انجمن متخصصین حفاظت و مرمت بناها و بافتهای تاریخی

به مناسبت 18 آوریل روز جهانی بناها و محوطه های تاریخی انجمن متخصصین مرمت بناها و بافتهای تاریخی برگزار می کند: . وبینار نقش سازمان های بین المللی در حفاظت از میراث فرهنگی با تأکید بر میراث معماری و شهری . مکان برگزاری: سامانه مجازی ادوبی کانکت http://vc.tabriziau.ac.ir/hamaiesh/ لایو: www.instagram.com/ngo.eabhc . www.telegram.me/ngo.eabhc www.aparat.com/ngo.eabhc E-Mail: [email protected]

درخواست سمن‌های میراث فرهنگی و معماری از رئیس قوه قضاییه؛ تا اصلاح قوانین موجود، «خروج آثار ثبتی از فهرست میراث ملی» را متوقف کنید ۳۰ انجمن صنفی و سازمان مردم نهاد از سراسر کشور، با تنظیم نامه‌ای خطاب به رئیس قوه قضاییه، ضمن درخواست تجدیدنظر در رویه حقوقی دیوان عدالت اداری برای صدور احکام میراثی، خواستار آن شدند که تا بازنگری در قوانین موجود، از ادامه روند فعلی جلوگیری شود. در متن این نامه که با موضوع «درخواست تجدیدنظر در رویه حقوقی دیوان عدالت اداری در صدور احکام درخصوص میراث فرهنگی وفق قانون ثبت آثار ملی و تبصره آن، مصوب سال ۱۳۵۲» در اختیار خبرگزاری ایسنا قرار داده‌ شده، آمده است: حضرت آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی رئیس محترم قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران با سلام و احترام در خصوص رویه حقوقی جاری در دیوان عدالت اداری نسبت به صدور حکم خروج از فهرست آثار ثبتی میراث فرهنگی و یا مجوز تخریب آثار تاریخی، به استحضار می‌رساند: طبق رویه حقوقی جاری که از سال ۱۳۸۸ و زمان تصدی آقای اسفندیار رحیم مشایی در سازمان میراث فرهنگی وقت تاکنون کم‌وبیش اعمال‌شده است، چنانچه مالک یا مالکان یک بنای ثبت‌شده در فهرست آثار تاریخی کشور و یا بنای تاریخی ستاره‌دار (واجد ارزش تاریخی در طرح تفصیلی شهر)، متقاضی تخریب بنا و دریافت مجوز ساخت از وزارت میراث فرهنگی و شهرداری باشند و یا به استناد حقوق مکتسبه ارتفاع بنای در دست‌ ساخت در مجاورت بافت تاریخی در تعارض با ارتفاع بناهای تاریخی مجاور باشد، می‌توانند با ارائه شکایت خود به دیوان عدالت اداری، حکم خروج از فهرست آثار تاریخی و یا مجوز تخریب آن بنا و یا مجوز افزایش ارتفاع به استناد حقوق مکتسبه مالک و یا پروانه ساخت در حریم را دریافت کنند. لذا بنا به دلایل زیر خواستار توجه و ورود حضرت‌عالی جهت تغییر در رویه فعلی هستیم: ۱. آنچه دیوان عدالت اداری در صدور چنین احکامی به آن استناد می‌کند، «قانون حفظ آثار ملی» مصوب سال ۱۳۰۹ است که بر اساس آن، تنها بناهایی دارای شئون ملی شناخته می‌شوند که تا پایان دوره زندیه احداث‌شده باشند. این رویه در حالی جاری است که «قانون ثبت آثار ملی» و تبصره آن مصوب سال ۱۳۵۲، شأن ملی را در حد قدمت بنا تنزل نمی‌دهد و چه بسیار آثار تاریخی ارزشمندی که پس از پایان دوره زندیه (۱۱۷۴ ه‍.ش) یا از ۲۲۵ سال پیش تاکنون ساخته‌ شده‌اند و با رعایت تشریفات اداری و ابلاغ به مالک، ثبت‌ شده‌اند و یا بناهایی در شرف ثبت هستند و توسط کارشناسان میراث فرهنگی واجد ارزش تاریخی یا شأن ملی شناخته‌ شده‌اند، ولی متأسفانه به استناد همان مصوبه سال ۱۳۰۹ از فهرست ثبتی میراث فرهنگی کشور خارج‌ شده و مورد تخریب قرار گرفته‌اند. در صورت بی‌توجهی به ادامه رویه جاری، این روند متأسفانه باعث شکل‌گیری و نفوذ جریان فاسد و سودجو در حاشیه دستگاه‌های مرتبط، و زد و بندهای پشت پرده برای جلب نظر و تطمیع مالکان بناهای تاریخی و تشویق آن‌ها برای شکایت به دیوان عدالت اداری و دریافت مجوز تخریب یا افزایش ارتفاع  خواهد شد و شمار زیادی از بناهای تاریخی در شهرهای بزرگ همچون تهران، اصفهان و غیره، از این رهگذر قربانی خواهند شد تا این افراد با تخریب بنا و فروش زمین به سودهای نجومی دست یابند. ۲. اگرچه بناهای مذکور (ثبت‌شده در فهرست آثار تاریخی کشور و یا واجد ارزش تاریخی، شأن ملی و ستاره‌دار در طرح تفصیلی شهر)، از جنبه مادی در تملک شخصی افرادی حقیقی هستند، اما به نظر می‌رسد که از جنبه معنوی، مشاع و به‌عنوان سرمایه ملی، متعلق به عموم مردم و شناسنامه هویت ایرانی و اسلامی کشور هستند و تلقی فعلی از قانون که چنین آثاری را به دلیل تملک شخصی مصداق موضوع ماده‌واحده قانون ثبت آثار ملی مصوب سال ۱۳۵۲ نمی‌داند و لذا صدور حکم تخریب برای آن‌ها به استناد نظریه شماره ۶۰۷۶ مورخ ۳/۸/۱۳۶۱ شورای نگهبان صادر می‌شود، در مغایرت با موازین شرعی و خلاف روح قوانین جاری و مصالح عمومی است... متن کامل، در ایسنا #فرهنگی #هویت_تاریخی #میراث_فرهنگی #خانه‌های_ثبت_ملی #دیوان_عدالت_اداری @PersianPolitics

[بخشی از متن] بایدها و نبایدهای حفاظت از میراث جهانی احسان ایروانی لازم می‌دانم نکاتی را در رابطه با میزان اهمیت و نحوه مدیریت میراث جهانی و پایگاه‌های آن ارائه دهم که در مورد تمام پایگاه‌ها و بناهای ثبت میراث جهانی ملاک است. یک. به دلیل اینکه پایگاه‌های میراث جهانی موقعیت ویژه‌ای دارند مدیران آن باید از میان افراد شایسته و با حساسیت بالایی انتخاب شوند تا از هر جهت توان اداره پایگاه‌ها را داشته باشند. تاکید می‌کنم پایگاه‌های جهانی محلی برای کسب تجربه افراد کم تجربه نیستند. دو. طبق قوانین میراث جهانی اداره پایگاه‌ها باید بر اساس طرح، برنامه، طرح راهبردی و پلان مدیریت انجام شود و هر 6 سال یکبار نیز مورد تجدید نظر قرار گیرند. همچنین مدیران پایگاه مکلف‌اند هر 2 الی 4 سال یکبار گزارش‌های ویژه‌ای را از چگونگی اداره پایگاه‌ها تهیه و به سازمان جهانی یونسکو ارسال کنند، زیرا این گزارش‌ها روند مدیریت و مدیریت ما را مشخص و تحت عنوان پایش واکنشی مسائل درون پایگاه‌ها را حل و فصل می‌کند. سه. سطح اهمیت میراث جهانی حتی از برنامه‌ها و طرح‌های کلان شهری و منطقه‌ای نیز بالاتر است. نکته‌ای که در راهنمای عملی کنوانسیون 1972 به صراحت ذکر شده است. در منطق و عرف هم معقول است زیرا معادلات و محاسبات میراث جهانی از منطقه‌ای که در آن قرار گرفته است بالاتر است لذا مسامحه و مماشات با تغییرات مخرب و ساخت و ساز در حرایم میراث جهانی خلاف قانون است و متخلف یا متخافان باید پاسخگو باشند. چهار. میراث جهانی باید استقلال مالی و اداری داشته باشد از این رو در تمام پرونده‌های میراث جهانی این موضوع را متعهد شده ایم. بنابراین داشتن استقلال مالی اداری نباید سلیقه‌ای و مختص پایگاه خاصی باشد. پنجم. باید توجه داشت در میراث جهانی فقط کالبد دارای اهمیت نیست بلکه تمام بخش‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی در جامعه محلی و ذیفع با کالبد به یک اندازه اهمیت دارند. این مقوله نیاز به یک فهم کلان و منطقه ای دارد. بنابراین عمدتا تعرض های محلی و ساکنان مناطق در میراث جهانی ریشه در بی توجهی به ایشان در برنامه های کلان دارد. ششم. شورای‌های راهبردی شوراهای مشورتی هستند و در هیچ کجای قانون حضور و تشکیل این شوراها الزامی نشده است. پس شان و جایگاه خُبرگی اعضای این شوراها را حفظ کرده و نباید خود را پشت تصمیمات این شوراها پنهان کنیم. هفتم. در نقشه‌ها و برنامه‌های استراتژیک میراث جهانی مسایل و حکمت‌های محلی حرف اول را می‌زنند و در اولویت قرار دارند نه نخسه‌های عام و یکپارچه سراسری. هشتم. همیشه توجه داشته باشیم میراث جهانی نقطه اتصال و ثبات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی محوطه های میراثی ما در کشور با سازمان جهانی یونسکو است و دارای جایگاه و منزلت فراملی هستند. نهم. عملکرد ما در برابر میراث جهانی الگویی است برای برنامه‌ریزی و مرمت سایر ابنیه تاریخی. بنابراین این محوطه ها مانند معلم هستند که هر اتفاق خطایی که در آنها رخ دهد باید منتظر خطاهای بزرگ در سایر بناها باشیم. دهم. در میراث جهانی اشخاصی عضو شورای راهبردی قرار می‌گیرند نباید به هیچ عنوان برای انجام خدمات میراث جهانی طرف قرارداد پایگاه و شورا قرار گیرند. اگر چنین اتفاقی رخ دهد علاوه بر تخلف قانونی، ما میراث جهانی را به قتلگاه برده‌ایم. یازدهم. ناظران بر این نوع میراث باید حتما در سطح ملی مطرح باشند نه محلی و استانی. دوازدهم. هر اقدامی حتی کوچک برای میراث جهانی باید با طرح، برنامه و آزمایش انجام شود و همیشه قابل دفاع باشد در غیر اینصورت می بایست در کفایت شورای راهبردی، مدیریت ستاد و صف آن تجدیدنظر صورت گیرد و به هیچ عنوان جایگاهی برای خطا وجود ندارد. سیزدهم. باید توجه کرد میراث جهانی هر کشور آبروی آن کشور است. باید از تجربیات گذشته و قرارگیری این میراث در فهرست میراث در خطر عبرت بگیریم. چهاردهم. در برابر حفظ این میراث نباید بر اشتباهات گذشته پافشاری کرد زیرا به هیچ عنوان جبران پذیر نیست. پانزدهم. برای حفظ میراث جهانی حمایت های اداری مالی و توزیع اعتبارات را باید بر اساس نیاز و شرایط میراث جهانی دانست نه مصلحت‌های اداری. شانزدهم. میراث جهانی مشمول ماده 5 قانون اساسنامه سازمان میراث‌فرهنگی برای هیات‌امنایی شدن قرار نمی‌گیرد. اینگونه میراث تحت پوشش قانون الحاق کنوانسیون 1972 و متعهد شدن ایران است و نمی‌شود شیوه مدیرت عملیاتی آن را تحت پوشش ماده 5 اساسنامه وزارت میراث‌فرهنگی برد. این تقابل با قوانین بین‌المللی ایجاد خواهد کرد. هفدهم. همه نیروهای انسانی پایگاه ها اعم از کارگران تا کارشناسان در دوره های عملیاتی مختلف، سرمایه های این حوزه تلقی می شوند بنابراین هرگونه اخراج و تعدیل های گروهی و غیرکارشناسی به مفهوم زمینه سازی در تخریب میراث جهانی و خلل در حفاظت آن محسوب خواهد شد. @reesjomhoormiras

✳️ نشست مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی آذربایجان‌شرقی با نمایندگان تشکل‌ها و انجمن‌های مردم‌نهاد حوزه میراث‌فرهنگی 🗓 ۱۴ اردیبهشت ۹۹ 🆔 @eachtnews

📝یادداشتی از مهرداد عظیمی I مدرس دانشگاه و کارشناس ارشد مرمت بناها و بافت‌های تاریخی و عضو شورای هماهنگی در خبرگراری #ایرنا 🔰بافت‌های شهری تاریخی به عنوان #میراث‌_فرهنگی یک ملت، سازنده اصلی منظر شهری تاریخی، ‌بیانگر ارزش‌های اجتماعی، اقتصادی و محیطی‌اند؛ بنابراین توجه توامان به حفاظت از#میراث‌_فرهنگی _ناملموس و #میراث‌_فرهنگی_ملموس و #میراث‌_تاریخی_طبیعی در داخل بافت این محدوده‌ها ضروری است. 🔗 📰 لینک خبر: 👇 https://www.irna.ir/news/83769834 @chtngos

شوراها ثابت کنند از تاریخ و فرهنگ گریزان نیستند یادداشتی از:مجتبی گهستونی روزنامه نگار، عضو شورای هماهنگی میراث فرهنگی صنایع دستی گردشگری ضمن تبریک روز نهم مصادف با روز ملی شوراها بی هیچ مقدمه ای در خصوص اهمیت شوراها در شهرها و روستاهل باید یادآور شوم که در بسیاری از نقاط کشور نداشتن تعامل سه گانه بین شهرداری، اداره کل میراث فرهنگی و شورای شهر و روستا باعث شده تا بناها، محوطه ها و بافت تاریخی و حتی برخی از ظرفیت های گردشگری و صنایع دستی ،آن مناطق از صفحه روزگار محو و یا نادیده گرفته شودند و بیشترین آسیب را ببینند. در این زمینه در سالهای متعدد فرمانداری ها حتی ناتوان از برقراری تعامل بین این سه برای حفظ میراث فرهنگی و مستعد کردن پتانسیل های آن مناطق بوده اند. در بیشتر مواقع نداشتن تعامل سه گانه بین شهرداریها، اداره کل میراث فرهنگی و شورای شهر به گونه ای است اگر از عمده اعضای شورای شهر و عمده مدیران شهرداری بپرسید که در شهرشان چند اثر ثبت ملی وجود دارد و بیشترین آثار تاریخی در کدام محلات متمرکر است و نمایان است کمتر شخصی پاسخ درستی ارائه می دهد و حتی در نتیجه ناآگاهی ممکن است منکر وجود چنین آثاری هم بشوند.در طی یک دهه اخیر هربار شوراهای شهر و روستا فعالیت خود را از سر گرفتند از آنها درخواست شده تا ثابت کنند که از تاریخ فرهنگ گریزان نیستند. از آنها خواسته شده تا رویه تخریب بناها و بافت های با ارزش میراثی را در دستور کار خود قرار ندهد بلکه با همکار و تعامل بیشتر در جهت حفظ میراث فرهنگی کوشش کنند تا عقب ماندگی ها جبران شود. البته این نکته را باید یادآور شد که شوراها و شهرداری ها قرار نیست وظایف وزارت میراث فرهنگی صنایع دستی گردشگری را انجام دهند، بلکه این نهاد مردمی تنها وظیفه خودش را انجام می دهد. آنچه که دربالا درباره اعضای شورای شهر و مدیران شهرداری گفتم محدود به این دوره از شورای شهر که برخی از آنان با حوزه میراث فرهنگی و اهمیت گردشگری آشنا هستند نمی شود بلکه در دوره های قبلی از سوی دوستداران میراث فرهنگی و انجمن ها کلی زمان صرف می شد تا حداقل برخی از مفاهیم ابتدایی به آنان منتقل شود. متاسفم که بگویم در همه این سالها در بسیاری از شهرها و روستاها شورای شهر نقش موفقی در کمک به میراث فرهنگی نداشت در این میان نباید کم کاری برخی از ادارات میراث فرهنگی صنایع دستی گردشگری را نادیده گرفت چون از مقصرین اصلی در ناتوانی برای توجیه اعضای شورها و مدیران شهرداری بوده که به تلاش های سطحی اکتفا کرده اند. بی شک ما شهروندان هرگاه که در میان اعضای شورای شهر افراد علاقمند به توسعه پایدار و شیفته تاریخ و فرهنگ را در ترکیب شورائیان می بینیم خشنود می شویم و انتظار می رود که در عمل نیز برای اهمیت دادن به حوزه میراث فرهنگی صنایع دستی گردشگری وقت کافی بگذارند.در ادامه از اعضای شورای شهر درخواست دارم که با توجه به ماهیت کارشان مطالبه محور باشد. باید این پرسش در ذهن تک تک ،شورائیان به وجود بیاید که اِلمان های شاخص شهرشان در حوزه میراث فرهنگی چیست و کجاست؟چالش های موجود در محوطه های باستانی کجاست و چرا شهر و روستایشان در حوزه گردشگر پذیری و جذب درآمد برای جامعه محلی از راه صنایع دستی عاجز هستند؟وظیفه مدیران شهرداری، میراث فرهنگی و البته اعضای شورای شهر است که برای کیفت بخشی در محله هایی که دارای بناهای با ارزش میراثی هستند به منظور ارتقا سطح کیفی زندگی ساکنان کوشش کنند تا هم انگیزه نگهداری در بناها بیشتر شود و هم به حفظ این بناها بینجامد. متاسفم که بگویم بری از شوراها و شهرداری ها برای زیاده خواهی خود همواره مجوز تخریب بناهای ارزشمند را داده، شورای شهر فقط نظاره گر تخریب ها بوده و میراث فرهنگی در بسیاری مواقع اندک تلاش هایش بی نتیجه بوده است. صدای دوستداران میراث فرهنگی هم به گوش مسئولانی که چوب پنبه در گوشش هایشان گذاشته بودند نرسیده است.شهرداری ،اداره کل میراث فرهنگی و شورای شهر اموظف هستند که بسته های تشویقی کلان، منطقه ای و محلی در بافت های قدیمی اهواز طراحی کنند تا منجر به ساماندهی و ارتقای کیفی شود.تملک برخی بناهای ارزشمند توسط شهرداری وشورا و دادن کاربری با ارزش توصیه جدی دوستداران میراث فرهنگی است. با این تملک می توان امیدوار بود که شاهد افزایش مراکز فرهنگی و گردشگری در بافت تاریخی باحضور و مشارکت بخش خصوصی باشیم. همچنین می توان امیدوار بود که زمینه تداوم برگزاری برنامه های فاخر فرهنگی و هنری با حضور عموم شهروندان در اماکن و معابر تاریخی فراهم بیاید.از شهرداری و شورای شهر و البته اداره کل میراث فرهنگی انتظار می رود که با تشکیل جلسات و اتخاذ تصمیم های کارشناسانه به بازپیرایی و مرمت ابنیه با ارزش، نورپردازی ابنیه ارزشمند، مرمت و احیای سردرهای ارزشمند، نگهداری و احیا بناها وطراحی مبلمان بافت تاریخ همت به خرج بدهند @chtngos

🖋/گزارش/ ⭕️⭕️بی‌مهری جدید در حق آثار تاریخی تبریز 🔹از دست درازی نااهلان به حریم آثار تاریخی تا تجربه تلخ رویداد تبریز ۲۰۱۸ 🔸بازار تبریز در لیست مجموعه‌های ملی قرار نگرفت 🔹صدور بیانیه‌ اعتراضی انجمن‌های میراث فرهنگی آذربایجان شرقی 🔸مدیرکل میراث فرهنگی آذربایجان شرقی👈بازار تاریخی تبریز حتما در لیست نوبت دوم قرار می‌گیرد 🔹گزارش کامل را در لینک زیر بخوانید 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://www.isna.ir/news/99020906358/ @isnatabriz @isnatabriz

نقش شوراهای شهر در حفاظت از میراث فرهنگی و بافت‌های شهری تاریخی به بهانه ۹ اردیبهشت، روز شوراها نویسنده: مهرداد عظیمی، مدرس دانشگاه و کارشناس ارشد مرمت بناها و بافتهای تاریخی، عضو شورای هماهنگی تشکل های میراث فرهنگی صنایع دستی گردشگری ایران @chtngos

انجمن متخصصین مرمت بناها و بافتهای تاریخی آذربایجان شرقی 9 اردیبهشت روز ملی شوراها را گرامی می دارد. https://t.me/ngoeabhc