گلچین اشعارحافظ،سعدی،مولانا،شعر نو،صادق هدایت،داستان،حکایت

شب سردی است ، و من افسرده. راه دوری است ، و پایی خسته. تیرگی هست و چراغی مرده. می‌کنم ، تنها، از جاده عبور: دور ماندند ز من آدم‌ها. سایه‌ای از سر دیوار گذشت، غمی افزود مرا بر غم‌ها. فکر تاریکی و این ویرانی بی خبر آمد تا با دل من قصه‌ها ساز کند پنهانی. نیست رنگی که بگوید با من اندکی صبر ، سحر نزدیک است: هردم این بانگ برآرم از دل: وای، این شب چقدر تاریک است! خنده‌ای کو که به دل انگیزم؟ قطره‌ای کو که به دریا ریزم؟ صخره‌ای کو که بدان آویزم؟ مثل این است که شب نمناک است. دیگران را هم غم هست به دل، غم من ، لیک، غمی غمناک است. @sherehafezz

کوله باریست پر از هیچ که بر شانه ی ماست گِله از دست کسی نیست مقصر دل دیوانه ماست #قیصر_امین_پور #sherehafezz

بهار آمد، نبود امّا حیاتی درین ویران‌سرای محنت‌آور بهار آمد، دریغا از نشاطی که شمع افروزد و بگشایدش در! #احمد_شاملو #هوای_تازه @sherehafezz

شما مردم را گرسنه نگه داشته‌ايد و آنها را از هم جدا كرده‌ايد تا عصيان و شورش آنها را از بين ببريد. شـما آنها را ضعـيف و درمانده میكنيد و وحشيانه نيروی آنها را می بلعيد و اوقاتشان را مشغول میكنيد تا از وحشت نه جوشش بكنند و نـه مجالى بـراى جوشش داشته باشند. آنها يكجا ايستاده‌اند و درجا میزنند... راضى باشيد! عليرغم جمعـيتى كه‌ دارند تنها هستند. من هم تنها هستم، همه‌ى ما تنها هستیم زيرا ديگران ترسو هستند امّا با وجـود تنهايى و اسارت، با وجود اينكه مانند آنها خوار و پسـت شده‌ام، به شـما اعلام مى‌كنم كه شما هــيچ نيستيد و اينكه اين قدرتى كه ‌تا چشم كار ميكند گسترش دارد و تا اعماق آسمان را به سـياهى و تاريكى كشانده است چيزى نيست مگر سايه كوچكى كه بـه روى قطعه خاكى سنگينى می‌كند و بر اثر بادی‌ خشمگين نابود میشود! #آلبر_كامو #عصیانگر @sherehafezz

تشنه را گرچه از آب ناگزیر است و گشنه را از نان، سیرِ گشنگی‌ام سیرابِ عطش گر آب این است و نان است آن! ‌👤احمد شاملو @sherehafezz

یکی از پایه‌های عقلانیت بشر پرسشگری است، انسان به اندازه‌ای که پرسش، نقد و شک می‌کند خردمند است! #سقراط @sherehafezz

آیا مفهوم زندگی این بود که آدم شاهد رجاله‌بازی یک دسته مادرقحبه بشود؟ نامه به #شهید_نورایی #صادق_هدایت @sherehafezz

‏یک معلم به هر دانش آموزی یک بادکنک داد که باید آن را باد کرده، نام خود را روی آن بنویسد و در راهرو پرتاب کند. سپس معلم تمام بادکنک ها را با هم مخلوط کرد. سپس به دانش آموزان ۵ دقیقه فرصت داده شد تا بادکنک خود را پیدا کنند.  در این جستجوی سخت، هیچ کس بادکنک خود را پیدا نکرد. ‏در این لحظه معلم به دانش آموزان گفت که اولین بادکنک را که پیدا کردید بردارید و به کسی که نامش روی آن نوشته شده بود بدهید. در عرض ۵ دقیقه، هرکس بادکنک مخصوص به خود را داشت. ‏معلم به دانش آموزان گفت: این بادکنک ها مانند شادی هستند.  ما هرگز آن را پیدا نخواهیم کرد اگر هر کسی به دنبال خود باشد.  اما اگر به فکر خوشبختی دیگران باشیم، خوشبختی خود را هم پیدا خواهیم کرد."با آرزو موفقیت و پیروزی روز افزون در این روزها و شبهای پر از تلاطم." @sherehafezz