زردخاکستری،

بین همه‌ی چیزایی که توی سرم میچرخه، چندتا جمله‌ی نامربوط به زبونم میاد برای همین شاید متوجه نشین دقیقا دارم چی میگم

انگار همه چیز سرجاشه و چیزی که سرجاش نیست منم

دلم میخواد حرف بزنم، اما شنونده‌ای مد نظرم نیست، دلم میخواد مثل قبل بنویسم اما مخاطبی توی ذهنم نیست.

اینم بد نشد، فقط نتونستم خوب ازش عکس بگیرم. شایدم واقعا ایراد از خودشه. نمیدونم. باید به خودم یاداوری کنم همیشه همه‌چی خوب پیش نمیره.

ولی انقدر بدخط و آشفته نوشتمشون که حتی خوندنش برای خودمم سخته

همیشه توی کتابای درسیم متن مینوشتم، الان دلم میخواد همشون رو ثبت کنم برای همین همه‌ی کتابای درسی این سه سال رو کنار دستم گذاشتم