گنجه / سلمان معمار 🇵🇸

روز چهارم ریاست جمهوری (منتخب)

دوستان تازه بخوانند 👆

موقت: اگر کسی از دوستان با یک انتشارات مربوط به جنگ و دفاع مقدس و مدافعان حرم و … ارتباط داره لطفا معرفی بفرمایید. پیشنهاد خوبی موجوده. https://t.me/HarfinoBot?start=salmaneshoon

اتفاقاتی در جریانه …

👆 جلیلی اما در برابر اینها عقب کشید و چنان دلزدگی عمیقی در من و امثال من ایجاد کرد که دیگر نمی‌دانم باید به که و چه پناه ببرم. بنابراین، ضمن احترام، به گمانم متنی که نوشته‌ای سویه‌های سانتیمانتال دارد. ما نباید جلیلیسم را در عرصه انتخابات ستایش کنیم. او باید نقد شود، اما فقط توسط قالیبافان نقد می‌شود که چرا با وجود سه‌برابر رأی ییشتر، به نفع فاسدی چون قالیباف کنار نرفت!!! و وقتی از فساد قالیباف می‌گویم، کاری به سیسمونی و حتی هولدینگ یاس ندارم. با وجود نقد به جلیلی، شرایط طوری پیش رفت که قالیباف تبدیل به مهمترین عامل پیروزی پزشکیان شد. کوبیدن حامیان جلیلی به دلیل عدم‌حمایت از حامی پزشکیان، یعنی انتهای فساد سیاسی-اخلاقی این جماعت... جلیلی تنها یک راه پیش رو دارد. او باید بدنه‌ای که به سبب سلامت و جدیت و نیت او پای صندوق رفتند را سازماندهی کند؛ نه در شعار، در عمل. رویه‌ی رسانه‌ایش را تغییر دهد. با مواضع غلط دولت سوم روحانی به روشنی مرزبندی کند و نگران تشدید شکاف اجتماعی نباشد. به گمان من، شکاف حاصل از سرخوردگی نیروهای دلسوز و پاکار، بسیار خطرناک‌تر از شکاف حاصل از سرخوردگی حامیان ززآ ست. تا ایران سوریه‌ نشود، اینها دست از نق‌نق‌کردن برنمی‌دارند. مهم‌تر از همه، جلیلی باید نشان دهد آدمی نیست که ادامه‌دهنده سیاست‌های اقتصادی هیچ‌کدام از جناح‌ها باشد؛ او حالا یک وزنه‌ی سیاسی ست و باید مسئولیت خود را در قبال بدنه‌ی اجتماعی‌اش ادا کند. بی نام

نقدی جاندار بر ما توده نیستیم معمار عزیز، سلام من هم به جلیلی رأی دادم. معتقد به سلامت نفس و حجب و حیای او هم هستم. می‌بینم وقتی رقیبش به بهانه‌ی نهج‌البلاغه نمی‌گذارد حرف بزند، او سکوت می‌کند تا میان کلام علی نیاید. می‌بینم وقتی حرف از اختلاس در شستا می‌شود، نام دامادِ دزد پزشکیان را نمی‌آورد تا به آبروی رقیبش لطمه نزند. یا برای جلب نظر مردم، بی‌اخلاقی نمی‌کند. متلک نمی‌اندازد. از جسم جانباز و تبار آذری‌اش خرج نمی‌کند. جواب تهمت و توهین را نمی‌دهد. و فقط آنجا خونش به جوش می‌آید که استعدادها و توان جوانان نادیده گرفته شده یا به آنها توهین می‌شود. بله، جلیلی انسانی ستودنی ست؛ همه اینها درست. ولی به گمان من، و با خشم و اندوهی که این روزها نمی‌دانم چگونه تخلیه‌اش کنم، جلیلی در برابر حق‌الناس به مسئولیت خود عمل نکرد. ما باید جلیلی را به دلیل وادادگی رسانه‌ای و طرح وان و عدم‌توجه کافی به مسئله‌ی اقتصاد، نقد کنیم. در انتخابات به کسی کاپ اخلاق نمی‌دهند؛ همان‌طور که بعد از افتضاح برجام وقتی ظریف دم از آبروی‌رفته‌ی آمریکا در سازمان ملل می‌زد، به درستی به او گفتند اینها برای فاطی تنبان نمی‌شود. ● جلیلی باید متلک می‌انداخت. ● باید به وقتش داد می‌زد. ● وقتی وسط حرفش آمدند، باید تشر می‌زد. ● باید می‌گفت همین پزشکیان حامی گشت ارشاد بوده و حالا ژست اپوزیسیون گرفته. ● باید فیلم سخنرانی پزشکیان را که در مجلس علیه برجام نطق می‌کند، پخش می‌کرد. ● باید داماد پزشکیان را رسوا می‌کرد. ● وقتی از او قیمت نفت را پرسید، باید با خشم به او یادآوری می‌کرد که مناظره جای سؤالات امنیتی نیست. ● باید زبان ساده‌تری انتخاب می‌کرد. ● مهم‌تر از همه، باید دست از سیاست‌های نئولیبرالی می‌کشید و طبقات فرودست و بی‌صدایانِ واقعی را (نه عربده‌کشانِ ززآ را) از تغییرات معنادار در تورم و دستمزد و مسکن و مخارج مطمئن می‌کرد؛ نه که خودش را ادامه‌دهنده‌ی سیاست‌های اقتصادیِ سه سالِ اخیر جا بزند. در این صورت نیازی به ائتلاف با قالیباف هم نداشت... معمار عزیز، این سیاهه واقعاً تمامی ندارد. سه روز است دارم خودم را می‌خورم..‌. جلیلی می‌توانست، فقط با کمی تغییر در رویه‌اش، مانع بازگشت به دوران سیاه روحانی شود. اما انگار برای او کاپ اخلاق مهم‌تر بود تا جلوگیری از شکل‌گیری دولت سوم روحانی. در مهمترین انتخاباتی که داشته‌ایم، جلیلی بیشتر دنبال اخلاقیات بود تا جلوگیری از فاجعه. یک مثال بزنم؛ بنده به دلیل خاستگاه طبقاتی‌-فرهنگی‌ام، هرگز تبلیغات انتخاباتی نکردم. چون تقریباً تمام اطرافیانم تنها در صورتی پای صندوق می‌رفتند که علیه جلیلی رأی بدهند! دو هفته بحثشان این بود که چرا جای مُهر روی پیشانی جلیلی است؟! می‌گفتند جلیلی دیانتش را با آن پیشانیِ کبود توی چشم ملت می‌کند! فقط به مادر و برادرم توضیح دادم که نباید بگذاریم کشور دوباره به دست برجامیون بیفتد؛ بیایید به جلیلی رأی بدهیم. در مورد سایرین، تمرکزم را گذاشتم روی منصرف‌کردنشان از رأی‌دادن؛ چون محال بود به جلیلی رأی بدهند. به آنها می‌گفتم این پزشکیان هم یکی مثل بقیه‌شان است. فیلم‌ها و روایاتی که دروغ‌هایش را برجسته می‌کردند، نشان می‌دادم. چون در دل تحولات بی‌سابقه جهانی، حاضرم با مشارکت ۳۰-۲۰درصدی رئیس‌جمهور داشته باشیم، ولی مملکت دست غارتگران نیفتد. جلیلی اهمیت این گردنه‌ی تاریخی را درک نکرد. بعد از ۵۰۰ سال جهان دارد از دست استعمارگران آزاد می‌شود، ولی عده‌ای می‌خواهند کشوری با توان نظامی و پیشینه تمدنی ایران را مستعمره آمریکا کنند... بنده به عنوان یک شهروند، خطر پیروزی اصلاح‌طلبان را احساس کردم و کاهش مشارکت را ترجیح‌ دادم به سوزاندن فرصتی که هر ۵۰۰ سال یک بار رخ می‌دهد. اینجا عرصه انتخابات است. بحث حق‌الناس است، نه بالا-پایین‌شدن چهار تا عدد. 👇

سوال هزار میلیارد تومنی: اونجا چه خبره که یک جریان حاضره براش اتهام تقلب بزنه، جنگ شهری بکنه، گسل حجاب رو فعال کنه، پالس معامله بازدارندگی کشور رو بده، همراه مجاهدین خلق از اعدام بگه، گسل قومی و تجزیه طلبی رو فعال کنه؟! سوال دو هزار میلیاردی: چرا نظام نه تنها اینها رو از بازی کنار نمیگذاره، مدام بهشون میدون میده؟!

روز اول برنده ریاست جمهوری!

👆 چرا که نفهمیدند اینها توده نیستند. اینها اصلاح طلب نیستند. معیار دارند، ایجابی اند و نه سلبی، باید قانع شوند نه توجیه. اما آنها فکر میکردند اگر بگویند رای رهبر فلانی است همه ربات وار مینویسند فلانی. دقیقا همان برساختی که اصلاحات از جبهه مقابلش داشت را باور کرده اند. اصلا اگر خوب نگاه کنید عموما خودشان را از دریچه چشم طبقه متوسط نگاه می کنند. و حتی بعضا تلاش میکنند خودشان را به آنها ثابت کنند. رفتاری شبیه غربزده ها مقابل غرب، در مقیاسی کوچک. به جای اینکه هسته سخت قدرتشان را بشناسند و آن را بزرگ کنند مثل نقطه ضعف با آن برخورد میکنند. خود باوری ندارند. منظور رای دهندگان به قالیباف نیست، اتفاقا تقریبا تمام کسانی که در دور اول به قالیباف رای دادند آگاهانه بود و حتی بسیاری دور بعد علی رغم میلشان به جلیلی رای دادند، بلکه به این معنا که نزدیک 10 میلیونی که به جلیلی رای دادند در مقابل موج شدیدی از تبلیغات، رقیب هراسی، خرج کردن سرمایه های انقلاب با دوگانه ای اشتباه، ایستادند و انتخاب کردند که نه بگویند. جلیلی چه داشت؟ قبلا مبهم گفتم "سعید جلیلی جذابیت ظاهری ندارد، بیان مردم پسند ندارد، زبان بازی نمی کند، 11 سال طول کشید تا عصبانی شود، توهین بلد نیست، ساختمان و پل نساخته، کارهایش را به دلایل امنیتی نمی گوید، مصالح کشور را خرج خودش نمی کند، مبهم است، خسته کننده است، نخبگانی است." و حالا صریح میگویم جلیلی هیچ جذابیت انتخاباتی ندارد و نداشت. جلیلی خودش را به آب و آتش نمیزند. مرز های اخلاقی را رعایت میکند. در مناظره اسم داماد پزشکیان را نمی برد. مادرش ترک است اما ترکی را خرج نمی کند. دنبال رای عبدالحمید نیست که باج بدهد. به دولت شهید رییسی نقد نمیکند، قومیت ها را وظیفه میداند نه امتیاز، قیمت نفت را نمیگوید، مصالح امنیت ملی را در تک تک کلماتش میسنجد. زیاد فکر میکند. زن پزشکش را وسیله رای آوری نمیکند، پسرش را اقازاده نمیکند، سوادش را به رخ نمی کشد، از تسلطش بر منابع خرج نمیکند، به ستادش هم قول مقام نمی دهد، بی گدار نیست، وعده الکی نمی دهد. از همه بیشتر برای مسئولیت پذیری آماده شده اما از همه کمتر برای قدرت طلبی از اصولش میگذرد. چرا 13 میلیون نفر به کسی رای دادند که روی کاغذ شانسی ندارد؟ چون اینها توده نیستند. و این را در 403 با صدای بلند اعلام کردند! این نسخه به روز جلیلی را نگاه نکنید، سال 92 جلیلی حتی همین مناظره دوم را هم بلد نبود. رسما نماینده احمدی نژاد بود و 4 میلیون رای آورد. یک هسته سخت. امروز بعد از ده سال این هسته توانسته به حدود 14 میلیون رای و 44 درصد رای دهندگان برسد. در برابر تمام اصحاب زر و زور و همه توان اصلاحات. این یک پیروزی عظیم است. من دختران و زنان بی حجابی دیدم که به جلیلی رای دادند. من دهه هشتادی هایی دیدم که برخلاف پدر مادرشان طرفدار جلیلی بودند، من دهه هفتادی هایی دیدم که مجانی و رایگان شبانه روز برای جلیلی نفس می زدند. من دهه پنجاهی و شصتی هایی دیدم که از زندگیشان زدند و مسافرکش و هماهنگ کننده رای دهندگان شدند. من انبوهی از پدران و مادران را دیدم که نذر و نیاز و ختم و صدقه و قربانی و زیارت راه انداختند. من بسیاری از دوستان چپ را دیدم که فحش خوردند و پای جلیلی ماندند. من کسی را دیدم که در خانواده اش اعدامی داشت و خودش را خرج جلیلی کرد. چقدر دکتر و مهندس و طلبه دیدم که روستا به روستا برای متقاعد کردن مردم میگشتند. چقدر پیامک و تلفن زدند. چقدر از جیب دادند. چقدر کارگر. چقدر متوسط، چقدر پشتیبان مالی. و بسیاری از اینها جلیلی را کامل نمی دانستند! چنین بدنه ای در ایران بی نظیر است. این همان امتداد بدنه ۵۷ است. این همان پشتوانه دفاع مقدس است. و آینده ایران را نه توده ها بلکه این ناتوده ها میسازند. بله، خواهرم و برادرم، از "فعال" بودن شما میترسند، از صدای شما، از بلند فکر کردن شما، از دست های عملگرای شما می ترسند، از دعای سیاسی شما، از نگرانی شما میترسند. شما خطرناکید. شما حداقل 14 میلیون انسان خطرناکید. اما توده نبودن ابتدای زحمت است، ابتدای حرص خوردن است، ابتدای وظیفه است. باید توده ها را آگاه تر کنند و در عین حال در حجاب دانایی و غرور نیفتند. هوای برتری برشان ندارد. باید فقر را از بین ببرند که مادر تودگی است. باید هویت را تقویت کنند که پدر بیداری است. باید بی صدایان را صدا دار کنند. نه شما را فریب نمی دهم، "انتخاب هزینه دارد". انتخاب پزشکیان یعنی عقبگرد، یعنی روزمرگی، یعنی هضم شدن. ما احتمالا 4 سال مهم برای پیشرفت را از دست دادیم. اما یک انتخاب 13 میلیونی هم اینور هست. یک اقلیت بسیار قدرتمند. خیلی راه آمده اید. خیلی زیاد شده اید. شما سلبی نیستید، ایجابی هستید. ایده دارید، ایده میسازید. نگذارید دوباره توده تان کنند. #یادداشت @salmaneshoon