PAYARIQ HAYOTI | Rasmiy kanal

ПАЙАРИҚНИНГ БЕҚИЁС ТАРИХИ Бу ўтмиш ҳақида гапирилганда унинг 1926 йили ташкил топган дейилади. Аммо Пайариқ шу йили ташкил бўлмаган, ундан олдин ҳам шу далалар, шу осмон, шу мевали дарахтлар,  ҳайвонлар, одамлар бор эди. Фақат большевиклар деган бир худосиз одамлар партияси ўзларининг чучмал ва миллийлигимизни қатағон қилган даҳрий тушунчалари билан сиёсатимизга ярашмайдиган қонли   қизил кўйлак тикишди. Миллийлик ёмон,  четдан келганлар зўр, имон-эътиқод ёмон, худосизлик зўр,  яшаш тарзингиз ёмон, партия ғоялари зўр, хусусий чорвангиз ёмон, колхоз фермаси зўр, мевали чорбоқ қилган одам ёмон, ерини умумга берган зўр,  қулоқ қилинган ёмон, уларни сотганлар зўр,  пайғамбар деганлар қамалади, умрида отини ва бобосиниям  эшитмаганимиз Ленин, Сталин, Маркс деган даҳриёна китоб ёзганлар яхши, давомий ривожланади, дейишди. Ва бу етмиш йилча яшаган қора китоблар етмиш йилда одам ўқимайдиган ҳолга келди. Яни инсоният умумбашарий йўлга ёт ғоялар эканини бир бирига етказди,  бу ғояларнинг бино фундаменти қулаб,  сочилиб кетди. Шунинг учун Пайариқ тарихи ана ўша 1926 йили пайдо бўлмаган. Ундан авваллар ҳам тўқайларда қушлар сайроғи, тулкилар, ёввойи ҳайвонлар, сувда яшовчи ҳайвонлар, ҳосилдор ерлар,  сув, ёмғирлар, тўшалиб ёғувчи лайлакқорлар, одамларнинг шахсий боғлари, чорвалари бор эди. Китобхон, маърифат чироғи билан таскин топадиган, ўқишга, билим олишга, ҳунармандчиликка, тадбиркорликка ташна, оқни оқ, қорани қора деювчи одамлар бор саводсиз эди. Фақат четдан келувчилар қорани оқ, яхшиликни ёмонлик, билимли халқни билимсиз, саводсиз деб ўргатишди. Биз саводсиз эканмизми? Биз дунё пештоқига алгебрани, географияни, тиббиётни, ҳарб илмини, фалсафани, ҳадисшунослик илмини ёзиб, муҳрлаган  одамлар сафларида  бўлганмиз. Афсуски, келгиндилар буни тан олишмади. Шунақа оқкўнгил, самимий, юзидан зиё нури ёғувчи оталар, сиймосидан меҳр нури балқиган оналарни обрўйини тўкди. Доимо уларнинг борлигини, одамийлигини, беқиёс халқлигини писанд қилишмади. Биз бунга афсусдамиз. Жуда кўп нарсалар оёғи осмондан  келтирилган юз йил олдинги воқеалар бизнинг келажагимизни белгилаб беролмаса ҳам керак. Бунга ота-боболаримиз маънавияти, яшаган ҳаёти, китоблари, юксак ҳис-туйғуларга тўла қалблари, халққа Алпомишдай ўғил, Барчиндай қизлар ўстириб берган оналар руҳи, юксак бир халқнинг эътиқоди йўл бермаса керак. Ва биз буни фахр, эътиқод, юксак даража, зиёлиликнинг  беқиёс кўриниши экани  деб биламиз ва шундай фикрга борамиз. Азамат Тавбоев. @PAYARIQHAYOTI_UZ

Payariq tuman qurilish va uy-joy kommunal xo'jaligi bo'limi boshlig'i Ulugʻbek Quvatov ishtirokida brifing boʻlib oʻtdi. Unda sohada amalga oshirilgan ishlar hamda kelgusidagi rejalar xususida ma'lumot berildi.

БИЛИМ ВА КЎНИКМАЛАР ОРТМОДА Жамиятда маҳалла институтига бўлган эътибор ва муносабат тубдан ўзгарди. Юртбошимиз томонидан маҳалла тизимини тубдан такомиллаштириш борасида кўплаб ташаббуслар илгари сурилди. Тадбиқ этилаётган ислоҳотлар негизида одамларни ҳаётидан рози бўлиб яшашига эришиш мақсад қилинган. Шу боисдан ушбу тизимда зарур имкониятлар яратилиб, маҳалла фаолларига ҳам бугунги кунда чуқур эътибор қаратилмоқда. Бунинг натижасида, билимли ҳамда тажрибали кадрлар фаолияти йўлга қўйилган. Маҳалла фаоллари томонидан бажарилаётган ишлар жамиятнинг барқарор ривожланишига пойдевор бўлади десак, муболаға бўлмайди. Бу каби саъй-ҳаракатлардан бири Иқтисодиёт ва камбағалликни қисқартириш вазирлиги ҳузуридаги “бизнес ва тадбиркорлик олий мактаби” вилоят бўлими ҳамкорлигида ўтказилган ўқув дастурларидир. Туманда ҳоким ёрдамчилари томонидан тадбиркорлик курсларида ўқиш истагини билдирган фуқаролар аниқланиб, ўқитилмоқда. Ана шундай аёллардан 60 нафари мазкур тадбиркорлик олий мактаби курсларида 5 кун давомида ўқитилиб, улар сертификатга эга бўлишди. Талабгорлар фақат тадбиркорлик сир-асрорларини ўрганиб қолмасдан бизнес режа тузиш, тадбиркорлик фаолиятини ташкил қилиш ва уни ривожлантириш, давлатимиз томонидан берилаётган имтиёзлар, солиқ ва бухгалтерия ишларини юритиш каби билим ва кўникмаларини шакллантирилмоқда. Ширинбой МАМАДАЛИЕВ. @PAYARIQHAYOTI_UZ

Абдураҳмон Хушвақтов иш фаолиятини 1995 йил бошидан бошлаб Охунбобоев маҳалла фуқаролар йиғини раиси вазифасида давом эттирди. Бу вазифада то 2001 йил июнь ойигача ишлади. Устоз маҳалладаги хонадонларга киришдан чарчамасди.Хотирасига қойил қолганим ҳар бир хонадоннинг бешикдаги боласигача биларди.Маҳалланинг ободончилиги, ҳашарларга бош-қош эди. Кам таъминланган оилаларга ёрдамини аямасди.Болалар пулини чиқаришда ҳам комиссия аъзолари билан биргаликда ҳаққоний ёндашарди. Бир қарасанг маҳаллада бир қарасанг туман марказида.Юриб, ишлаб чарчамасди. Устоз “Пайариқ ҳаёти”газетаси таҳририятига ҳам тез-тез келиб турар, турли мақола, хабарларни олиб келар,газетамизга ҳурмати баланд эди.Газета ўқишни ёқтирар.Ҳар йили обуна бўлишни канда қилмасди. —Маънавиятли инсон албатта газета ўқиши, янгиликлардан хабардаор бўлиши шарт. Бу давр талаби,—дер эди. Устоз Абдураҳмон Хушвақтов ҳақида хотирамда жуда кўп эсдаликлар бор. Бугун сал бўлсада устозни эсладик, илоҳим руҳлари шод, жойлари жаннатда бўлсин!. Бугун жамият олдида катта масъулият соҳиби бўлган барча устоз ва мураббийларимизга мустаҳкам сиҳат-саломатлик, ишларига барака тилаб қоламиз. Ахир тирикларни ҳам қадрлаш вазифамиз! Суннат МУҲАММЕДОВ, "Пайариқ ҳаёти" газетасининг масъул котиби, Ўзбекистон журналистлар уюшмаси аъзоси.

Хотира уйғонса гўзалдир ХОТИРА МУҚАДДАС – ИНСОН ҚАДРИ АЗИЗ 9 май – “Хотира ва қадрлаш куни” мамлакатимизда умумхалқ байрами сифатида кенг нишонланади. Инсон хотира билан тирик, қадр билан улуғ. Ўтганларни, уларнинг хайрли ишларини, жасоратини ёдга олмоқ, эъзозламоқ халқимизга хос эзгу фазилатлардандир. Бинобарин, хотира бу – унутмаслик, деганидир. Соҳибқирон Амир Темур ҳам сўзини “Бизким...” дея ўз Ватанини, халқини, аждодларимиз ҳурматини бажо этиш билан бошлаган. Ўз навбатида, Мирзо Улуғбек ҳам, шоир ва саркарда Бобур ҳам, шоирлар султони Алишер Навоий ҳам аждодлар руҳига муносиб, буюк ишларнинг давомчиси бўлишга интилганлар. Шунинг билан бирга, хотира – тириклик чашмасидир. Ундан имон-эътиқод билан сув ичганлар авлоди қудратли ва салоҳиятли бўлади.Мен бу муқаддас сана арафасида мактабда таълим берган устозларимни ёдга олмоқчиман. Демак-ки сўзим устозлар ҳақида... Муаллимлик – буюк мақом. Чунки пайғамбарлар муаллим бўлганлар. “Муаллим” сўзининг маъноси илм берувчи, таълим берувчи, ўргатувчи демакдир. Пайғамбарлар инсониятга эзгуликни ўргатганлар. Ана шунинг ўзиёқ устозлик қай даражада юксак мартаба эканини кўрсатади. Илм – руҳ озиғи. Инсоният илм билан ҳақиқий саодатни қўлга киритади, унинг шарофати билан юксалади. Илм устознинг саъй-ҳаракати билан эгалланади. Устозлар бежизга пайғамбарларнинг меросхўрлари деб эъзозланмаган. Устозлар ҳақида гап кетганда ҳазрат Алишер Навоийнинг бу байтларидан ошириб бир сўз айтмоқ мушкулдир: Ҳақ йўлида ким сенга бир ҳарф ўқутмиш ранж ила, Айламак бўлмас адо онинг ҳақин юз ганж ила. Дарҳақиқат, ўзгаларга илму маърифат зиёсини тарқатиш бениҳоя улуғ ва савобли амал. Бу вазифага мутасадди бўлган кишининг даражаси ҳам мислсиздир. Шунинг учун ҳам борлиқдаги ҳамма нарса устозларнинг ҳаққига дуо қилиб туради. Оллоҳ раҳматига олсин устозимиз, акамиз Абдураҳмон Хушвақтовни ёдга олса арзийдан самимий, кўнгли очиқ, билимли, қолаверса хотираси кучли, ижодкор инсон эди. Абдураҳмон Хушвақтов1939 йилда Ингичка қишлоғида таваллуд топган.Охунбобоев маҳалласидаги етти йиллик собиқ 48-мактабнинг битиргач, ўрта маълумотни1955-1958 йилларда Пайариқ шаҳри марказидагиА.С.Пушкин номидаги 6-умумтаълим мактабида олди. 1958 йилда А.Навоий номидаги Самарқанд Давлат университетига ўқишга кириб, 1964 йилда табиий география фани ўқитувчиси ихтисослиги бўйича битириб чиқади.Дастлабки иш фаолиятини1960 йилда туманимиздаги 48-ўрта мактабда бош пионервожатий вазифасида бошлади.1961 йилдан геграфия фани ўқитувчилигига ўтказилиб, ишни давом эттиради.Бу вазифада1996 йилгача то пенсияга чиққунча ишлади. Дарҳақиқат устозлар, муаллимлар ва мураббийлар жамиятни илму фан, одобу ахлоқ ва бошқа барча эзгуликлардан хабардор қилиб турадилар.Устоз А.Хушвақтов мактабда таълим ва тарбия жараёнида бизга география, астрономия фани юзасидан кўп нарсаларни ўргатган. Ўша билимлар ҳалигача тошга ўйилган нақш каби онгимизда муҳрланган.Устознинг сўзи биз ўаувчилар учун қонун эди.Ҳозирчи? Агар фарзандларини устозга берган ота-оналарда ўқитувчига нисбатан ихлос бўлганда, фарзандлари ўзлари кўзлаганданда зиёда мартаба ва мақомларга кўтарилар эди. Баъзи вақтларда устозлар мактабда, коллежда ва бошқа ўқув даргоҳларида шогирдларига озгина қаттиқроқ танбеҳ берсалар, афсуски, ота-оналар устозларни олдига бориб ўз фарзандларида айб йўқдек устозларга қаттиқ гаплар гапирадилар. Бу ота-оналарнинг фарзанларидан келажакда нимани кутиш мумкин?! Бинобарин, устозу муаллимларни рисоладагидек ҳурматламай, ҳақларини муносиб равишда адо қилмай туриб, фарзандларимиздан эл-юрт, жамият, қолаверса, бутун дунё учун фойдаси тегадиган етук шахсларни кутиш мумкин эмас.

Хотира уйғонса гўзалдир ХОТИРА МУҚАДДАС – ИНСОН ҚАДРИ АЗИЗ 9 май – “Хотира ва қадрлаш куни” мамлакатимизда умумхалқ байрами сифатида кенг нишонланади. Инсон хотира билан тирик, қадр билан улуғ. Ўтганларни, уларнинг хайрли ишларини, жасоратини ёдга олмоқ, эъзозламоқ халқимизга хос эзгу фазилатлардандир. Бинобарин, хотира бу – унутмаслик, деганидир. Соҳибқирон Амир Темур ҳам сўзини “Бизким...” дея ўз Ватанини, халқини, аждодларимиз ҳурматини бажо этиш билан бошлаган. Ўз навбатида, Мирзо Улуғбек ҳам, шоир ва саркарда Бобур ҳам, шоирлар султони Алишер Навоий ҳам аждодлар руҳига муносиб, буюк ишларнинг давомчиси бўлишга интилганлар. Шунинг билан бирга, хотира – тириклик чашмасидир. Ундан имон-эътиқод билан сув ичганлар авлоди қудратли ва салоҳиятли бўлади.Мен бу муқаддас сана арафасида мактабда таълим берган устозларимни ёдга олмоқчиман. Демак-ки сўзим устозлар ҳақида...

Бизлар чироқда дарс тайёрлардик. Чекка қишлоқда яшардик. Мактабимиз ҳам уч километрдан узоқроқ масофада жойлашган эди. Сизлардай яхши кийинмас, оёқларимизда ҳам арзон оёқ кийимлари бўларди. Сумкаларимиз ҳам оналаримиз тикиб берган оддий латта папкалар эди. Шунга қарамасдан бир кун эмас, бир соат ҳам дарс қолдирмаганмиз. Устозларимиз ҳам ўз даврининг билимдонлари, фидойилари эди. Уларнинг дарс ўтмаган кунларини эслай олмайман. 2-синфдан бошлаб, синф сардори бўлганман. Ўша пайтдаги атама билан айтадиган бўлсак, «класком». Синф раҳбаримиз, мактабимиздаги ягона аёл устоз, Нози опа Қўчқорова бизларнинг синфимизга, синф раҳбари эди. Муаллимимизнинг уйи мактабимизга жуда яқин эди. Аёл устоз бўлганлиги учун ҳар замонда нон ёпиш учунми, ё бўлмаса, молига қараб келиши учун уйига боришга мажбур бўлса. Менга адабиёт хрестоматияси деган китобдан мавзуни ўқиб бериб, болаларни бошқаришни юклаб, ўзи бир зумда уйига бориб, қайтарди. Демоқчиманки, устозларимиз ҳам масъулиятли, яхши ўқиган ўқувчиларни яхши кўрадиган, яхши муаллимлар эди. Бизнинг давримизда репетитор ё бўлмаса, қўшимча дарс деган нарсалар йўқ эди. Яхши ўқиганлар албатта, олий даргоҳларга кириб ўқирди. Синфимиздан мен ҳам ўша пайтдаги энг нуфузли, отам яхши кўрган олий даргоҳ Тошкент Давлат университети, ҳозирги миллий университетга мактабни тугатган йили кириб кетганман. Энди ўйлаб қарасам, отам ҳақиқий жадид бўлган экан. Ўзи пахта қулчилигини қилиб, қийналгани учун ҳамма фарзандларини ҳатто қизларини ҳам ўқитишга қарор қилган экан. Чунки биз ўқиган пайтлар биз томонларда ҳеч ким қизларини ўқитмас, ўқишга жўнатишнинг ўзи оталар учун жасорат бўлган. Хулоса қилиб айтадиган бўлсам, бугунги ёшларга яратилаётган шароитни кўриб ҳавасим келади. Ўқийман, ишлайман, изланаман деса, барчаси муҳайё. Фақат ўқиб берса бўлди. Демоқчиманки, инсон ҳамиша устозларига суянади, улардан ибрат олади Ҳар бир соҳада инсоний фазилатлари билан обрў-қозонган фидойиларимиз кўп. Уларнинг салоҳияти ва бой тажрибаси ёш ходимлар, айниқса, ёшларнинг ўз касбини қадрига етишга ундайверади. Жибак АҲАДОВА.

«УСТОЗЛАР ИБРАТИ – ТАРБИЯ МАКТАБИ»НИ ЎҚИБ «Зарафшон» газетасини яхши кўраман. Ўзим журналист сифатида фаол бўлмасам-да унинг ҳар бир сонини ўқиб бораман. Унда ибратли, яхши ёзилган мақолалар ёритилиб борилади. Фармон Тошев, Гулруҳ Мўминова, Хосият Бобомуродова ва бошқа муаллифлик қилган материаллар эътиборимдан четда қолмайди. Газетанинг шу йил 29 февраль, пайшанба сонини варақлар эканман, ундаги «Мулоҳаза учун мавзу» рубрикаси остидаги «Устозлар ибрати – тарбия мактаби» деб номланган мақолага кўзим тушди. Унинг муаллифи ҳам таниш ҳамкасбимиз Хўжақул Муҳаммадиев экан. Синчиклаб ўқиб чиқдим. Ва ёзишга тушдим… Ҳовлимизнинг тўрида, айвонда эски бир диван бор. Келиним унинг устига покривала, яъни диван ёпқич солиб, ҳар замонда уни топ-тоза қилиб ювиб, ёпиб қўяди. Ҳовли супурганда уни яна қайта қоқиб, солиб, тўғирлаб қўяди. Олдида эски кичикроқ хонтахта ҳам туради. Унда куннинг илиқ, иссиқ пайтларида ўтириш яхши. Тоза ҳаво. Мазза. Янги газета тахламларини шу ерда ўқиш менга ҳам ёқади. Газета ўқиб ўтирсам, дарвоза очилиб неварам Фирдавсжон кириб келаяпти. — Ассалому алайкум! Қўллари кўксида. Ана, анажон бугун 8 та беш олдим. Елкасида катта оғир сумка. Унинг узоқдан, дарвозадан кириши билан дадил салом бериши, олган баҳоларидан кайфияти яхши эканлиги, болаларча беғуборлиги, менинг ҳам кайфиятимни кўтарди. Хурсандчилигимни, унинг салом бериб, дарвозадан кириши ва олган аъло баҳоларини ўғлим билан онасига кечки нонушта пайтида айтиб бердик. — Ая, ҳар сафар у шундай салом бериб киради ва яхши ўқийди,—дея фикрини билдирди. Ҳа, бугунги кунда мактабларимизда шундай устозлар борки, уларнинг меҳнатлари таҳсинга сазовор. Ана шундай устоз муаллим, Пайариқ туманидаги мактаб ва мактабгача таълим муассасасига қарашли 24-умумтаълим мактабининг истеъдодли ўқитувчиси, халқ таълими аълочиси, бошланғич таълим фидоийси Гулсара Ҳамидовадир. Гулсара ҳақида, унинг онаси Замира Ҳамидова, уларнинг оталари бизларга устозлик қилган Саттор ака ҳақида қанча гапирсак, шунча оз. Саттор Ҳамидов. Бизлар ўқиган собиқ 45-ўрта мактаб, айни пайтдаги 18-умумтаълим мактабида узоқ, жуда узоқ йиллар директорлик қилган, қатъиятли, талабчан устоз эди. У киши директорлик қилган даврда мактабимиздан, жуда кўплаб фидойи инсонлар, олимлар, академиклар, хуқуқшунослар, юксак даражага эришган етук инсонлар етишиб чиққан. Саттор Ҳамидовнинг невараси Гулсара Ҳамидованинг катта отаси, ўзимизнинг шевада айтсак, адабий тилдаги бувасига ўхшаб талабчан ва қатъиятли устозлардан. У ҳар бир бола устида астойдил ишлайдиганлардан. Х.Муҳаммадиев таъкидлаганидек, саломлашишдан бошлаб, ҳар бир қадамни қандай босишгача сидқидилдан ўргатади. Ҳар бир мавзу устида эринмай ишлайди. Керак бўлса, қўшимча дарс ўтади. Неварамни шунинг учун ҳам унинг қўлига ишониб топширган эдик. Яхши устозлар кўп. Улар орасида энг яхшиларининг, яхшиси бор. Ана шу яхшилари албатта синфдаги, агар 30 нафар ўқувчи бўладиган бўлса, албатта уларнинг ҳар бирини тенг кўради. Бирдай ўзлаштиришига ҳаракат қилади. Ва албатта уларни руҳлантириб, яхши баҳоларини аямайди. Синфдаги болаларнинг энг бўлмаса ярмидан кўпини аъло даражадаги натижага эришмагунча қўймайди. Беш ташаббус бўйича ўтказилган қайси тадбир бўлса, ёшига қараб, уларнинг иштирокини таъминлайди. Оила, ота-оналар билан ҳамкорликни йўлга қўяди. Бола қайси фандан ортда қолаётган бўлса, ўша фандан қўшимча дарс ўтади. Лозимларини Президент мактабига тайёрлайди. Демоқчиманки, интилганга толе ёр деганларидек, мактабларимизда чин дилдан интилиб, ўз соҳаси бўйича яхши мутахассис ўқитувчиларимиз бисёр. Бироқ, гуруч курмаксиз бўлмаганидек, шунчаки номига ишлайдиган, сидқидилликдан йироқ, ҳар хил йўллар билан ўтиб олган «кетолмаётган» муаллимлар, мактаб директорлари ҳам учраб туради…

Хотира уйғонса гўзалдир ЎЗ СЎЗИ ВА ОВОЗИ БОР САНЪАТКОР ЭДИ... Инсон қалбини таржима қилиб бўладими, уни фақат ўзи ва Яратган англайди, холос. Демак, айнан санъат ва санъаткор борасида ҳам инсонни фақат ўзигина юраги буюрган қўшиқни тинглайди ва ўзига ёққан санъаткорга мухлис бўлади. Устоз санъаткорлар Комилжон Отаниёзов, Таваккал Қодиров, Фаттоҳхон Мамадалиев, Олмахон Ҳайитова, Бобомурод Ҳамдамов, Ортиқ Отажонов, Шерали Жўраев ва ҳоказо.. Бу рўйхатни яна давом эттириш мумкин... Бу каби санъаткорларнинг эл ичида ардоқли бўлиши ва улар ижро этган умрбоқий қўшиқлар миллий санъатимизнинг жон томирига айланиб улгурганлиги бежиз эмас. Қолаверса, ҳозирги етишиб келаётган замонавий иқтидорли ёш санъаткорлар. Мен бугун санъат оламида ўз "мен"инни топа олган, ўз сўзи ва овози бор санъаткор Тошпўлат Дўстбеков ҳақида сўз айтмоқни лозим топдим. Боиси, бу санъат оламида кимдир шоҳ, кимдир гадо, кимдир пиёда, кимдир уловда. Кимдир машаққат билан эришяпти, кимдир омад билан. Кимгадир ота соябон, кимнингдир "ака"лари бор. Кимдадир истеъдод бор имкон йўқ, кимдадир ҳаммаси бор афсуски истеъдоди йўқ. Аммо ҳамма ҳам умид билан шу катта йўлга чиққан ва манзилга ким, қандай етиб боради фақат яратганга аён. Санъат кишидан катта машаққат ва меҳнат талаб қилади. Санъатнинг нонини ҳалоллаб ейиш учун санъаткорда кучли қувваи хофиза бўлиши даркор. Бугун санъаткор ҳалқи ўз устида ишламаса, изланмаса мақсадга етиши даргумон. Тошпўлат аканинг фаолиятини кузатсангиз сўзга эътибори кучли эди. Бу эса унинг бадиий адабиётга яқинлигини англатади. Қўшиқларида сиз ўзингизни кўрасиз, сиз излаган меҳрни топасиз, сиз хоҳлаган ҳақиқатни учратасиз. Келинг яхшиси тумандошимиз Тошпўлат Давлатович Дўстбеков ҳақида билганларимни ёздим. Тошпўлат Дўстбеков 1949 йил 22 февралда Қўшработ тумани Миришкор қишлоғида туғилган. 1956 - 1966 йилларда ҳозирги 20- (собиқ 48) умумтаьлим мактабда ўқиган. Ёшликдаги орзуси санъаткор бўлиш эди.Лекин тақдирни қарангки,Тошпўлат ака 1969 йилда Самарқанд Давлат Университетининг тарих факультетига ўқишга киради ва 1970 йилда ўқишни ташлаб, Тошкент шаҳрига кетади. 3-4 йил Тошкент шаҳрида турли ишларда ишлаб юради... Лекин санъатга бўлган қизиқиши устун келиб,1974 йилда Тошкент Давлат Консерваториясига ўқишга киради. Ўқиши давомида ўзининг мақом йўналишига мос ширали овози билан танилиб, турли давлат ва телевидения тадбирларида қатнашиб юради. 1978 йилда ўқишни томомлаб, Тошкент шаҳридаги ҳозирги Юнус Ражабий номидаги театрда мақом ва лазги ансамбли таркибида солист сифатида бир муддат ишлайди. Мақомнинг Фарғона-Тошкент мақом йўналишидаги яхши натижалари туфайли 1980-1982 йилларда бир қанча машҳур санъаткорлар билан танишади. Шерали Жўраев билан ҳам шу тарзда танишиб, бир қанча гостроль сафарларига биргаликда бориб, ассистент сифатида хизмат кўрсатган. Бу сафарлардаги расмлари ҳали ҳам эсдалик альбомларида турибди. 1983 йилда Самарқандга қайтгач оила қуради ва иш фаолиятини узоқ йиллар 20- ва 6- мактабларда мусиқа ва санъат ўқитувчиси сифатида ҳамда Пайариқ туман Маданият уйида давом эттиради. Адабиёт ва санъатнинг нақадар қудратли кучга эга эканини қалбдан ҳис қиларди. Туман тадбирларида ҳам торда, ансамблда гоҳо жўровоз, гоҳо яккахон солист сифатида куйлаганда халқ сел бўлиб тингларди. У кишининг дилбар, ибратомуз,мақом қўшиқлари, саҳнада ўзини тутиши, асл ўзбек йигитининг қиёфасини яратганини эсга оларканман, унинг қанча-қанча ёш-у қарига ибрат бўлганини эслайман.Тўғри Т.Дўстбеков бирорта унвон олмади, лекин жуда кўплаб шогирдларга устозлик қилди.Шогирдлари, мухлислари қайси унвондан кам?. Тошпўлат ака самимий ва камтар инсон эди. Кам гапириб, кўпроқ тингларди...Туман марказига ишга кўпинча пиёда келар.Унга йўлда ҳамроҳлик қилардим.Суҳбатимиз қизигандан-қизирди.Кўпинча санъат ва санъаткор ҳақида. Бугун айрим қўшиқчиларнинг санъатни тирикчилик манбаига айлантиргани, айримларини эса енгил-елпи қўшиқлар билан кун ўтказаётгани, айримлари эса санъатнинг нонини ҳалоллаб ейиш ўрнига унга хиёнат қилаётгани жудаям ачинарли ҳоллиги ҳақида суҳбатлашар эдик.