ـــــــزُلـــــــ

صدایم کن ...

کاش منو مهمونی‌ای، جشنی‌، تولدی چیزی دعوت کنید. دلم دورهمی میخواد. :(

+

دماوند یجوری هوا خنکه انگار دوم اردیبهشته.

غروب زنگ زدم به مامان، در حالی که صداش توی صدای خنده‌ی بقیه و آهنگ و دست و جیغ گم شده بود گفت اومدیم باغ و بزن و برقصه و جات خالیه. اونوقت من کجا بودم؟ وسط ایستگاه مترو میدون ولیعصر که هواش شبیه کوره انسان پزی بود. خسته و غمگین از کلاس و اینکه تهش قراره چی بشه! نمیدونم ولی خب دلم براشون تنگ شده. دلم میخواد الان برم خونه و چایی آماده باشه و مامان هی زنگ بزنه که کجایی؟ بابا بیاد دوراهی گیلاوند دنبالت؟ منم هی بگم نه خودم با اسنپ میام.

+

+

میم واقعا منو به زندگی و آدم‌هاش امیدوار میکنه. اینکه باور کنی قرار نیست رویاهات همیشه رویا بمونن، خیلی مطلوبه.

برگشتم دماوند و آسمون برای یک استقبال خنک از کسی که یک روز بشدت گرم رو داشته، داره خیلی زیبا میباره و خنکای دلچسبی داره.

عیدتون مبارکا باشه. 🍃