دغدغه‌های ایران

حمایت ۶ چهره برجسته عدالت اقتصادی و اجتماعی از پزشکیان 🔹شش چهره برجسته عدالت اقتصادی و عدالت اجتماعی مشهور به حلقه دین و اقتصاد، از مردم دعوت کرده‌اند در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری به پزشکیان رای بدهند. 🔹این بیانیه به امضای حسین‌راغفر، علی عرب‌مازار یزدی، سیدغلامحسین حسنتاش، سیدمحمد بحرینیان، محمدرضا واعظ‌مهدوی و فرشاد مومنی رسیده است. 🔹امضاکنندگان این بیانیه گفته‌اند پزشکیان را به صداقت، صراحت، وفای به عهد، ادب، عشق به وطن، مردم‌داری و هم‌دلی با محرومین و دردمندان و تلاش برای تحقق عدالت در جامعه می‌شناسند. 🔹تعهد روشن و صریح پزشکیان در پای‌بندی به عدالت اجتماعی به صورت فراگیر فارغ از زبان، نژاد، قومیت و جنسیت دلیل این حمایت اعلام شده است. 🔹این چهره‌ها تاکید کرده‌اند راه توسعه عادلانه و عدالت اجتماعی از مسیر اشتغال مولد، تولید فناورانه، بالابردن هزینه‌فرصت مفت‎خوارگی و طراحی برنامه ملی مبارزه پیش‎گیرانه از فساد می‌گذرد. متن کامل این بیانیه را این‌جا بخوانید. #برای_ایران #دکتر_مسعود_پزشکیان ‏🇮🇷ستاد رسمی دکتر مسعود پزشکیان @irpezeshkian

درخواست کیوان صمیمی برای پیوستن به کمپین ♦من نیز برای پیوستن به کمپین «رأی #برای_نجات_ایران» از سرورانم، مینو مرتاضی نسرین ستوده فریده غیرت دکتر حبیب‌الله پیمان استاد مصطفی ملکیان دکتر حسین رفیعی دکتر علیرضا رجایی و دکتر صادق زیباکلام دعوت می‌کنم. melimazhabi.com ✅@mellimazzhabi

تحریم بنیادگرا، تحریم بازیگر ----- من دور اول در انتخابات شرکت کردم. به دکتر پزشکیان رای دادم. نمی‌توانم انکار کنم پیروز دور اول انتخابات تحریم‌کنندگان بودند. آنها با عدد درشت خود یک قدرت اجتماعی عظیم را به صحنه آوردند. اما پیش‌بینی می‌کنم دور دوم انتخابات تحریم کنندگان را به دو گروه تقسیم کند: تحریم کنندگان بنیادگرا و تحریم کنندگان بازیگر. تحریم کنندگان بنیادگرا کسانی هستند که تحریم را یک استراتژی دراز مدت برای تحصیل همه مطالبات خود می‌انگارند. همین که می‌بینند در هر دوره انتخاباتی می‌توانند ابراز وجود کنند، نتیجه گرفته‌اند همین مسیر را باید تا وصول به همه آرزوهای سیاسی خود حفظ کنند. هیچ‌کس نمی‌داند چطور ممکن است تحریم انتخابات منجر به تغییر حکومت به یک نظم دمکراتیک، پاکدست، عادل شود. آنها بنیادگرا هستند به این جهت که به یک اصل و قاعده انکاری برای تحصیل همه چیز تکیه کرده‌اند. تفاوت‌شان با بنیادگرایان دینی در آن است که به جای آنکه یک کانون قدسی در بنیاد جهان خود بکارند، یک هسته نفرت و انکار کاشته‌اند. وجه اشتراک عملی‌شان با بنیادگرایان دینی بی‌توجهی به امور اینجایی و اکنونی در عرصه سیاست است. به دکتر جلیلی نظر کنید. بیش از یک دهه است برای همه چیز برنامه دارد و درمان همه دردهای اجتماعی و سیاسی و فرهنگی در کیسه اوست. نظم کلامی او هیچ تغییری نمی‌کند. هیچ تجربه‌ای در گذشته شخصیت و باورهایش را تحت تاثیر قرار نداده است. می‌توان پیش بینی کرد هیچ حادثه‌ای در آینده نیز او را تغییر نخواهد داد. تحریمی‌های بنیادگرا نیز ممکن است به سرعت به چنین وادی پرتاب شوند. خوب اگر دقت کنید نشانه‌های این وضعیت را می‌توانید در کلام تبلیغاتی آنها مشاهده کنید. تحریمی‌های بازیگر اما به این نتیجه می‌رسند که می‌توانی یک دوره تحریم کنی اما اگر در میدان واقعی عمل سیاسی، امکانی برای بازی دیگری هم پیدا شد، نباید از آن غفلت کرد. اگر حقیقتاً گشایش‌های اندک اقتصادی و اجتماعی و زندگی سیاسی و فعالیت مدنی در پرتو ریاست جمهوری پزشکیان بیشتر از رقیب او خواهد بود، چرا نباید مشارکت کرد؟ بنیادگرا حیات سیاسی را تا غایت ویرانگر آن دنبال می‌کند حتی اگر نتیجه‌ای نگیرد. آنچه برای او مهم است، خلق حماسه و قهرمانی است. اما بازیگر بی‌آنکه الزاماً از اصول و بنیادهای خود صرف نظر کند، یک چشم تیز به فرصت‌های بزرگ و کوچک عینی و واقعی هم دارد. اصول و بنیادهای او، مانع از عمل‌گرایی مبتذل می‌شود، اما فرصت سنجی‌های آن به آن او، امکان‌های حل سیاسی معضلات یک ملت را از چشم نمی‌اندازد. @javadkashi

حق 📍رأی معترضان و عدم افزایش مشروعیت به کمپین رأی #برای_نجات_ایران بپیوندیم. یک سال قبل، به‌خاطر شرکت در همایش گفت‌وگو «برای نجات ایران» بازداشت شدم، ولی معتقدم با هر فشار و هزینه‌ای نباید از مطالبه‌گری دست کشید. اکنون پیوستن به کمپین «برای نجات ایران» را پیشنهاد می‌کنم، چرا که نجات ایران امری فرایندی است و نباید انتظار داشت با چند کنش مقطعی و حتی خیزش‌های گاهگاهی، این امر محقق شود. باور دارم که استمرار کنشگری موجب تقویت جامعهٔ مدنی و سپس به‌تدریج، باعث تغییرات ساختاری می‌شود. اکنون یک کنش مقطعی که دست کم یک قدم رو به جلو است، رأی‌دادن به نمایندهٔ گفتمان بهبودخواهی است. پزشکیان در حدی که می‌تواند در این مسیر قدم برمی‌دارد و ما موکلینش هم پس از انتخابات باید با مطالبه‌گری خواسته‌هایمان را پیگیری ‌کنیم و این‌گونه خواهیم توانست فضای جامعه را روی ریل بهتری بیندازیم. استمرار کنش‌ها ضرورت دارد و من هم تا عمری هست آن را صرف مبارزه برای مردم و جوانان ایران خواهم کرد. و اما کنش انتخاباتی و رابطهٔ آن با مشروعیت: حکومتیان تبلیغ می‌کنند که هر رأی در انتخابات نشان‌دهندهٔ افزایش مشروعیت آنان است، درصورتی‌که  این عملکرد نظام است که مشروعیت را کم یا زیاد می‌کند. در انتخابات اخیر هم مجموع آرای باطله، درصد زیادی از آرای پزشکیان و درصد کمی از آرای قالیباف را باید به 60درصدی که رأی نداده‌اند اضافه کرد تا وزن مخالفان اقتدارگرایی مشخص شود. از خشم و غم و ناامیدی شما در پس سرکوب‌های پشت سر هم استبدادگران آگاهم. می‌دانم که هم رأی ندادن‌هایتان و نیز رأی دادن‌هایتان به‌خاطر ایران بوده است، پس همدیگر را تخریب نکنیم که این به نفع استبداد خواهد بود. گفت‌وگو کنیم؛ چون هر دو طرف دموکراسی‌خواهیم. من، هم در مرخصی‌هایم از زندان و هم در این مدت اخیر  با جمع‌های مختلفی و نیز با خانواده‌هایی از زندانیان سیاسی و همچنین برخی از خود زندانیان آزاد شده رفت‌وآمدهایی کرده‌ام؛ اکنون شاید برخی از این عزیزان بر عموکیوان خرده بگیرند که چرا می‌گوید در دور دوم لازم است رأی دهیم. شما از من انتظار مقاومت در برابر اقتدارگریان را دارید، حق با شماست، اما به نظر من در این مقطع بر اساس تحلیل مشخص از شرایط مشخص، رأی‌دادن به گفتمان مخالف اقتدارگرایان استمرار مقاومت است، پس حفظ آبرویم به‌هرقیمت را نادرست می‌دانم؛ به‌خصوص اگر به قیمت آسیب‌دیدن ایرانمان سکوت کنم تا عزیزانم از من خرده نگیرند و برایم هورا بکشند. اکنون مقاومت را ایستادگی در برابر تمامیت‌خواهانی می‌بینم که مردم را زباله می‌دانند، از جنگ فرسایشی هراسی ندارند، با زور و گشت ارشاد به دخترانمان بی‌حرمتی می‌کنند، اقتصاد را از جنس مقاومت در قفس می‌دانند، اینترنت را ملی و نهایتاً چینی می‌پسندند، تحریم را نعمت می‌گویند، جامعهٔ مدنی را سرکوب می‌کنند، نسل جدید را قبول ندارند و تنوع عقاید و سبک‌های زندگی را به رسمیت نمی‌شمارند. در یک کلام آمدن جلیلی و اطرافیانش طالبانیسم شیعی را تقویت می‌کند، جامعه را فرسوده و ضعیف‌تر می‌کند، تنش‌ها و تحریم‌های خارجی را بیشتر خواهد کرد و جامعهٔ مدنی نیمه‌جان را تخریب می‌کند. از سوی دیگر، پزشکیان در اندیشهٔ فریب ما تحول‌خواهان نیست و وعده‌های جذاب نمی‌دهد. اهل تعامل با همه ایرانیان است، در سطح اختیارات وزارتخانه‌ها و دولت به آزادی و عدالت پایبند است، حتی اگر نتواند در برابر برخی تندروی و بی‌عدالتی‌های تمامیت‌خواهان مقاومت کند دست‌کم در مقابلشان مانع‌تراشی و سنگ‌اندازی می‌کند. امکان کاهش تنش‌ها و تحریم‌ها در دولت بیشتر است، بهبود اقتصادی و توانمندی جامعه را با کمک اکثریت متخصصان می‌تواند فراهم کند و زمینهٔ کنشگری و مطالبه‌گری در دولت او به مراتب مهیاتر است تا رقیب تمامیت خواهش. یادمان باشد که هرچه جامعه ضعیف‌تر شود، از فرصت‌ها و شانس‌هایی که در مسیر بهبود، تغییروتحول  پیش خواهد آمد، کمتر می‌توانیم استفاده کنیم و شانس‌های آینده ایران را از دست خواهیم داد. 📌 بنابراین من رأی خواهم داد برای بهبود زندگی روزمره؛ برای افزایش ظرفیت تحول‌خواهی؛ برای ناکام‌کردن تمامیت‌خواهان؛ و برای بازکردن مسیر کنشگری و هزینهٔ آن را هرچه باشد خواهم داد، از خرج‌کردن آبروی شخصی تا زندان‌های بعدی. ما از کنشگری و پیگیری مطالبات جنبش اجتماعی ایران اعم از اعتراضات صنفی، اعتصابات زحمت‌کشان،خیزش مدنی زن زندگی آزادی و سایر حرکت‌های حق‌طلبانه دست برنمی‌داریم. در این مسیر چه اکنون رأی دهید و چه نه، همهٔ دموکراسی‌خواهان همراه یکدیگریم. 🗳اینک از شما عزیزان و بزرگواران دعوت می‌کنم که به کمپین «رأی #برای_نجات_ایران» بپیوندید. تقاضا دارم علاوه بر خودتان، حداقل دو نفر از آشنایانتان را نیز به این چالش و جریان دعوت کنید. یا حق 🖋کیوان صمیمی

🔴کیوان صمیمی، چریک پیر و فردی که در دو حکومت پهلوی و جمهوری اسلامی سال‌های بسیاری زندان تحمل کرده است می‌گوید با آنکه در دور اول رأی نداده است در دور دوم به پزشکیان رأی خواهد داد. @iran_times

• گزارش نشست کربن-هایدگر در دانشگاه «می جی» توکیو: به دعوتِ دانشگاه «می جی» توکیو، در تاریخ ۹ تیر ماه ۱۴۰۳، کنفرانسی با موضوع "سنجش خوانش کُربن از فلسفۀ هایدگر"، با سخنرانی دکتر احسان شریعتی، مدرس فلسفه، و حضور پژوهشگران و دانشجویان رشته های فلسفه و ایرانشناسی و اسلامشناسی تشکیل شد. در ابتدا، دکتر بهمن ذکی پور، استاد دانشگاه میجی، تاریخچۀ مختصری از روند ترجمۀ آثار هانری کُربن و علی شریعتی را توسط فرهیختگان ژاپنی ارائه کرد و سپس، جهت آشنایی بیشتر مخاطبین با موضوع جلسه، فیلم «مستشرق» (پرترۀ هانری کربن)، به کارگردانی مسعود طاهری، به نمایش درآمد. سخنان دکتر بهمن ذکی پور: مترجمِ تنها اثر ترجمه شدۀ هانری کربن به زبان ژاپنی «تاریخ فلسفه اسلامی» و همین طور نخستین معرف اندیشۀ علی شریعتی به ژاپنی، مرحوم پروفسور توشیو کورودا بوده است. کورودا در سال 1974 به درخواست استاد خود، توشیهیکو ایزوتسو، فیلسوف و اسلام شناس نامدار ژاپنی، تاریخ فلسفه اسلامی هانری کربن را به ژاپنی ترجمه کرده است. علاوه بر این به نظر می آید که کورودا در سال 1980 در کتاب "قلب اسلام" خود، برای نخستین بار اندیشۀ شریعتی را به ژاپن معرفی نموده است. البته باید توجه داشت که نخستین معرف اندیشۀ کربن به ژاپن، ایزوتسو است که تقریبا در تمامی آثار فلسفی او، ارجاع یا بحثی پیرامون نظریات فلسفی کربن وجود دارد. ذکی پور به این نکته نیز اشاره کرد کۀک سال پس از انتشار کتاب "قلب اسلام" شاگرد دیگر ایزوتسو، پروفسور آکیرو ماتسوموتو، متن سخنرانی "خود سازی انقلابی" شریعتی را به طور کامل از فارسی به ژاپنی ترجمه و در مجله "مطالعات اقتصادی آسیا" منتشر ساخته است. همین طور خانم دکتر هیده کو ساکورایی، با انتشار ترجمۀ ژاپنی گزیده ای از درس های اسلام شناسی تهران و مشهد، در سال 1997، جامع ترین اثر از شریعتی را در زبان ژاپنی فراهم آورد. در سال های اخیر نیز خانم دکتر کونومی مورایاما با انتشار کتاب "تنهایی و راز" دیدگاه های موسوم به "کویریات" علی شریعتی را به زبان ژاپنی معرفی کرده است. دکتر احسان شریعتی: کُربن بواسطۀ ترجمۀ برخی از آثار هایدگر مانند "متافیزیک چیست؟" و گزیده هایی از "هستی و زمان" و ..، پیشگام شناساندن اندیشه و آثار هایدگر در فرانسه به شمار می آید که بر بسیاری روشنفکران و متفکرانی چون ژان-پل سارتر تاثیر گذارده است. یکی از مهمترین کلید-واژه های برگرفته از هایدگر و برساختۀ کُربن به فرانسوی، "دازاین" است که آن را به "Réalité Humaine" (واقعیت -حقیقی-انسان) ترجمه کرده، و به درکِ او از "حضور" در فلسفۀ "اشراق" سهروردی بازمی گردد. "واقعیت-حقیقت" پدیدۀ انسانی نزد کربن نه تاریخ واقعیتِ انضمامی اینجهانیِ انسان و مردمان، بل مبتنی بر درکی فرا-تاریخی قدسی hiérohistoire و مشابه با ادوارِ «تاریخ مندی تقدیری» هایدگر و یا ظهور ادوار و اسمای الهی (نزدِ ابن عربی) است. از این رو، کربن "حضور" را در پرتو "روشنگاه" وجود Lichtung - Anwesenheitدر «مشرق» معنوی(و نه جغرافیایی)، یا در "اقلیم هشتم" («ناکجاآباد») سهروردی در می یافت. شریعتی پس از بررسی تأثیرپذیری های کربن از هایدگر، در دو سطح روش شناسی (پدیدارشناختی-هرمنوتیکی، با بهره گیری از معادل آن در سنت عرفانی شرقی، یا روش «تأویل»)، از سویی؛ و نیزدر سطح هستی شناختی-اُنتولوژیک-، از دیگر سو، با الهام از تبیین هایدگری زمان مندی و تراز-تاریخیّت (و برساختن معادل «هیستوریال» در برابر هسیتوریک در زبان فرانسوی)، به تشریح روش و بینش مثالین یا «خیالین»(ایماژینال) هانری کربن، و جهان میانیِ «روان» (عالمِ «ملکوت» در برابر دو جهانِ محسوس «مُلک» و معقولِ «جبروت») و «فلسفۀ نبوی» کربن و اهمیتِ نقشِ میانجی ها، از «فرشته شناسی» مزدایی تا «امام شناسی» شیعی، پرداخت و به این نکته اشاره داشت که کربن این نوع خوانش «از هایدگر تا سهروردی» را در سپهر «تشیع باطنی» یا «اسلام -معنوی- ایرانی» با تبیین زمانِ انفسیِ "انتظارِ ظهورِ" امامِ غایب تفسیری تازه کرده است. شریعتی در پایان به نقدِ خوانشِ غیرتاریخی-غیراجتماعی کربن از فلسفۀ اگزیستانس و روش پدیدارشناسی از سویی و برداشت وی از «عرفان نظری» و «وحدت وجود» از دیگر سو، و نقد پروژۀ «نوافسون زایی» هانری کربن (در برابر «افسون زداییِ» مدرنیته وبری)، از منظر فلسفه سیاسی و گرایش بازگشت سیادت های سنتی اقتدارگرا (سلطنت و خلافت و..)، و خطر تصرف این گقتمان توسط سنت گرایی های سیاسی شدۀا بنیادگرایی های قومی و مذهبی. بخش پایانی کنفرانس با پاسخ به پرسش های حضار به انجام رسید. ***

🔻آنروا: با محدودیت‌های تحمیلی از سوی اسرائیل امدادرسانی به غزه محال شده است 🔹مسئول ارتباطات آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی، ضمن انتقاد از محدودیت‌های ایجاد شده از سوی رژیم صهیونیستی، تأکید کرد که بدون وجود دارو، حضور پزشک و پرستار معنایی ندارد./ فارس #بین‌الملل @EtemadOnline

👌🙏

~ والتر بنیامین در قطعه مشهوری می‌نویسد: «انسان که در دوران هومر، اسیر اندیشه‌های خدایان اُلمپ بود، اکنون رها و چنان از خود بیگانه شده که می‌تواند نابودی خود را همچون عالی‌ترین لذت زیبایی‌شناختی تجربه کند.» ملال باعث می‌شود که بیشتر چیزها همچون جایگزین‌هایی وسوسه‌انگیز به‌نظر برسند. بیراه نیست گاهی تصور می‌کنیم که آن‌چه واقعاً لازم داریم، یک پایان کامل حتی فاجعه‌بار دیگر است. در این وضعیت که چنین ملال و خستگی و عصیان از خودِ حیات و کارگزاران‌اش فراگیر شده است اصلاح‌طلبی، بعد از شکست‌های بنیادینش، برای اکثریت چیزی نیست جز تداوم ملال. آدم‌ها ملال را نمی‌توانند تاب بیاورند. می‌خواهند عوضش کنند؛ حتی شده با فاجعه. براندازی پاسخ به این ملال‌ عمومی است؛ که برخی از خود همان مسببان وضع موجود (یعنی حاکمان و اصلاح‌طلبان کلاسیک) آن را در ذیل برنامه‌های دشمن جهت ناامید کردن مردم می‌گذارند و صورت مسأله را در اتاق‌های‌شان پاک می‌کنند. نه‌گویی و نفی در شکل غیرسیاسی آن برآمده از آری‌گویی به فاجعه است. در این شکل، نابودی خود و دیگری در پی استیصال از وضعیت اهمیت می‌یابد و رونق می‌گیرد. مبلّغ این باور است که باید «کثافت» تا نهایت خود پیش برود چون در پس این تخریب مطلق، رستگاری منتظر ماست. این نه، یک نفی غیرسیاسی، تصویری نو از انجمن حجتیه و در ضدیت با نهاد «زندگی» به عنوان مهمترین و رادیکال‌ترین ایده سیاسی است؛ آنچه که در پیشانی جنبش مترقی زن، زندگی، آزادی مشاهده کردیم. اما نه‌ی سیاسی و نفیِ برآمده از زندگی (نفی مرگ) نه از تلاش برای کمک به «نابودی» و «به سیم آخر زدن» که نوعی سیم‌کشی، مفصل‌بندی و در مجموع متکی بر «ساختن» است. نه گفتن در این چشم‌انداز سیاسی بدنبال زیباشناسی کردن فاجعه نیست، تحت هدایت ملال قرار نگرفته و دستاوردهای جمعی و پتانسیل‌های اجتماعی موجود در جامعه را نادیده نمی‌گیرد. نه‌ی سیاسی تمنای ایستادن بر ویرانه را ندارد، بلکه بر ویرانی موجود حساس است و بر روش‌های تولید این «شرایط» نورافکن می‌اندازد. هر نه‌ای نفی سیاسی نیست. پروژه‌هایی را باید شناخت که از نه سیاست‌زدایی می‌کنند و جز تخریب زندگی در میانه قهقهه تلخ خدایان سودایی ندارند. از نه‌ی قاطع امروز جامعه به هیأت حاکمه می‌باید مراقبت کرد. @AminBozorgiyan