استعاره‌ای از من

+همین.

ببین من سر چیزایی گریه کردم که برات بگم باید خودتو نگه‌داری تا نخندی.

امروز بحث درباره مادرایی بود که هیچ وقت نذاشتن بچه‌شون گرسنه بمونه ولی نمیدونن غذای مورد علاقه فرزندشون چیه. همیشه لباساشو مرتب و اتو کرده گذاشتن تو کمد اتاقش ولی رنگ مورد علاقشو نمیدونن. هروقت عطسه زد انواع جوشونده و سوپ‌و براش تهیه کردن ولی از هیچکدوم از درداش مطلع نبودن. احساسات و روحی که زیر سایه سطحی روزمرگی و نبودن درک خودشو در بهترین شرایط اگه افراط و تفریط های اخلاقیشون رو نادیده بگیریم، از خانواده دور کرده. و من فهمیدم چه مادری میخوام بشم،هرچیزی غیر اینا.

فکر میکنم موفقیت عادت کردنیه، باید چندبار به سختی بدستش بیاری تا بش عادت کنی و بیفتی تو خط شدنای مکرر ولی اون چندبار اول خیلی مهمه اون چندتا رسیدن مدام تو شروع کار، چون امکانش زیاده که به نشدن عادت کنی، اونموقع جمع‌وجور کردن خودت و تغییر شرایط اگه دل‌زدت نکنه حداقل فرسودت میکنه.

اینایی که هم خوشگلن هم موفق اینا واقعا اذیتم میکنن.

حقیت اینه که من خودمو بکشمم به دوتا امتحان فردا نمیرسم.

تا این لحظه بزرگترین دستاوردم تو زندگی این بوده که همیشه با خنده و دایورت کردن خودمو در آغوش مشکلات حل کردم.

و درکل حس میکنم کشوری که رهبر داره خیلی از کجروی ها داخلش انجام نمیشه و رییس جمهور نمیتونه زیرآبی تو موازین سیاسیش داشته باشه. ولی معتقدم من باتوجه به دو دوتا چارتایی که میبینم حرف میزنم و اون مسئول شورای نگهبان با توجه به دسترسی بالاش به مسائل مختلف دیدش وسیعتر و جامع تره برای تعیین نوع برگزاری انتخابات. در کل خدا کنه مناظرات قشنگیو ببینیم.

حقیقتا اینکه کی رییس جمهور میشه برام خیلی مهم نیست(درسته پرنسس بابامم ولی درحد نظر دادن نیستم) با همه اینا واقعا مشارکتو اولویت از اصلح بودن میدونم یعنی اگه مردم جهنم بخوان حاضرم باشون بسوزم تا تو مدینه‌فاضله‌ای باشن که اونو متعلق به خود و نظر خودشون نمیبینن.

چرا میگم نفر دوم اصولگرا چون میگم شاید هم خوشگل و هم بورمون این بار به ریاست مجلس رضایت بده و همون جا سلسله فعالیت خدمت به مردمو پیش بگیره وگرنه باز باید بریم تو دوگانه جلیلی قالیباف که امیدوارم جلیلی کسی باشه که تو دور میمونه .