اطلاعات حیوانات🦁حیوان شناسی 🐅

فنچ های راه راه بسیار فعال هستند و از پریدن به این سو و آن سو بسیار لذت می برند. متخصصین توصیه می کنند دارندگان این نوع فنچ بزرگترین مکان ممکن را جهت پریدن به این حیوانات اختصاص دهند. بنا بر این توصیه ها مکان زندگی آنها نباید کمتر از 20 اینچ باشد. قفسهای چوبی و فلزی ارزان قیمت پر طرفدارترین قفسها برای نگهداری فنچ ها می باشند. لانه این پرنده معمولاً در زیر سقف و اغلب منتسب به بحثهای ادبیات خانه سازی فنچها می باشد.اغلب ساختارهای بزرگتر از قفسهای 1.4 متر مکعب قابل دسترس تر هستند تا قفسهای بزرگی که در باغ وحش ها یافت می شوند. به خاطر اندازه کوچک فنچها این پرندگان مکان زیادی را به خود اختصاص نمی دهند. برای فنچهای خوشرنگ فضای بین میله های قفس نباید بیشتر از نیم اینچ باشد. قفسهای ساخته شده از فلز برنج به خاطر خاصیت سمی پنهانی که دارند به هیچ عنوان توصیه نمی شوند. جهت حفظ شادابی و عدم اضطراب فنچها قفس آنها را در مکانهای آرام و ساکت و کم رفت و آمد منزل، محل کار یا کلاس درس قرار می دهند. تاب برای تاب خوردن یکی از بهترین وسائل برای قفس فنچها می باشد. رژیم غذایی تعویض آب پرنده بصورت روزانه بسیار مهم و ضروری است. اگر قادر به تعویض روزانه آب نباشیم بهتر است از تیوبهای آبدهی استفاده کنیم. غذای اصلی فنچها را دانه تشکیل می دهد. ارزن عمده ترین دانه ای است که هر فنچی از خوردن آن لذت می برد. مقدار و میزان مناسب و شایسته دانه از نظر فرمول و اندازه وزنی در فروشگاههای غذای حیوانات خانگی موجود می باشد. فنچهای راه راه عاشق دانه های ارزن بصورت خوشه ای و جدا نشده از شاخه می باشند. علاوه بر دانه فنچهای راه راه نیازمند یک رژیم تکمیلی شامل سبزیجات از قبیل اسفناج، سبزیجات تازه و میوه هستند. استفاده از دانه های جوانه زده روش مناسبی است که توسط بعضی از دارندگان فنچها جهت تامین سبزیجات مورد نیاز پرنده مورد استفاده قرار می گیرد. هویج بخارپز و خیار مثالهایی از سبزیجاتی هستند که توسط فنچها خورده می شوند. کلسیم یک ماده معدنی ضروری تکمیل کننده رژیم غذایی فنچهای راه راه محسوب می شود. کلسیم برای رشد و استحکام استخوان بندی پرنده و همچنین در فنچهای ماده برای تخم گذاری بسیار ضروری و مهم می باشد. واضح است که نیاز به کلسیم در فنچ های ماده در طول دوره تخم گذاری بسیار حادتر و شدیدتر است. پودر استخوان موجود در فروشگاههای غذای حیوانات ساده ترین روش برای تامین کلسیم مورد نیاز پرنده می باشد. خوراک تخم مرغ نیز بصورت دوره ای برای تامین کلسیم مورد نیاز توصیه شده است. همچنین در طول دوره تخم گذاری و خوابیدن روی تخم ها دارندگان و پرورش دهنگان زیادی توصیه می کنند که یک خوراک دستی مخصوص پرنده شامل انواع دانه های خیس خورده و قرار دادن آن در لانه پرنده هدیه ای مقوی برای فنچها محسوب می شود. مزیت استفاده از این پودرهای دست ساز آماده برای تغذیه فنچها در این است که در هنگام غذا دادن به جوجه های تازه از تخم درآمده والدین راحتتر خواهند بود و جوجه ها بهتر می توانند این فرمول غذایی را هضم کنند. دلیل استفاده از این غذای دستی برای فنچ ها قبل از شروع دوران زاد و ولد آشنایی و عادت کردن فنچها به این غذا بیان می شود تا در روزهای بعد بتوانند از این غذا برای تغذیه جوجه های جوان استفاده کنند. بعلاوه وقتی فنچها در موقعیتهای استرس زا مثل تعویض محل زندگی، تولید مثل، از دست دادن جفت و … می باشند بهتر است به رژیم غذایی آنها مقداری پودر ویتامین محلول در آب اضافه نمود. تولید مثل به عنوان یک قانون، فنچهای راه راه آشیانه سازهای با پشتکار و ماهری هستند. لانه های خیزرانی به خوبی لانه های تودرتو کاربرد دارند. وقتی پروسه لانه سازی آغاز می شود، پرنده نر مواد اولیه ساخت آشیانه را جمع آوری و در محل ساخت آشیانه جهت شروع عملیات ساخت لانه نگهداری می کند. برای فنچهای محبوس در قفس می توان از مواد ساختگی لانه سازی که بر اساس مواد موجود در طبیعت طراحی شده اند استفاده کرد. بسیار مهم است که در مورد رژیم غذایی والدین در حین لانه سازی و زاد و ولد اطلاعاتی داشته باشید. ( به بالا مراجعه کنید. ) بعد از لانه سازی ماده فنچ 4 تا 6 تخم می گذارد و سپس روی آنها می نشیند. سر در آوردن جوجه ها از تخم و دوره خوابیدن روی تخمها ممکن است 11 تا 14 روز و یا بیشتر طول بکشد. همه مراحل خانه سازی تا مستقل شدن جوجه های بال و پر گشوده تقریباً 2 ماه طول می کشد. بیشتر دارندگان تازه کار فنچها این پروسه را با اشتیاق دنبال می کنند. این مهم است که به فنچها اجازه ندهیم با فواصل نزدیک زاد و ولد کنند. تولید و تناسل هم نژادها باعث ضعف در زاد و ولد و نهایتاً بخطر افتادن نسل پرنده می شود.

فنچ پرنده ای از جنس سهره می باشد که برخی از گونه های آن نظیر فنچ راه راه بومی استرالیا می باشد وبرخی گونه های دیگر در مناطق وسیعی از اروپا پراکنده اند. همچنین گونه های دیگری از این پرنده را می توان در اندونزی و تیمور شرقی به صورت بومی و در آمریکا، پرتغال و پورتوریکو بصورت رها سازی شده یافت. این پرنده در دشت های باز با درخت و درختچه های پراکنده زیست می کنند. اما با مزاحمت های انسان نیز کنار آمده و حتی در جاهایی که زیستگاهشان از بین می رود و جای آن را ساخته های دست بشر می گیرد نیز به زندگی ادامه می دهد. این پرنده شامل انواع گوناگونی است که توسط محقیقن ژنتیک یا تکثیر آن توسط دوستدارن این حیوان بوجود آمدند. عمر این پرنده به عوامل محیطی و ژنتیکی آن بسیار وابسته است. فنچ ها معمولاً پنج تا ده سال عمر می کنند، وبرخی معتقدند که تا یازده سال زنده می مانند، و یکی از پرورش دهندگان اظهار می دارد که فنچ وی تا دوازده سال عمر کرده وتا سه ماه قبل از تلف شدن، تولید مثل می کرده است. فنچ ها ازران قیمت بوده وبرخی از نژادهای کمیاب آن کمی گران تر از بقیه به فروش می رسند، به همین علت تهیه چند قطعه فنچ برای نگهداری در منزل کاری بسیار ساده وآسان است. معمولاً فنچ ها را از قاره آفریقا، استرالیا وآسیا تهیه می کنند .فنچ ها پرندگان حساسی هستند وباید آن ها را از دود سیگار ویا بوهای تند آشپزخانه ویا مواد ضد عفونی قوی محافظت کرد. زیرا که این بوهای تند می تواند باعث مرگ ومیر پرنده شود. فنچ ها نسبت به صحبت کردن ویا سوت زدن آدمی عکس العمل نشان داده واز این کار خوشحال می شوند، اما متاسفانه قدرت تقلید صدا را ندارند. طبقه بندی علمی فرمانرو: جانوران شاخه: طنابداران رده: پرندگان راسته: گنجشک*سانان خانواده: Estrildidae سرده: Taeniopygia گونه: T. guttata نام علمی Taeniopygia guttata fench - اطلاعاتی در مورد فنچ اطلاعاتی در مورد فنچ اطلاعاتی در مورد فنچ فنچ راه راه با نام علمی poephila یکی از پرندگان کوچک با طول متوسط 9 سانتیمتر بومی چمنزارهای استرالیا می باشد. با توجه به اینکه کشور استرالیا دارای سیاست درهای بسته برای صدور حیوانات به خارج می باشد، اغلب فنچهایی که در خارج از این کشور دیده می شوند در استرالیا متولد نشده اند. فنچهای راه راه دارای تنوع رنگ بسیاری می باشند و در زمره معروفترین پرندگانی که در قفس نگهداری میشوند، بشمار می آیند. فنچهای راه راه حیوانات دلپذیری برای نگهداری در منزل، محل کار و کلاس درس محسوب می شوند. یک فنچ نر بالغ رنگینتر و معمولاً براحتی از فنچ ماده قابل تشخیص است. یک فنچ نر بطور معمول دارای نوک و گونه های نارنجی روشن، هاشورهای سیاه و سفید در سرتاسر گلو و سینه و خالهای قهوه ای در دو طرف بدن می باشد. محبوبیت شدید فنچ های راه راه به دو خصوصیا رنگین بودن و قابلیت زاد و ولد آسان آنها نسبت داده می شود. معمولاً دارندگان فنچها فرصتهای مکرری برای دیدن رفتارهای جنسی، جفت گیری و تولد جوجه های فنچها خواهند داشت. آواز فنچ یکی دیگر از جذابیت های عمده فنچ های راه راه صدای جیک جیک لطیف آنها می باشد. عده ای صدای شیرین و مطبوع جیک جیک فنچ های راه راه را بر عکس دیگر پرندگان این دسته بسیار آرامش بخش و خوش آیند توصیف کرده اند. زندگی اجتماعی فنچ فنچ های راه راه پرندگان فوق العاده اجتماعی هستند، اگر چه این رفتار تنها در بین همنوعانشان مشاهده می شود. به عنوان مثال، فنچهای راه راه در حضور انسانها بسیار خجالتی هستند و دوست ندارند دست آموز باشند و یا در دست انسانها قرار بگیرند. بعضی از دارندگان فنچهای دست آموز معتقدند این پرندگان احساس بهتری نسبت به لمس کردن و نوازش دارند. بر این اساس نمی توان فنچ های راه راه را گزینه مناسبی برای جویندگان حیوانات دست آموز خانگی بحساب آورد. در محل سکونت بومی آنها در استرالیا، فنچ های راه راه بصورت دسته های بزرگ در چمنزارهای پهناور و دشت های وسیع حرکت می کنند و حتی فنچ های محبوس در قفس نیز این طبیعت شدیداً اجتماعی خود را حفظ می کنند. فنچ های راه راه با اختیار جفت خوشحالی و شادمانی خویش را تضمین می کنند. یک جفت فنچ راه راه در مواقع استراحت، جفتگیری، تیمار و آراستن یکدیگر، نزدیک و چسبیده به هم قرار می گیرند. اگر چه اغلب نزاع بین یک جفت فنچ بر سر جایگاه و محل سکونت در می گیرد که البته محدود به خوابیدن روی تخمها نمی شود. یک استراتژی برای محدود کردن یک فنچ نر پرخاشجو مهیا کردن یک وسیله بازی و سرگرمی جهت تخلیه پرخاشگری او می باشد. قفس

ادامه

افعی‌ها بسیار بداخلاق و تهاجمی بوده و عموماً شب زی هستند و بعد از باران به فعالیت می‌پردازند. این مار‌ها بسیار نیز سریع هستند. بسیاری از افعی‌ها دارای زهری هستند که نشانه‌های آن با درد در ناحیه گزش آغاز می‌شود و بعد از آن تورم شدید نقطه‌ای که گزیده شده رخ می‌دهد. خونریزی از دیگر عوارض معمول گزیده شدن توسط افعی‌ها بوده که معمولاً در ناحیه لثه‌ها رخ می‌دهد. فشار خون قربانی کاهش یافته و ضربان قلب نیز رفته رفته پایین می‌آید. در منطقه گزیدگی نیز تاول زدگی رخ می‌دهد و در موارد شدید به دیگر نقاط اندام گزیده شده سرایت می‌کند. فساد اندام در گزش افعی‌ها معمولاً تنها سطحی و مربوط به عضلات اطراف محل گزیدگی است و در موارد معدودی می‌تواند بسیار شدید باشد. استفراغ و تورم صورت نیز در یک سوم موارد گزیده شدن توسط افعی رخ می‌دهد. درد شدید در موضع گزیدگی می‌تواند از ۲ تا ۴ هفته ادامه داشته باشد. اغلب تورم اندام گزیده شده در ۴۸ تا ۷۲ ساعت به اوج خود می‌رسد و منطقه گزیده شده دچار تغییر رنگ یشدید خواهد شود، زیرا گلبول‌های قرمز و پلاسما وارد بافت عضلانی می‌شوند. در صورت گزیده شدن توسط افعی، مرگ در اثر مسموم شدن خون، از کار افتادن ریه یا قلب نیز می‌تواند ۱ تا ۱۴ روز پس از نیش زدگی یا حتی پس از آن نیز رخ دهد.  ۷- کبرای فیلیپینی اغلب انواع کبرا‌ها در فهرست مرگبارترین مار‌های جهان قرار نمی‌گیرند، اما کبرای فیلیپینی (Philippine Cobra) از این قاعده مستثنی است. زهر این مار مرگبارترین زهر در میان کبرا‌ها بوده و می‌توانند زهر خود را تا سه متر پرتاب کنند. زهر کبرای فیلیپینی از نوع نوروتوکسین بوده که عملکرد ریه و قلب را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند مسمومیت سیستم عصبی، از کار افتادگی سیستم تنفسی و مرگ را تنها در ۳۰ دقیقه بعد از گزیدگی در پی داشته باشد. گزیدگی توسط کبرای فیلیپینی تنها مقدار اندکی باعث صدمه بافتی می‌شود، اما نوروتوکسین موجود در زهر مار باعث اختلال در انتقال سیگنال‌های عصبی از طریق اتصالات عصبی-عضلانی نزدیک به عضلات می‌شود. عوارض گزیده شدن توسط مار کبرای فیلیپینی می‌تواند شامل سر درد، سرگیجه، استفراغ، درد شکمی، اسهال، تهوع، بیهوشی و توهم باشد.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، کمتر جانورانی به اندازه مار‌های سمی باعث ترس در انسان می‌شوند؛ حتی شاید بتوان ادعا کرد که شیر و پلنگ و خرس نیز به اندازه مار‌ها برای انسان ترسناک نیستند. اگر چه امکان رویارویی با یک مار سمی بسیار کم و احتمال گزیده شده و مرگ در اثر زهری که وارد بدنتان می‌کنند حتی کمتر نیز هست، این ترس ظاهراَ نامعقول از مار‌ها همواره برای انسان‌ها واقعی باقی مانده است. از میان بیش از ۶۰۰ گونه مار سمی که روی زمین یافت شده است، تنها ۲۰۰ گونه می‌توانند برای انسان خطرناکباشند. روش‌های مختلفی برای تعریف میزان خطرناک بودن مار‌ها برای انسان وجود دارد و به همین دلیل معیاری که برای دسته بندی خطرناک‌ترین مار‌های سمی به کار می‌رود بسیار مهم است. برخی از این دسته بندی‌ها بر اساس میزان مرگبار بودن مقدار زهری که برای کشتن یک انسان یا موش لازم است صورت می‌گیرد، در حالی که برخی دیگر تعداد انسان‌ها یا موش‌هایی که یک مار می‌تواند با یک بار نیش زدن بکشد را مد نظر قرار می‌دهند. اما در اینجا با توجه به میزان مرگبار بودن هر دُز از نیش مار برای انسان مار‌ها را طبقه بندی کرده و در هر دسته از مار‌ها سعی شده تنها نام یک مار آورده شود. به هر ترتیب در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با سمی‌ترین مار‌های روی زمین آشنا کنیم.  ۱۰- مار زنگی تنها مار آمریکایی که در این فهرست قرار می‌گیرد مار زنگی (Rattlesnake) است که با آن زنگوله انتهای دمش بسیار راحت می‌توان آن را شناسایی کرد و نیازی به تشریح ندارد. مار زنگی در واقع عضوی از خانواده افعی گودالی (Pit Viper) است و می‌توانند خود را به طول دو سوم طول بدنشان در هنگام حمله به جلو پرتاب کنند. گونه پشت الماسی شرقی (Eastern Diamondback) سمی‌ترین مار زنگی در آمریکای شمالی به شمار می‌آید. نکته جالب اینکه مار‌های جوانتر در این گونه بسیار خطرناک‌تر و مرگبارتر از مار‌های بالغ هستند، زیرا قدرت کنترل میزان زهری که به قربانی خود تزریق می‌کنند را ندارند. بیشتر انواع مار‌های زنگی دارای زهر هوموتوکسین هستند که بافت‌ها را نابود کرده، اندام‌ها را از کار انداخته و سیستم لخته شدن خون را مختل می‌کند به همین دلیل فرد از درون دچار خونریزی می‌شود. در صورتی که فرد توسط این مار گزیده شود جای نیش آن تقریباً مادام العمر باقی خواهد ماند و به همین دلیل حتی در صورت درمان درست و سریع نیز ممکن است با قطع عضو یا حتی مرگ همراه شود. مشکل در تنفس، فلج شدن، هذیان گویی و خونریزی شدید از نشانه‌های معمول گزیده شده توسط این مار سمی است. از این رو گزیده شدن توسط مار زنگی همیشه قربانی را در معرض مرگ قرار می‌دهد. در صورتی که نیش مار زنگی به سرعت درمان نشود، به ویژه در مورد مار‌های بزرگ و بالغ، اغلب مرگ قربانی محتمل است. با این وجود، تزریق داروی ضدزهر در سریع‌ترین زمان ممکن، میزان مرگ و میر در اثر گزیده شده توسط مار زنگی را به زیر ۴ درصد می‌رساند.  ۹- افعی قاتل این مار که به درستی افعی قاتل (Death Adder) نام گرفته در استرالیا و گینه نو یافت می‌شود. این مار سمی می‌تواند دیگر مار‌ها را شکار کرده و بکشد، حتی برخی از مار‌هایی که در این فهرست قرار دارند و عموماً از طریق کمین کردن این کار را انجام می‌دهد. افعی قاتل بسیار شبیه افعی‌های دیگر است، به ویژه سر مثلثی شکل و بدن کوتاه و قطوری که مختص افعی هاست. این مار سمی معمولاً بین ۴۰ تا ۱۰۰ میلی گرم زهر را به بدن قربانی تزریق می‌کند در حالی که میزان ۰.۴ تا ۰.۵ میلی گرم این زهر نیز می‌تواند مرگبار باشد. نیش درمان نشده افعی قاتل یکی از خطرناک‌ترین و مرگبارترین نیش‌ها در میان مارهاست. زهر افعی قاتل از نوع نوروتوکسین بوده و نیش زده شدن توسط آن می‌تواند باعث فلج شدگی شود که معمولاً در عرض ۶ ساعت قربانی را به کام مرگ می‌فرستد، آن هم به دلیل از کار افتادن سیستم تنفسی. عوارض نیش زده شدن توسط افعی قاتل در عرض ۲۴ تا ۴۸ ساعت به اوج خود می‌رسد. دارو‌های ضدزهر در درمان نیش افعی قاتل بسیار موفق و کارآمد هستند، به ویژه به این خاطر که عوارض گزیده شدن توسط این مار خیلی آهسته پیشرفت می‌کنند، اما پیش از گسترش عوارض، میزان مرگباری زهر افعی قاتل ۵۰ درصد است. با داشتن سریع‌ترین حمله و نیش زدن در میان مار‌ها در جهان، افعی قاتل می‌تواند در عرض تنها سیزده صدم ثانیه از حالت حمله به حالت نیش زدن رفته و به سرعت به حالت قبلی بازگردد.  ۸- افعی افعی‌ها (Vipers) در تمام نقاط جهان یافت می‌شوند، اما مرگبارترین نوع افعی بدون شک مار جعفری یا همان افعی پولک اره‌ای (Saw Scaled Viper) و افعی زنجیری (Chain Viper) که در خاورمیانه و آسیای مرکزی و به طور ویژه در هند، چین و جنوب شرق آسیا یافت می‌شوند مرگبارترین و خطرناک‌ترین آن‌ها هستند.