Dead Poets Society

Solitude or loneliness? I no longer sense a difference.

حاصلِ بی‌حاصلِ بذرِ پوچی که کاشته شد تو خاکِ غربت

Dear عزرائیل,pick me pls

How small, yet still satisfying :)

دیروز حوالیِ ساعت ۵ بعدازظهر بود و من با عجله و تنِ عرق کرده تو خیابون ولیعصر می‌دویدم تا به کلاس برسم. دیرم شده بودو زیر لب داشتم به زمین و زمان فحش می‌دادم که روز زمین یه قاصدک دیدم. شما هم که می‌دونید من چقدر عاشقِ این موجودم. حالا، بردارم؟ برندارم؟ نه، ولش کن. خیلی خیلی دیرم شده. بازم به دویدن و غرولند ادامه دادم. دوباره دو قدم رفتم و یه قاصدک دیگه دیدم؛ زمین و زمان رو به باد سرزنش گرفتم که چرا الان؟! حالا که من انقدر عجله دارم؟ هیچی دیگه، این یکی رو هم ول کردم و دویدم. یه کمی که از خیابون زرتشت رد شدم از جلو یکی دیگه داشت میومد سمتم و من در کمال تاسف از روش پریدم و گزاشتم بره برای یکی دیگه. سرِ خیابونِ نوربخش تا خواستم بپیچم دیدم یه قاصدک کوچیک یه گوشه داره دور خودش می‌چرخه و بهم سلام میکنه. دیگه این یکی رو نباید از دست میدادم. نفس‌نفس‌زنون خم شدم و اونم به خواهش دستم نه نگفت و فرار نکرد. خیلی آروم خودش نشست تو دستم. درحالیکه ده دقیقه‌ای دیر کرده بودم و دانش‌آموزام احتمالا کلافه شده بودن، تو خیابون در حالیکه تندتند راه میرفتم در گوش قاصدک حرفام رو زدم و رهاش کردم. اون یه طرف رفت و منم یه طرف دیگه. به پشت سرم نگاه نکردم و به سمت آموزشگاه دویدم‌. عین چی خسته و عرق‌کرده بودم؛ ولی خب، همین که آرزو به دل نموندم خیالم راحت بود.

00:04

مرا به حکایتِ لبخندها ببر به مدفنِ قافیه‌ها آنجا که قلم شکایتی‌ست فراتر از رقصِ واژه‌ها. - امیرمهدی بهرام‌زاده (#الف_ب)

دست مرا بگیر تا بسرایم در دست‌های من بال کبوتری‌ست #نصرت_رحمانی

"هیچ"

ناقوس‌ها را امشب برای من به صدا دربیاورید.