کلینیک مشاوره و خدمات روانشناختی راه سوم

سوال اساسی مبتنی بر اگزیستانس زیسته انسانی که هماره برون رفتن از خود است این نیست که به کجا می رود بلکه این است در چه راهی است پس اگزیستانس همان در راه بودن است نه به مقصدی رسیدن ... همانگونه مولانا می گوید: ➿هر حيوان كه از دور ديدی و ندانستی سگ و گرگ است يا آهو، ببين رو به سمت مرغزار و سبزينه است يا لاشه و استخوان؟! آدمی را نيز چون نشناسی، ببين به كدام سوی می‌رود؟!(مجالس سبعه - مولانا)➿ #اگزیستانس #مولانا #در_راه_بودن #فلسفه_اگزیستانسیال #روان_درمانی_اگزیستانسیال https://t.me/ExistentialAcademia

‌‌‌‌➿پژوهش های سیگار➿ ✅تازگی ها آدم ها را چند دسته می بینم یا بهتر بگویم به چند دسته تقسیم می کنم آن هم فقط براساس سیگار کشیدنشان؛ جالب است! شایدهم نه زیاد جالب نباشد در این اوضاع! ✅ به هر حال من دوست دارم بدانم  دود سیگار چگونه وارد بدن می شود؟ وچطور بیرون می آید!؟ شاید هم ربطی به دیدن نداشته باشد یا شایدهم همانند سگ ها بویایی قوی دارم. نمی دانم به دیدن ربط دارد یا بویایی! ✅دستهٔ اول کارگرها هستند همان قشری که سخت زندگی را چسبیده اند و سخت کار می کنند چرا به هیچ یک از رؤیاهایشان نرسیده اند. سیگار کشیدنشان هم دقیقا مثل کارکردنشان هست محکم دود را می مکند و چیزی پس نمی دهند چون برای هر پُک سخت جان داده اند. آن ها مدام امیدوار می شوند که روزی به رؤیاهایشان می رسند حتی زمانی که طناب از طبقه بیستم ساختمان پاره می شود آن ها در آن لحظه هم امیدوار هستند! ✅دسته دیگر آدم های اطرافم همان چپ های خودخوانده که همواره از بی عدالتی جهان می نالند و داد می زنند که در جهان عدالتی نیست. این ها هنگام پک زدن به سیگارهایشان آهی می کشن و سری تکان می دهند و بعد که دود سیگارشان را  پس می دهند یادشان می رود درباره چه حرف می زدند و دوباره می پرسند چه گفتی؟! آها بله دقیقا همینطور است، ولی... ✅ دسته ای دیگر روان شناسان یا شاید روان کاوانی هستند که هم چیز را می کاوند به هیچ چیز رحم نمی کنند حتی به خودشان و بالاخره در اعماق تاریکی خود را گم می کنند. آنها هم هنگامی که سیگار می کشند همانند کاویدنشان در میان کشیدن یا نکشیدن سیگار سوال می پرسند و می گویند:نمی خو اهیم یا نمی توانیم! ✅اما دسته آخر همان از کف دادگان عالم هستند. عشق را می گویم همان چیزیی که شاید در دسته های دیگر هم که مثال زدم، بود اما آنها به این قسم اعتراف نمی کنند چرا که عشق را با همان پک اول به تمسخر می گیرند و به سراغ مسائل جدی تری می روند. اما این دسته نمی توانند اعتراف نکنند؛ آنها با هر پک سیگار می گویند آیا می شود پک بعدی معشوق بیاید... #یادداشت_درمانگر #رزگار_محمدی #روان_درمانی_اگزیستانسیال #فلسفه_اگزیستانسیال #سیگار_فلسفه_هنر https://t.me/ExistentialAcademia

‌‌کلینیک راه سوم و گروه اگزیستانس برگزار می کند:   ➿تبیین اضطراب در چشم اندار  اگزیستانسیال  :از فلسفه تا بالین روان درمانی➿ عناوین جلسات : جلسه اول :مفهوم اضطراب از دیدگاه کیرکگور جلسه دوم :تبیین اضطراب در نگاه هایدگر جلسه سوم:تبیین اضطراب در نگاه سارتر جلسه چهارم :تبیین اضطراب و گناه در الهیات اگزیستانسیال جلسه پنجم:تبیین اضطراب در نگاه پل تیلیش جلسه ششم: جلوه اضطراب در ادبیات اگزیستانسیال با تاکید بر داستایوسکی جلسه هفتم:جلوه اضطراب در ادبیات اگزیستانسیال با تاکید برکافکا جلسه هفتم:تبیین اضطراب در رویکرد تحلیل دازاین و دازاین کاوی جلسه هشتم :تبیین اگزیستانسیال اضطراب در روانکاوی فروید و لکان جلسه نهم:تفسیر اضطراب در چشم انداز رولومی و اروین یالوم جلسه دهم :طرح تفهمی رویکرد اگزیستانسیال برای کار با اضطراب جلسه یازدهم : جمع بندی و نتیجه گیری نکات مهم و اساسی: ✅مخاطبان این دوره  شامل همه متخصصان بهداشت روانی و همچنین تمام کسانی که تمایل به فهم عمیق مساله اضطراب خود هستند(شرکت برای عموم آزاد است). ✅نحوه برگزاری دوره حضوری و  آنلاین می باشد  . هر جلسه یک و نیم ساعت است که شامل ارائه مدرس و پرسش و پاسخ است. ✅مدرسین دوره متخصصین گروه اگزیستانس هستند که شامل دکتر رزگار محمدی ، خانم شهلا سلیمانی و آقای امیر محمد صفرانداقی می باشد. با توجه به سابقه درمانگری مدرسین سعی بر ایجاد پلی میان امر انضمامی و انتزاعی در مساله اضطراب می باشد. ✅زمان شروع دوره از هفته دوم‌ بهمن ماه است و روزهای برگزاری پنج شنبه ها ساعت ۱۹:۳۰ الی ۲۱ شب است و هزینه شرکت در دوره برای هر نفر ۱ ملیون تومان است. ✅افرادی که متمایل به شرکت در دوره هستند به آدرس  کانال https://t.me/existentialanxiety تلگرام بپیوندند اطلاعات بیشتر در کانال  به اطلاع خواهد رسید. #کلینیک_راه_سوم #اگزیستانس #اضطراب_اگزیستانسیال #روان_درمانی_اگزیستانسیال #رزگار_محمدی #شهلا_سليماني #امیر_صفری

‌‌🖊برای پاسداشت کنش محمد مرادی و روح انقلابی اش ✅این روزها، این ساعت ها مثل آونگ سنگین ساعتی غول پیکر هر دم مرا به گوشه ای از خودم پرت می کنند. با وجوداینکه من قبل از این روزها هر هفته تمرین نوشتن را داشتم الان چند ماه است که حتی یک کلمه ننوشته ام. اما با دیدن خودکشی  محمد، ابتدا بغض کردم و بعد آرام آرام با بخشی از خودم مواجهه شدم که این سوال را می پرسید؛ این شخص به چه درجه ای از مواجه انسانی و رهایی رسیده است که اینچنین می گوید: من امنیت خودم را دارم مشکل خاصی ندارم اما برای سرزمین ام می خواهم جانم را بدهم. ✅آه با گفتن هر یک از این  کلماتش، احساس می کردم پیکر او نقشه سرزمین اش است  و من بی اعتنا روی جانش راه می روم. شاید عمل او همین قدر شرم را از وجودم بالا می آورد که توان روبه رو شدن با  خودم را برای من سخت می کند!! ✅او به جایی رسیده است که از خودش سوال می کند من اینجا چه می توانم بکنم؟ او نمی گوید به من چه! باید همه متحد شوند تا کاری انجام شود. شاید عملش از  نظر روان شناسان بیهوده ترین کار باشد. اما من می گویم محمد بر قله ی  بیهودگی ها  ایستاده است و می گوید: من دارم به خودم در مقام یک انسان پاسخ می دهم... ✅پاسخی که همه چیز را به سخره می گیرد و می گوید برای مبارزه ،باید ابتدا فرد به سوال های خویش پاسخی درخور بدهد...  این پاسخ را به شخصی ترین شکل انجام می دهد که جهان را مواجه کند با یک چیز اینکه برای مبارزه ابتدا باید  خود در برابر خود بایستد... نه در برابر دیگری.... خود به خود پاسخ بدهد... نه به دیگری پاسخ بدهد... ✅این همانجاست که کیرکگور می گوید فرد انسان روح است. اما روح چیست؟ روح "خود" است. (چگونه کیرکگور بخوانیم، جان دی. کاپوتو، ترجمه صالح نجفی)،و در جای دیگری می گوید: این قسم روان شناسی با هیچ نوع علم سراپا تجربی نمی آمیزد و بهترین راه برای فهم آن این است که جسم و روان و روح را عوامل اصلیِ تعیین کننده ساختار وجود بشر تلقی کنیم که دوتای اول به قلمروِ زمان تعلق دارند و عنصر سوم به قلمروِ ابدیت. (مفهوم اضطراب، کیرکگور، صالح نجفی).آری محمد به عنصر سوم خویش پاسخ داده است. عنصری که روان شناسان زیاد به آن توجه نمی کنند. ✅انسان سلف پارادوکسیکالی دارد‌؛ و این تناقض همانی است که یونگ می گوید: انسان جایی که پارادوکس را بیابد آنگاه به فهم کامل زندگی نزدیک می شود. و جالب است این پارادوکس بین تناهی و نامتناهی است... اما عصر ما روح، همان عنصر ابدیت و نامتناهی را به سخره می گیرد. شاید  به همین دلیل است  که درعصر ما انقلاب از شکل افتاده است چرا که انقلاب به روح نیازمند است. به روح اشخاصی همانند محمدها...همانند....محمدها... #محمد_مرادی #یادداشت_درمانگر #شهلا_سليماني

‌‌➿اگزیستانسیالیسم، پیمان بستن و رفاقت➿ 🖊برای یاداوری پیمان رفاقت محمد حسن زاده و شهریار محمدی ✔️فرض اساسی اگزیستانسیالیسم تفاوت هستی انسانی با دیگر هستنده ها می باشد. این تمایز برای انسان به عنوان هستنده ای که پرسش هستی را دارد ، مرگ آگاه است ، دارای اضطراب است در فلسفه کیرکگور، سارتر ، هایدگر و دیگر فیلسوفان مشهور به اگزیستانسیال پرداخته شده است ، اینگونه است که در این فلسفه برای تمایز انسان از حیوان ، واژه هایی مانند اگزیستانس یا دازاین بکار می رود . اما در این وضعیت با نیچه همدلترم که این تمایز را در تبارشناسی اخلاق (جستار دوم) اینگونه توصیف می کند: «بدرستی این است داستان دور و دراز خاستگاه مسئولیت پذیری، کار پرورش حیوانی که پیمان می تواند نهاد...چگونه تواند بود که او را خبر نباشد از برتری خویش بر همه آنانی که پیمان نهادن نتوانند» ✔️در این روزها که همه سرشار از تاثر تصاویر و فیلم های این جنبش هستیم. تصویری از شهریار محمدی که بر جنازه دوست و رفیقش محمد حسن زاده نشسته است و سر را پایین متمایل به جنازه رفیقش نگاه داشته است، نگاهش من را بشدت متاثر میکند آنچنان که نمی توانم از نگاه به نگاهش دست بردارم (برای شهریار فردای همان روز نیز  سرنوشت دوستش که از جنازه اش پاسداشت می کند تکرار می شود ) آنچنان که انگار شهریار پیمان دوستی اش را با خون خود با محمد مهر کرده است و این تمایزی است که شاید هستن شهریار را متمایز ، جاودانه و ماندگار می کند. شاید ادامه یادداشت اینگونه پیش رود ما از پیمان این دو رفیق و نگاه شهریار چه باید بیاموزیم ؟. ✔️پس نیچه انگار تمایز هستی انسانی را توان پیمان نهادن می داند . هانا آرنت نیز در کتاب وضعیت بشر(ترجمه مسعود علیا) پیمان بستن را همراه با بخشیدن دو عمل سیاسی و اجتماعی برای رهایی از شر تاریخ استبداد و تاریکی های درون بشر می داند . برای هانا آرنت پیمان بستن قابلیت عمل است که بشر را از میرندگی نجات می دهد و نیرویی است که انسان ها را در کنار هم قرار می دهد. همانند پیمان شهریار و محمد که برای رهایی از استبداد در جبهه آزادی قرار گرفتند و حتی تاریکی های درون ما را به خودمان فاش می کنند . این روزها چقدر از این پیمان بستن ها برای در کنار هم قرار گرفتن دور هستیم؟ ✔️شهریار از مرده محمد نگهداری می کند تا آن را جسد نکنند و سوگواری شایسته ای برای او برپا شود اما از نگاه های خیره او به قالی رنگارفته معلوم است که این کفایت نمی کند تا زمانی که این پیمان را با خونش مهر نکند . نگاه شرمگین شهریار دیگر شرمی بیمارگون نیست این شرمی وجودی است که بودنش را به پرسش می کشد او بر خلاف شرم مرضی خود را پنهان نمی کند و گم نمی شود بلکه فردا در خیابان آشکار می شود و پیدا می شود و پیمانش را به اجرا می گذارد . ✔️امروز ما باید بیشتر از هر چیز به نگاه های شهریار و پیمان او بالای جنازه رفیقش نیاز داریم تا از شر تاریخ استبداد و تاریکی های درونمان بقول هانا آرنت نجات پیدا کنیم , این نگاه را نباید فراموش کرد و همواره باید به خاطر اورد ، امروز ما به سرمشق گیری از پیمان آنها نیاز داریم ، یادآوری پیمان آنها که ما را در کنار هم نگه دارد . امروز دیگر ما به شرم مرضی نیاز نداریم که خود را پنهان کنیم بلکه شرم وجودی شهریار را نیاز داریم که خود را آشکار کنیم. #محمد_حسن_زاده #شهریار_محمدی #ژن_ژیان_ئازادی #پیمان_بستن #رفاقت_دوستی #اگزیستانسیالیسم #اگزیستانس #هانا_آرنت #نیچه #شرم_وجودی #یادداشت_درمانگر #رزگار_محمدی

کودکان با سن کمتر می‌توانند در انجام کارهای کوچک به شما کمک کنند و کودکان بزرگتر می‌توانند برای شرکت در برخی کارهای اجتماعی داوطلب شوند. - به دنبال امید باشید. کودکان نیاز دارند ببینند آینده بهتر خواهد شد. مثلاً اگر یک فاجعهٔ طبیعی رخ داده است می‌توانید به آن‌ها بگویید مردم در کل کشور درحال فرستادن کمک و غذا و دارو و... هستند. آن‌ها جاهای جدیدی می‌سازند تا از افرادی که آسیب دیده‌اند، مراقبت کنند و خانه‌های جدیدی ساخته می‌شود. شرایط سختی مثل الان فقط مدت کوتاهی ادامه دارد و بعد از آن همه چیز درست خواهد شد. 👤ترجمه و تلخیص: سروش طیبی‌نیا Child Mind Institute/ Helping Children Cope After a Traumatic Event. 2022

چطور در شرایط آسیب‌زا به کودکان ۶ تا ۱۱ سال کمک کنیم؟ در این سن کودکان برای بیان افکار و احساسات‌شان توانایی بیشتری دارند و تا حدی می‌توانند با سختی‌ها کنار بیایند ولی همچنان به آرامش و کمک والدین نیاز دارند. اطمینان‌بخش‌ترین چیزی که می‌توانند پس از بروز اتفاقات ترسناک تجربه کنند این است که ببینند والدین‌شان همچنان کنارشان هستند. گوش دادن به کودکان‌تان تعهد شما را به آن‌ها نشان می‌دهد. واکنش‌های معمول کودکان ۶ تا ۱۱ سال به اتفاقات آسیب‌زا چیست؟ - اضطراب - افزایش پرخاشگری، خشم یا تحریک‌پذیری (مثلاً اذیت کردن یا دعوا کردن با همسالان‌شان) - اختلال در خواب و اشتها - سرزنش کردن خودشان برای اتفاقی که افتاده - تغییر وضعیت خُلقی یا گریه کردن - نگرانی دربارهٔ اینکه آیا کسی هست از آن‌ها مراقبت کند؟ - ترس از آسیب دیدن یا مرگ کسانی که دوست‌شان دارند. - انکار اینکه اصلاً اتفاقی آسیب‌زا اتفاق افتاده باشد. - شکایت از ناراحتی‌های جسمی مثل معده‌درد، سر‌درد یا بی‌حالی که ممکن است به خاطر استرس باشد. - مدام سوال پرسیدن - امتناع از صحبت دربارهٔ اتفاق (بیشتر بین کودکان ۹ تا ۱۱ سال شایع است) - کناره‌گیری از تعاملات اجتماعی - مشکلات تحصیلی: مشکلات تمرکز و حافظه در مدرسه یا عدم تمایل به حضور در مدرسه اما برای کودکان این سن چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟ - به کودک‌تان اطمینان دهید که در امنیت است. آگاهی از وقایع به کودکان این سن احساس قدرت می‌دهد و منجر به کاهش اضطراب‌شان می‌شود. بنابراین سعی کنید برای آگاهی دادن به آن‌ها از کلمات واقعی مثل سیل، زمین‌لرزه، طوفان یا هر اتفاق دیگری که افتاده است، استفاده کنید. - تا حد ممکن شرایط را طبیعی نگه دارید. قبلاً هم به اهمیت حفظ روتین‌هایی مثل زمان خواب یا غذا خوردن و تاثیری که در ایجاد احساس امینت و آرامش کودکان دارد، اشاره کرده بودیم. در مورد کودکان این سن می‌توانید در ایجاد یا حفظ این روتین‌ها به کودک‌تان هم حق انتخاب بدهید. مثلاً اینکه او انتخاب کند چه داستانی برایش بخوانید؟ این حق انتخاب‌ها به کودک کمک می‌کند تا در یک شرایط نامطمئن احساس کنترل کند و اضطرابش کمتر شود. - مواجهه با تلویزیون، روزنامه و رادیو یا سایر رسانه‌هایی را که حاوی اخبار بدند، محدود کنید. مواجههٔ بیشتر با اخبار بد منجر به تشدید آسیب حادثه و اضطراب بیشتر کودکان خواهد شد. بنابراین اگر متوجه شدید کودک‌تان درحال خواندن یا گوش دادن به اخبار بد است می‌توانید در کنارش بنشینید و درباره‌اش با او صحبت کنید. - برای صحبت با کودک‌تان وقت بگذارید. اجازه دهید کودک‌تان بداند که پرسیدن سوال یا ابراز نگرانی و ناراحتی در مورد اتفاق آسیب‌زا ایرادی ندارد. یکی از راه‌های تشویق کودکان این است که می‌توان از زمان‌هایی مثل زمان غذا خوردن استفاده کرد تا دربارهٔ مسائلی که در خانواده و همچنین در جامعه درحال رخ دادن است، حرف بزنیم. می‌توانید از کودک‌تان بپرسید دوستانش دربارهٔ اتفاق پیش‌آمده چه فکر می‌کنند تا فرصت تصحیح اطلاعات نادرست را داشته باشید. - به سوالات کودک‌تان خلاصه و صادقانه پاسخ دهید. معمولاً کودکان وقتی سوالی می‌پرسند ممکن است نگران چیز خاصی باشند. بعد از اینکه کودک‌تان موضوعی را مطرح می‌کند اول نظر خودش را دربارهٔ آن موضوع بپرسید تا بتوانید متوجه نگرانی او بشوید. به کودک پاسخ اطمینان‌بخش بدهید و اگر چیزی را نمی‌دانید به کودک بگویید نمی‌دانم. از حدس زدن یا تکرار شایعات پرهیز کنید. - کودکانی را که حرف نمی‌زنند به حرف زدن ترغیب کنید. می‌توانید سر صحبت را با به اشتراک گذاشتن احساس خودتان شروع کنید. مثل اینکه به نظر من چیزی که اتفاق افتاد خیلی وحشتناک بود، تو چه حسی دربارهٔ این اتفاق داری؟ انجام چنین کاری به کودک کمک می‌کند تا بفهمد در نگرانی‌ها یا ترس‌هایش تنها نیست. اما مراقب باشید که جزئیات زیادی دربارهٔ اضطراب‌های خودتان به کودک انتقال ندهید. - کودکان را مشغول نگه دارید. فعالیت‌های روزمره مثل بازی با دوستان یا رفتن به مدرسه ممکن است در اثر بروز اتفاقات آسیب‌زا مختل شود. کمک کنید تا کودکان به فعالیت‌های جایگزین فکر کنند و خودتان با سایر والدین برای آن‌ها گروه‌های بازی ترتیب دهید. - نگرانی‌های کودک‌تان را دربارهٔ امنیت دوستانش برطرف کنید. او را مطمئن کنید که والدین دوستانش مراقب آن‌ها هستند همان طور که شما مراقب او هستید. - در مورد تلاش‌های گروه‌های اجتماعی برای بهبود شرایط صحبت کنید. بگذارید کودکان بدانند که کارهایی توسط گروه‌ها یا افرادی درحال انجام است تا آن‌ها در امنیت باشند. - کودکان را ترغیب کنید تا کمک کنند. این موضوع به آن‌ها کمک می‌کند تا در شرایطی که احساس درماندگی می‌کنند، کاری انجام دهند و احساس کنند که هدفی دارند.

باور نمی‌کنم که عشق نهان می‌شود به گور بی‌آنکه سر کشد گل عصیانی‌اش ز خاک "سیاوش کسرایی"

26740893 09909469092  http://thirdwayclinic.com [email protected] https://www.instagram.com/thirdwayclinic       http://t.me/thirdwayclinic