گلبو

ناگفته نمونه منم برای احترام، کتاب رو گرفتم ازش.

رو پیشونی من نوشته جذاب برای دین‌داران. هفته اول که رسیدم یکی اومد کنار استادیوم دانشگاه ارشادم کنه و بهم بایبل هدیه داد.

هم لبیم که مسیحیه یه بار بهم گفت کفر میگی که ما توسط تکامل به وجود اومدیم. ما از آدم و حوا به وجود اومدیم چون تو کتاب‌مقدس اینجوری گفته. گفتم داروین؟ فرگشت؟ اسکلت‌هایی که پیدا شده؟ شیب؟ بام؟ گفت چرند و دروغه. یه نیم ساعت خیره بودم به مانیتور.

روزهای اولی که اومده بودم خیلی بران عجیب بود که چطور ۲۳ سال اونجوری زندگی کردم. فرق نوع رشد یه جوان امریکایی با ایرانی خیلیه و خیلی هم دردناکه. پس وقتی میگم هیچ چیز عادلانه نیست، دنبال دلایل فیثاغورسی نباشین. دو دقیقه با یه دختر امریکایی چرخ بزنی متوجه میشی چرا.

سلام، ممنونم 🌸 اصلن، شبیه ما هستن. بعضی از مذهبی‌هاشون عین سوپرمذهبی‌های مسلمونن. پیرزن‌های فوضول، پرحرف، متوهم که فقط ما میریم بهشت، دم به دقیقه کلیسا افتادن، داخل کلیسا با زن محله آشنا میشن، همه جا آیه از کتاب‌مقدسه. همیشه درحال ارشاد کردن و جاج کردنن. جوون‌ترها هم شبیه ما هستن، البته به طور کلی من فکر میکنم چون ما سختی زیاد میکشیم، یکم قوی‌تریم از نظر ذهنی. مسائلی که واسه جوان ایرانی حل شده‌ست واسه اونا فرساینده‌ست، البته که بیچاره جوان ایرانی که زندگی نرمالی نداشته. دراما دارن ولی به سبک خودشون، مثلن خواهر برادر درمورد حجاب خواهر کوچیکه دعواشون نمیشه، در عوض درمورد چیزهای دیگه دعواشون میشه. در اکیپ‌های دوستی، چیزی که توجهم رو جلب میکنه اینه که خیلی راحت‌تر از ما غیبت میکنن، ما کمی در فرهنگمون غیبت‌کردن کار پسندیده‌ای نیست، اینا ندارن همچین چیزی. راحت غیبت میکنن. کلیشه‌ هم زیاد دارن، دعواهای بین مادرزن و داماد، عروس و مادرشوهر، چرا خاله فلانی نیومد خونمون، چرا زندایی بهمانی ما رو دعوت نکرد. تنها فرقشون با ما اینه خیلی تعارف ندارن. نه گفتن رو راحت‌تر میگن، حتلا نه تو هرچیزی، مثلن ما میریم بیرون هرکسی غذای خودشو میخوره، ولی با دوستای ایرانی میریم، گاهی اوقات تقسیم میکنیم غذا رو، مثلن میگیم این سی من خوشمزه تره نمیخوای امتحان کنی؟ اینجا خیلی اینجوری نیستن. همین. درکل همه جا خوب و بد داره، هر نژادی، هر کشوری. اینجا هم همینجوره، هم پرحاشیه دیدم، هم آروم.

سلام خوبی؟ گلبو جان یک سوال دارم، تمام امروز ذهنم رو مشغول کرده. آمریکایی ها به همون اندازه فیلم‌هاشون آدم‌های مهربون و بدون کلیشه‌ای هستن؟ #پیام

+ هرکس خیال‌ورزد شکل خیال‌گردد؟ - بله. ولی خیال‌پردازی با توهم فرق میکنه. +توضیح بده. - مگه من آدم توام؟ مودب باش. + آدم خودش با خودش راحت نباشه پس با کی راحت باشه؟ - راست میگی. + خب بگو، - توهم یعنی کاری رو از خودت توقع داشته باشی انجام بدی که از پسش برنمیای و غیر ممکنه. مثلن کسی که پا نداره، از خودش توقع داشته باشه برنده‌ی دوی صدمتر بشه، حسرت بخوره، آرزو به دل بمونه. در رویای برنده شدن بخوابه و بیدار بشه. این رویا خیلی موثر نیست، شاید در لحظه حالش با این تصور خوب بشه، اما در طولانی مدت در نقش یه وهم باقی میمونه. + خیال چیه؟ - خیال چیزیه که دست‌یافتنیه. برای همین باید درست خیال‌پردازی کنی. چون شبیه خیالات و رویاهات میشی. به سمت رسیدن به اون پیش‌ میری.

دکتر نیماقربانی یه لکچر داره درمورد قضاوت کردن. میگه ما کلمه‌ی «جاج» رو از فرهنگ غرب آوردیم، قبلن جاج نبوده که. نتیجه میگیره نحوه‌ی برخورد آدم‌ها با جاج/قضاوت کاملن بستگی داره به فرهنگ محل زندگی. مثلن امریکا داره به سمتی میره که اگه یه بی‌خانمان کنار خیابون بخوابه، تا زمانی که قانون رو زیرپا نذاره، به کسی ربطی نداره این کارش. چرا؟ چون فرهنگ اینجوری جاافتاده. اما ایران اینجوری نیست، تقریبن همه چیز به همه ربط داره، البته که مبحث طولانی‌ایه و نمیشه گفت چی خوبه چی بد.

هربار با customer service زبون نفهم بحث میکنم یه جون از جونام کم میشه.