علی ولی الله

یبعث الله یوم القیامة قوما بین أیدیهم نور كالقباطی، ثم یقال له: كن هباء منثورا ثم قال: أما و الله یا أبا حمزة إنهم كانوا یصومون، و یصلون، و لكن كانوا إذا عرض لهم شی‌ء من الحرام أخذوه، و إذا ذكر لهم شی‌ء مكن فضل أمیر المؤمنین أنكروه قال و الهباء المنثور: هو الذی تراه یدخل البیت من الكوة، من شعاع الشمس ابو حمزه ثمالی از امام باقر علیه السلام روایت کرده که ایشان فرمودند: خداوند در روز قیامت گروهی را بر می‌انگیزاند که در برابرشان نوری به مانند درخشش پارچه‌های قبطی قرار دارد، سپس به آن نور گفته می‌شود که به سان گردی پراکنده شو، سپس آن حضرت ادامه دادند و فرمودند: هان به خدا سوگند ای ابا حمزه که آنها روزه می‌گرفتند و نماز می‌گزاردند، اما هرگاه موضوع حرامی برایشان مقدور می‌گشت، آن را انجام می‌دادند و هنگامی که چیزی از فضایل امیرالمؤمنین برای ایشان ذکر می‌شد، آن را انکار می‌کردند و فرمودند: «الهَبَاء المَّنثُور» (گرد و غباری پراکنده) همان گردی است که به همراه شعاع خورشید از روزنه سقف وارد خانه می‌شود. تفسیر قمی ج۲،ص۸۹

یبعث الله یوم القیامة قوما بین أیدیهم نور كالقباطی، ثم یقال له: كن هباء منثورا ثم قال: أما و الله یا أبا حمزة إنهم كانوا یصومون، و یصلون، و لكن كانوا إذا عرض لهم شی‌ء من الحرام أخذوه، و إذا ذكر لهم شی‌ء مكن فضل أمیر المؤمنین أنكروه قال و الهباء المنثور: هو الذی تراه یدخل البیت من الكوة، من شعاع الشمس ابی حمزه ثمالی از امام باقر علیه السلام روایت کرده که ایشان فرمودند: خداوند در روز قیامت گروهی را بر می‌انگیزاند که در برابرشان نوری به مانند درخشش پارچه‌های قبطی قرار دارد، سپس به آن نور گفته می‌شود که به سان گردی پراکنده شو، سپس آن حضرت ادامه دادند و فرمودند: هان به خدا سوگند ای ابا حمزه که آنها روزه می‌گرفتند و نماز می‌گزاردند، اما هرگاه موضوع حرامی برایشان مقدور می‌گشت، آن را انجام می‌دادند و هنگامی که چیزی از فضایل امیرالمؤمنین برای ایشان ذکر می‌شد، آن را انکار می‌کردند و فرمودند: «الهَبَاء المَّنثُور» (گرد و غباری پراکنده) همان گردی است که به همراه شعاع خورشید از روزنه سقف وارد خانه می‌شود. تفسیر قمی ج۲،ص۸۹

مَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ أَعْمالُهُمْ کَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّیحُ فِی یَوْمٍ عاصِفٍ قَالَ مَنْ لَمْ یُقِرَّ بِوَلَایَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ بَطَلَ عَمَلُهُ مِثْلُ الرَّمَادِ الَّذِی تَجِی ءُ الرِّیحُ فَتَحْمِلُهُ در تفسیر آیه: {مَثَل کسانی که به پروردگار خود کافر شدند، کردارهایشان به خاکستری می‌ماند که بادی تند در روزی طوفانی بر آن بوزد.} آمده: هرکس که به ولایت امیرالمؤمنین اقرار نکند، عمل او مثل خاکستری که باد آن را (کامل از بین) می برد، باطل می‌شود. بحارالانوار ج۳۶،ص۷۹

مَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ أَعْمالُهُمْ کَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّیحُ فِی یَوْمٍ عاصِفٍ قَالَ مَنْ لَمْ یُقِرَّ بِوَلَایَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ بَطَلَ عَمَلُهُ مِثْلُ الرَّمَادِ الَّذِی تَجِی ءُ الرِّیحُ فَتَحْمِلُهُ در تفسیر آیه: {مَثَل کسانی که به پروردگار خود کافر شدند، کردارهایشان به خاکستری می‌ماند که بادی تند در روزی طوفانی بر آن بوزد.} آمده: هرکس که به ولایت امیرالمؤمنین اقرار نکند، عمل او مثل خاکستری که باد آن را (کامل از بین) می ببرد، باطل می‌شود. بحارالانوار ج۳۶،ص۷۹

مَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ أَعْمالُهُمْ کَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّیحُ فِی یَوْمٍ عاصِفٍ قَالَ مَنْ لَمْ یُقِرَّ بِوَلَایَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ بَطَلَ عَمَلُهُ مِثْلُ الرَّمَادِ الَّذِی تَجِی ءُ الرِّیحُ فَتَحْمِلُهُ در تفسیر آیه: {مَثَل کسانی که به پروردگار خود کافر شدند، کردارهایشان مانند خاکستری می‌ماند که بادی تند در روزی طوفانی بر آن بوزد.} آمده: هرکس که به ولایت امیرالمؤمنین اقرار نکند، عمل او مثل خاکستری که باد آن را (کامل از بین) می ببرد، باطل می‌شود. بحارالانوار ج۳۶،ص۷۹

گفتار پیامبر درباره‌ٔ مال حرام 1) العِبادَةُ مَعَ أکلِ الحَرامِ کالبِناءِ عَلَی الرَّملِ، و قیلَ: عَلَی الماءِ. عبادتِ توأم با حرام خواری، چون ساختمانی است بر روی شن و به قولی دیگر: بر روی آب. عدّة الداعی ص۱۴۱ 2) إنَّ للّهِِ مَلَکا یُنادی عَلی بَیتِ المَقدِسِ کُلَّ لَیلَةٍ: مَن أکَلَ حَراما لَم یَقبَلِ اللّهُ مِنهُ صَرْفا و لا عَدْلاً. وَ الصَّرفُ النّافِلةُ، و العَدلُ الفَریضَةُ. خدا را فرشته ای است که هر شب بر فراز بیت المقدس بانگ می‌زند: هر کس مال حرامی بخورد، خداوند از او نه صرف می‌پذیرد و نه عدل؛ صرف، عمل مستحبی است و عدل، عمل واجب. عدّة الداعی ص۱۴۰ 3) مَنِ اکتَسَبَ مالاً حَراما لَم یَقبَلِ اللّهُ مِنهُ صَدَقةً و لا عِتْقا و لا حَجّا و لا اعتِماراً، و کَتَبَ اللّهُ جَلَّ و عَزَّ بِعَدَدِ أجرِ ذلِکَ أوزارا، و ما بَقِیَ مِنهُ بَعدَ مَوتِهِ کانَ زادَهُ إلَی النّارِ، و مَن قَدَرَ عَلَیها فتَرَکَها مَخافَةَ اللّهِ عَزَّ و جلَّ دَخَلَ فی مَحَبّةِ اللّهِ عَزَّ و جلَّ و رَحمَتِهِ، و یُؤمَرُ بِهِ إلَی الجَنَّةِ. هر که مال حرامی را کسب کند، خداوند از او نه صدقه ای (زکاتی) می‌پذیرد و نه آزاد کردن بنده ای و نه حجّی و نه عمره ای و خداوند عزّ و جلّ به اندازه ثواب این کارها برای او گناه بنویسد و آنچه از آن مال، پس از مرگ او باقی ماند، ره توشه اش به سوی دوزخ باشد. اما اگر کسی بتواند مال حرامی را به دست آورد و از ترس و خشیت خداوند عزّ و جلّ آن را رها کند، مشمول محبّت و رحمت خداوند عزّ و جلّ گردد و دستور داده شود که او را به بهشت برند. أعلام الدین ص۴۱۴

گفتار پیامبر درباره‌ٔ مال حرام 1) العِبادَةُ مَعَ أکلِ الحَرامِ کالبِناءِ عَلَی الرَّملِ، و قیلَ: عَلَی الماءِ. عبادتِ توأم با حرام خواری، چون ساختمانی است بر روی شن و به قولی دیگر: بر روی آب. عدّة الداعی ص۱۴۱ 2) إنَّ للّهِِ مَلَکا یُنادی عَلی بَیتِ المَقدِسِ کُلَّ لَیلَةٍ: مَن أکَلَ حَراما لَم یَقبَلِ اللّهُ مِنهُ صَرْفا و لا عَدْلاً. وَ الصَّرفُ النّافِلةُ، و العَدلُ الفَریضَةُ. خدا را فرشته ای است که هر شب بر فراز بیت المقدس بانگ می‌زند: هر کس مال حرامی بخورد، خداوند از او نه صرف می‌پذیرد و نه عدل؛ صرف، عمل مستحبی است و عدل، عمل واجب. عدّة الداعی ص۱۴۰ 3) مَنِ اکتَسَبَ مالاً حَراما لَم یَقبَلِ اللّهُ مِنهُ صَدَقةً و لا عِتْقا و لا حَجّا و لا اعتِماراً، و کَتَبَ اللّهُ جَلَّ و عَزَّ بِعَدَدِ أجرِ ذلِکَ أوزارا، و ما بَقِیَ مِنهُ بَعدَ مَوتِهِ کانَ زادَهُ إلَی النّارِ، و مَن قَدَرَ عَلَیها فتَرَکَها مَخافَةَ اللّهِ عَزَّ و جلَّ دَخَلَ فی مَحَبّةِ اللّهِ عَزَّ و جلَّ و رَحمَتِهِ، و یُؤمَرُ بِهِ إلَی الجَنَّةِ. هر که مال حرامی را کسب کند، خداوند از او نه صدقه ای (زکاتی) می‌پذیرد و نه آزاد کردن بنده ای و نه حجّی و نه عمره ای. و خداوند عزّ و جلّ به اندازه ثواب این کارها برای او گناه بنویسد و آنچه از آن مال، پس از مرگ او باقی ماند، ره توشه اش به سوی دوزخ باشد. اما اگر کسی بتواند مال حرامی را به دست آورد و از ترس و خشیت خداوند عزّ و جلّ آن را رها کند، مشمول محبّت و رحمت خداوند عزّ و جلّ گردد و دستور داده شود که او را به بهشت برند. أعلام الدین ص۴۱۴

أفضَلُ العِبادَةِ الفِقهُ. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: برترین عبادت، فقه (فهم دین) است. خصال ج۱،ص۲۹ أفضَلُ العِبادَةِ إدمانُ التَّفَکُّرِ فی اللّهِ و فی قُدرَتِهِ. امام صادق علیه السلام فرمودند: برترین عبادت، اندیشیدن مداوم درباره خدا و قدرت اوست. کافی ج۲،ص۵۵ ما عُبِدَ اللّهُ بِشَیءٍ أفضَلَ مِنَ العَقلِ. امام کاظم علیه السلام فرمودند: خداوند به چیزی برتر از عقل و خرد، عبادت نشده است. کافی ج۱،ص۱۸