کانال تلگرامی پیشوا عبدالقادر

تەکبیر کردن لە #دە_ڕۆژی سەرەتای مانگی حاجیان --- كَانَ ابْنُ عُمَرَ وَأَبُو هُرَيْرَةَ : يَخْرُجَانِ إِلَى السُّوقِ فِي أَيَّامِ الْعَشْرِ ، يُكَبِّرَانِ وَيُكَبِّرُ الــــنَّـــاسُ بِتَكْبِيرِهِمَا . ⌯ واتـە : ئیبن عومەر و ابو هریرە « رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا » : لە دە رۆژی ســـەرەتـــای مـانـگـی حـــاجـــیـــان دەچـــوونـــە بــــــــــــــــازاڕ و تەکبیریان دەکرد ، وە خەڵکیش بە تەکبیری ئەوان تەکبیریان دەکرد . ـــــــــــــــــــــــــ 📚| سەرچاوە : 📙| رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ : (24/2) ────────────────

الله متعال دعا را آفرید تا به شما بگوید..

تصویری از فلسطین اشغالی، مکانی که اولین قبله‌ی مسلمانان در آن قرار دارد... ای سربازان یهود، ای تحریف کنندگان آیات الهی... دیوارهای سیمانی را خراب کنید، ولی با روح های سربه فلک کشیده و ایمان های نفوذ ناپذیر چه می کنید؟ ▪️ کانال تلگرامی «شبهه از شما، پاسخ از ما» https://t.me/joinchat/AAAAADxXmCCu7a8KQ2K8yA

#نماز_از_دست‌رفته (۲۲) •جایزه هاپکنز به خوبی می‌دانست که در کنار انگیزه، حلقه‌ی دیگری نیز وجود دارد که بدون آن زنجیره‌ی عادت کامل نخواهد شد. باید جایزه‌ای وجود می‌داشت که مصرف‌کننده پس از مصرف خمیردندان به آن دست پیدا کرده و وادارش می‌کرد تا بار دیگر از آن استفاده کند. برخلاف دیگر محصولات مراقبتی دندان، پیبسودینت علاوه بر روغن نعناع و مواد شیمیایی دیگر، دارای اسید استریک بود که باعث ایجاد احساسی بسیار خوشایند در دهان و گزگزشدن زبان و لثه می‌شد. پس از به دست‌گرفتن بازار توسط پیبسودینت، تحلیلگران به دنبال کشف دلیل انتشار سریع این محصول رفته و دریافتند که مصرف‌کنندگان در صورت فراموشی یا استفاده‌نکردن از خمیردندان احساس خوبی که در اثر استفاده از آن پیدا می‌کردند را از دست می‌دهند و وقتی این احساس را از دست می‌دهند فکر می‌کنند دهان‌شان کثیف است این درحالی است که از نظر علمی این مواد هیچ فایده‌ی پزشکی ندارند و صرفا مردم را قانع می‌کنند که این خمیردندان به بهترین شکل عمل می‌کند. بنابراین انگیزه و جایزه دو عامل اصلی برای ایجاد یک عادت جدید است. پژوهشگران در دانشگاه نیومکسیکو روی 226 نفر پژوهشی انجام دادند.  همه‌ی این افراد به صورت منظم حداقل سه بار در هفته ورزش می‌کردند. تعداد قابل توجهی از آن‌ها می‌گفتند دلیل ورزش‌کردن آن‌ها این است که ورزش باعث می‌شود احساس کنند در حالت خیلی خوبی هستند(جایزه). ورزش باعث ترشح دوپامین در بدن آن‌ها می شود. دوپامین ماده‌ی شیمیایی است که ترشح آن در بدن باعث کاهش درد و ایجاد احساس آسودگی و بهبود می‌شود. در گروهی دیگر شرکت‌کنندگان گفته‌اند که ورزش به آن‌ها احساس موفقیت می‌دهد(جایزه). آن‌ها به احساس موفقیت و پیروزی دست پیدا کرده‌اند. در هر دو حالت این جایزه‌های فوری باعث می‌شود ورزش برایشان تبدیل به یک عادت شود. •عادت و نماز نماز فعالیتی روزانه است که چندین بار در طول شبانه‌روز انجامش می‌دهیم. همه‌ی ما در تلاشیم تا نماز را تبدیل به عادتی کنیم که به صورت خودکار و بدون نیاز به تلاش زیاد انجامش دهیم. هدف‌مان این است که به‌محض شنیدن اذان و بدون آن که با عقل‌مان وارد جنگ شویم برای نماز و وضو اقدام کنیم. البته در اینجا منظورم اقدام برای نماز است نه خود نماز. چرا که نماز باید با حضور ذهن و عقل انجام شود. با این وجود نماز عادت و فعالیتی روزانه و مکرر است. در اینجا منظورم از عادت، مفهوم رایجی از عادت نیست که می‌گویند نماز دیگر عبادت نیست بلکه تبدیل به عادت شده است. منظورم عادت در معنای علمی آن است. یعنی فعالیتی که پیوسته انجام شود. همانطور که کمی قبل با‌استفاده از پژوهش‌های  دانشمندان چگونگی ایجاد یک عادت را توضیح دادیم وقتی که فرد بخواهد عادت مفید و جدیدی در خودش ایجاد کند باید دو شرط (مشوق و انگیزه) که باعث تقویت میل به انجام عادت می‌شود و ( جایزه) که ضامن استمرار عادت است را رعایت کند. ادامه دارد.... #اسلام_جمال برگردان و بازنویسی: #عبدالجمیل_جابر #نیلوفر_دادور

به خودت برس! این جمله‌ی سه کلمه‌ای «به‌ خودت برس» از شایع‌ترین جملاتی‌ست که این روزها از دختران و زنان مذهبی و غیرمذهبی‌ می‌شنویم. این عبارت به خودی خود جمله‌ای بی عیب و نقص است، اما بیایید برای دقایقی، از منظری دیگر به این جمله نگاه کنیم! مقصود از آن «خودی» که قرار است بهتر به آن رسیدگی شود چیست؟ پاسخ‌ها را شما هم مثل من خوب می‌دانید! خودی که قرار است به آن برسیم، توصیه به دقت هرچه بیشتر در انواع و اقسام جزییات ظاهری‌مان است، شامل: دقت در میزان چروک صورت، اندازه‌ی بینی، توصیه به استفاده‌ از لوازم آرایشی برای زیباتر شدن، توصیه به بیشتر کردن استفاده‌ از انواع زیورآلات قیمتی، توصیه به خرید بیشتر لباس، رنگ موهای بیشتر و متنوع‌تر و ‌...! فکر می‌کنم شما هم با من هم عقیده‌اید که هرگز  مقصود از این جمله، آمادگی بیشتر «خود» برای حضور در پیشگاه خداوند نبوده است! صد البته بسیاری از افراد اکنون پاسخ‌شان این است، که هر کدام از این موارد در جای خود باید باشند... و صد افسوس که این همان نیرنگی‌ست که از سالها پیش، شیطان برای پرداختن بیشتر به «تن» و غفلت هر چه بیشتر از «روح» با آن همه‌ی ما را فریب داده‌ست. سوالی که در مواجهه با این جمله شایسته‌است از خود بپرسیم این است که: آیا از خود ما، چیزی جز «اعمالی که با آن در دادگاه الهی حاضر می‌شویم» باقی می‌ماند؟؟ شما قضاوت کنید! به راستی طبق موازین الهی، کدام تعریف از خود قابل رسیدگی بیشتر است؟؟ ▫️دکتر مهشید خسینی @Raaasekh | راسخ

✍ ادهم شرقاوی