کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری ایران

🔴آیین تجلیل از معلمان آزاد شده با حضور فعالان صنفی و کارگری تهران و البرز مراسم تقدیر از معلمان آزاد شده ماه های اخیر، در تاریخ ۱۷ خرداد ۱۴۰۳ با میزبانی فعالان صنفی البرز انجام شد. در این مراسم به پاس تلاش ها و  مصائب این کنشگران، تحمل زندان و روشنگری هایشان در راستای دفاع از آموزش رایگان و حقوق دانش آموزان، بهبود شرایط زندگی معلمان و دفاع از حقوق فعالان صنفی و معلمان زندانی و تلاش های این کنشگران در مسیر  تشکل یابی مستقل،  از آقایان #اسماعیل_عبدی، #عزیز_قاسم_زاده #جعفر_ابراهیمی، #طاهر_اصغر_پور، #فرزانه_ناظران_پور و #مسعود_زینال_زاده تقدیر و سپاسگزاری به عمل آمد. در پایان به پاس قدرشناسی از این فعالان صنفی تندیس سیمرغ طلایی که نماد جاودانگی و اتحاد است به این معلمان کنشگر ایستاده سمت مردم اهدا شد.

یاد و خاطراتی از مظفر عزیز مظفر یکی از فعالین عملی کار به تمام معنی بود. یکی از رهبران شایسته جنبش کارگری بود. مظفر چون از جنس خود کارگران و زحمتکشان جامعه بود زود در دل آنها جا می گرفت و به او اعتماد کامل داشتند. مظفر انسانی فداکار و دلسوزی غمخوار کارگران و زحمتکشان بود. مظفر در هر جای ستم نابرابری رخ می‌داد حضور داشت وفوری علیه آن موضوع می گرفت نمونه اش کارتن خواب ها بود که صداوسیما را در جریان زندگی این قشر مظلوم جامعه قرار داد و در همین رابطه بازداشت شد و باز هم ادامه داد. در جریان اخراج کارگران کارخانه شاهو مظفر نهایت فداکار ی دلسوز ی کرد از لحاظ مالی هم دردی شانه به شانه با آنها بود و همچنین کارگران نساجی و کارگران ساختمانی و در میان آنها شخصیتی محبوب چهره خوشنامی بود. مظفر أهل کار بود مظفر در تشکیل اتحادیه آزاد کارگران نقش خوبی داشت و دلسوزانه کار کرد از خود مايه گذشت تا این تشکل سر به گیرد مظفر و گلنار در کنار هم زحماتی زیادی متحمل شدند. خستگی برای آنها بی اهمیت بود هميشه چهره خندان آنها در میان رفقا و دوستان و مهمانها نشانه امید بود. خانه مظفر خانه امید بود خانه مظفر خانه آزادی و آزادیخواهان بود. یادش گرامی راهش پر رهرو ✍ جبار قادری (کارگری در سنندج) چهارشنبه ۱۶ خرداد ۱۴۰۳

#سنندج برگزاری مراسم گرامیداشت فعال کارگری جانباخته مظفر صالح‌نیا بر سر مزار وی. امروز پنجشنبه ۱۷ خردادماه ١۴٠٣، مراسم گرامیداشت مظفر صالح‌نیا، یکی از چهرهای شناخته شده جنبش کارگری ایران و کوردستان بر سر مزار او در بهشت محمدی قطعه ۴، سنندج با حضور تعداد زیادی از فعالین کارگری و دوستان و آشنایان و حضور مادران جانباختگان حامد سیف پناهی، سامان ابراهیمی و ابراهیم لطف اللهی و جمعی از فعالین کارگری سنندج و اجرای سرود: «پەلکی داری شادی گشتین، ئێوە هەرگیز نامرن». #اعتصابات_سراسری

تحت نظارت پابند الکترونیکی؛ محمد صادقی از زندان اراک آزاد شد روز چهارشنبه شانزدهم خردادماه، #محمد_صادقی معلم بازنشسته و فعال صنفی معلمان تحت نظارت #پابند_الکترونیکی از زندان اراک آزاد شد. وی باقیمانده دوران محکومیت خود را در خارج از زندان و با محدودیت تردد سپری خواهد کرد. هرانا

‍ ‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘ ۱۷ خرداد زادروز محمدجعفر پوینده (زاده ۱۷ خرداد ۱۳۳۳ یزد -- درگذشته ۱۸ آذر ۱۳۷۷ تهران) نویسنده، مترجم، جامعه‌شناس "که در جریان ترورهای موسوم به‌قتل‌های زنجیره‌ای به‌قتل رسید" او از فعال‌ترین اعضای کانون نویسندگان ایران بود و تا پیش از مرگ در دفتر پژوهش‌های فرهنگی اشتغال داشت. وی از طرفداران جریان چپ در ایران بود، اما به ایده‌های سنتی مارکسیسم باور نداشت و هرگز به‌سازمان یا حزبی سیاسی نپیوست، هرچند یک مدافع پرکار دموکراسی، حقوق بشر و آزادی نامحدود اندیشه و بیان بود. او که از خانواده‌ای فقیر بود، در سال ۱۳۴۹ در رشته حقوق قضایی در دانشگاه تهران پذیرفته شد. فعالیت سیاسی را از دوران دانشجویی در تهران آغاز کرد و از سال ۱۳۵۳ هنگامی که برای ادامه تحصیل در دانشگاه سوربن به‌فرانسه رفت، در خارج از کشور به‌فعالیت ادامه داد. در سال ۱۳۵۶ مدرک فوق لیسانس جامعه‌شناسی را از این دانشگاه دریافت کرد و در شهریور ۱۳۵۷ در بحبوحه انقلاب به‌کشور بازگشت. او پس از انقلاب، وقت خود را وقف ترجمه آثار مختلف فلسفی و ادبی کرد و کتاب‌های بسیاری را از زبان فرانسه به‌ فارسی برگرداند که برخی از آنها منتشر نشدند. وی در ۸ آذر ۱۳۷۷ از منزل خارج شد و ۱۰ روز بعد جسدش در روستای بادامک در شهرستان شهریار پیدا شد و علت مرگ او را خفگی اعلام کردند. وی در خیابان ایرانشهر به‌قتل رسید. علی روشنی شخصی که طناب را به‌گردن او انداخته و خفه‌اش کرده بود به‌حبس ابد محکوم شد، تعداد دیگری از عاملان این قتل‌ها نیز به‌حبس محکوم شدند.  مزار محمدجعفر پوینده در امامزاده طاهر کرج در نزدیکی گور محمد مختاری، دیگر قربانی این قتل‌ها است. ‎🆔 @bargi_az_tarikh #برگی_از_تقویم_تاریخ ☘☘☘☘☘☘

#یکشنبه‌های_اعتراضی تجمع بازنشستگان تأمین اجتماعی برای اجرای همسان‌سازی، ماده ۹۶ قانون و بیمه‌های پایه و تکمیلی. زمان: یکشنبه ۲۰ خرداد ساعت ۱۰ مکان: مقابل سازمان و ادارات تامین اجتماعی کشوری، فولادی، تامین اجتماعی، مخابرات، اتحاد اتحاد علیه فقر و فساد #اعتصابات_سراسری

🔲 فوت کولبر جوانرودی در مرز نوسود ▪️حسب اخبار و گزارشات رسیده ساعاتی پیش یک کولبر از اهالی «جوانرود» با نام #هژیر_محمودپور در مرز نوسود مصدوم و به علت جراحات شدید در بیمارستان قدس پاوه فوت نمود #اعتصابات_سراسری

حسین شنبه‌زاده مترجم و ویراستار بازداشت شد روز سه‌شنبه پانزدهم خرداد ماه، حسین شنبه‌زاده، مترجم و ویراستار توسط مزدوران جمهوری اسلامی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. عباس شنبه‌زاده، برادر حسین شنبه‌زاده با تایید خبر بازداشت این مترجم و فعال مدنی، نوشته است که بازداشت وی به احتمال زیاد در اردبیل صورت گرفته است. این در حالی است که کمی پیش از آن، حساب کاربری حسین شنبه‌زاده در شبکه اجتماعی ایکس از دسترس خارج شده بود. اگرچه هنوز اطلاع دقیقی از اتهامات انتسابی به آقای شنبه‌زاده در دسترس نیست؛ اما گفته می‌شود که فعالیت‌ انتقادی این فعال مدنی در شبکه‌های اجتماعی دلیل بازداشت او از سوی مزدوران جمهوری اسلامی بوده است. حسین شنبه‌زاده، پیشتر در جریان قیام آبان ١٣٩٨، نیز بازداشت و بعدها به سه سال و شش ماه حبس محکوم شد. وی در نهایت تیرماه ١٤٠١، برای تحمل حبس راهی زندان اوین شد.

درود.یادوخاطرات مبارزات کارگری اش گرامی وجاویدان.امیدوارم جنبش کارگری باداشتن چنین انسانی شریف وآزادیخواه افتخار این را داشته باشند که درمبارزاتشان برعلیه حاکمیت حکومت اسلامی شجاعانه و پرصلابت ایستادگی کنند.اتحادوهمبستگی طبقه کارگرمیتواندباادامه اعتصاب واعتراض به وضعیت دستمزد، شرایط مبارزاتی راپررنگ کرده و به خواسته هایشان دسترسی پیدا کنند.ودرگذشت مظفرعزیزمان هم برای مادردناک است.جاداردبه خانواده عزیزشان وبه همه دوستان وطبقه کارگران ایران و همچنین به مردم قهرمان شهر سنندج تسلیت گفته وراهش را ادامه مبارزات خودقراردهیم. پاینده باداتحادوهمبستگی کارگران تابرافراشته شدن پرچم رهایی. رحمان شهبازی فعال کارگری.

🔴بازنشستگان، از پراکندگی تا اجماع برای اجرای قانون ✍️   اسماعیل گرامی (کارگر بازنشسته) ▪️بازنشستگان خواسته های فراوانی دارند و اولین خواسته آنها افزایش حقوق می باشد. اما این حقوق به چه شکل و به چه اندازه ای باید افزایش یابد؟ (لازم به ذکر است که این مقاله در رابطه با بازنشستگان نوشته شده است و افزایش حقوق شاغلین را از منظر دیگری باید مورد بررسی قرار داد). ثروت ملی این کشور بقدری زیاد است که سهم هر بازنشسته از این ثروت؛ شاید هزاران برابر حقوق فعلی او باشد اما فقط یک درصد این جامعه (که تمامی آنها از مسئولین حکومتی می باشند) بخش اعظم این ثروت را به جیب می زنند و ۹۹٪ جامعه (که بازنشستگان نیز بخشی از آنها می باشند) در فقر و فلاکت بسر می برند. ▪️در این شکی نیست که هر فرد در این جامعه (چه حقوق بگیر چه غیر حقوق بگیر) باید در معیشت کامل باشد. از همین جهت عده ای با محاسبه ی مبلغ معیشت بر این اعتقادند که حداقل دستمزد باید تا این مبلغ، افزایش یابد(علیرضا میرغفاری یکی از اعضای کارگری "شورای عالی کار" مبلغ معیشت را ۱۵ میلیون تومان و فرامرز توفیقی عضو کمیته دستمزد این مبلغ را ۲۰ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان محاسبه کرده اند افراد و گروه های دیگری از ۳۰ میلیون تومان تا ۵۰ میلیون تومان نیز محاسبه کرده اند). عده ای دیگر می گویند حقوقها باید متناسب با نرخ تورم افزایش یابند تا حقوق بگیران قدرت خرید سال گذشته را داشته باشند. در این رابطه درصدهای متفاوتی اعلام شده اند (از  ۲۸٪ الی ۲۰۰٪) در این اختلاف نظرها مسلماً؛ مبالغ بالاترِ معیشت و درصدهای بالاترِ نرخ تورم؛ چرب و چیلی تر و برای ما شیرینتر هستند و از همین جهت است که عده ای از محاسبه گران برای کسب وجهه و یا برای رادیکالتر نشان دادن خود نسبت به دیگران ، ارقام بالاتری را مطرح می کنند و یا عده ای ارقام بالایی اعلام می کنند که در آینده؛ برای گذشته یِ منفعل خود افتخار بخرند!! در میانِ این همه مبالغ معیشت و درصدهای نرخ تورم پراکنده و متفاوت که توسط عده ای "محاسبه" شده است؛ بازنشستگان کدام را مطالبه کنند؟ کدام را در کف خیابان فریاد بزنند؟ متاسفانه در شرایط کنونی؛ بازنشستگان فاقد یک تشکل مستقل می باشند که در پی یک سری مبارزات خیابانی، این تشکل بتواند "مبلغی ثابت" را "متناسب با قدرتِ بازنشستگان" بدست آورده و آن را برای چانه زنی و مذاکره آماده نماید. ▪️اگر نمی توان بر سر این همه مبالغ و درصدهای پراکنده و متفاوت به اجماع رسید، اما می توان به اتفاق، حکومت را به پذیرش "قانون" مجبور کرد: حکومت ضمن درج حق عائله مندی و حق اولاد در فیش حقوقی زنان، باید طبق ماده ۹۶ متناسب با نرخ تورمِ هرچند "دروغینِ" خود که بانک مرکزی آنرا اعلام میکند، "تمامی آیتم های فیش حقوقی" را افزایش دهد، چراکه جدا از هر اطلاعات غلط و یا صحیحی، روح این ماده قانونی بر این است که حقوقها باید متناسب با نرخ تورم افزایش پیدا کنند تا بازنشستگان "قدرت خرید سال گذشته" را داشته باشند. مشکل ما بازنشستگان محاسبه درست و یا غلط مبلغ معیشت و یا نرخ تورم نیست(که مسلما بر سر آن به اجماع نمی رسیم)، مشکل ما بازنشستگان این است که بعلت عدم حضور در کف خیابان؛ اجازه داده ایم که حکومت در طی چندین سال؛ قانون را به زیر پا بگذارد و حقوقها را "سلیقه ای" پرداخت نماید و همچنین نظاره گر این بوده ایم که کانون ها مُهر خیانت خود را پای این عملکردِ ظالمانه حکومت زده اند. همین حداقل خواسته (تن دادن حکومت به قانون و اجرای ماده ۹۶) به تلاش جمعی نیاز دارد. برای گرفتن یک خواسته؛ آمدن به "کف خیابان" به عنوان مبارزه لازم است ولی کافی نیست! "کف خیابان" و "تعداد بازنشستگان در کف خیابان" دو مقوله ای هستند که یکدیگر را کامل می کنند. "تعداد بازنشستگان در کف خیابان" زور و قدرت بازنشسته را برای کسب خواسته مشخص می کند، هر چه "زور و قدرت" بازنشسته بیشتر باشد خواسته بیشتری را می تواند بگیرد. بازنشسته ای که نتواند گام اول را بردارد، بازنشسته ای که نتواند حقوق خود را متناسب با "نرخ تورم دروغین بانک مرکزی" افزایش دهد، هرگز نخواهد توانست حقوق خود را "متناسب با نرخ تورم واقعی" افزایش دهد! هرگز نخواهد توانست حقوق خود را "متناسب با معیشت واقعی" افزایش دهد! مَبلغ افزایش حقوق را "تعداد بازنشستگان در کف خیابان" مشخص میکند نه یک واقع بینی در رابطه با هزینه مورد نیاز یک فرد! نه ماشین حساب! کسانی که با یک واقع بینی در رابطه با هزینه مورد نیاز یک فرد؛ مبلغی را برای دستمزد پیشنهاد می دهند؛ در حقیقت مُقسّمِ "توزیع ارزش اضافی" که "مبارزه طبقاتی" می باشد را در نظر نمی گیرند که داور این مبارزه همانا "زور طرفین" می باشد. گرانی و تورم افسار گسیخته هر روز بیشتر از روز گذشته کارد را به استخوان نزدیک می کند و بازنشستگان بیشتری به کف خیابان می آیند تا حکومت را به پذیرش "قانون" ماده ۹۶ مجبور نمایند.۱۴ خرداد ۱۴۰۳