🎗رهانیسم🎈

درباره کودک همسری باهم بشنویم: https://m.soundcloud.com/stopfgmemiran/rvveancorpqx

جنبش زنان و فمینیسم در ایران: ۱۳۵۷ تا ۱۳۹۵ نوشته: نیره توحیدی تهیه شده توسط: گروه آکادمیکس #رهانیسم

چطوری بدون #ترس از #قضاوت بقیه حرفامونو بزنیم؟ میخوام دوتا از عمده ترین دلایل ترس از قضاوت شدن حرفامونو بگم و بیشتر روی خنثی کردن اونا مانور بدیم تا بشه بدون این ترس حرفامونو بزنیم. یکی از این دلیلا که میشه خنثی ش کرد _ عدم اطلاعات کافی راجع به یه موضوعه؛ ما وقتی احاطه ۱۰۰ درصدی به موضوعی نداریم نمیتونیم راحت هم ازش حرف بزنیم و خب میترسیم که حرفامون ضد و نقیضی بشه یا بنا به اون حس ترس درونیمون حس کنیم یکی هست که ممکن ایراد مارو بفهمه و همش خودمون به اون ترس درونی دامن میزنیم با جمله هایی مثل نکنه اشتباه کنم وای اشتباه نکردم و امثالش خودخوری میکنیم و خب این باعث میشه بترسیم از قضاوت شدن درواقع بیشتر بترسیم. دومین دلیلی که میشه خنثی ش کرد و از علل ترس از قضاوت شدنه _ ایمان صد درصدی به دانسته هامونه. دقت کنین هم کم دونستن (مورد اول) هم بی نقص دونستن خودمون علت عمده ی ترس از قضاوت شدنه. وقتی ایمان صد درصدی به دانسته هامون داشته باشیم با کوچیکترین ایرادی که توشون پیدا کنیم و کوچیکترین نقصی که از خودمون ببینیم هری دلمون میریزه پایین و پرونده حرف زدنامونو میبندیم چون تصور میکردیم ۱۰۰ درصد درستیم و بعد صفر و صدی نگاه میکردیم و با کوچیکترین ایراد ما داغون ترینیم پس تموم میشیم و ترس قضاوت بعدش توی ذهنمون میفته... خب این دوتا علل رو به عنوان مقدمه گفتم که بدونین با زیادی دست بالاگرفتن خودمون و توقع زیاد داشتن از خودمون بیشتر از قضاوت شدن میترسیم اما وقتی به این درک برسیم من آدمم یه حرفی میزنم ممکنه ایراداتی داشته باشه وقتی بالغتر شدم اصلاحش میکنم وقتی دانشم بیشتر شد ادیتش میکنم وقتی نظریه و فرضیه هام تغییر کرد بیان جدیدی ارائه میدم اون وقت که از قضاوت شدن نمیترسیم و حرفامونو راحت میزنیم. یه بحث دیگه ای که هست ترس از قضاوت شدن نیست بلکه ترس از بیانه و این برمیگرده به عدم ثبات عقیدتی نه این که مشکلی باشه نه مثلا یه مسیری رو شروع کردی میخوای یه ایده‌لوژی ای رو دنبال کنی و توش از بیان حرفای خودت میترسی و دلیل ترست اینه یقین نداری که الان اون جناح اون سمت سمتیه که میخوای یا نه و اینم با افزایش اطلاعاتت و شناخت خودتت و سنجیدن اینکه این مسیر مسیر منه یا نه حل میشه. من روانشناس یا تراپیست نیستم و نمیتونم از منظر روانشناسی این موضوع رو بررسی کنم، امیدوارم مفید بوده باشه براتون. #قضاوت #ترس #رهانیسم #سهند_راد

چطوری بدون #ترس از #قضاوت بقیه حرفامونو بزنیم؟ ۲۳:۴۰ @rhanism

متاسفم که این وایب بدو باتون موقتا شیر کردم❤️

یه دلیل کاملا احساسی و عاطفیه... خجالت میکشم بیام به بچه های ایران به بچه هایی که طبق قوانین جدید اجازه کشوری خرید لوازم جنسی رو به اون صورت گذشته ندارن. بگم واسه بهداشت جنسیت چیکار کن. جدا غمگینم ازین موضوع و خجالت میکشم حتی بحثشو کنم.

یکی از دلایلی که این پستا رو هنوز ننوشتمو دلم خواست باتون شیر کنم

اگه موردی به ذهنتون میرسه که حس میکنین تو رها ازش ننوشتیم برامون اون موضوع رو بفرستید. صرفا موضوع که بتونیم بررسی کنیم و روشون مانور بدیم. خوشحال میشم پسرا هم از موضع خودشون چیزیو که حس میکنن نیازه بیشتر بررسی شه باهام شیر کنن. پیشاپیشم ازینکه جواب هیچ کدوم از پیامارو نمیدم عذر میخوام. https://t.me/BChatBot?start=sc-8985-Gvrlqrn

برنامه #آبان رهانیسم🍂 ۱۸ آبان🍃 پیش نیاز یک رابطه #جنسی‌سالم! ۲۸آبان🍃 چطوری بدون #ترس از #قضاوت بقیه حرفامونو بزنیم؟

اگه #فرزندنابالغ ما که آگاهی از رابطه جنسی نداره سکس مارو دید چی؟ بچه ها به طور کلی دودسته میشن یا یسری اطلاعات سطحی از جنس و جنسیت و رابطه (بغل و بوس) و...دارن یا کلا هیچ اطلاعاتی ندارن. اون دسته اول که یه اطلاعات تقریبانسبی دارن خودشون کلی شاخه و برگ و سویه های مختلف دارن و درحد بررسی توی این پلن امروز نمیگنجه اما دسته دوم یه بچه ای با صفر درصد اطلاعات جنسی! یعنی بچه ای که حتی نمیدونه کدوم یکی از اعضای بدن خودش عضو خصوصی محسوب میشه قراره سوالمون رو راجع به این بچه واین گروه دوم بررسی کنیم. از مقدمه بالا که بگذریم برسیم به اصل مطلب اگه بچه ی صفر درصد اطلاعاتی ما سکسمون رو (یا پورنی چیزی رو) ناگهانی دید چه اقدام هایی باید بکنیم؟ در برابر اون چه ریکشنی بهتره؟ چه طوری واسش مسئله رو توضیح بدیم؟ توی چه سنی این صفر درصد اطلاعات طبیعیه؟ اگه بخوایم بچمون تو این دسته نباشه از کی و کجا باید شروع کنیم؟ چطوری باید شروع کنیم؟ و در آخر مضرات این عدم آگاهی بیشتره یا مضرات زود آگاهی!؟ دو تا حالت ممکن پیش بیاد که فرزند ما شاهد سکسمون یا (روابط جنسی بقیه باشه؛ پورن یا ...) حالت اول ما هم متوجه میشیم بچمون یه چیزی دیده و حالت دوم ما متوجه نمیشیم اما علائمی رو اون بچه بروز میده که از روی اونا به این مورد هم میتونیم شک کنیم. حالا الف) اگه بچمون سکسمون رو دید و ما هم فهمیدیم که دیده؛ در وهله اول سعی میکنیم اوضاع رو عادی نشون بدیم، از خشونت و اینکه اون رو مقصر جلوه بدیم دوری میکنیم، بهش دروغ نمیگیم، سعی بر انکار مسئله نداریم، سعی میکنیم باهاش ارتباط بگیریم و بفهمیم چی دیده؟ چه حدی دیده؟ تصورش چیه از تصویری که دیده؟( بعضی از بچه ها ممکن این مسائل رو به خشونت ربط بدن، بعضیاشون ممکن فکر کنن بازیه. باید بفهمیم حس بچمون چیه و دقیقا لازمه نسبت به چی اونو حمایت کنیم چه مسئله ای رو از سرش بیرون کنیم.) به آغوش کشیدن بچه (در صورتیکه ازتون فرار نکنه) توضیح اینکه شاهد خشونت نبوده. از مهم ترین اقدامات اولیه هستن. ب) درصورتی که ما مطلع از قضیه نشیم؛ این بچه ها کناره گیری از بزرگترا میکنن در حدی که از نزدیک نشدن به تخت و لباس و وسایل کاملا عادی خونه شروع میشه و این کناره گیری به من از شما خوشم نمیادایی ختم میشه که سازنده ش خود والدینن(مثلا پاسخ کنجکاوی های بچه با پاک کردن صورت مسئله، ربط دادن سکس و حتی یه بغل و بوس ساده به کلمه هایی مث بی ادبی، بی تربیتی و...) در واقع این انزوا و این کناره گیری بچه از نا اگاهی والدینش شروع میشه اما با ناگهانی دیدن یه مسئله جنسی از نزدیکاش(خاله عمو ابجی و...) و مخصوصا والدین بروز پیدا میکنه. بهترین ریکتی که میتونیم به بچه ها بدیم اینه که اونا رو مقصر جلوه ندیم، اونا رو بخاطر بی احتیاطی و نااگاهی خودمون سرزنش نکنیم و از همه مهم تر بهشون دروغ نگیم اونارو با یه تصویر مشوش و بعد تخیلشون تنها نذاریم یه بچه توانایی اینو داره مسئله ای به این سادگی رو به حمله ی آدم فضایی ها و قتل والدینش و برداشتن پوستاشون و ... ربط بده. ذهن و طرز نگاه بچه ها به طور کلی جهان بینی اونا با خودمون خیلی فرق داره. (بهترین اقدام هم مراجعه به مشاور یا روانشناس کودکه البته این قدم بعد همه ی کاراییه که شخصا باید انجام بدیم. مثل عادی کردن مسئله و موقتی حل کردن مشکل تا یه تایمی و فرصتی بشه رفت مشاوره. ) چطوری توضیح بدیم؟ وقتی متوجه شید بچه چی دیده و چه تصوری و برداشتی از چیزایی که دیده داره اون زمان بهترین توضیحات رو میتونین انتخاب کنین اما با فرض اینکه بچمون فکر کرده یه کاری داریم میکنیم که دعوا یا خشونت نیست و یه اتفاق ناشناختس چی باید بهش بگیم. باید مسئله رو براش ساده تجزیه ش کنیم لازم نیست همه چیزو بگیم درحد اینکه بهش بگیم یه اتفاق طبیعیه مثل بغل کردن کافیه. مثلا میگه نمیدونم چی دیدم اما حس خوبی ندارم! باید بپرسیم چرا حسش بده؟ اگه مشکل اون لحظه عریانی باشه باید بهش بگیم (جوابا کاملا کلیشه ای هستن و نسبت به شرایط فرضی پاسخ درستن شرایط شمارو بچه تعیین میکنه) بزرگترا گاهی اونقدر همو دوست دارن که برهنه همو بغل میکنن. توی چه سنی طبیعیه بچه حتی ندونه کجای بدنش عضو خصوصیشه؟ از بعد زمانی که تو مکان های اجتماعی تنها میشه ندونستن این مسئله ی سطحی طبیعی نیست و منشاش نا اگاهیه والدینشه. یعنی از ۳ سالگی به بعد ( مهد و پیش دبستانی) حداقل این مسائل سطحی رو باید بشناسه. پس باید توی این سن شروع کنیم به تربیت جنسیه بچه هامون. تا ۰ درصدی نباشن. چطوری باید تربیت جنسی رو شروع کنیم؟ (سرتیتر میدم) - شناسوندن بدن بچه به خودش _ تعریف تفاوت های توده بدنی(چاقی لاغری قد و...) _ تعریف عضو خصوصی _ تعیین عضو خصوصی _ تعیین اعضایی که خود بچه حس میکنه و دلش نمیخواد ب کسی نشون بده _ و یسری چیزای دیگه که حس میکنم بهتره جدا بعدا بگیمشون. #رهانیسم #فرزندنابالغ #سهند_راد