سنت پترزبورگ نشین ساکن شمال

کاش الان یه آلمانی بودم که از باخت و حذف تیمش غمگینه. نه یه خاورمیانه‌ای که از موجودیتش غمگینه.

زِر بر ثانیه حرف زدم. دوتا خاطره کتک خوردن تعریف کردم. یه مقدار هم درمورد خواهرزاده‌ی حسن حرف زدم. مقادیری هم درمورد شکاف تربیتی پدر مادرای خودمون با پدر مادرای امروزی. چیز خاصی نیست 😂

ولی خدایی ما چجور بزرگ شدیم، نسل ۹۰ اینور چجوری دارن بزرگ میشن. خواهرزاده‌ی حسن به شدت فرمانروایی داره :)) در حدی که احساس می‌کنم من تو اون سن اونجوری برخورد می‌کردم و این‌قدر غد بازی درمی‌آوردم یه فصل کتک نوش جان می‌کردم و از هرچی که «نداشتم» محروم‌تر می‌شدم 😂

حیوونا که مثل ما مغز پیچیده ندارن هم خیلی چیزا می‌فهمن. دیگه ماها که آدمیم. چقدر می‌شکنیم با داد شنیدن، با حرفایی که دل رو نمی‌شکنن، می‌ترکونن. امروز میشا خیلی جیغ می‌زد. حسن دعواش کرد. گفت میشاااا بسه دیگه. بعد سر ناهار باز ادامه داد. دوباره دعواش کرد. ولی رفت در اتاقشو باز کرد. میشا اومد، از دور سفره دور زد، با فاصله از حسن رد شد اومد رو پای من نشست سرشو خم می‌کرد که نازش کنم. یکی دوبار گذاشتمش پایین بره پیش حسن، اصلا نرفت :)) دوباره دور زد با فاصلهههه اومد پیشم.‌ خواستم بگم بچه‌ی آدم که ۱۰۰۰ برابر بیشتر می‌فهمه، واقعاً لایق اینه داد بشنوه و دعوا بشه؟ 🫠

دقت کردین من برای اثبات بی‌گناهیم همیشه شب جمعه‌ها اینجا جولان میدم؟ 😂😂 راستش خواستم بگم بعد ازدواج اصلا شب جمعه معنی نداره. تا هست شب و روز خدت

بیفور افتر هنرجوی عزیزمون، نون ساندویچی. من بعد از هر فست فودی که درست می‌کنم: همین بیرون ۳۰۰ کمتر درنمیاد.

چه جالب، من یه ذی القعده‌ای مهربونم.

بسیار خر 🥹

دارم تموم سعی‌مو می‌کنم که شب زودتر بخوابم، صبح زودتر بیدار شم، کارهامو انجام بدم، ۷-۸ لیوان آب بخورم، غذا بیشتر بخورم، در طول روز تحرک داشته باشم، کتاب بخونم، از محصولات عکسای خوبی بگیرم، رقص رو به عنوان یه حرفه تمرین کنم و یاد بگیرم، مهربون‌تر باشم، برای همسرم وقت بذارم، با میشا وقت بگذرونم، سریال ببینم، مکمل و ویتامین مصرف کنم، میوه بخورم، با خودم خلوت کنم، بیشتر به خودم برسم.