مبادلات بطالت

رفيقِ راهي و از نيمه راه مي‌گويي وداع با منِ بي‌تكيه‌گاه مي‌گويي ميان اين همه آدم، ميان اين همه اسم هميشه نامِ مرا اشتباه مي‌گويي به اعتبار چه آيينه‌اي، عزيزِ دلم به هركه مي‌رسي از اشك و آه مي‌گويي دلم به نيم نگاهي خوش است، اما تو به اين ملامتِ سنگين، نگاه مي‌گويي؟ هنوز حوصله‌ی عشق در رگم جاري است نمرده‌ام كه غمت را به چاه مي‌گويي   #محمدعلی‌جوشایی #شعر @mobadelatebetalat

رفيق راهي و از نيمه راه مي گويي وداع با من بي تكيه گاه مي گويي ميان اين همه آدم، ميان اين همه اسم هميشه نام مرا اشتباه مي گويي به اعتبار چه آيينه اي، عزيز دلم به هركه مي رسي از اشك و آه مي گويي دلم به نيم نگاهي خوش است، اما تو به اين ملامت سنگين، نگاه مي گويي؟ هنوز حوصلهء عشق در رگم جاري است نمرده ام كه غمت را به چاه مي گويي.   #محمدعلی‌جوشایی #شعر @mobadelatebetalat

خوبه اگه ادمیزاد زندگی‌ش برپایه علم باشه: In the absence of an additional genetic/environmental/occupational predisposition, smoking less than 10 to 15 pack-years of cigarettes is unlikely to result in COPD.  UpToDate پس راحت باشید دوستان! @mobadelatebetalat

‏زمانی خواهد آمد که من باید خودم را کنار بکشم. حالا چه وقت، بستگی به مقدار خودخواهی من دارد. از این شکایت‌های همیشه تکراری من، عزیز دلم، وحشت نکن؛ ولی من حتماً باید تو را دوباره و طولانی مدت ببینم، هرچه طولانی‌تر بهتر و بدون ساعت، که گذشت زمان را نشان بدهد. من باید با تو باشم. به هر طریق شب‌هایی هست که باید از روزگار شکوه کنم، چون رنج بردن در سکوت خیلی طاقت فرساست. «بگذار تا بگویمت این مرغ خسته‌ جان عمریست در آرزوی تو از آشیان جداست» ❤️‍🩹🥀 @mobadelatebetalat

کاش فردا دنیا به آخر می‌رسید، آنگاه شتابان سوار آخرین قطار می‌شدم و درِ خانه‌ات را می‌کوبیدم و بهت می‌گفتم: «با من بیا» آدم‌ها خیال می‌کنند وقت زیادی دارند همین است که همیشه ابراز عشق را عقب می‌اندازند؛ ولی چه می‌شد اگر واقعاً وقت نداشتیم؟ اگر دنیا فردا به آخر می‌رسید؟ ❤️❤️‍🩹 @mobadelatebetalat

شب تیره است، تنها صفیر گلوله‌ها در دشت به گوش می‌رسد، تنها باد در سیم‌ها می‌پیچد و می‌غرد و ستاره‌های کم نور می‌درخشند. شب تیره؛ ترانه روسیِ جبهه شرقی ج ج دوم. @mobadelatebetalat

ای صبا! نکهتی از شیراز بیار عرض حالی ببر و، راز دلی باز بیار از من زار پیامی، سوی دلدار ببر نامه ای زان بت عاشق کش طناز بیار مدعی تا نکند فهم، که در نامه چه بود مطلبش فهم کن و، نامهٔ سرباز بیار در میان من و او سری و رازی ست نهان بی کم و بیش، همان سر و همان راز بیار غزلی از من دل خسته به گوشش برسان سخنی از لب آن یار خوش آواز بیار یکدم ای باد صبا! کن تو مسیحا نفسی مژدهٔ یار مرا از ره اعجاز بیار نازنین یار من، ار ناز کند یا که نیاز خبر ناز و نیازش، تو به صد ناز بیار یار من سخت عزیز است تو خارش، مشمار پیش من نامه او را تو، به اعزاز بیار مبتلای من اگر مژدهٔ وصلی به تو داد مژده اش بی خبر از مردم غماز بیار تا به «ترکی» نبرد ظن کسی ای باد صبا! از بر دوست، پیامی غلط انداز بیار  #ترکی‌شیرازی #شعر ❤️ @mobadelatebetalat

بخشی از یادداشت «شادی، اعتراض، مرگ» در سوگ قربانیان مسمومیت متانول • یک جستار غیر پزشکی در جهانی که ما در آن زندگی می‌کنیم، اقدامات ما بیش از این که ناظر به خود آن کار باشند، دارای یک پیام‌اند. بهتر بگویم، کارهای ما نماداند.شاید من فقط یک عکس از نوشیدن قهوه منتشر کنم اما شما یک تیپ شخصیتی از من خواهید ساختید.  در همین جهانی که همه‌ چیز یک سمبل یا نشانه است، گاهی کارها برای نشان دادن یک پیام مخالف است! یک پیام تبری جویانه! پیامی که نمی‌خواهد بگوید من جزئی از فلان تیپ هستم بلکه می‌خواهد بگوید من جزء شما نیستم. من با شما فرق دارم و از راه و روش و رسم شما بیزارم و می‌خواهم راه خود را بروم یا اصلا همان راهی را بروم که شما می‌گویید بد است. این برای خیلی‌ها پیام مهمی است. پیامی که شما را باز‌خواست ‌می‌کند که شما چه کرده‌اید که فرزندانتان دست به هر اقدامی می‌زنند که نشان دهند از شما بیزاراند و جزء شما نیستند. حتی به این قیمت که به خودشان و سلامت‌شان و خانواده‌شان آسیب بزنند. پیامی که می‌خواهد به شما بگوید، یا در عملکرد و روش‌تان تجدید نظر می‌کنید، یا به زودی با بحران‌هایی مواجه خواهیدشد که دامن‌گیر همه می‌شود. هیچ احدی از این عواقب و بحران مصون نیست. حتی فرزند شما. همان فرزند دلبند و معصوم شما که همین حالا در مدرسه درس می‌خواند و برایش انبوهی آرزو و خیال دارید. همان فرزند مثبت و سر به زیر و سر به راه شما که شب و روز در گوشی‌اش و در فضای مجازی هزار مدل آدم را می‌بیند و بیشتر از شما می‌تواند آدم بشناسد و آدم‌ها را تحلیل کند. همان فرزند صالح شما که می‌تواند تمام ارزش‌های شما را با دو پرسش که قادر به پاسخگویی نیستید زیر سوال ببرد. این مرگی نیست که فقط برای همسایه باشد. این بحرانی است که شما مسببش بودید و همین حالا هم دامن گیر خیلی‌ها شده‌است. خیلی‌هایی که اصلا باور نمی‌کنید حتی اگر با چشم خودتان ببینید. • مسئولین خیلی بی‌مقدمه بگویم اگر نمی‌توانید جلوی مسمومیت با متانول را بگیرید لااقل از چین و روسیه و عربستان بپرسید شاید آن‌ها بلد باشند. این نخستین بار و آخرین بار نیست که چنین اتفاقی می‌افتد. اگر بخواهید به انکار آن ادامه دهید بدتر از این هم می‌شود. برای حل مشکل باید اول پذیرفت که مشکلی وجود دارد! پس بپذیرید که مشکلات بسیاری در حوزه سلامت هست و قربانیان این آسیب‌ها کارت ملی مشابه شما را دارند.  از آن‌جایی که مسئولین ما در بحران سازی ید طولایی دارند بی‌شک تصمیمات و اقدام‌های آینده‌ی آن‌ها چنان فاجعه‌ای به بار خواهد‌آورد که شبکه‌ی اینترنشنال یک استودیو جدید خواهدساخت که این موضوع را پوشش دهد و احتمالا منوتو مجددا شروع به کار کند.  مثلا تصور کنید خدایی ناکرده یکی از این قربانیان اخراج شود و به همین دلیل خودکشی کند. آن گاه باید دید که رسانه‌ها و مسئولان چطور می‌خواهند او را به عوامل بیگانه و خرابکار و جاسوس ربط دهند و او را زیر خرواری از دروغ و دغل دفن کنند. تازه تا بیایند بجنبند و گزارش بگیرند و تحقیق کند و کارشناس‌های کشتی گیر دعوت کنند، وحید آنلاین عملیات براندازی ۱۳ با رمز عرق سگی را شروع کرده‌است و شش ماه دانشگاه و مدرسه و بانک و ممکلت تعطیل می‌شود.  پس چکار کنند؟؟؟ خیلی ساده است! از ما سوال کنند! مگر نمی‌خواهد برای ما و در حق ما کاری کنند؟ خب بیایند از ما بپرسند چه مرگتان است تا با هم گفت‌و‌گو کنیم. اگر می‌خواهند برای خودشان و به صلاح خودشان کار کنند، آن دیگر بحثش جداست. آیا می‌خواهم بازار را برای خودم گرم کنم؟ بله. من و دوستانم درست در وسط همین بحران هستیم و لااقل هفت هشت سال گذشته با آن دست و پنجه نرم کردیم. بیایید از ما بپرسید. اگر به راه حل نرسیدید لااقل تصویری واقعی‌تر از شرایط موجود را به‌دست خواهیدآورد و اندکی به حقیقت نزدیک‌تر خواهید شد. از لاک بسته و اتاق‌هایتان بیرون بیایید. فقط به همان چند جوان اطراف خودتان نگاه نکنید که پشت سرتان نماز می‌خوانند. عواقب کلمات، نگاه و تصمیمتان را بپذیرید. به علم آری بگویید. دانشگاه را جدی بگیرید. دست از مدیریت و آموزش قرون وسطایی پدر سالارانه بردارید. وجود و امکان رفتارهای پر خطر را بپذیرید. بپذیرید که قربانیان این آسیب‌ها بخشی از جامعه و فرزند شما هستند و حذف‌نشدنی و انکارنشدنی اند. آن وقت با تعامل پایدار به دنبال راه‌حل بروید.  با اندوه بسیار  امیرحسین جلال پور  عضو کوچکی از خانواده ی بزرگ علوم پزشکی  14/02/1403 ادامه مطلب را در کانال زیر بخوانید: https://t.me/thisisthelifenottruth #متانول #شادی #اعتراض #مرگ #امیر_حسین_جلال_پور @mobadelatebetalat