V e i n

دارم کم‌کم اینو یاد می‌گیرم که حتی اگه بخوام واکنشی نشون بدم، هیچی عوض نمی‌شه، باعث نمی‌شه که یهو آدما دوستم داشته باشن یا برام احترام قائل بشن، قرار نیست به شکل معجزه‌آسایی ذهنیتشون رو عوض کنه. یه مواقعی بهتره که بذاری همه‌چی سرجای خودش بمونه، بی‌خیال آدما بشی، برای رسیدن به نتیجه نهایی نجنگی، دنبال توضیح و دلیل نباشی، دنبال جواب نباشی و انتظار نداشته باشی که بقیه هویتت رو درک کنن. کم‌کم داره دستم میاد که زندگی بهتر می‌شه اگه روی اتفاقات اطرافت تمرکز نکنی و به‌جاش به تحولات درونی خودت اهمیت بدی. روی خودت و آرامش درونی‌ت سرمایه‌گذاری کنی و بالأخره به این درک می‌رسی واکنش ندادن به هر اتفاق کوچیک و ریزی که اذیتت می‌کنه اولین عنصر داشتن یه زندگی شاد و سالمه! | Tara Taqipour |

زخم‌ها تسکین می‌یابند، و دست‌هایی را که برای تسکین آنها بالا آمده‌اند را فراموش نخواهند کرد.

همیشه دوست داشتم اَمن ترین آدمی باشم که یه شخص میتونه توی زندگیش داشته باشه..

امروز تراپیستم بهم یه چیزی گفت که خودش یه عامل نور بود: -هرکس دیگه ای توی این شرایط تو بود میپوکید،ولی تو بازم اومدی و جلوی من نشستی سرسخت بهم میگی چیکار کنم که زودتر به حالت نرمالم برگردم، اینکه اینقد پر قدرت توی مسیر رشد قدم بر میداری برای من که تراپیستتم قشنگه. همونجا اولین نور توی دلم روشن شد..

میترسم نفسم دور از نفست در سینه بپوسد.

با من چه کردی که تا نامت را می‌گویم لب‌هایم می‌سوزد؟

صداقت خیلی جذاب است حتی دشمنی که با صداقت دشمنی می‌کند برایِ من قابل احترام است.

چرا واسه نجات بقیه فرشته باشم، وقتی هیشکی نمیسوزه دلش به حالم.