یادداشت‌ها | شایان هوشیار

✅️ وحشت زشت ✍️ شایان هوشیار ➖️ ۲۰ تیر ۱۴۰۳ 🔹️عصر جمعه هنگام پاسخ به یک سؤالی در مورد انتخابات، یک حشرۀ غول‌پیکر، عظیم‌الجثه، بزرگ، که دست کمی از گنجشک نداشت، راه گم کرد و خودش را کوباند اول به صورتم، بعد با سینه‌ام برخورد کرد، سرش که حسابی گیج رفت، به آرنج دستم خورد و پایین افتاد. تمام این‌ها البته در کسری از ثانیه اتفاق افتاد. نمی‌دانم بعد از افتادن به زمین چه سرنوشتی پیدا کرد. چون این نوع از حشره، وقتی زمین می‌خورد، دیگر توان پرواز پیدا نمی‌کند. لاجرم روی زمین باقی می‌ماند و چندان راه هم نمی‌تواند برود. 🔸️هر قدر فکر کردم، عقلم به جایی نرسید که در فارسی چه اسمی برایش وجود دارد. در ترکی دو اسم دارد: «دز دز» و «اریک قیزاردان». اولی احتمالاً متأثر از صدای حشره هنگام پرواز است، دومی هم به معنای سرخ‌کنِ زردآلو. چون باور عامیانه بر این است که این حشره به رسیدنِ هر چه بهتر زردآلو کمک می‌کند و اصطلاحاً آن را «سرخ» و «رسیده» می‌کند. 🔺️متن کامل در اینستاگرام «شایان هوشیار»: https://www.instagram.com/reel/C9QMDgWMous/?igsh=MXNrMWl4bmE1cGZ5Zw== 🔺️کانال تلگرام «شایان‌هوشیار»: https://t.me/houshyarshayan

✅️دولت «مسعود» ✍️شایان هوشیار ➖️۱۸ تیر ۱۴۰۳ 🔹️آقای دکتر پزشکیان در شرایطی پیروز انتخابات شدند که اکثریت جامعه به‌رغم آن‌همه تبلیغات، حاضر به مشارکت در انتخابات نشدند و این پیام را دادند که مشروعیتی به ساختار قائل نیستند. بنده قبل از برگزاری دور دوم انتخابات هم پیش‌بینی کرده بودم که درصد مشارکت به ۵۰ نمی‌رسد. بیشتر از نصف رأی‌دهندگان هم به آقای دکتر پزشکیان رأی داده بودند، که رأی‌دهی به ایشان طبیعتاً به‌معنای رضایت از سیاست‌ها و وضع فعلی نیست؛ بلکه ابراز نارضایتی به بانگی رسا اما با ابزار «رأی» است. بنابراین در یک حساب سرانگشتی، قریب به ۸۰٪ جامعه (آن هم با فرض صحت آمارهای رسمی) با ساختار و سیاست‌های ساختار در حوزه‌های گوناگون مخالف‌اند؛ اما با یک تفاوت: عده‌ای با امید بهبود حتی ذره‌ای از اوضاع، صلاح را در ابراز مخالفت‌شان با «رأی» می‌بینند، شماری نیز از فرط سرخوردگی، کینه و نفرتِ ملهم از سیاست‌های داخلی و خارجی نظام، عطای رأی و امیدواری را به لقای آن بخشیده‌اند و حکایت‌شان با نظام، شده حکایت «عیسی به دین خود، موسی به دین خود». 🔸️نظام بایستی این زنگ خطر جامعه‌شناختی را بسیار جدی بگیرد. خیلی حرف است که قریب به ۸۰٪ یک جامعه، حکومت آن را قبول نداشته باشد و با شیوه‌ای خشونت‌پرهیز و مدنی به اسم «عدم مشارکت در انتخابات» پیام خویش را به حاکمان منتقل نمایند. نظام باید بداند علاوه بر این‌که خودش و اصول‌گرایان در نزد آن شرکت‌نکنندگان به‌کلی از حیّز انتفاع ساقط شده‌اند، حتی اصلاح‌طلبانی که قبلاً نیمچه اعتباری در میان عموم و روشنفکران داشتند نیز دچار سرنوشت مشابهی شده‌اند، به‌طوری که دعوت به مشارکتِ اکثر چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب نیز نمی‌تواند مشارکت قریب به ۴۰٪ را حتی به ۵۰٪ برساند. گرچه عامل اصلی پیروزی آقای دکتر پزشکیان، شرکت آن‌دسته‌ای از مردم بود که در دور اول شرکت نکرده بودند و در دور دوم بنا به ملاحظاتی که نسبت به حال و آیندۀ مملکت داشتند، در انتخابات شرکت کردند؛ از جمله خود بنده. 🔹️چند نکتۀ مهم نیز وجود دارد، که به‌نظرم دولت چهاردهم باید تمرکز اصلی خویش را معطوف به آنان سازد، تا حداقل وضع از اینی که است، بدتر نشود و حداکثر، شرایط کشور کمی به‌سوی بهبودی و روشن‌ساختن نوری در انتهای تونل تنگ و تاریک مملکت حرکت نماید. نکتۀ نخست این است که همه باید به‌شکل جدی، مسئولانه و البته تزلزل‌ناپذیر از دولت و شخص شخیص جناب دکتر پزشکیان تضمین‌ها و وعده‌هایی که داده‌اند را مطالبه کنیم، تا شاید، و فقط شاید، وضعیت داخل از اینی که الان وجود دارد، کمی بهتر شود. در حوزۀ سیاست خارجی هم علی‌رغم آن‌که بنده عمیقاً معتقدم رئیس‌جمهور از قدرت و اختیاراتی برخوردار نیست، اما به هستۀ سخت قدرت، دولت یا دولتین سایه، نهادها و افراد تصمیم‌گیر فشار آورده شود تا «شاید» قدرت دولت بر نهاد و نهادهای قدرت‌مندتر از خویش بچربد و سیاست‌های بحران‌زا و افراد بحران‌زی از گردونۀ سیاست‌گذاری، تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری کشوری خارج شوند، که «شاید» سیاست خارجی وضعیت متعادل و متعاقلی به‌خود گیرد. در این صورت نیز هم اقتصاد سامان می‌یابد و هم اجتماع بهبودیت اوضاع را تجربه می‌کند. 🔸️نکتۀ دوم این‌که باید به حرف نسل جوان گوش سپرد و دردهای‌شان را فهمید. این‌ها مهم‌ترین بخش انسانیِ جامعۀ فردای ما هستند و اگر آن‌ها را نفهمیم و نشنویم، یقیناً آیندۀ مطلوبی نمی‌توان برای جامعۀمان متصور بود که قرار است به دست این نسل ساخته شود. نکتۀ سوم لزوم بهادهی به تخصص و التزام به شایسته‌سالاری است، که خوش‌بختانه پزشکیان نشان داده که اولاً تخصص را می‌شناسد، ثانیاً بدان بها خواهد داد، چون خود نیز یک متخصص است. نکتۀ چهارم این است که باید در حوزۀ قومیت‌ها در کسر قابل توجهی از سیاست‌ها تجدیدنظر کرد. این حوزه نیاز به سیاست‌های تعاملی و امنیتی‌زدایانه دارد که اساساً اجازۀ طرح بیابد و حکایت احساسات سرکوب‌شده‌ای را پیدا نکند که به اعتقاد فروید، هرگز سرکوب نمی‌شوند، بلکه در عمیق‌ترین لایه‌های خودآگاه، ناخودآگاه و روان انسان ته‌نشین می‌شوند و بعدها به‌صورت‌های زشت‌تری سر باز می‌کنند. گذشته از این، رفتار با اهل سنت را باید درست کرد و مشخصاً به بلوچستان هم بسیار رسید. 🔹️نهایتاً به‌باور بنده نباید انتظار شق‌القمر از دولت پزشکیان داشت. دولت پزشکیان در حد توان خود، حتی در حوزه‌هایی که نمی‌تواند، خواهد کوشید. اما تصور انجام کارها به شکل یک‌شبه، تصوری خوش‌خیالانه و باطل است، که کم‌ترین نسبتی نه‌تنها با واقعیت ساختار قدرت جمهوری اسلامی و امکان‌ها در آن، بلکه با واقعیت ملموس زیستیِ فرهنگی جامعۀ ایران هم پیدا نمی‌کند. بنابراین خشت‌ها را باید یک‌به‌یک چید و راه صعب و پر پیچ و خمِ حاکمیت قانون، مردم‌سالاری، آزادی و دمکراسی را هم قدم‌به‌قدم پیمود. آهسته، اما پیوسته. به‌قول تهرونیای قدیم: «آسّه آسّه». @houshyarshayan

✅️ لغو برگزاری جلسۀ دفاع 🔹️دوستان سلام کمی پیش، از دانشگاه اطلاع دادند که باتوجه به حضور مهمانان ویژه در جلسۀ دفاع حقیر، قطعیت بر‌گزاری جلسه منوط به اخذ مجوز حراست، ریاست و شورای فرهنگی دانشگاه گردیده است. این درحالی است که لیست مهمانان ویژه‌ای که دعوت به جلسه شده بودند، قبلاً حسب خواست حراست دانشگاه به ایشان تسلیم شده بود و «اخذ مجوز» به آن معنا چندان جزو روال مقدمات برگزاری جلسۀ دفاع نیست. اما امروز تماس گرفته و اعلام کردند که جلسه برای تاریخ و ساعت اعلامی (که فردا، ۱۹ تیر، برای ساعت ۱۱:۰۰ بود) کنسل شده و قرار است شنبه جلسه‌ای در دانشگاه تشکیل شود و تصمیم‌گیری به عمل آید. لذا بدین‌وسیله از عزیزان عذرخواهی می‌کنم و متعاقباً زمان نهایی برگزاری جلسه را به سمع و نظر عزیزان خواهم رساند. امید که بر من ببخشند و حمل بر اسائۀ ادب نفرمایند. 🔸️با مهر شایان هوشیار هجدهم تیرماه یک‌هزاروچهارصدوسه @houshyarshayan

✅️ جلسۀ دفاع از پایان‌نامۀ مقطع کارشناسی ارشد 🔸️رشته: تاریخ | گرایش: ایران اسلامی ➖️ موضوع: بررسی تحلیلی عمده‌رویکرد انتقادی به سیاست‌های فرهنگی رضاشاه پهلوی در ایالت آذربایجان 🔹️نویسنده: شایان هوشیار - استاد راهنمای اول: دکتر عزیز طالعی - استاد راهنمای دوم: دکتر زینب احمدوند - استاد مشاور: دکتر صادق زیباکلام 🔺️با حضور مهمانان ویژه: - مهندس عبدالکریم حسین‌زاده | نمایندۀ مردم شریف نقده و اشنویه در مجالش شورای اسلامی نهم، دهم و دوازدهم - دکتر محمدقسیم عثمانی | نمایندۀ مردم فرهیختۀ بوکان در مجالس شورای اسلامی هشتم، نهم، دهم و دوازدهم - دکتر پرویز محمدی | عضو بازنشستۀ هیئت علمی گروه ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی - دکتر مسعود خسروی | رادیولوژیست بیمارستان جم و فرمانیۀ تهران - دکتر محسن امامی | عضو هیئت علمی گروه حقوق دانشگاه آزاد اسلامی و وکیل پایۀ یک دادگستری 🗓زمان: سه‌شنبه | ۱۹ تیر ۱۴۰۳ | ساعت: ۱۱:۰۰ ظهر 📍مکان: ارومیه، والفجر و شیخ‌تپه، خیابان براعتی، خیابان صداوسیما، دانشگاه ارومیه، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، ساختمان آموزش، طبقۀ اول، سالن شورای دانشکده. @houshyarshayan

✅️ رأی اعتراضیِ مشروعیت‌زدا ✍️ شایان هوشیار ➖️ ۱۱ تیر ۱۴۰۳ 🔸️دوستان عزیزم؛ بنده خودم همان‌گونه که همیشه در تمام مطالب، سخنرانی‌ها، مناظرات، مصاحبه‌ها و موضع‌گیری‌هایم مطرح کرده‌ام، عمیقاً معتقدم باتوجه به ساختار قدرت در جمهوری اسلامی، شخصیت حقوقی رئیس‌جمهور صرف نظر از کیستی مشارالیه، در تنظیم، تعیین، ترسیم و صد البته تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی برای سیاست‌های کلی و کلان نظام خصوصاً در حوزۀ سیاست خارجی (که عمود خیمۀ بخش اعظمی از بدبختی‌ها، مصیبت‌ها، فلاکت‌ها و مشکلات فعلی است)، عملاً کاره‌ای نیست و هستۀ سخت قدرت او را به پشیزی هم نمی‌گیرد. علاوه بر این، هر تصمیمی خواست می‌گیرد و هر تصمیمی هم نخواست، نمی‌گیرد. مواضع و نظرات حقیر هم روشن‌تر از آن است که نیاز به توضیح داشته باشد. یک سرچ ساده در اینترنت هم می‌تواند آن‌ها را روشن سازد. اما حقیقت این است که تغییر واقعی تدریجاً اما پایدار اتفاق می‌افتد، نه یک‌شبه و به‌سان تب تند، که حتی در صورت تحقق هم به‌همان سرعت تحقق، فروکش می‌کند. تجارب متعدد تاریخی‌مان هم جز این به‌ما نمی‌گوید. عرصۀ سیاست، نه حوزۀ آرمان‌خواهی و زیست آرزومندانه، که دنیای تحولات واقعی و تدریجی است، که خشت به خشت به ثمر می‌نشیند، نه این‌که یک‌شبه بالا رود و یک‌شبه هم فرو ریزد. 🔹️همان‌طور که همیشه گفته‌ام، «پاره‌ای از سیاست‌های خرد داخلی» در حیطۀ اختیار، قدرت، تصمیم‌سازی، تصمیم‌گیری و تأثیرگذاری نهاد و شخص ریاست جمهور است. مواردی مثل فیلترینگ، گشت ارشاد، تحمل منتقد، مدارا با مطبوعات و رسانه‌ها، جلوگیری از اخراج فلّه‌ای اساتید دانشگاه، تنگ‌کردن عرصه بر تندروهای ضد منافع ملی، سامان‌دهی نسبی اقتصاد، تلاش برای رفع تحریم‌ها و قص‌علی‌هذا. صدالبته من هم از کسانی بودم و هستم که از اردیبهشت ۹۶ به این سو نزدیک صندوق رأی هم نشدم و معتقد بودم و همچنان هستم که صندوق رأی نمی‌تواند خیلی باعث تغییر و تحولی شود. وجود مطالب متعددم هم در این خصوص، به‌خوبی مبیّن و مؤید ادعایم است. اما امروز با خون دل بسیار و عذاب وجدان و احساس گناه فراوانِ چندجانبه، بعد از کش‌وقوس‌های فراوان، کلنجارروی‌های بی‌پایان با خود، کشمکش‌های فکری متعدد، فشار مضاعف اطرافیان، درخواست‌های مختلف عزیزان گوناگون، به این نتیجه رسیدم که حتی به‌خاطر همان «پاره‌ای از سیاست‌های خرد داخلی» هم که شده، بایستی با رویکرد به‌شدت واقع‌بینانه و با توقعات حداقلی از رئیس‌جمهور در انتخابات شرکت کنیم، تا کم‌ترین دست‌آوردمان این باشد که نگذاریم سعید جلیلی و تفکر سعید جلیلی پاستور را هم مثل اکثر سطوح و لایه‌های حکمرانی قبضه نماید و این‌بار تیشه را محکم‌تر بر ریشۀ منافع ملی‌مان بزند. تفکری که عزم کرده تا دمار از روزگار منافع ملی در نیاورده، آرام نگیرد. همچنان‌که تا الان هر کاری کرده، نتیجه‌ای جز این نداشته است. در این مدت هم توسط دوست، آشنا، عزیزانی که نمی‌شناسم، اساتید دانشگاه، دانشجویان، فامیل، خانواده و امثال ذلک کم تحت فشار نبوده‌ام که در انتخابات شرکت کنم. 🔸️بنابراین حقیر نیز همانند چندین میلیون دغدغه‌مند حال و آیندۀ میهن‌مان، صرفاً و صرفاً #برای_ایران و مطلقاً نه بابت مشروعیت‌بخشی به کسی یا چیزی، با درک و احترام عمیق و کامل نسبت به کسانی که همچنان حاضر به مشارکت نیستند، جمعه پای صندوق رأی حاضر خواهم شد و به دکتر #مسعود_پزشکیان نازنین رأی خواهم داد: رأیِ نه مشروعیت‌زا به حکومت، که رأی مشروعیت‌زدای اعتراضی، به حال و روز فعلی‌مان. امیدوارم شما نیز چنین کنید. چون اگر نکنید و نکنیم، آن‌چه که نباید بشود، با شدّت و حدّت بیشتری می‌شود. افسارگسیخته و بی‌جلودار. بدیهی است که رأی به #مسعود_پزشکیان گران‌قدر، همانند عدم مشارکت در انتخابات، ابداً نه مُهر تأییدی است بر سیاست‌های خرد و کلان نظام، و نه اساساً ندای مشروعیت است به سیستم حکمرانی؛ بلکه اعتراضی است به بانگ بلند، عمیق و رسا نسبت به وضع موجود، سیاست‌های متخذه، مسیر ۴۵ ساله‌ای که پیموده شده و تقاضای تجدیدنظر در این مسیر غلط، برای یک زیست معمولی با «حداقل‌هایی» از «حقوق» بدیهی، طبیعی و ضروری‌مان. به احترام تمام کسانی که رأی نمی‌دهند، تمام‌قد می‌ایستم، دستان‌شان را به‌مهر می‌فشارم و با همۀشان ابراز همدلی و همدردی می‌کنم. من نیز جدا از آنان نیستم. اما نباید بگذاریم نهاد ریاست‌جمهوری دست تفکری بیفتد که به صغیر و کبیرمان رحم نخواهد کرد. همچنان‌که تا الان نکرده است. حتی اگر در حد سیاست‌های خرد داخلی هم بتوانیم برای تندروهای رادیکال بنیادگرای ضد منافع ملی ایجاد مزاحمت کنیم، باز غنیمت است. بنابراین #برای_ایران با رأی به #مسعود_پزشکیان. @houshyarshayan

🎥 ببینید | فایل تصویری 🔺️گزیده‌ای از سخنان شایان هوشیار در مناظرۀ گروه رسانه‌ای «سولدوز مدیا» پیرامون چهاردهمین دورۀ انتخابات ریاست جمهوری 🔹️شایان هوشیار: «من معتقدم علت اصلی وضع موجود، بخشی از سیاست‌های کلی و کلان نظام است؛ سیاست‌هایی همانند آمریکاستیزی، حضور در سوریه، تلاش برای نابودی اسرائیل، حضور در یمن، کوشش برای صدور انقلاب و هل‌من‌مبارزطلبی برای این و آن است / اگر قرار باشد تغییر و تحولی صورت بگیرد، از راه تغییر سیاست‌های کلی نظام می‌تواند صورت بگیرد / آیا تعیین یا تغییر سیاست‌های کلی در حیطۀ اختیارات رئیس‌جمهور است که از صندوق رأی وزارت کشور و نهاد ریاست جمهوری انتظار معجزه داشته باشیم؟ قطعاً خیر / سیاست خارجی ما منطبق بر منافع ملی‌مان نیست، بلکه با ایدئولوژی‌مان هم‌خوانی دارد / من مسعود پزشکیان را فوق‌العاده دوست دارم، اما بحث، شخص ایشان نیست، بلکه شخصیت حقوقی رئیس‌جمهور است / رئیس‌جمهور در تنظیم و تعیین سیاست‌های کلی کاره‌ای نیست». 📎اینستاگرام «شایان هوشیار»: https://www.instagram.com/shayan.houshyar 📎اینستاگرام «سولدوز مدیا»: https://www.instagram.com/sulduz_media

✅️ چرا در انتخابات شرکت نمی‌کنم؟ ✍️ شایان هوشیار ➖️ ۷ تیر ۱۴۰۳ 🔸️در مدت اخیر بسیاری از من خواسته‌اند که به موج حمایت از جناب دکتر پزشکیان بپیوندم و جمعه هم پای صندوق رأی بروم. علاوه بر این، همگان را هم دعوت به شرکت در انتخابات کنم. گذشته از این‌که شرکت یا عدم شرکت من در انتخابات مسئلۀ مهمی نیست و دعوت یا عدم دعوتم به مشارکت در انتخابات هم کم‌ترین اهمیتی ندارد، اما هرگز نتوانسته‌ام موافقتی با دعوت‌هایی که از حقیر شده، داشته باشم. بماند که تعجب می‌کنم از اعلام مشارکت چهره‌های برجستۀ علمی و سیاسی کشور در انتخابات، به‌رغم آن‌که ساختار قدرت را به‌خوبی می‌شناسند و می‌دانند که حتی اگر جناب دکتر پزشکیان پیروز هم شوند، قرار نیست اتفاق خاصی بیفتد. البته من به حسن نیت این عزیزان کاملاً باور دارم و معتقدم دغدغه‌مندی‌شان برای حال و آیندۀ این ملک و ملت باعث شده تا مجدداً با خون دل‌های بسیاری پای صندوق رأی بروند. رأی‌دادن‌شان هم نه مشروعیت‌بخشی به سیستم و سیاست‌های فعلی، که در حقیقت، اعتراض به وضع بحرانی فعلی است. به انتخاب‌شان هم عمیقاً احترام می‌گذارم و تفاوت انتخاب‌شان با حقیر را مطلقاً دست‌مایۀ مذمت و ملامت قرار نمی‌دهم. اما چرا به‌رغم درخواست‌های بسیار و حضور چهره‌ای نمونه و برجسته همانند مسعود پزشکیانِ نازنین، همچنان مرعوب جوّ غالب (جوّ حکمرانی تندروها) از سویی، و مسحور و مفتون موج غالب حمایت‌ها از دکتر پزشکیان از سویی دیگر، نمی‌شوم و مجدّانه اصرار دارم در انتخابات شرکت نکنم؟ چرا قانع نمی‌شوم شرکت کنم؟ 🔹️نکتۀ نخست این است که بنده مسبب اصلی وضع موجود در حوزۀ سیاست، اقتصاد و اجتماع را سیاست‌های کلی و کلان نظام در این حوزه‌ها می‌دانم. معتقدم اگر تجدیدنظری در این سیاست‌ها صورت نگیرد و این سیاست‌ها هرچند با شدت و حدت کم‌تری تداوم یابند، این قافله تا به حشر لنگ است. در حقیقت، مسئله، «شدت و حدت» سیاست‌های کلان نیست. بلکه «بود و نبود» آنان است. حال سؤال این است که آیا تنظیم، ترسیم و تعیین این سیاست‌ها بر عهدۀ رئیس‌جمهور است؟ آیا رئیس‌جمهور قدرت و اختیارات تغییر آن سیاست‌ها را دارد؟ پاسخ، طبیعتاً خیر است. بنابراین چیزی که مسلم است، این است که تحول خاصی اتفاق نمی‌افتد. تمام این تب تندهایی که این‌روزها جامعه را فرا گرفته هم ضمن آن‌که بیشتر به یک سراب خرامان می‌ماند، فردای انتخابات فرو خواهد نشست. بماند که فراگیری یک موج، الزاماً حجتی بر حقانیت آن نیست. 🔸️در واقع، بحث، بحث شخص شخیص پزشکیان نیست. بحث، «شخصیت حقوقی رئیس‌جمهور» است که عملاً به‌جز پاره‌ای سیاست‌های خرد داخلی، در موارد اساسی دیگری ضمن آن‌که کاره‌ای نیست و هستۀ سخت قدرت تره‌ای هم برایش خرد نمی‌کند، مسئولیت، پاسخ‌گویی و صورت حساب تمام سیاست‌گذاری‌های خرد و کلان را نیز با پست ویژه به درب پاستور ارسال می‌کند و تمام کاسه‌کوزه‌ها را نیز بر سر رئیس‌جمهور و کابینه‌اش می‌شکند. وگرنه پزشکیان فرد بسیار نمونه‌ای است و من در یک انتخابات آزاد، با کمال میل و اطمینان به‌وی رأی می‌دادم و خود را هم مفتخرانه و تماماً وقف تبلیغ وی می‌نمودم. اما در چنین انتخاباتی نمی‌خواهم رأی خود را صرف سیستمی کنم که با بخش زیادی از سیاست‌های آن موافق نیستم، آن را در خدمت تأمین منافع ملی نمی‌دانم و نمی‌خواهم از نمد رأی من برای خودش کلاه مشروعیت بدوزد. 🔹️آقای دکتر ظریف معتقدند فرق می‌کند چه‌کسی به شورای عالی امنیت ملی برود و در جلسه با رهبری صحبت کند. اما پرسش اساسی این است که دقیقاً فرقش چیست درحالی‌که نهایتاً همان سیاست‌های کلی اجرا می‌شوند؟ مگر رئیس‌جمهور سیاست‌گذار و تصمیم‌ساز است؟ مگر روحانی را ناکام نگذاشتند؟ مگر آذری جهرمی را مجبور به پذیرش فیلترینگ نکردند؟ مگر غیر از این است که اجازه ندادند روحانی واکسن وارد کند تا مبادا واکسیناسیون کشور به نام روحانی تمام شود؟ مگر عملاً راه برجام را سد نکردند و از برجام مُرده‌ای نساختند که آخرالأمر هم ترامپ تیر خلاص را بر شقیقۀ ضعیف و نحیف آن شلیک کند؟ مگر مرکب برجام خشک نشده، موشک هوا نکردند و رویش به عبری ننوشتند اسرائیل باید نابود شود؟ مگر به جامعۀ جهانی این پیام را ندادند که گول خنده‌های ظریف و روحانی را نخورند و این‌ها کاره‌ای نیستند؟ مگر خود جناب روحانی نمی‌نالیدند از این‌که نگذاشتند کار کنند؟ مگر تمام این‌ها در دورۀ روحانی اتفاق نیفتاد؟ فکر می‌کنم بهتر است اجازه دهیم خودشان باشند و خودشان. باور کنید اتفاق بدتری نخواهد افتاد. حداقل برای نیمچه اعتبار و حیثیت خودشان هم که شده، بدتر از این نمی‌کنند. اما بگذارید خودشان باشند، تا دست‌کم مسئولیت چنین شکل از حکمرانی ناکارآمد نیز متوجه خودشان باشد، نه امثال پزشکیان، ظریف، روحانی، خاتمی، زنگنه، ابتکار و امثال ذلک، که ایمان دارم آرزو و دغدغۀ توسعه و سربلندی ایران را دارند. @houshyarshayan

✅️ «سولدوز مدیا» برگزار می‌کند: 🔹️مناظره پیرامون انتخابات ریاست جمهوری 🔺️رستگاری در انتخابات ریاست جمهوری؛ تحلیل و بررسی فرصت‌ها و چالش‌ها 🔸️با حضور: - شایان هوشیار | کارشناس ارشد تاریخ و تحلیل‌گر سیاسی - رضا جلیلی | کارشناس فلسفۀ غرب - دانشگاه تهران - رسول رضوی | تحلیل‌گر مسائل سیاسی - سجاد نصرتی | فعال فرهنگی و اجتماعی 🕙 زمان: دوشنبه، ۴ تیر ۱۴۰۳ | ساعت: ۲۲:۳۰ - به‌وقت تهران 🔺️پخش زندۀ نشست از صفحات اینستاگرام 📎اینستاگرام «شایان هوشیار»: https://www.instagram.com/shayan.houshyar?igsh=anp6bGZ1czBsMzB3 📎اینستاگرام «سولدوز مدیا»: https://www.instagram.com/sulduz_media?igsh=d2t6cGE0dG43eTg1

✅️ آیا پهلوی‌ها تمام شده‌اند؟ ✍️ شایان هوشیار ➖️ ۱ تیر ۱۴۰۳ 🔹️خوش‌خیالی محض خواهد بود اگر تصور نمائیم محمدرضاشاه پهلوی در ۲۶ دی ۱۳۵۷ از مملکت خارج شده و حکومت پهلوی هم در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ ساقط گردیده است. البته معنای این سخن و آنچه که در این نوشته خواهم آورد، جانب‌داری و طرف‌داری از رضاشاه و محمدرضاشاه پهلوی و سیستم حکمرانی پهلوی نیست. هرچند شخصاً به دو پادشاه پهلوی بسیار احترام قائلم و معتقدم جز خدمت، خدمت و باز هم خدمت، کار دیگری برای این ملک و ملت نکرده‌اند. نگاهی اجمالی به اقدامات و عملکردهای‌شان از فردای ۳ اسفند ۱۲۹۹ تا روز قبل از ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ نیز جز این نشان نمی‌دهد. صدالبته با تمام انتقاداتی که می‌توان وارد دانست و مشخصاً در حوزۀ سیاست داخلی، عملکرد سیستم را تقبیح نمود. چه، اگر سیاست داخلی بهتری در پیش گرفته می‌شد، ای‌بسا اساساً انقلابی صورت نمی‌گرفت و جامعه به مرحلۀ انفجار نمی‌رسید تا اتفاقاتی بیفتد، که مسلمان نبیند و کافر نشنود. البته تاریخ هیچ‌گاه پایان نمی‌پذیرد و اشتباه خواهد بود اگر یک رخ‌داد یا واقعۀ تاریخی‌ای را پایان‌یافته تصور کنیم. نمی‌توان رویدادی تاریخی را شمرد که تأثیرات و پی‌آمدهای آن در اکنون و اکنونیت‌مان ملموس نباشد. بنابراین نمی‌توان روزگار فعلی‌مان را معلول و محصول گذشته و رخ‌دادها و تحولات آن ندانست. به‌هرحال هر شرایطی دارای پیش‌زمینه‌ها و دلایلی تاریخی است. 🔸️به باور بنده، پهلوی‌ها تمام نشده‌اند و اتفاقاً رضاشاه و محمدرضاشاه پهلوی نیز جایی نرفته‌اند. ذات همایونی معظمین له هنوز و همچنان، که قریب به پنج دهه از انقلاب می‌گذرد، در ایران است و محدود و محصور به کاخ سعدآباد و سبز در زعفرانیه، کاخ مرمر در حوالی خیابان ولیعصر و کاخ نیاوران در نیاوران نیز نشده است. دو پادشاه پهلوی اتفاقاً در بین کسر قابل توجهی از مردم ایران زندگی می‌کنند. از اقدامات و عملکردهای‌شان بسیار گفته می‌شود. وطن‌پرستی و تلاش برای اعتلای میهن‌شان بسی ستوده می‌شود و مثال‌ها زده می‌شود. با جمهوری اسلامی مقایسه می‌شوند و آهی از ته دل و بسیار عمیق توسط مردم کشیده می‌شود. از اقتدارشان گفته می‌شود، از خوش‌پوشی و خوش‌تیپی‌شان. از دیسیپلینی که نه‌تنها در وجود خودشان، که در تک‌تک دولت‌مردان و سیاست‌مداران آن سیستم، و حتی در بین مردم عادی آن زمان وجود داشت. از ادب، اصالت و شخصیت‌شان. از دلسوزی و فداکاری برای وطن و مردم وطن. از انضباط‌شان و وضعیتی که ایران در دوران حکمرانی ایشان داشت. از ثبات و امنیت پسامشروطه، اقتدار نظامی، سیاست خارجی پویا و متعامل، تورم پایین، رشد اقتصادی بالا، برنامه‌های توسعۀ اقتصادی، اصلاحات ارضی، سهیم‌سازی کارگران در سود کارخانه‌جات، اعطای حق رأی به زنان، ذوب‌آهن، فولاد، پتروشیمی، راه‌آهن، بیمارستان، سپاه دانش و یک‌دوجین جنبه‌ها و ابعاد گوناگون حکمرانی‌شان، که به‌قول تهرونیای قدیم: «مملکت حساب و کتاب داشت»، «مملکت صاحاب داشت». 🔹️این‌ها باورهای عمومی جامعه به رضاشاه و محمدرضاشاه پهلوی است. جملگی‌شان نیز واقعیت تاریخی‌اند و کتمان‌پذیر نیستند. اما پرسش اساسی این است که چرا در سال ۵۷ چنین باورهایی وجود و موضوعیت نداشت و اکنون بعد از ۴۶ سال از انقلاب، این باورها فراگیر شده‌اند؟ بخشی از پاسخ، همان‌گونه که همواره در نوشته‌ها، سخنرانی‌ها، مصاحبه‌ها و مناظره‌هایم مطرح کرده‌ام و می‌کنم، به ضعف‌ها و عقب‌ماندگی‌های جدی فرهنگ جمعی و فردی خودمان برمی‌گردد، که بحث مفصلی است. بخش دیگر که اتفاقاً در یک ریشه‌یابی جامعه‌شناختی، معلوم می‌شود که معلول امر فرهنگی‌مان است، برمی‌‌گردد به عملکرد نظام اسلامی ظرف این قریب به پنج دهه‌ای که تکیه بر سریر قدرت زده است. به این معنا که عملکرد نظام در طول مدت حکمرانی‌اش باعث پیدایش نوعی آسیب جدی به روان جمعی ایرانی شده و آن را از خود سرخورده و ناامید ساخته است. یعنی مسئله، علاوه بر ابعاد سیاسی یا تاریخی، یک بُعد روان‌شناختی نیز دارد که روان جمعیِ ایرانی، دچار آسیب جدی‌ای شده است. بنابراین علاوه بر توسل و تمسک به انواع و اقسام تئوری‌های ریز و درشت توطئه پیرامون چرایی سقوط حکومت پهلوی و استقرار جمهوری اسلامی، امروزه به‌شکل مبالغه‌آمیزی نیز باوری قائل به بهشت برین بودن جامعۀ دورۀ پهلوی شکل گرفته است. بلاشک این نوع از مواجهه با مسئله، بیش از آن‌که معلول مطالعه، پژوهش و تحقیق جدیِ جامعه‌شناسانۀ تاریخی باشد، محصول سرخوردگی، کینه، ناامیدی و انزجار از ماهیت و عملکرد جمهوری اسلامی است. گرامشی معتقد است مشکل مردمی که در باورها و آرمان‌های‌شان دچار آسیب و سرخوردگی شده‌اند، این نیست که دیگر به هیچ‌چیزی باور ندارند، بلکه آن است که اتفاقاً به‌همه‌چیز باور دارند. در جامعۀ ما نیز این اتفاق افتاده و هر چه جمهوری اسلامی بگوید، جامعه آن را پس می‌زند: بی‌اعتمادی فراگیر. @houshyarshayan

✅️هیاهو برای هیچ ✍️شایان هوشیار ➖️۲۱ خرداد ۱۴۰۳ 🔸️اعلام نتایج صلاحیت‌ها توسط شورای نگهبان، تا حدودی قابل پیش‌بینی، تا حدودی هم تعجب‌آور بود. گذشته از این، تأیید صلاحیت یک چهرۀ منتقد، باعث شد امید به صندوق رأی در دل شماری از اصلاح‌طلبان مجدداً احیا شود و هوس «روزنه‌گشایی» کنند. من البته حدس می‌زدم که جناب دکتر پزشکیان تأیید صلاحیت خواهند شد. خاصه آن‌که در جریان بررسی صلاحیت کاندیداهای انتخابات مجلس، که صلاحیت ایشان در مرتبۀ اول رد شده بود، رهبری شخصاً از ایشان نام برده بودند که چرا صلاحیت‌شان رد شده؟ همین‌گونه هم شد و گمانه‌زنی‌ها اتفاقاً درست از آب در آمد و شورای نگهبان، بنا بر هر انگیزه‌ای، علاوه بر پنج چهرۀ تندرو، یک چهرۀ میانه‌روی معتدلِ اصلاح‌طلب، که اتفاقاً دارای پایگاه مردمی مطلوبی هم است را تأیید صلاحیت کرد. اما «مسئله» از اینجا به بعد است که شروع و دشوار می‌شود و در برابر یک علامت سؤال بسیار بزرگ‌تر، دشوارتر هم می‌گردد: آیا رأی بدهیم؟ 🔹️شماری از اصلاح‌طلبان و طیف‌های مختلف‌شان به مجرد آن‌که نام جناب آقای دکتر پزشکیان اعلام شد، با تمام وجود اعلام کردند که از ایشان حمایت می‌کنند و پای صندوق هم می‌روند. مثل همیشه، با استدلال‌هایی از این قبیل که «کشور در خطر است»، «اگر نرویم، خیانت کرده‌ایم»، «اگر تلاش نکنیم، یک پایداری‌چی رئیس‌جمهور می‌شود و مملکت به خاک سیاه می‌نشیند»، «قهر با صندوق راهش نیست»، «تندروها هم می‌خواهند ما شرکت نکنیم و راحت کارشان را بکنند» و غیره. اما واقعیت چیست؟ اگر در انتخابات شرکت نکنیم، واقعاً گزاره‌هایی که توسط عزیزان اصلاح‌طلب مطرح می‌شود، جامۀ عمل به خود می‌پوشند؟ بنده معتقدم که خیر. مشارکت یا عدم مشارکت در انتخابات، چندان نتیجه‌ای قرار نیست به‌بار بیاورد. دلیل آن نیز واضح است: رئیس‌جمهور از قدرت و اختیارات لازم و کافی برای تصمیم‌گیری، تصمیم‌سازی و اجرای تصمیمات کلان کشوری برخوردار نیست. این البته صرفاً یک سخن انتزاعی و تئوریک نیست. بلکه تجربۀ زیستۀ ۴۵ ساله‌ای‌ست که نشان داده مستقل از کیستی رئیس‌جمهور، در تمام حوزه‌ها، در بر همان پاشنۀ همیشگی می‌چرخد و مسئله، «ساختاری‌تر» از آن است که بتوان با تغییر رئیس‌جمهور اقدامی در جهت بهبود اوضاع کشور کرد. 🔸️من شخصاً جناب دکتر پزشکیان را بسیار دوست دارم و انسان بسیار درست و پاکی می‌دانم‌شان. اما بندۀ نوعی هنگامی می‌توانستم امروز هم‌نوا، هم‌صدا و هم‌سو با سایر اصلاح‌طلبان حرف از مشارکت و رأی به پزشکیان بزنم، که آن ۲۴ میلیون رأی به آقای دکتر روحانی، می‌توانست کاری از پیش ببرد و نوری در انتهای تونل تنگ و تاریک کشور به‌وجود آورد. زمانی می‌توانستم رأی بدهم، که رئیس‌جمهور صرفاً مطیع و مجری سیاست‌گذاری‌ها و تصمیم‌سازی‌های کلان نمی‌بود و از خود، قدرت و اختیار تصمیم‌سازی و سیاست‌گذاری می‌داشت. موقعی می‌توانستم پای صندوق بروم، که نهاد دولت می‌توانست یک خش بیاندازد در پوسته و لعاب آمریکاستیزی، نابودی اسرائیل، حضور در سوریه، صدور انقلاب، تخاصم با جهان و هل‌من‌مبارزطلبی به این و آن، به عنوان عمود خیمۀ سیاست خارجی‌مان، که مملکت را در منجلاب فعلی فرو برده و تیشه به ریشۀ منافع ملی زده است. موعدی دلم با انتخابات صاف می‌شد که حاکمیت برای آن تره‌ای خرد می‌کرد و پول سیاهی ارزش می‌نهاد. وقتی صندوق رأی را راه چاره می‌یافتم که از معنا و درون تهی نمی‌شد و همین تهی‌شدگی، دمار از روزگار اقتصاد، فرهنگ، جامعه و سیاست داخلی و خارجی‌مان در نمی‌آورد. 🔹️پرسش اساسی آن است که در چنین وضعی، مشارکت در انتخابات چه سودی قرار است عاید منافع ملی‌مان کند که با عدم مشارکت ضربه‌ای جبران‌ناپذیر بر پیکر آن وارد می‌شود؟ بنده معتقدم «هیچ»، و اتفاقاً عدم مشارکت را یک کنش سیاسی در رساندن صدای اعتراض و مخالفت بخش قابل توجهی از مردم به گوش حکومت می‌دانم، که شاید، و فقط شاید کمی به خود آیند و در سیاست‌گذاری‌های کلان‌شان تجدیدنظر کنند. اگر هم قرار بر تجدیدنظر نیست، تغییر دولت‌ها نیز نمی‌تواند کاری از پیش ببرد و قوه‌اش به ارادۀ حکومت بچربد. کاش امیدی می‌بود و بنده نیز امروز می‌توانستم با سینه‌ای ستبر و اعتقادی راسخ، حرف از مشارکت و پزشکیان و انتخابات و امثال ذلک بزنم و مردم را دعوت به مشارکت کنم. اما شرمنده‌ام، که تصمیمات و سیاست‌های نظام در تمام حوزه‌ها، نظارت استصوابی و ساز و کار انتخابات، کوچک‌ترین نسبتی با مردم‌سالاری، منافع ملی و انتخابات آزاد ندارد و وضعیت فعلی محصول این سیاست‌گذاری‌هاست. در وضعیت فعلی هم مشارکت در انتخابات هیچ‌چیزی را درست نخواهد کرد. همچنان‌که تبلیغ برای آقای روحانی نتوانست و تعداد رأی باطله هم از آرای جناب همتی بیشتر شد. کاش اصلاح‌طلبان از خوش‌خیالی‌های برج عاج پایین می‌آمدند و در کف جامعه با مردم زندگی می‌کردند. چیزی که هیچ‌وقت نخواستند انجام دهند. @houshyarshayan