Pink Panthers' Village

بله جناب همین.

اندازه خود درگیریم 100000%

شایدم جنده توجهم و People Pleaser. فقط دارم سعی می‌کنم مشکلات روانیمو رمانتیک جلوه بدم.

روابط یهویی خیلی جدی شدن. انسان‌ها پیچیده‌تر و دغدغه‌هاشون هم عجیب‌تر. دیگه همه یجورایی فقط به خودشون فکر کردن. نمیخوام بگم خودخواهی کردن، بلکه شاید نتیجه فداکاری‌هایی که کرده بودن رو ندیدن دیگه. واسه همین دیگه همه رفتن تو خودشون. فقط هم من احمق موندم که همچنان بیشتر از خودش به فکر بقیست.

متاسفانه من خودمو خیلی عاقل و منطقی می‌دونستم. فکر می‌کردم آدمارو میشناسم. فکر می‌کردم می‌تونم هر مشکلی که پیش بیاد رو با صحبت کردن حل کنم. ولی یه روز به خودم اومدم و دیدم غیر از دو سه نفری که بنا به شرایط مجبوریم قیافه همدیگرو تحمل کنیم، با کس دیگه‌ای در ارتباط نیستم. اون وقت فهمیدم که چقدر من خوش خیال بودم و چقدر همه جدی بودن.

گاهی شدیدا دلم برای دوستام تنگ میشه ولی ترجیح میدم دستی که داره ناخودآگاه به سمت ارتباط برقرار کردن باهاشون میره رو از بیخ قطع کنم.

خاورمیانه، مادرت را.

بچه‌ها اگه احیانا کسی بینتون هست که رشته دبیرستانش هنر بوده، الان برای کنکور نیاز به ترمیم معدل داره و از این اسکرینی که گرفتم سر در میاره می‌تونه بیاد پی وی؟ @aminisnothere