Yalda Ebtehaj

دوستان اهل کتاب: من کتاب «آن سال‌ها این جستارها» را از قید ناشر آزاد کردم تا پی‌دی‌اف (ایکتاب) آن در وبگاه خودم به رایگان برای خواننده دسترس‌پذیر باشد. سپاسگزار می‌شوم اگر بتوانید در خبررسانی یاری کنید تا کتاب به خواننده‌اش برسد. https://fereshtehmolavi.com/e-books/

توران میرهادی (۲۶ خرداد ۱۳۰۶ – ۱۸ آبان ۱۳۹۵)

گفت‌وگو با یلدا ابتهاج ✍️سهیلا عابدینی @chelcheraghmag

«توران خانم برای من ایران است»

شب کارت‌پستال‌های تاریخی ایران هفتصد و چهل و پنجمین شب از شب‌های مجله بخارا به کارت‌پستال‌های تاریخی ایران اختصاص یافته است. این نشست در ساعت سه بعدازظهر شنبه نوزدهم خرداد ۱۴۰۳ با حضور: مصطفی ده‌پهلوان، احمد چایچی، زینب علی‌زاده، محمد غفوری، مهرداد اسکویی و علی دهباشی‌ در سالن خلیج فارس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری برگزار می‌شود. میان نخستین برخوردهای ایرانیان با کارت‌پستال تا دیده شدن تصویرهایی با موضوع ایران بر روی کارت‌پستال‌ها بیش از دو دهه فاصله نیست. طی این دو دهه اروپاییان مقیم ایران و به تقلید از آنان، درباریان و اعیان قاجار، متجددان و فرنگ‌رفته‌ها از کارت‌پستال برای نامه‌نگاری استفاده می‌کردند. عصر طلایی کارت‌پستال‌های تصویردار از ۱۸۹۰م. آغاز شده بود و عکس‌ها یا نقاشی‌هایی که روی کارتها چاپ می‌شدند آنها را فراتر از یک وسیلۀ ارتباطی، به یک ابزار تبلیغاتی و نیز یک کالای سرگرم‌کنندۀ لوکس و لذتبخش تبدیل کرده بود که بازار پرسودی در جهان غرب داشت. ذائقۀ این بازار موضوع‌های متنوعی را می‌طلبید و بازنمود مشرق‌زمین با همۀ رازآلودگی و کهن‌جامگی‌اش یکی از محبوبترین و اصلی‌ترین موضوعات به شمار می‌آمد. ایرانِ عصرِ قاجار که پاره‌ای از همان دنیای شرقی دانسته می‌شد، مناظر طبیعی و انسانی فریبنده‌ای برای ناشران اروپایی کارت‌پستال داشت و ابتدا هلندی‌ها در ۱۸۹۷م. با همین رویکرد و به قصد کسب موفقیت در این بازار، پیشنهاد چاپ کارت‌پستال‌هایی با عکس‌هایی از ایران را دادند و سپس آلمانی‌ها در ۱۸۹۹م. اولین کارت‌پستال‌های عکس‌دار ایرانی را چاپ کردند. بدین‌ترتیب جریانی پدید آمد که گرچه از جنبۀ فراوانی و نحوۀ کارکرد کارت‌پستال تصویری، تفاوت بسیاری با همتایان غربی خود داشت، اما نقش مهمی در تولید تصویر ایران و بازنمایی آن به‌ویژه نزد مخاطبان غیر ایرانی بر عهده گرفت. «شب کارت‌پستال‌های تاریخی ایران» مروری است بر این جریان و ناگفته‌ها و نادیده‌هایی از تاریخ ایران دورۀ قاجار را که در روایت‌های رسمی و اسناد متعارف ثبت نشده‌اند، برای ما آشکار می‌کند. پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری: خیابان امام خمینی، ابتدای خیابان سی تیر، روبروی موزه ملی، پلاک ۲، سالن خلیج فارس

ای دل، به کوی او ز که پرسم که یار کو در باغِ پر شکوفه که پرسد بهار کو؟ نقش و نگارِ کعبه نه مقصودِ شوق ِماست نقشی بلندتر زده‌ایم ، آن نگار کو؟ جانا، نوای عشق خموشانه خوش‌تر است آن آشنای ره که بوَد پرده‌دار کو؟ ماندم در این نشیب و شب آمد ، خدای را آن راهبر کجا شد و آن راهوار کو؟ ای بس ستم که بر سرِ ما رفت و کس نگفت آن پیکِ ره‌شناسِ حکایت‌گزار کو؟ چنگی به دل نمی‌زند امشب سرود ِما آن خوش ترانه چنگیِ شب زنده‌دار کو؟ ذوقِ نشاط را می و ساقی بهانه بود افسوس ، آن جوانیِ شادی‌گسار کو؟ یک شب چراغِ روی تو روشن شود ، ولی چشمی کنار ِ پنجره‌ی انتظار کو؟ خون هزار سروِ دلاور به خاک ریخت ای سایه ، های هایِ لبِ جویبار کو ؟ #سایه #چشمی_کنار_پنجره_انتظار * عکس: جواد آتشباری

این اشارات نظر خود پیامی دارد… نشود فاش کسی آنچه میان من و توست تا اشارات نظر نامه رسان من توست گوش کن با لب خاموش سخن می گویم پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید حالیا چشم جهانی نگران من و توست گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید همه جا زمزمه عشق نهان من و توست گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ارنه ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست این همه قصه فردوس و تمنای بهشت گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست نقش ما گو ننگارند به دیباچه عقل هرکجا نامه عشق است نشان من و توست سایه زآتشکده ماست فروغ مه و مهر وه از این آتش روشن که به جان من و توست #سایه #شفیعی_کدکنی

. لحظه ای اشک دوید امان که بند هم نمی‌آید… #سایه #شفیعی_کدکنی #رشت #باغ_محتشم_رشت #مزار_سایه