وَتین.

از همون نقطه‌ای بدرقه‌ش کردیم که حاج قاسم رو...

به قول حاج‌آقای‌پناهیان، تشییع رئيسی هم مثل بهشتی میشه. خیلیا واسه عذرخواهی میان...

طراح این پیامک‌ها، بی‌رحمه.

عجیب بود. عجیب و سنگین. من افتتاحیه باشگاه رو هم حتی پیچوندم و الان؟ پشیمونی چیه بابا.

داشتم چادر نماز مغرب‌وعشا رو پشت در آویزون میکردم. صدای تلویزیون می‌اومد که روضه مطیعی توی حرم رو پوشش میداد. از صبح که با صدای قدم‌های محکم بابا تو خونه بیدار شده بودم، هنوز تو کتم نرفته بود رفتنش. اشکی نریخته بودم، بغض نکرده بودم. یک لحظه صدای مطیعی اومد که وسط روضه مکث کرد و خیلی ناگهانی گفت "حاج قاسم هم رفت." بهت جمعیت هم شکست. تا قبل توی سکوت بودن و لحظه بعد، غوغا بود. همون‌جا، پشت در، روی سرامیک‌سرد نشستم و "لأبکین علیک بکاء الفاقدین" خواستم بگم چهارسال‌ونیم گذشت و الان، روی تخت، با همون حالت شوکه دراز کشیده بودم که ویدئوی صدری‌نیا رو دیدم. آه.

هی این جمله که واست فرقی نکنه ریاست کل آب زرشک فروشیای کشور رو بهت بسپرن، یا ریاست جمهوری و همون رو مرکز عالم بدونی تو سرم می‌پیچه.

0:17 "نه مهدی، همه‌ش سوخته"