Hamma narsaning nihoyasi bo'ladi: hayotingizdagi qaysidir bosqich - dardni ham, baxtni ham, yolg'izlik-u sevgi ichida osmonlarda uchib yashashni ham. Hamma narsa chegaralangan: baxtning darajasi-yu miqdori ham, dardning og'irligi-yu yengilligi ham va hattoki umr yo'lining masofasi ham.. Hamma narsaning o'z belgilangan vaqti bor: qanchadir vaqt emaklab yurish-u, tili chiqmay nonni "nanna" deb yurishning ham, esini tanimay, yomon va yaxshini ajratolmay qarovsiz qolsa, mashina yo'liga chiqib ketish-u, issiq choynakni ushlab olishni ham. Hayotingizda sodir bo'lib turadigan hamma narsaning o'z yakuni, o'z nihoyasi bor. 1-sinfga chiqib o'qishni o'rganib olishdan tortib, o'sha dargohni bitirguncha ham qanchadir vaqt bor. Tug'ilib o'lishgacha bo'lgan masofani bosib o'tish uchun ham qanchadir muddat kerak. Nihoya - belgilangan muddatdan so'ng keladigan afsus, nadomat oni. Yakun - ma'lum bir bosqichning tugashi. Shuni tan olishimiz kerakki, qaysidir kun nihoyamiz bo'ladi. Biz o'sha kunni shunchaki yakun deb o'ylashimiz mumkin, lekin o'sha kun nihoya bo'lib qolsachi?
Biz doim nimadirga intilib yashaymiz. Har doim qandaydir maqsadga, ozruga intilib, borimizcha harakat qilib yashaymiz. O'sha nuqtaga yetganimizda bu yakun bo'ladi. O'sha maqsadga erishdikmi, tamom uning qadri o'sha onning o'zida pasayadi. Yana intilish uchun o'zingizga yangi "ovunchoq" topib olasiz, yana unga qarab harakat qilishda davom etasiz. Xuddi, hali tuzuk yurishni bilmaydigan bolakay qiynalib o'yinchoq oldiga emaklab borib, o'yinchoqni qo'lga kiritgandan keyin 2-3 daqiqa o'ynab zerikkanidan so'ng, qo'lidagi o'yinchoqni yoniga otib yuborib, ko'ziga ko'ringan boshqa yangi narsaga intilishi kabi.. Ha inson hayoti shundan iborat. Bir qancha bosqich yakunidan so'ng, albatta o'sha nihoya..
Demak, biz uchun muhimi yakunlarga yetish yoki nimadirlar orqasidan quvib yashash emas. Biz shunchaki, jarayondan lazzatlanishimiz lozim. Biz erishmoqchi bo'lgan maqsadimizga erishganda emas, balki o'sha maqsadga erishish uchun bosib o'tilgan yo'ldan zavqlanishimiz kerak. Natijalar eskiradi, bizga lahza muhim. Biz lahzalarni o'zimiz bilan ushlab qolsakkina, nihoyamiz afsuslanishlarsiz o'tadi. Biz o'sha narsaga yetish yo'lida qilgan harakatlarimizdan, ko'rgan qiyinchiliklarimizdan zavqni tuya olishimiz lozim. Natijaga erishgan paytingizdagi xursandchiligingizni bir kun unutishingiz mumkin, lekin jarayondagi lazzatni, tuygan zavqingizni butun umringiz davomida eslab qolasiz. Har eslaganingizda yana o'shanday zavqni xohlayverasiz. Va nihoyangiz ham yakunlaringizdan ko'ra ajoyib bo'ladi. Lazzatni tuying, his qiling. Jarayonni shunchaki, qalbsiz inson bo'lib ruhdek bosib o'tmang. Lahzani ushlab qoling..
Sizga ko'rinib turgan natijalardan ko'ra, xotiringizda qolgan "birnimalar" qadrliroq bo'lsin. Zero, natijalar bilan emas, xotiralar bilan ko'zingizni yumasiz. butun umrga.. xotiralar bilan..
Umringizni munosib yashang.
24.05.2023
Ā© K. S.
@asadbek