آسمان طوفانی
┼┼▄██▄┼♥┼▄██▄┼┼ ┼██████💗██████┼ ┼██████💜██████┼ ┼┼█████💚█████┼┼ ┼┼┼████💙████┼┼┼ ┼┼┼┼┼██❤██┼┼┼┼┼ ┼┼┼┼┼┼█💛█┼┼┼┼┼┼ کلی کلیپ و متن خاص🤞 پروفایل ست😈 عکس های جذاب 🥰 متن تیکه دار،غمگین و عاشقانه دلربا👽 داستان های کوتاه کیوت😉
Mostrar más82
Suscriptores
Sin datos24 horas
Sin datos7 días
Sin datos30 días
- Suscriptores
- Cobertura postal
- ER - ratio de compromiso
Carga de datos en curso...
Tasa de crecimiento de suscriptores
Carga de datos en curso...
ست جا کفشی و میز تی وی کنسول
🎈ساخت سفارشی با بهترین کیفیت متریال و دقت ساخت.
🎈ایده های نو از شما ، اجرا با ما .
🎈تمامی کارها همراه با ضمانت هستند .
🎈خرید مستقیم و بدون واسطه از کارخانه .
🎈امکان بازدید حضوری
——————————————————
✅ایجاد هرگونه تغییرات روی مدل ها مطابق سلیقه ی شما امکان پذیر است.
——————————————————
🔸آدرس کارگاه : تهران ، بزرگ راه آیت الله سعیدی ، شهرک صنعتی چهاردانگه ،خیابان ۲۲ نیم سعادت پلاک ۳۲ کارگاه اهورا چوب
____________________________
شماره همراه:09106233610 میلاد قلی زاده
#سرویس #سرویس_خواب #سرویس_عروس #سرویسخواب #کنسول_آینه #کنسول #میزتلویزیون #ست #میزتلویزیون_مدرن #کنسول_مدرن #کنسول_چوبی #کنسول_کلاسیک
https://www.instagram.com/p/CZKf8KmM0EI/?utm_medium=share_sheet
انواع میز کنسول هرمدلی ک شما بخواهید
شما درهرجا هر مدلی ک دوس داشتید میتونید عکسش رو برای ما بفرسید و ما اونو برای شما میسازیم چون ما تولید کننده هستیم شما میتونید با اومدن به کارگاه تولیدی ما اطمینان کامل رو کسب کنید تحویل ۵ روزه با بهترین رنگ ک شما بخواهید
شما میتونید در مراحل ساخت از ما درخواست عکس کنید
@ahora_chob_20
https://www.instagram.com/p/CPX-U3wNPMA/?utm_medium=share_sheet
سلام بچه ها اگه اینستا دارید به پیجشون سر بزنید کارای فوق العاده ای دارن قیمت هاشونم بی نظیره
@ahora_chob_20
𝐖𝐢𝐬𝐝𝐨𝐦 𝐢𝐬 𝐭𝐡𝐞 𝐫𝐞𝐰𝐚𝐫𝐝 𝐨𝐟 𝐭𝐡𝐞 𝐭𝐢𝐦𝐞𝐬 𝐰𝐡𝐞𝐧 𝐲𝐨𝐮 𝐡𝐞𝐚𝐫𝐝, 𝐰𝐡𝐢𝐥𝐞 𝐲𝐨𝐮 𝐩𝐫𝐞𝐟𝐞𝐫𝐫𝐞𝐝 𝐭𝐨 𝐬𝐩𝐞𝐚𝐤!
دانایی، جایزه اوقاتی است که شنیدید، در حالی که ترجیح میدادید حرف بزنید!
-
آسمان طوفانی:
#داستان کوتاه
مــادربــزرگ درحــالــیــڪــه بــا دهان بــیــدنــدانــ، آبــنــبــاتــقــیــچــے را مــیــمــڪــیــد ادامــه داد:
آره مــادر، ُنــهســالــه بــودم ڪــه شــوهرم دادنــد، از مــڪــتــب ڪــه اومــدمــ، دیــدم خــونــهمــون شــلــوغــه.
مــامــانــِ خــدابــیــامــرزم همــون تــو هشــتــے دوتــا وشــگــون ریــز از لــپــهام گــرفــت تــا گــل بــنــدازه.
تــا اومــدم گــریــه ڪــنــم گــفــتــ: هیــســ، خــواســتــگــار آمــده.
خــواســتــگــار، حــاجــ احــمــدآقــا، خــدابــیــامــرز چــهلــودو ســالــش بــود و مــن ُنــهســالــمــ.
گــفــتــمــ: مــن از ایــن آقــا مــیــتــرســمــ، دوســال از بــابــام بــزرگــتــره.
گــفــتــنــد: هیــســ، شــگــون نــداره عــروس زیــاد حــرف بــزنــه و تــو ڪــار نــه بــیــاره.
حــســرتــهاے گــذشــتــه را بــا طــعــم آبــنــبــاتــقــیــچــے فــرو داد و گــفــتــ: ڪــجــا بــودم مــادر؟ آهانــ، جــونــم واســهت بــگــه، اونــزمــونــها ڪــه مــثــل الــان عــروســڪ نــبــود، بــازے مــا یــهقــل دوقــل بــود و پــســرهام الــڪ دو لــڪ و هفــتــســنــگــ.
ســنــگــهاے یــهقــل دوقــل ڪــه از نــونــوایــے حــاج ابــراهیــم آورده بــودمــو ریــخــتــنــد تــو بــاغــچــه و گــفــتــنــد: تــو دیــگــه دارے شــوهر مــیــڪــنــیــ، زشــتــه ایــن بــازیــها.
گــفــتــمــ: آخــه...
گــفــتــنــد: هیــس آدم رو حــرف بــزرگــتــرش حــرف نــمــیــزنــه.
بــعــد از عــقــد، حــاجــے خــدابــیــامــرز، بــه شــوخــے مــنــو بــغــل ڪــرد و نــشــونــد رو طــاقــچــه.
همــه خــنــدیــدنــد ولــے مــنــ، نــنــه خــجــالــت ڪــشــیــدمــ.
بــه مــادرم مــیــگــفــتــمــ: مــامــان مــن ایــنــو دوســت نــدارمــ، گــفــت دوســت داشــتــن چــیــه؟ عــادت مــیــڪــنــیــ.
بــعــد هم مــامــانــت بــه دنــیــا اومــد، بــا خــالــههات و دایــے خــدابــیــامــرزتــ.
بــیــســتــوخــوردهایــم بــود ڪــه حــاجــے مــرد.
یــعــنــے مــیــدونــے مــادر، تــا اومــدم عــاشــقــش بــشــمــ، افــتــاد و مــرد.
نــه شــاهعــبــدالــعــظــیــم بــا هم رفــتــیــم و نــه یــه خــراســونــ،
یــعــنــے اون مــیــرفــتــ، مــیــگــفــتــمــ: آقــا مــنــو نــمــیــبــریــ؟
مــیــگــفــت هیــســ، قــبــاحــت داره زن هے بــره بــیــرونــ.
مــیــدونــے نــنــه، عــیــن یــه غــنــچــه بــودم ڪــه گــلــنــشــده،
گــذاشــتــنــش لــاے ڪــتــاب روزگــار و خــشــڪــونــدنــشــ.
مــادربــزرگــ، اشــڪــش را بــا گــوشــهے چــارقــدش پــاڪ ڪــرد و گــفــتــ: آخ دلــم مــیــخــواســت عــاشــقــے ڪــنــم ولــے نــشــد نــنــه.
اونــقــده دلــم مــیــخــواســت یــه دمــپــخــتــڪــو لــب رودخــونــه بــخــوریــمــ، نــشــد.
دلــم پــر مــیــڪــشــیــد ڪــه حــاجــے بــگــه دوســت دارمــ، ولــے نــگــفــتــ.
حــســرت بــه دلــم مــونــد ڪــه روم بــه دیــوار، بــگــه عــاشــقــتــم ولــے نــشــد ڪــه بــگــه.
گــاهیــوقــتــا یــواشــڪــے ڪــه ڪــســے نــبــود، زیــر چــادر چــنــدتــا بــشــڪــن مــیــزدمــ. آے مــیــچــســبــیــد، آے مــیــچــســبــیــد.
دلــم لــڪ زده بــود واســه یــهقــل دوقــل و نــون بــیــار ڪــبــاب بــبــر
ولــے دســتــهاے حــاجــے قــد همــهے هیــڪــل مــن بــود، اگــه مــیــزد حــڪــمــا بــایــد دو روز مــیــخــوابــیــدمــ.
یــڪــبــار گــفــتــمــ، آقــا مــیــشــه فــرش بــنــدازیــم رو پــشــتــبــوم شــام بــخــوریــمــ؟
گــفــتــ: هیــســ، دیــگــه چــیــ؟ بــا ایــن عــهد و عــیــالــ، همــیــنــمــون مــونــده ڪــه انــگــشــتــنــمــا شــمــ.
مــادربــزرگ بــه یــه جــایــے اون دوردورا خــیــره شــد و گــفــتــ:
مــیــدونــے نــنــه، بــچــگــے نــڪــردمــ، جــوونــے هم نــڪــردمــ، یــهو پــیــر شــدمــ، پــیــر.
پــاشــو دراز ڪــرد و گــفــتــ: آخ نــنــه، پــاهام خــشــڪ شــده، هرچــے بــود ڪــه تــمــوم شــد.
آخــیــش خــدا عــمــرت بــده نــنــه.
چــقــدر دوســت داشــتــم ڪــســے حــرفــمــو گــوش بــده و نــگــه هیــســ.
بــه چــشــمــهاے تــارش نــگــاه ڪــردمــ، حــســرتــها را ورق زدم و رســیــدم بــه ڪــودڪــیــاشــ
هشــتــیــ، وشــگــونــ، یــهقــل دوقــلــ، عــاشــقــے و...
ادامه داستان 👇🏻
گــفــتــم مــادرجــون حــالــا بــشــڪــن بــزنــ، بــذار خــالــے شــیــ
گــفــتــ: حــالــا دیــگــه مــادر، حــالــا ڪــه دســتــام دیــگــه جــون نــدارنــ؟
انــگــشــتــاے خــشــڪــشــدهش رو بــه هم فــشــار داد ولــے دیــگــه صــدایــے نــداشــتــنــد.
خــنــدهے تــلــخــے ڪــرد و گــفــتــ: آره مــادرجــونــ،
ایــنــقــدر بــه همــه هیــس نــگــیــد
بــذار حــرف بــزنــن
بــذار زنــدگــے ڪــنــنــ
آره مــادر هیــس نــگــو، بــاشــه؟
خــدا از "هیــســ" خــوشــش نــمــياد...
گــفــتــم مــادرجــون حــالــا بــشــڪــن بــزنــ، بــذار خــالــے شــیــ
گــفــتــ: حــالــا دیــگــه مــادر، حــالــا ڪــه دســتــام دیــگــه جــون نــدارنــ؟
انــگــشــتــاے خــشــڪــشــدهش رو بــه هم فــشــار داد ولــے دیــگــه صــدایــے نــداشــتــنــد.
خــنــدهے تــلــخــے ڪــرد و گــفــتــ: آره مــادرجــونــ،
ایــنــقــدر بــه همــه هیــس نــگــیــد
بــذار حــرف بــزنــن
بــذار زنــدگــے ڪــنــنــ
آره مــادر هیــس نــگــو، بــاشــه؟
خــدا از "هیــســ" خــوشــش نــمــياد...
آسمان طوفانی:
📚#داســتــانــڪــوتــاه
مــادربــزرگ درحــالــیــڪــه بــا دهان بــیــدنــدانــ، آبــنــبــاتــقــیــچــے را مــیــمــڪــیــد ادامــه داد:
آره مــادر، ُنــهســالــه بــودم ڪــه شــوهرم دادنــد، از مــڪــتــب ڪــه اومــدمــ، دیــدم خــونــهمــون شــلــوغــه.
مــامــانــِ خــدابــیــامــرزم همــون تــو هشــتــے دوتــا وشــگــون ریــز از لــپــهام گــرفــت تــا گــل بــنــدازه.
تــا اومــدم گــریــه ڪــنــم گــفــتــ: هیــســ، خــواســتــگــار آمــده.
خــواســتــگــار، حــاجــ احــمــدآقــا، خــدابــیــامــرز چــهلــودو ســالــش بــود و مــن ُنــهســالــمــ.
گــفــتــمــ: مــن از ایــن آقــا مــیــتــرســمــ، دوســال از بــابــام بــزرگــتــره.
گــفــتــنــد: هیــســ، شــگــون نــداره عــروس زیــاد حــرف بــزنــه و تــو ڪــار نــه بــیــاره.
حــســرتــهاے گــذشــتــه را بــا طــعــم آبــنــبــاتــقــیــچــے فــرو داد و گــفــتــ: ڪــجــا بــودم مــادر؟ آهانــ، جــونــم واســهت بــگــه، اونــزمــونــها ڪــه مــثــل الــان عــروســڪ نــبــود، بــازے مــا یــهقــل دوقــل بــود و پــســرهام الــڪ دو لــڪ و هفــتــســنــگــ.
ســنــگــهاے یــهقــل دوقــل ڪــه از نــونــوایــے حــاج ابــراهیــم آورده بــودمــو ریــخــتــنــد تــو بــاغــچــه و گــفــتــنــد: تــو دیــگــه دارے شــوهر مــیــڪــنــیــ، زشــتــه ایــن بــازیــها.
گــفــتــمــ: آخــه...
گــفــتــنــد: هیــس آدم رو حــرف بــزرگــتــرش حــرف نــمــیــزنــه.
بــعــد از عــقــد، حــاجــے خــدابــیــامــرز، بــه شــوخــے مــنــو بــغــل ڪــرد و نــشــونــد رو طــاقــچــه.
همــه خــنــدیــدنــد ولــے مــنــ، نــنــه خــجــالــت ڪــشــیــدمــ.
بــه مــادرم مــیــگــفــتــمــ: مــامــان مــن ایــنــو دوســت نــدارمــ، گــفــت دوســت داشــتــن چــیــه؟ عــادت مــیــڪــنــیــ.
بــعــد هم مــامــانــت بــه دنــیــا اومــد، بــا خــالــههات و دایــے خــدابــیــامــرزتــ.
بــیــســتــوخــوردهایــم بــود ڪــه حــاجــے مــرد.
یــعــنــے مــیــدونــے مــادر، تــا اومــدم عــاشــقــش بــشــمــ، افــتــاد و مــرد.
نــه شــاهعــبــدالــعــظــیــم بــا هم رفــتــیــم و نــه یــه خــراســونــ،
یــعــنــے اون مــیــرفــتــ، مــیــگــفــتــمــ: آقــا مــنــو نــمــیــبــریــ؟
مــیــگــفــت هیــســ، قــبــاحــت داره زن هے بــره بــیــرونــ.
مــیــدونــے نــنــه، عــیــن یــه غــنــچــه بــودم ڪــه گــلــنــشــده،
گــذاشــتــنــش لــاے ڪــتــاب روزگــار و خــشــڪــونــدنــشــ.
مــادربــزرگــ، اشــڪــش را بــا گــوشــهے چــارقــدش پــاڪ ڪــرد و گــفــتــ: آخ دلــم مــیــخــواســت عــاشــقــے ڪــنــم ولــے نــشــد نــنــه.
اونــقــده دلــم مــیــخــواســت یــه دمــپــخــتــڪــو لــب رودخــونــه بــخــوریــمــ، نــشــد.
دلــم پــر مــیــڪــشــیــد ڪــه حــاجــے بــگــه دوســت دارمــ، ولــے نــگــفــتــ.
حــســرت بــه دلــم مــونــد ڪــه روم بــه دیــوار، بــگــه عــاشــقــتــم ولــے نــشــد ڪــه بــگــه.
گــاهیــوقــتــا یــواشــڪــے ڪــه ڪــســے نــبــود، زیــر چــادر چــنــدتــا بــشــڪــن مــیــزدمــ. آے مــیــچــســبــیــد، آے مــیــچــســبــیــد.
دلــم لــڪ زده بــود واســه یــهقــل دوقــل و نــون بــیــار ڪــبــاب بــبــر
ولــے دســتــهاے حــاجــے قــد همــهے هیــڪــل مــن بــود، اگــه مــیــزد حــڪــمــا بــایــد دو روز مــیــخــوابــیــدمــ.
یــڪــبــار گــفــتــمــ، آقــا مــیــشــه فــرش بــنــدازیــم رو پــشــتــبــوم شــام بــخــوریــمــ؟
گــفــتــ: هیــســ، دیــگــه چــیــ؟ بــا ایــن عــهد و عــیــالــ، همــیــنــمــون مــونــده ڪــه انــگــشــتــنــمــا شــمــ.
مــادربــزرگ بــه یــه جــایــے اون دوردورا خــیــره شــد و گــفــتــ:
مــیــدونــے نــنــه، بــچــگــے نــڪــردمــ، جــوونــے هم نــڪــردمــ، یــهو پــیــر شــدمــ، پــیــر.
پــاشــو دراز ڪــرد و گــفــتــ: آخ نــنــه، پــاهام خــشــڪ شــده، هرچــے بــود ڪــه تــمــوم شــد.
آخــیــش خــدا عــمــرت بــده نــنــه.
چــقــدر دوســت داشــتــم ڪــســے حــرفــمــو گــوش بــده و نــگــه هیــســ.
بــه چــشــمــهاے تــارش نــگــاه ڪــردمــ، حــســرتــها را ورق زدم و رســیــدم بــه ڪــودڪــیــاشــ
هشــتــیــ، وشــگــونــ، یــهقــل دوقــلــ، عــاشــقــے و...
📚#داســتــانــڪــوتــاه
مــادربــزرگ درحــالــیــڪــه بــا دهان بــیــدنــدانــ، آبــنــبــاتــقــیــچــی را مــیــمــڪــیــد ادامــه داد:
آره مــادر، ُنــهســالــه بــودم ڪــه شــوهرم دادنــد، از مــڪــتــب ڪــه اومــدمــ، دیــدم خــونــهمــون شــلــوغــه.
مــامــانــِ خــدابــیــامــرزم همــون تــو هشــتــی دوتــا وشــگــون ریــز از لــپــهام گــرفــت تــا گــل بــنــدازه.
تــا اومــدم گــریــه ڪــنــم گــفــتــ: هیــســ، خــواســتــگــار آمــده.
خــواســتــگــار، حــاجــ احــمــدآقــا، خــدابــیــامــرز چــهلــودو ســالــش بــود و مــن ُنــهســالــمــ.
گــفــتــمــ: مــن از ایــن آقــا مــیــتــرســمــ، دوســال از بــابــام بــزرگــتــره.
گــفــتــنــد: هیــســ، شــگــون نــداره عــروس زیــاد حــرف بــزنــه و تــو ڪــار نــه بــیــاره.
حــســرتــهای گــذشــتــه را بــا طــعــم آبــنــبــاتــقــیــچــی فــرو داد و گــفــتــ: ڪــجــا بــودم مــادر؟ آهانــ، جــونــم واســهت بــگــه، اونــزمــونــها ڪــه مــثــل الــان عــروســک نــبــود، بــازی مــا یــهقــل دوقــل بــود و پــســرهام الــک دو لــک و هفــتــســنــگــ.
ســنــگــهای یــهقــل دوقــل ڪــه از نــونــوایــی حــاج ابــراهیــم آورده بــودمــو ریــخــتــنــد تــو بــاغــچــه و گــفــتــنــد: تــو دیــگــه داری شــوهر مــیــڪــنــیــ، زشــتــه ایــن بــازیــها.
گــفــتــمــ: آخــه...
گــفــتــنــد: هیــس آدم رو حــرف بــزرگــتــرش حــرف نــمــیــزنــه.
بــعــد از عــقــد، حــاجــی خــدابــیــامــرز، بــه شــوخــی مــنــو بــغــل ڪــرد و نــشــونــد رو طــاقــچــه.
همــه خــنــدیــدنــد ولــی مــنــ، نــنــه خــجــالــت ڪــشــیــدمــ.
بــه مــادرم مــیــگــفــتــمــ: مــامــان مــن ایــنــو دوســت نــدارمــ، گــفــت دوســت داشــتــن چــیــه؟ عــادت مــیــڪــنــیــ.
بــعــد هم مــامــانــت بــه دنــیــا اومــد، بــا خــالــههات و دایــی خــدابــیــامــرزتــ.
بــیــســتــوخــوردهایــم بــود ڪــه حــاجــی مــرد.
یــعــنــی مــیــدونــی مــادر، تــا اومــدم عــاشــقــش بــشــمــ، افــتــاد و مــرد.
نــه شــاهعــبــدالــعــظــیــم بــا هم رفــتــیــم و نــه یــه خــراســونــ،
یــعــنــی اون مــیــرفــتــ، مــیــگــفــتــمــ: آقــا مــنــو نــمــیــبــریــ؟
مــیــگــفــت هیــســ، قــبــاحــت داره زن هی بــره بــیــرونــ.
مــیــدونــی نــنــه، عــیــن یــه غــنــچــه بــودم ڪــه گــلــنــشــده،
گــذاشــتــنــش لــای ڪــتــاب روزگــار و خــشــڪــونــدنــشــ.
مــادربــزرگــ، اشــڪــش را بــا گــوشــهی چــارقــدش پــاک ڪــرد و گــفــتــ: آخ دلــم مــیــخــواســت عــاشــقــی ڪــنــم ولــی نــشــد نــنــه.
اونــقــده دلــم مــیــخــواســت یــه دمــپــخــتــڪــو لــب رودخــونــه بــخــوریــمــ، نــشــد.
دلــم پــر مــیــڪــشــیــد ڪــه حــاجــی بــگــه دوســت دارمــ، ولــی نــگــفــتــ.
حــســرت بــه دلــم مــونــد ڪــه روم بــه دیــوار، بــگــه عــاشــقــتــم ولــی نــشــد ڪــه بــگــه.
گــاهیــوقــتــا یــواشــڪــی ڪــه ڪــســی نــبــود، زیــر چــادر چــنــدتــا بــشــڪــن مــیــزدمــ. آی مــیــچــســبــیــد، آی مــیــچــســبــیــد.
دلــم لــک زده بــود واســه یــهقــل دوقــل و نــون بــیــار ڪــبــاب بــبــر
ولــی دســتــهای حــاجــی قــد همــهی هیــڪــل مــن بــود، اگــه مــیــزد حــڪــمــا بــایــد دو روز مــیــخــوابــیــدمــ.
یــڪــبــار گــفــتــمــ، آقــا مــیــشــه فــرش بــنــدازیــم رو پــشــتــبــوم شــام بــخــوریــمــ؟
گــفــتــ: هیــســ، دیــگــه چــیــ؟ بــا ایــن عــهد و عــیــالــ، همــیــنــمــون مــونــده ڪــه انــگــشــتــنــمــا شــمــ.
مــادربــزرگ بــه یــه جــایــی اون دوردورا خــیــره شــد و گــفــتــ:
مــیــدونــی نــنــه، بــچــگــی نــڪــردمــ، جــوونــی هم نــڪــردمــ، یــهو پــیــر شــدمــ، پــیــر.
پــاشــو دراز ڪــرد و گــفــتــ: آخ نــنــه، پــاهام خــشــک شــده، هرچــی بــود ڪــه تــمــوم شــد.
آخــیــش خــدا عــمــرت بــده نــنــه.
چــقــدر دوســت داشــتــم ڪــســی حــرفــمــو گــوش بــده و نــگــه هیــســ.
بــه چــشــمــهای تــارش نــگــاه ڪــردمــ، حــســرتــها را ورق زدم و رســیــدم بــه ڪــودڪــیــاشــ
هشــتــیــ، وشــگــونــ، یــهقــل دوقــلــ، عــاشــقــی و...
گــفــتــم مــادرجــون حــالــا بــشــڪــن بــزنــ، بــذار خــالــی شــیــ
گــفــتــ: حــالــا دیــگــه مــادر، حــالــا ڪــه دســتــام دیــگــه جــون نــدارنــ؟
انــگــشــتــای خــشــڪــشــدهش رو بــه هم فــشــار داد ولــی دیــگــه صــدایــی نــداشــتــنــد.
خــنــدهی تــلــخــی ڪــرد و گــفــتــ: آره مــادرجــونــ،
ایــنــقــدر بــه همــه هیــس نــگــیــد
بــذار حــرف بــزنــن
بــذار زنــدگــی ڪــنــنــ
آره مــادر هیــس نــگــو، بــاشــه؟
خــدا از "هیــســ" خــوشــش نــمــياد...