فهیمه ذوالفقاری(نفسم می‌گیرد. بازنویسی)

برای اولین بار؛ صحبت های اثر گذار مونا ریگی دختر هفده ساله ی عبدالحمید ریگی تروریست معروف و دومین رهبر گروهک جندالله که قصه ی زندگی مادر پدرشو تو فیلم شبی که ماه کامل شد دیدید قابل توجه طرفداران کودک همسری ✏️ @Mreza_Danaei

دوستان همراهم، با داستانی متفاوت و عشقی شیرین و پایانی خوش بر می‌گردم. کانال رو ترک نکنید و کنارم بمونید.🌹🌹 عشق محمدحسین۵۴ساله به خورشید ۴۸ ساله. عشق جامانده از روزگار جوانی. عشقی که زندگی با همه فراز و نشیب‌هاش نتونسته اون رو ذره‌ای تغییر بده. ببینیم این مرد معتمد محل با همه دب‌دبه و کب‌کبه می‌تونه دل خورشید ما رو ببره🤔😉 اونم چی، عروس خانم رو تو عقد پسرش می‌بینه. دیگه باقی داستان رو لو ندم😊

تقدیم نگاه سبزتون😍 محفل کوچیکی داریم، خوشحال میشم از نقد و نظراتتون: https://t.me/fzolfagary 🌹خواهشا کپی نکنید🌹

تا صفحه ۱۲۱ تا اینجا تو کانال پارت‌گذاری شد. باقی رو بخونید و حتما نظراتتون رو تو گروه نقد بهم بگید.🌹🌹 تقدیم نگاه زیباتون

نفسم میگیرد.pdf

تقدیم نگاه سبزتون😍 محفل کوچیکی داریم، خوشحال میشم از نقد و نظراتتون: https://t.me/fzolfagary 🌹خواهشا کپی نکنید🌹

عوض پارتهای دیروز🙈 تقدیم نگاهتون❤❤

#پارت۱۷۷ #نفسم‌می‌گیرد شهاب نیم‌نگاهی به من کرد و در حالیکه لبخند مهمان لبهایش شـده بود دسـتم را در دستش گرفت. من این ضربان‌ها را دوسـت داشـتم. این مرهم را بر روی نیش‌های پی‌درپی! مهمانها دسته به دسته می‌امدند و ما هم به عنوان یکی از میزبان‌ها به استقبالشان می‌رفتیم. شهاب در مقابل چشمان متعجب انها با افتخار دستم را می‌فشرد و در معرفی من، همسرم می‌نامیدم. برخـی همانجـا گلایـه می‌کردند که چه بی‌خبر و برخی هم به سـراغ مادرشـوهرم می‌رفتند و بسـاط اعتراض را می‌گشـودند که چرا برای نامزدی ما دعوت نشده‌اند. مـادرجان هم می‌گفت که: - یه دفعه‌ای شد... جشن هم خصوصی بود و هیچکس نبود. انشالله عروسی. کجـا یک دفعه‌ای شـده بود وکجا جشـن خصوصی بود! او خودش اصـرار کرده بود کـه مهمانـی نـدارد. حالا هم انگاری مجبور شـده بود که مرا به عنوان زن شهاب معرفی کند. کاسـه‌ای زیـر نیم‌کاسـه بود! به هر حال تقریبا همه مهمانها آمـده بودند. برخی از مهمانها فامیلهـای دور و نزدیـک بودنـد. اینها همـان‌هایی بودند که از نامـزدی بیخبر ما شـوکه شـده بودند و برخی دیگر دوسـتان خانوادگی و به همچنین دوستان بچه‌هاي خانواده بودند. یکی از کشـف‌های بزرگم در آن شـب پاپیچ شـدن نگين به ساسان، پسرعمویشان بود. گویا مادرجان دوست داشت که آنها با هم ازدواج کنند و در نهایت هم موفق شـده بودند تا دل ساسـان را ببرند. در دلم، دلم برایش سـوخت! به هر حال من با ورود هر مهمان، منتظر ورود مهمان مورد نظرم بودم و هر بار که کسی می‌آمد دل من آشـوب می‌شـد. اصلا چه بهتر. حالا که نیامده بود راحتتر بودم. خیالم داشت تخت می‌شـد که آخرین مهمانها هم آمدند. مادرجان منتظر آنها بود تا شـام سـرو شـود. پدر و مادری به همراه دخترشـان. یعنی خودش بود؟ شـهاب دستم را گرفت تا به همراه خانواده‌اش به اسـتقبال این مهمانان ویژه برویم. دخترک به چشـمم آشـنا می‌آمد. نزدیک‌تر که شـدیم شـناختمش. بله خودش بود. ولی من نمی‌خواستم باور کنـم. دلم می‌خواسـت کسـی اورا به من معرفی کند. خدا را چه دیدی، شاید اشتباه کرده بودم‌.