سپیده‌سار

معراج‌برفی (بر وزن آدم‌برفی) مورخه: قدیمااا که برف وجود داشت. @sepiidesar

در کمتر از یک ربع دوباره عضو شد. حاجی‌مون خیلی بیکاره 😅

ده دقیقه است که کوتاه اومده و رکورد شکسته 😁

یه بنده خدایی با اسم و عکس فیک که با این سایتای هوش مصنوعی، عکس تولید میکنه هی داره با اکانت های مشابه ادد میشه و من ریمووش میکنم و دوباره ادد میشه. کوتاه بیا هم نیست. 🤣🤣

کاری که صدای شجریان با روح و روانِ من می‌کند، شبیهِ طوفان غبارآگینی است که مردی تنها و زخمی را در خویش می‌بلعد و به سکوت و فراموشیِ ابدی می‌سپارد.

20:08 کلیک کنید و تا دقایقی چند ادامه بدید. واقعاً زیباییِ این تکه دیوانه‌کننده است. هنرمند نخست با اوجی بی‌نظیر آغاز می‌کند، اما گویی احساس می‌کند چنان‌که باید، قادر نیست پرواز کند و دقایقی را به ضرب تسلیم می‌کند و بعد بازپس، با نهایت قدرت، حاکمیتِ مطلق خویش را بر آسمان هنر می‌گستراند. @sepiidesar

در راستای ناله و افغانِ کذایی!

این نه یک گزاره‌ی اخلاقی، بلکه یک گزاره‌ در نقد اجتماعی است. بدیهی است که هرگونه قتل عام، اخلاقاً ناروا و دیدن فجایع انسانی سخت غم‌انگیز و دلخراش است. اما فقط همان‌اندازه که یورش یک گرگ به گلّه، می‌تواند ناروا و غم‌انگیز و دلخراش باشد. اگر مردمانی باشند که گلّه‌ای زیست نکنند و برعکس، زیستِ شبکه‌ای و طبقاتی داشته باشند و در ساختار های قدرت اجتماعی سهمی از آنِ خود کنند، مسلماً کشته‌ شدنشان هم منشأ قدرت و تأثیر خواهد بود. اما در کشته شدنِ گلّه، بیش از ناله و افغانی گذرا از سر عاطفه، دیگر چه کاری می‌توان انجام داد؟ @sepiidesar

مردمانی که گلّه‌ای زیست می‌کنند، گلّه‌ای هم کشته می‌شوند. @sepiidesar