در آن کلاس

سلامم را تو پاسخ گوی!... شعر #مهدی_اخوان‌ثالث #محمدرضا_شجریان #نوای_شب

#نوای_شب

#سخنی_با_شما 🔹جلال‌‌الدین بلخی گفته بود: «سر خمش کردم که آمد خوان غیب». اما امروز علت این خاموشی را «داغ غیب» می‌دانم. داغی که قرار است برای مدتی نامعلوم در آن تفتیده شوم و دست‌وپا بزنم تا تن به تغییر بسپارم. خرسندم از اینکه این درد را پذیرفته‌ام. انسان درد را دوست دارد. این جملهٔ بی‌معنایی نیست. 🔹دربارهٔ دوروبَری‌ها سخن بیش از انبوه است. ترجیح می‌دهم سکوت کنم. و به این بسنده می‌کنم که آدمی به اقتضای شخصیت‌ها، گاه از کسانی انتظار دارد. انتظار همیاری، همدردی، هم‌صحبتی و درک متقابل. این کلمات حتی اگر ادا شوند، از بزرگی این کسان کم نمی‌کنند، اما نمی‌دانم چرا آن‌ها در دوستی مُمسک‌اند. دریغا که پیچ زندگی، گاه آنچه که انتظار نداریم را به ما نشان می‌دهد. این اگر خوب و اگر بد است، بهره‌اش برای آدمی رنج است. 🔹جا دارد از مصاحب عادل این سال‌ها، فربد رضایی تشکر کنم که بی‌پیرایه بود و همچنان بر همان سر است. این دوستی هفت و نیم ساله همیشه چیزهایی به من آموخته است که احتمالاً آموختنش از استادان بعید می‌نماید. گفتم عادل، منظورم لطف خالصانهٔ اوست که همیشه بود و هیچ گاه نوسان نداشت. اگر امروز خوب بود، پارسال هم به همین اندازه خوب بود و این همیشه مرا متعجب کرده است. رفاقتی که هیچ‌گاه سودایی نشد و امیدوارم همچنان پاک و استوار بماند. در این خاموشی که معلوم نیست تا کی ادامه پیدا کند، امیدوارم فربد عزیز لطف کند و چراغ این بسترِ امید را روشن بدارد. 🔹دربارهٔ این کانال، تا امروز قصد هیچ‌گونه اظهار فضل بی‌مورد نداشته‌ام. تواضع را می‌ستایم و معتقدم آدمی تا نفسی پیشرو است که معجب و مغرور نباشد، به‌محض خوردن از این گندم ناپاک دیگر روی پیشرفت را نخواهد دید. آنچه پیشرفت حاصل می‌کند، عرق‌ریزی روح است در علم و دانش، نه فعالیت‌های عالم‌نمایانهٔ کثیف که نه به گوینده چیز سودمندی می‌رساند، نه به شنونده. اگر پستی منتشر شد، صرفاً بیان روحیات آن لحظه‌ام بود، خواه شعری بود، خواه نثری یا موسیقی‌ای یا پژوهشی یا یادداشتی. هیچ تکلفی هم در کار نبوده. قطعاً نواقص هست و تا جان در بدن هست، امید اصلاح هست. به قول شیخ اجل: قبا گر حریر است و گر پرنیان به ناچار حَشوَش بُوَد در میان 🔹در انتها،‌ سپاس‌گزارم از کسانی که بی‌توقّع لطف کردند و همراه بودند. البته حقی نمی‌بینم که از این لطف ارزشمند متوقّع باشم، اما امیدوارم همراهی کنید و باز هم امیدوارم که سودی برایتان داشته باشد. امیدوارم این ظلمی که از دوست و دشمن بر سرمان می‌رود، ما را بسازد و آنان را ویران کند. صائب می‌گوید: از تیر آه مظلوم، ظالم امان نیابد پیش از نشانه خیزد، از دل فغان کمان را ۱۸ خرداد ۱۴۰۳ @adabiatkohan97

من خواب دیدم یک سایه آیدای مرا محو می‌کند یک خواب واقعی! چابک چراغ نم‌زده آمد با اشک و نور خواب مرا طی کرد آن سایه محو شد اما دردا پس آیدا کجاست؟ □ خوابم پرید و چالهٔ محکوم تخت ماند با بالشی که در شُرُف غرق ضجه زد من با شکست خویش نشستم این ماتم کی‌ است؟ ای وای! ماتمم که همین است! نامش چه بود مرد!؟ چهرش چگونه بود؟ در خواب دیده‌ام که کسی بود یک سایه بود و بعد کسی بود و بعد هیچ □ گویید صبر کن هه! از صبر دم زدید؟ من صبر گریه می‌کنم من صبر می‌شوم من صبر مُرده‌ام من صبر در مسیر سحر ایستاده‌ام آن وقت می‌رسد وقتی که بامداد می‌رسد آنگاه با کمال صبوری صدا کنم: آقای شاملو! نامی قدیم هست که از یاد برده‌ام بر وزن آشنا اما نگو که چیست شعری از او بگو زیرا که شعر خاص‌ترین یاد آدمیست زیرا که شعر خاص‌ترین نام آدمیست زیرا که شعر آه آدمیست! #سروش ۱۸ خرداد ۱۴۰۳ @adabiatkohan97

بیا ساقی آن می نشان دِه مرا از آن داروی بیهُشان دِه مرا بدان داروی تلخ بیهُش کنم مگر خویشتن را فرامُش کنم #نظامی 📕شرفنامه @adabiatkohan97

Only sorrow grows up on these plains... #نوای_شب

والآخر در جهان هیچ سینه بی‌غم نیست غمگساری ز کیمیا کم نیست خستگی‌های سینه را نو نو خاک پر کن، که برگ مرهم نیست... به نواله هزار محرم هست به گهِ ناله نیم محرم نیست گر بنالی به دوستی، گوید: «هان خدا عافیت دهد، غم نیست!» دانی آسوده کیست در عالم؟ آنکه مقبول اهل عالم نیست هست سالی دو روز شادیِ خلق چون ببینی، دو روزشان هم نیست... خیز خاقانیا! ز خوان جهان که جهان میزبان خرم نیست #خاقانی پ.ن: بدیل‌الدینِ بی‌بدیلِ سخن... @adabiatkohan97

با هر که انس گیری از او سوخته شوی بنگر که اِنس چیست، به تصحیف آتش است! #خاقانی @adabiatkohan97

تا جهانست از جهان اهل وفایی برنخاست نیک عهدی برنیامد، آشنایی برنخاست گویی اندر کشور ما برنمی‌خیزد وفا یا خود اندر هفت کشور هیچ جایی برنخاست از مزاج اهل عالم مردمی کم جوی از آنک هرگز از کاشانه‌ی کرکس، همایی برنخاست باورم کن! کز نخستین تخم آدم تا کنون از زمین مردمی، مردم‌گیایی برنخاست #خاقانی @adabiatkohan97

میان خوف و رجا حالتی است عارف را که خنده در دهن و گریه در گلو دارد! #صائب @adabiatkohan97