عِــشـق❤️، صــنعــت، هُنــــر🎻

"بلال بلال " 🎙️علیرضا افتخاری 👇👇👇👇 @lor_mediia

🎵هیوله سیت بیارم   🎙علی عزیزپور 👇👇👇👇 @lor_mediia

۱۶ اردیبهشت سالروز خموشی پرنده خوشخوان غزلسرای دوران  نوین زنده یاد #حسین_منزوی گرامیـــــــباد ( زاده ۱ مهر ۱۳۲۵ زنجان -- درگذشته ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۳ تهران ) #شاعر #غزلسرا و #ترانه_سرا #حسین_منزوی که بیشتر به عنوان شاعری غز‌لسرا شناخته شده است، شعر نیمایی و شعر سپید هم می سرود. وی در خانواده‌ای فرهنگی زاده شد. پدرش محمد نام داشت و به آذری شعر می‌ گفت. حسین در زادگاه خود دوران دبستان و دبیرستان را سپری کرد و پس از گرفتن دیپلم از دبیرستان صدرجهان زنجان، در سال ۱۳۴۴ وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد. سپس این رشته را رها کرد و به جامعه‌شناسی روی آورد اما این رشته را نیز ناتمام گذاشت. وی بعدها در سال ۱۳۵۸ با گذراندن واحدهای باقیمانده توانست مدرک کارشناسی خود را بگیرد. نخستین دفتر شعرش #حنجره_زخمی_تغزل در سال ۱۳۵۰ با همکاری انتشارات بامداد به چاپ رسید و با این مجموعه به عنوان بهترین شاعر جوان دوره شعر فروغ برگزیده شد. سپس وارد رادیو و تلویزیون ملی ایران شد و در گروه #ادب_امروز در کنار #نادرنادرپور شروع به فعالیت کرد. وی در زمان فعالیتش در رادیو، مسئولیت نویسندگی و اجرای برنامه‌هایی چون کتاب روز، یک شعر و یک شاعر، شعر ما و شاعران ما، آیینه و ترازو، کمربند سبز و آیینه آدینه را به عهده داشت. وی چندی نیز مسئول صفحه شعر مجله ادبی رودکی بود. نامبرده در سال ۱۳۵۴ ازدواج کرد، عمر این ازدواج چندان طولانی نبود و در سال ۱۳۶۰ به جدایی انجامید. حاصل این ازدواج دختری به نام #غزل است. حسین منزوی دستی هم در ترانه‌سرایی داشت، منزوی در ترانه‌هایش هم به مانند اشعارش نگاه و توجه اصلی‌اش به عشق است و به قول خودش عشق هویت اصلی آثارش است. پس از انقلاب در سال نخست انتشار مجلهٔ سروش نیز با این مجله و به عنوان مسئول صفحهٔ شعر همکاری داشت. در سال‌های پایانی عمر به زادگاه خود بازگشت و تا زمان مرگ در این شهر باقی ماند. وی بر اثر نارسایی قلبی و ریوی و پس از یک عمل جراحی طولانی در تهران درگذشت. مهم‌ترین منبع موجود دربارهٔ زندگی حسین منزوی کتاب #ازعشق_تاعشق است که شامل گفت‌وگوی بلند ابراهیم اسماعیلی اراضی (یکی از نزدیک‌ترین شاگردانش در سال‌های پایان عمر) با اوست. در این کتاب، خود شاعر به‌تفصیل دربارهٔ خانواده، سال‌های کودکی و زندگی در روستا، سال‌های مدرسه، دوران دانشگاه، انجمن‌های ادبی تهران و... سخن گفته‌است. در کتابی با نام #ازترانه_وتندر به اهتمام مهدی فیروزیان (انتشارات سخن، ۱۳۹۰) نیز مقالاتی دربارهٔ این شاعر منتشر شده است. #محمدعلی_بهمنی دربارهٔ #منزوی می‌گوید: «اگر بخواهیم غزل بعد از نیما را بررسی کنیم باید بگوییم که #هوشنگ_ابتهاج در غزل پلی می‌زند و #منوچهرنیستانی از این پل عبور می‌کند و ادامه‌دهندهٔ این راه #حسین_منزوی است که طیف وسیعی را به دنبال خود می‌کشد.» ‎