Matnazar ABDULHAKIM | Матназар АБДУЛҲАКИМ

Айиқ «Шеърингиз кўп қўпол. Шеърда ҳар бир сўз Жаранглаши керак дилни қитиклаб. Сал нафисроқ ёзинг...» Тинглайман маъюс. Омадсиз папкамни қўлтиқлаб. Сизга ҳамкасб, ўзи, шакаргуфтор тиллар, Жилмайиб қўясиз ҳолимдан огоҳ. Қайдадир ўқиганим жирканч қатллар Ялт этиб ёдимга тушади ногоҳ. Қайсидир бир юртда қадим замонлар Шундай олий жазо кўрилган афзал. Тахтага чандилган барча ёмонлар, Сўнгра товонларга суркалган асал. Айиққа ҳавола қилинган бари, У эса ялаган тўйиб ва тўйиб. Томоша қилганлар юрт ҳакамлари Маҳкумларни шундай қитиқлаб қўйиб. Ёмонлик тус олгач чуқур ҳамда кенг, Қийин бўлгач фарқлаш, аниқлаш, турлаш, Бутун мамлакатни тутиб кетган, денг, Умумқитиқлаш ва умумқиқирлаш. Қитиқнинг ҳам, ахир, чегараси бор, Чил-чил бўлар бежиз кулса, дейлик, тош. Маҳкумлар юраги ёрилган абгор Мудҳиш бу кулгуга беролмай бардош. Ялпи хурсандчилик. Унутдир шафқат, Халқни гум қилганлар ялаб ва юлқаб. Элда тирик қолган ҳакамлар фақат, Элда тирик қолган фақат айиқлар. Гарчи кўпчиликка манзур, азизсиз, Ҳақ сўзни айтишга ҳайиқмасман мен. Сиз-ку қитиқлашда мутахассиссиз, Мен ҳакам эмасман, айиқмасман мен. Менинг дард — шарафим, менинг ғам — шаъним, Кўзларим — олддаги довонларимда. Оёғимга боқманг бундай тамшаниб, Асал ҳам йўқ менинг товонларимда! © Матназар АБДУЛҲАКИМ

Ассалому алайкум, янги кунингиз хайрли бўлсин! https://t.me/davron_rajab

Тунингиз хайрли бўлсин! https://t.me/davron_rajab

Матназар Абдулҳаким шеъри Даврон Ражаб ўқиди @M_Abdulhakim

"... Ёлғиз йўл оламан хаёлларингга...'" Матназар АБДУЛҲАКИМ https://t.me/davron_rajab

* * * «Тантаналар шунчаки боис, Жўн баҳона кентлар, шаҳарлар. Оқшомлар ҳам шунчаки сабаб, Шунчаки бир рўкач саҳарлар. Асрлар ҳам ашаддий бидъат, Хурофотдир ҳар бир дақиқа. Ҳақиқатдир сенинг жамолинг, Жамолингдан ҳайрат ҳақиқат. Кун сени деб чиқади уфқдан, Тонг сени деб ҳар тонг отади, Раҳми келиб сўнг юлдузларга, Шўрликлар кўрсин деб ботади. Мабодо бир келмасмикан деб Бунёд бўлган Хива, Сайрамлаp. Сени кўриб қувониш учун Келар ҳайит, келар байрамлар. Дийдорингдан телбалар бўлиб Оламнинг чарх уриб бормоғи, Ушлай деса, ёқаси йўқдир, Тишлай деса, йўкдир бармоғи». ©Матназар АБДУЛҲАКИМ @M_Abdulhakim https://t.me/joinchat/AAAAAFMinnToJEu--B39wQ

Iste'dodli rassom Hamro Rahimov taniqli shoir, tarjimon, adabiyotshunos Matnazar Abdulhakimning portretini Urganch davlat universiteti O'zbek filologiyasi fakulteti muzeyiga sovg'a qildi. Darhaqiqat, portret yuksak san'atkorlik namunasi bo'lgan. Biz zahmatkash rassom Hamro Rahimovga jamoamiz nomidan tashakkurlar aytamiz.

#янги_таржима Матназар Абдулҳаким (1948 -2010) БАХТ Мукаммал бу гўзаллигингни Ёниб қилгим келади таъриф, Бироқ, не қилайки, қошингда Энг қудратли каломлар ғариб. Висолингни қилсам-да ҳавас, Меҳрим изҳор этмадим ҳеч вақт. Сен билан бир ҳаводан нафас – Олиш ўзи менга катта бахт. Бир қайрилиб ташласанг нигоҳ, Юрак тўлар сўнмас зиёга… Сени бир бор кўриш-чун фақат Келиб кетса арзир дунёга. БАХТ Хоҳам ки ин зебоии комил, Сурхида чун оташ сифат орам. Аммо, чӣ сон гӯям, ки рӯ дар рӯт, Мағлуби ту комилтарин гап ҳам. Изҳори дил гарчи набуд ҳаргиз Васли туро будам ҳавас некӯ. Бахти баланди ман худ ин бошад Гирам нафас аз як ҳаво бо ту. Баргаштаву гар як назар созӣ, Дил пурзиёи ҷовидон гардад... Аз баҳри як дидори ту танҳо Омадшуде дар ин ҷаҳон арзад. Тарҷумаи Зиё Абдулло