­­­­­­

به تو قول دادم که دوستت نداشته باشم سپس در برابر این تصمیم بزرگ وحشت کردم به تو قول دادم که برنگردم و قول دادم از اشتیاق نمی‌میرم اما مردم و بارها برگشتم بارها تصمیم گرفتم که دست بردارم اما یادم نمی‌آید دست برداشته باشم.

‏-مُرد. +از چی؟ -نمی‌دونم، شاید از غُصه.

در سن عیاشی هستم اما ذهنی آرامش‌طلب و سالمند دارم.

من نمی‌توانم به تو بفهمانم، نمی‌توانم به کسی بفهمانم که در من چه می‌گذرد، من حتی نمی‌توانم آن را برای خودم توضیح دهم.

اِی‌غم، تو با این کاروان سوگواران تا کجا همراه می‌آیی؟

—نمی‌خواستـم‌اینـطوری‌بـبینمت.. پرنده‌ ی‌ آبیِ من چقدر اذیت شدی؟ چقدر زخمی شدی و من کنارت نبودم تا زخماتو ببندم؟ از اینجا بخونیـد | The Last Meeting

آدما دروغ میگن، تو چرا باور میکنی؟

من آرزوی مردن ندارم، اصلا فکرم نمیکنم که این آخرش باشه. فقط نمی‌دونم چی رو به رومه.

متاسفم اگه ضعیف شدم، اما دیگه نمیتونم.

خیلی دوستش داشتم🖤