانش شما بهره مند شوند" ( همان ۲۱۲). سپس ادامه می دهند که شما می توانید لباس استاد هم نپوشید.  قصه به همین سادگی و روشنی است. وزیر علوم وقتی آدم دانا و حکیمی مثل علی اصغر حکمت باشد می فهمد که اخراج یا استعفا یا بازنشستگی استاد اهل فضل، خیانت به علم و ادب و ناموس ملت و مملکت است و می داند به قول استاد باستانی پاریزی: "استاد، اگر استاد است باید نازش را خرید و حرف او را شنید و با او مدارا کرد"(همان ۲۰۹). استاد باستانی سپس نقل قولی خواندنی از دیوید راسل می آورد: "سخت ترین چیزی که باید یاد گرفت این است که در زندگی یاد بگیری از روی کدام پل باید رد شد و کدام پل را خراب کرد؟"( همان ۲۱۳). این برخورد علی اصغر حکمت، حکمت ها دارد، اما می دانم گوش شنوایی نیست و باز کردن آن راه به جایی نمی برد. فقط این را نوشتم تا بگویم چنین وزرایی هم در مملکت داشته ایم. فقط به آنها که کارشان خراب کردن پل هاست، یادآوری می کنم که تاریخ هیچ چیز را فراموش نمی کند. همان طور که حکایت بالا ثبت است بر جریده عالم، حکایت شما هم ثبت می شود و آیندگان قصه ها از شما بگویند. حال، خود دانید!

من از همان چند روز پیش که این ماجرای همستر را شنیدم، کوچکترین اعتنایی به آن نداشتم و حتی یکی دو بار با نزدیکانی که برایم لینکش را فرستادند، دعوایم شد. به چند دلیل ساده: اولاً وقتی تب یک چیزی همه را می‌گیرد، مطمئنم که اگر تقلب و حقه‌بازی پشت آن نباشد، لااقل چیزی هم نیست که بشود روی ارزش و اعتبار آن حساب کرد. دوم اینکه یک اصل ساده اقتصادی وجود دارد که هر چیزی که فراوان و در دسترس همه باشد، از لحاظ اقتصادی واجد ارزش زیاد نیست و به ناگزیر ارزان یا بسیار ارزان خواهد بود. سوم اینکه اگر حتی خیلی هم باارزش می‌بود، من حاضر نیستم پولی را که از کار واقعی خودم و خلاقیت خودم به دست نیامده داشته باشم. این یک اعتقاد شخصی است. مخصوصاً اگر قرار باشد از یک نوع بیگاری مثل مدام دست زدن روی صفحه تلفن همراه پول دربیاورم، ترجیح می‌دهم از گرسنگی بمیرم و این کار را نکنم.

لیستی از بهترین کانال های تلگرام پست موقت بوده حتما جوین شوید . https://t.me/addlist/7xx9DVWqFkljMGQ5

📝رییس جمهور دلخواهم کیست؟ 🔻نعمت الله فاضلی، 14 خرداد 1403 ✅ دوستی پرسید اگر حکومتی دموکراتیک و انتخاباتی رقابتی و حزبی داشتیم، رییس جمهور دلخواهت چه ویژگی هایی داشت؟ 🔻گفتم حال که نه حکومت دموکراتیک داریم نه انتخابات رقابتی. گفت با این فرض که دموکراتیک و رقابتی باشد، رییس جمهور دلخواهت چه ویژگی هایی خواهد داشت؟ ✅ گفتم سیاستمدار و فعال سیاسی نیستم، اما در مقام شهروند ایرانی، ویژگی های رییس جمهور دلخواهم را برایت می گویم. 🔻گفتم کسی که ایران را عاشقانه دوست بدارد و در عمل و نظر اولویت اول و آخرش آبادی و آزادی ایران و خوشبختی ایرانیان باشد. مساله اش ایران باشد نه هیچ آرمان ایدیولوژیک دیگری. کسی که مفهوم منافع ملی ایران را خوب بشناسد. 🔻کسی که شایستگی های اساسی سیاستمدار تمام عیار ایرانی را دارد. به زبان و ادبیات فارسی به نحو عالی تسلط دارد و می تواند به این زبان با درستی و بلاغت و خلاقیت کامل بیندیشد، سخن بگوید و مهم تر، بنویسد. 🔻کسی که افتخارش این است که شایستگی هایش اکتسابی اند نه وراثتی و انتسابی. سید بودن افتخارش نیست، بل افتخارش باسوادی است؛ سواد سیاسی، سواد اقتصادی، سواد فرهنگی، سواد اجتماعی، سواد ارتباطی، سواد هنری و دیگر سوادها را به حد کفایت مقام رییس جمهور ایران دارد. کسی که آگاهی ملی دارد و می داند آگاهی ملی یعنی چه. 🔻کسی که افتخار می کند در مقام رییس جمهور و برگزیده ملت ایران  "اندیشه ای مستقل" دارد نه "اندیشه ای منقاد و مقلد و مطیع". افتخارش خلاقیت ها و شهامت هایش باشد نه تبعیت و بله قربان گویی هایش. 🔻کسی که افتخار کند چنان عالی مدیریت می کند که وقت کافی برای استراحت، مطالعه و تفکر دارد؛ نه این که خسته و آشفته و مدام در حال دوندگی باشد. در یک کلام، افتخارش دانایی اش باشد نه دوندگی اش. 🔻کسی که  افتخار کند در کارنامه و زندگی اش فکر و اندیشه ای را پی گرفته و کتابی ارزشمند یا اثر هنری قابل و ماندگاری را خلق کرده است؛ نه این که به شعارهای ساده زیستی و زهدمآبی اش ببالد. 🔻کسی که در حکمرانی، الفبای "حکمرانی خوب" را بشناسد و عمیقا درک و درونی کرده باشد و در عمل آن را نشان دهد. نه این که معیار حکمرانی اش جلب رضایت عده ای  خاص باشد. عقلانیت هدایت کننده اش باشد نه تعصبات سیاسی و دینی و فرقه ای. 🔻کسی که عمیقا باور دارد و افتخار می کند نماینده و برگزیده همه شهروندان ایران است، چه مسلمان یا غیرمسلمان، چه شیعه یا غیرشیعه، چه مومن یا غیرمومن. نه این که افتخارش تندرویی و افراط گرایی باشد. ساده بگویم، کسی که متفکران به او افتخار کنند نه مداحان. 🔻کسی که احتمال بدهم دهه ها و حتی سده های آینده، مردم ایران به او افتخار کنند و به نیکی یاد کنند، کسی مثل کوروش، شاهان آل بویه یا میرزا تقی خان امیرکبیر. 🔻کسی که افتخار کند در کارنامه اش تلاش خستگی ناپذیر برای گسترش عدالت، آزادی، مدارا و عقلانیت هست، نه سرکوب و تحقیر و دوختن دهان آزاداندیشان و دگراندیشان و اندیشمندان. 🔻کسی که در پایان دوره ریاستش، ایران را چند قدم به نظام سیاسی دموکراتیک و جامعه ای توسعه یافته نزدیک تر کند نه دورتر. کسی که قرن ها ستایش خردمندان را برانگیزد. 🔻در یک کلام کسی که در کل مردم ایران او را قلبا دوست بدارند و صداقت، صلاحیت و صلابت و سرمایه های وجودی و فکری و سیاسی اش را در مقام رییس جمهور کشور ایران ستایش کنند. ✅ دوستم گفت: "چنین آدمی با این ویژگی ها را می شناسی؟" 🔻گفتم شما پرسیدید رییس جمهور مطلوبم کیست و منم پاسخ دادم. امیدوارم روزی روزگاری چنین آدمی سکاندار دولت ایران شود. 🔻گفت چنین روزی می آید؟ گفتم اگر همگان بخواهند و برایش بکوشند و بجوشند و منتظر قسمت و تقدیر یا دست روزگار نمانند، قطعا چنین روزی خواهد آمد.

بهترین‌های کن 2024 (هفتاد و هفتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم کن) بر اساس آرای 55 منتقد بین‌المللی بهترین فیلم: 1ـ فیلم سینمایی «آنورا» Anora به کارگردانی «شان بیکر» Sean Baker 2 ـ فیلم سینمایی «دانه انجیر معابد» The Seed of the Sacred Fig به کارگردانی «محمد رسول‌اف» 3 ـ «همه آنچه که به‌عنوان نور تصور می‌کنیم» All We Imagine as Light به کارگردانی «پایال کاپادیا» Payal Kapadia 3 ـ فیلم سینمایی «امیلیا پرز» Emilia Perez به کارگردانی «ژاک اودیار» Jacques Audiard 5 ـ فیلم سینمایی «تور بزرگ» Grand Tour به کارگردانی «میگوئل گومز» Miguel Gomes 5 ـ فیلم سینمایی «ماده» The Substance به کارگردانی «کورالی فارگیت» Coralie Fargeat بهترین فیلم‌نامه: 1 ـ «آنورا» Anora نوشته «شان بیکر» Sean Baker 2 ـ «دانه انجیر معابد» The Seed of the Sacred Fig نوشته «محمد رسول‌اف» 3 ـ «همه آنچه که به‌عنوان نور تصور می‌کنیم» All We Imagine as Light نوشته «پایال کاپادیا» Payal Kapadia 3 ـ «کارآموز» The Apprentice نوشته «گابریل شرمن» Gabriel Sherman 3 ـ «تور بزرگ» Grand Tour نوشته «تلمو چورو» Telmo Churro، «مورین فازندیرو» Maureen Fazendeiro، «میگوئل گومز» Miguel Gomes و «ماریانا ریکاردو» Mariana Ricardo 3 ـ انواع مهرورزی» Kinds of Kindness نوشته «یورگوس لانتیموس» Yorgos Lanthimos و «افتمیس فیلیپو» Efthymis Filippou بهترین کارگردانی فیلم: 1 ـ فیلم سینمایی «آنورا» Anora به کارگردانی «شان بیکر» Sean Baker 2 ـ فیلم سینمایی «ماده» The Substance به کارگردانی «کورالی فارگیت» Coralie Fargeat 3 ـ فیلم سینمایی «امیلیا پرز» Emilia Perez به کارگردانی «ژاک اودیار» Jacques Audiard 3 ـ فیلم سینمایی «تور بزرگ» Grand Tour به کارگردانی «میگوئل گومز» Miguel Gomes بهترین فیلم اول: 1 ـ فیلم سینمایی «آرماند» Armand به کارگردانی «هالفدان اولمان توندل» Halfdan Ullmann Tøndel. برای اطلاع بیشتر: https://www.indiewire.com/features/best-of/best-movies-cannes-2024-critics-survey-1235009480/ https://www.indiewire.com/features/best-of/best-movies-cannes-2024-critics-survey-1235009480/2/

خانم می گرین، فعال اجتماعی، نویسنده کتاب Celebrating Me و بازیگر فیلم در دست تولید «انتقام تیره‌روزان» (که داستان و فیلمنامه‌اش را ساسان گلفر از ایران نوشته) احساس خودش از حضور در این فیلم و همراهی و همکاری با فیلیپ واکر، تهیه‌کننده، بازیگر و استاد رشته بازیگری در چند دانشگاه در این فرسته همراه با چند عکس از نخستین دورخوانی عمومی این فیلمنامه در افتتاحیه پنجمین دوره جشنواره 100 Films Retreat همراه با گروه بازیگران و کارگردان فیلم در شبکه اجتماعی فیس‌بوک به اشتراک گذاشته است. Mae Greene Stay tuned everyone, Phillip E. Walker is working on something BIG, the finished product will be ready June 16th, and this little old lady from the State of Mississippi, lived in Marion county, town of Foxworth and went to school in Columbia Mississippi is going to be a part of it. I’m so grateful to God for his favor and I’m grateful for Phillip Walker and Sasan Golfar, thank you so very much

یک خروجِ تاریخی، رهایی بخش و ناگزیر/ یادداشت کیوان کثیریان درباره سینما پس از شهریور ۱۴۰۱ https://cinemacinema.ir/?p=197331 @cinemacinemair