جامعه‌شناسی گروه‌های اجتماعی

📝📝« یک زندگی معمولی در مکزیک » ✏️در روزهای اخیر، رییس جمهور کشور مکزیک با رأی مردم انتخاب شد. از قضا رییس‌جمهور منتخب یک زن است. در حالی این رخداد انتخاباتی در این کشور رقم خورده که شرکت زنان در رقابت‌های سیاسی کلان همان‌قدر عادی و طبیعی است که شرکت مردان. در اعلام نتیجه‌ی رای‌گیری نیز بیشتر بر رویکرد سیاسی و حزبی آنان و میزان مشارکت عمومی تاکید می‌شود تا بر زن یا مرد بودن ایشان. 🔹در این سوی جهان و در ایران، البته ماجرا با تأکید بیشتر بر زن بودن این رییس‌جمهور منتخب بازتاب داشته است؛ و این در حالیست که شورایی بنام نگهبان هم‌چنان باید داشتن صلاحیت و مجوز ورود زنان به سطح رقابت کلان سیاسی برای رییس‌جمهور شدن را تشخیص و صادر نماید و البته این حکم و تشخیص را هم کاملاً قانونی می‌داند. 🔹آن هنگام که می‌گوییم روال زندگی معمولی در ایران سال‌هاست مخدوش شده و عادی‌ترین امور با تفسیری سیاسی و ایدئولوژیک به مسیری نادرست و تبعیض آمیز هدایت شده و اراده‌ای برای پذیرش این میزان خروج از عقلانیت و تغییر آن وجود ندارد؛ دقیقا به این فرآیند عجیب و غریب و انواع ممنوعیت‌ها و محرومیت ها مانند #حجاب_اجباری اشاره داریم که خاص رویه‌ی حاکمیتی در این سرزمین است. 🔹وقتی تبعیض شامل زنان به‌عنوان نیمی از جمعیت یک جامعه می‌شود، یقین بدانید دامنه‌ی آن به گروه‌ها و قشرهای دیگری از درون نیم دیگر جامعه یعنی مردان نیز رسیده است مانند: اقوام، مذاهب، گرایشات سیاسی، طبقه‌ی اقتصادی و افراد غیرخودی بیرون از دایره‌ی صاحبان قدرت و پیروان تمام عیار آنان. ✏️ از اینرو افزون بر مشکلات ریشه‌ای و ساختاری نظام حکمرانی ایران در ساحت های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و آسیب دیدن رابطه‌ی جامعه با آن، و تهی شدن پدیده‌ها و نهادهایی چون انتخابات از معنا و کارکرد واقعی خود؛ چنین تفسیرهای سیاسی و ایدئولوژیک از جامعه نظیر رجال سیاسی نبودن زنان برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری یا چشم براه تأیید و مجوز آنان از سوی نهاد بسته و انتصابی شورای نگهبان، توهین به همه‌ی ایرانیان چه زن و چه مرد؛ شمرده می‌شود.   ✍️ فریبا نظری ۱۵ خرداد ۱۴۰۳ #زندگی_معمولی #شیلی #مکزیک #نظارت_استصوابی #تبعیض #غیرخودی #اقوام #مذاهب #تفسیر_سیاسی_و_ایدئولوژیک https://t.me/Sociologyofsocialgroups

📝📝« چند پرسش مهم درباره‌ی انتخابات پیش‌رو » ✏️با درگذشت رییس جمهور دولت سیزدهم و پایان زودهنگام و ناگهانی آن دولت، در فاصله‌ی اندکی از انتخابات مجلس دوازدهم، انتخابات ریاست‌جمهوری برای تعیین رییس‌جمهور جدید پیش‌روی ایرانیان قرار گرفته است.  آمار و شواهد میدانی نشان می‌دهد که میزان مشارکت مردم در انتخابات اخیر مجلس پایین بوده به طوری که انتخابات به دور دوم کشیده شد و میزان مشارکت در آن از دور نخست نیز پایین‌تر بود. 🔹چند پرسش مهم در ضرورت چرایی جامعه برای شرکت اکثریتی در انتخابات پیش‌رو به ذهن متبادر می‌شود که باهم مرور می‌کنیم: ۱- آیا میزان مشارکت در انتخابات آتی، تفاوتی با چند ماه پیش و تعداد رای دهندگان انتخابات مجلس شورای اسلامی خواهد داشت؟ ۲- آیا شرایط جامعه در این فاصله، تغییر کرده و موانع مشارکت برطرف شده است؟ ۳- آیا میزان اعتماد ملی به ساختارهای مختلف کلان جامعه از جمله قوای مقننه و مجریه، دچار تغییر شده و افزایش مثبتی داشته است؟ ۴- آیا گمان می‌رود درگذشت ناگهانی رییس‌جمهور وقت، می‌تواند عاملی برای افزایش میزان مشارکت عمومی و اعتماد ملی به حاکمیت باشد؟ ۵- آیا با همین تصور و گمان، صحنه‌های متفاوتی از آمد و شد نمایش گونه‌ی نامزدهای متعدد ریاست جمهوری در مقابل دوربین‌های ستاد انتخابات با لبخند و نشاطی مبنی‌بر آمادگی مسئولیت پذیری؛ رقم می‌خورد؟ ۶- چگونه است که با این تعداد زیاد افراد با تصور داشتن شایستگی نامزدی پایگاه، نقش و منزلت ریاست جمهوری روبرو هستیم؟ ۷- اعلام کاندیداتوری این تعداد آدم برای رئیس جمهور شدن، در کشورهای دیگر نیز دیده می‌شود یا مختص ایران است؟ ۸- آیا تجربه‌ی عملکرد رییس‌جمهور های پیشین این ذهنیت را برای افراد متعدد ایجاد کرده که ریاست‌جمهوری کاری آسان و نمایشی است؟ ۹- آیا حاکمیت، صدای جامعه را در انتخابات پیشین و نیز دوره‌های قبل از آن به‌ویژه پس‌از دوم خرداد ۱۳۷۶ شنیده است؟ چه نشانه و تضمینی برای این شنیدن و مفاهمه وجود دارد؟ ۱۰- آیا مقرر شده پس از اعتراضات جنبش #زن‌زندگی‌آزادی در این نمایش #فشن_گونه‌ی ثبت نام نامزدهای متعدد، از نمایش کاندیداتوری زنان هم رونمایی شود؟ زنانی که خود را تابع نظارت استصوابی شورای نگهبان می‌دانند و بر این فرآیند مورد نقد و اعتراض جامعه، مهر تایید می‌زنند؟ یا آن‌که قرار است زنان ابزاری برای افزایش میزان مشارکت عمومی شوند؟ ✍️ فریبا نظری ۱۳ خرداد ۱۴۰۳ #انتخابات #صدای_جامعه #تعدد_نامزدهای_ریاست‌جمهوری #نظارت_استصوابی https://t.me/Sociologyofsocialgroups

♻️♻️چرا تحقیر به بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی مردم و گروه‌های سیاسی تبدیل شده است؟ 🔵تحقیرکردن راهی برای فرار از مسئولیت سیاسی است. «خجالت بکشید!». ظاهراً، این روزها چنین عبارتی برای اعضای گروه‌های سیاسی‌ای که رقیب یکدیگرند عادی و آشناست. امروزه، تحقیرکردن روش رایج کسانی شده که به دنبال ایجاد تغییرند. این روش مدت‌ها یکی از اصلی‌ترین روش‌های حمایت از حقوق بشر بوده و مردم معمولاً امیدوارند که با تحقیرکردن افراد و حکومت‌های خاطی رفتار آن‌ها را اصلاح کنند. اما آیا تحقیرکردن اصلاً چنین کارکردی دارد؟ اگر پاسخ منفی است، پس چرا مردم و گروه‌های سیاسی همچنان از این روش علیه یکدیگر استفاده می‌کنند؟ ⬅️ دیوید کین،سایکی—«خجالت بکشید!». ظاهراً، این روزها چنین عبارتی برای اعضای گروه‌های سیاسی‌ای که رقیب یکدیگرند عادی و آشناست. همچنین، تحقیرکردن روش رایج کسانی است که به دنبال ایجاد تغییرند. این روش مدت‌ها یکی از اصلی‌ترین روش‌ها در حمایت از حقوق بشر بوده است و مردم معمولاً امیدوارند که با تحقیرکردن افراد، شرکت‌ها و حکومت‌های خاطی رفتار آن‌ها را اصلاح کند. حال، آیا تحقیرکردن اصلاً چنین کارکردی دارد؟ احساس حقارت احساس دردناک و قدرتمندی است و به فرد این حس را می‌دهد که شایستۀ محبت یا احترام نیست. در تحقیر افراد یا گروه‌ها، تلاش بر این است که به‌نوعی احساس خفت کنند. اما اگر هدف این است که تحقیرکردن سازنده یا متحول‌کننده باشد، اصلاً مشخص نیست که چنین کارکردی دارد یا نه. درواقع، در بافت‌های مختلف، شخص یا گروه تحقیرشده معمولاً تلافی این احساس را سر کسی که تحقیرش کرده یا سر یک فرد بینوای بی‌خبر از همه‌چیز درمی‌آورد. ⬅️ خود من زمانی به موضوع تحقیرکردن و احساس حقارت علاقه‌مند شدم که در سیرالئون مشغول تحقیق دربارۀ جنگ داخلی‌اش بودم. در طول این جنگ (که از سال ۱۹۹۱آغاز شد و تا ۲۰۰۲ ادامه داشت) رفتار خشونت‌آمیز جنگجویان جناح‌های مختلف منجر به گسترش شکاف با غیرنظامیان شد. ازجملۀ این اقدامات خشونت‌آمیز می‌توان به وادارکردن مردم به جنایت علیه جوامع خود اشاره کرد. همچنین جنگجویان مردم را وادار می‌کردند بین انواع قطع عضو یکی را انتخاب کنند. امدادگران و سایر غیرنظامیان تأکید کردند که جنگجویان معمولاً تلاش می‌کردند با تحقیر قربانیانشان تجربه‌های قبلی خود از احساس حقارت را تلافی کنند، مثلاً به‌عنوان یک شورشی بر فرماندهی که در گذشته آن‌ها را جریمه یا وادار به کار اجباری کرده فرمانروایی می‌کردند. ⬅️ به‌کرات از این طرف و آن طرف شنیده‌ام که تلاش برای تحقیرکردن جنگجویان خشن به این امید که رفتارشان بهتر شود بی‌فایده است. وقتی فرار از احساس حقارت در دامن‌زدن به خشونت جنگجویان نقش دارد، تحقیرکردن چگونه می‌تواند کارساز باشد؟ جنگجویان معمولاً به هرگونه رد و طردی واکنش تهاجمی دارند. حتی در پایان جنگ هم یکی از نیروهای امدادگر به من گفت تشویق رزمندگان سابق به اظهار پشیمانی بابت اعمالشان ممکن است به قیمت جان خود شما تمام شود. خشم بیجای بعضی از سربازها در سیرالئون مرا یاد شایلاک در نمایشنامۀ تاجر ونیزی اثر شکسپیر انداخت؛ شایلاک سعی در منطقی جلوه‌دادن خشم خود داشت و می‌گفت «پیش از اینکه دلیلی داشته باشی مرا سگ خواندی/ حال، چون سگ هستم از دندان‌هایم بر حذر باش». تحقیرکردن موجب رفتار ناشایست شد. با‌این‌حال، متوجه شدم هرچند غیرنظامیان در سیرالئون طبعاً از قاتلان شرور و کسانی که مسئول قطع عضو بودند وحشت داشتند، گاهی اوقات تدابیر سنجیده‌ای در پیش می‌گرفتند. یکی از امدادگران محلی که از دست شورشیان جان سالم به در برده بود توضیح داد در تعاملات روزانه‌اش «احترام» آشکاری برای شورشیان قائل بوده است؛ تحقیرشان نکرده بود و از معرکه جان سالم به در برده بود... 📍🖇️ ادامه‌ی مطلب را در لینک زیر بخوانید: http://B2n.ir/e74331 🌐 این مطلب را #دیوید_کین نوشته و در تاریخ ۸ فوریهٔ ۲۰۲۴ با عنوان «Personal and political shaming is running hot, yet it doesn’t work» در وب‌سایت سایکی منتشر شده است و برای نخستین‌بار در تاریخ ۱۲ خرداد ۱۴۰۳ با عنوان «چرا تحقیر به بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی مردم و گروه‌های سیاسی تبدیل شده است؟» و با ترجمۀ #فرشته_هدایتی در وب‌سایت # ترجمان_علوم_انسانی منتشر شده است. دیوید کین (David Keen) استاد مطالعات تعارض در مدرسهٔ اقتصاد لندن است. جدیدترین کتاب او Shame: The Politics and Power of an Emotion (2023) است. https://t.me/tarjomaanweb https://t.me/Sociologyofsocialgroups

📝📝« شباهت رانندگی و کوه‌پیمایی  » ✏️ حدود یک سال و اندی از عمر گروه جامعه‌شناسان کوه‌پیما و طبیعت گرد و هم‌نوردی  با آن می‌گذرد. زندگی در شهری چون تهران با پیچیدگی‌ها و مشکلات آن در کنار رخدادها و شرایط ناخوشایند اقتصادی و سیاسی و اجتماعی کشور به‌ویژه در دو سال اخیر، انگیزه‌ی رهاشدن در طبیعت و یاری خواستن از منابع انرژی آن را دوچندان نمود.  هم‌نوردی در طبیعت زیبا با این گروه، من و همراهان را هم‌چنان در میدان آموختنی‌های بیشتر به کمک جامعه‌شناسی، به کاوش و درنگ رهنمون ساخته است.  پیش از این در یادداشتی به آموختنی‌های جامعه‌شناسی اشاره کرده‌ام: https://t.me/Sociologyofsocialgroups/1302 ✏️ دو موضوع در همین راستا توجه مرا بخود جلب کرده است: ۱- بودن در یک گروه و داشتن کنش جمعی چه دستاوردهایی برای افراد آن گروه دارد؟ ۲- کوه‌پیمایی ما چقدر به رانندگی مان شباهت دارد؟ 🔹در بررسی عینی و تجربی موضوع نخست، یافته‌هایم چنین است که بودن در گروه و داشتن کنش جمعی به تدریج فرآیند مستمر جامعه‌پذیری را در اعضای گروه در جهت تقویت برخی ویژگی‌ها پیش می‌برد؛ مانند: ⬅️ یادگیری از یکدیگر ⬅️ هم‌دلی و درک اجتماعی ⬅️ شکیبایی و درنگ نمودن ⬅️ انسجام گروهی ⬅️ بهبود عملکرد افراد در کوه‌پیمایی ⬅️ خودآگاهی افراد ⬅️ خود ارزشمندی افراد ⬅️ امید اجتماعی ناشی از تقویت هویت گروهی ⬅️ انگیزه‌ی رقابت برای پیشرفت ⬅️ سازش اجتماعی ⬅️ دوری از کنش فردی به سمت کنش جمعی ⬅️ غلبه‌ی رقابت هم‌دلانه‌ی جمعی بر ستیزه‌جویی فردی 🗨️شایان ذکرست گروه در برخی افراد با عادت‌های رفتاری خودمحور می‌تواند منجر به  تاثیرپذیری معکوس نیز بشود:* 💢تلاش برای برهم زدن انسجام گروهی در افراد ستیزه‌جو 💢تلاش برای نمایش خود 💢تلاش برای رهبری گروه و هدایت آن 🔹🔹در بررسی موضوع دوم، با دقت در نوع پیمایش افراد در مسیرهای کوه‌پیمایی؛ متوجه شباهت آن با رانندگی در گذرگاه‌های شهری و جاده‌ای شدم: ⬅️ سرعت غیرمجاز از حیث غیرمعمول بودن در پیمایش‌های کوهستان و طبیعت گردی ⬅️ سبقت غیرمجاز به‌ویژه در مسیرهای پاکوب باریک و تک نفره که مجاور با دره یا رودخانه است ⬅️ نبود شکیبایی در رویارویی با کوه‌پیمایان آماتور، طبیعت گرد، کودک، و سالمند ⬅️ سرزنش و بداخلاقی کلامی در سرعت پایین و پیمایش محتاطانه‌ی افراد آماتور و سالمند، و بداخلاقی رفتاری مانند تنه زدن و عبور ناگهانی با سرعت زیاد از کنار این افراد ⬅️ آلودگی صوتی در طبیعت ✏️یافته‌ی مهم و جالب من در بررسی‌های مشاهده‌ای کوه‌پیمایی یک سال و اندی اخیر در اشتراک این دو موضوع عبارتست از: ⬅️ غالباً کنش‌های شبه رانندگی نا معمول و مخرب در مسیرهای کوه‌پیمایی در افرادی دیده می‌شود که خارج از گروه در حال پیمایش هستند.  و بسیار جالب خواهد بود اگر بتوان بررسی کرد که: -  آیا این افراد اگر در درون گروه‌های مختلف قرار بگیرند، رفتارهای نمایشی غیر همدلانه و ستیزه‌جو دارند؟ - آیا عوامل دیگری به جز  تاثیرپذیری معکوس گروه* در شکل‌گیری این نوع کنش‌های مخرب در بی‌توجهی به حقوق دیگران، در این افراد تأثیرگذار است؟ - از سوی دیگر چرا بسیاری از کوه‌نوردان و کوه‌پیمایان تک نفره که به‌طور انفرادی به کوهستان می‌روند، این نوع کنش‌های مخرب را از خود نشان نمی‌دهند؟ - آیا گروه می‌تواند عاملیت دوسویه‌ی تأثیرگذاری ترمیمی عادت‌های رفتاری در برخی افراد و تقویت خودمحوری و شخصیت نمایشی در بی‌توجهی به حقوق دیگران در بعضی دیگر داشته باشد؟ - یا این‌که گروه، عاملیتی در این زمینه ندارد؟ ✏️ بنظر می‌رسد این‌ها موضوعات مناسبی برای دانشجویان و پژوهش‌گران جامعه‌شناسی و روان‌شناسی اجتماعی است. درعین حال جای امیدواری است که اوضاع کوه‌پیمایی هنوز به میزان رانندگی وخامت پیدا نکرده و دقیقا به همین منظور باید درجهت بهبود و برطرف کردن این مشکلات، تمرین کنیم. ✍️ فریبا نظری ۱۱ خرداد ۱۴۰۳ #کوه‌پیمایی #رانندگی #رعایت_حقوق_دیگران #کنش_گروهی #جامعه‌شناسان_کوه‌پیما_و_طبیعت‌گرد

‍ ‍ «جامعه شناسی علم شناخت واقعیت اجتماعی است» 🌎اتحادیه جامعه شناسان ایرانی در تلگرام (اِجادَت)، فهرست زیر را در حوزه های گوناگون علوم اجتماعی تدارک دیده است. با انتشار آن در کانال های مختلف، به ترویج بینش جامعه شناختی کمک کنیم.           پنجشنبه ۱۴۰۳/۰۳/۱۱ 🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰 ✍علی نوری 🔰خانواده ایرانی و مسائل اجتماعی 🆔@iranian_familyy ✍عادل سجودی 🔰جستاری در جامعه شناسی 🆔@GILsociologist ✍محمدحسن علایی 🔰آکادمی وفاق؛ رویکردهای جامعه‌شناختی 🆔@sociologicalperspectives ✍فریبا نظری 🔰جامعه‌شناسی گروه‌های اجتماعی 🆔@Sociologyofsocialgroups ✍ح.ا.تنهایی 🔰جامعه شناسی تفسیری و نظری و درمانی ایران 🆔@hatanhai ✍آرش احدی مطلق 🔰جامعه شناسی و اخلاق 🆔@Sociology_of_Ethics ✍سودابه حیدری 🔰رادیولوگ؛ پادکستِ اجتماعی، علمی و فلسفی 🆔@Radio_Log ✍کاوه فرهادی 🔰انسان‌شناسی یاریگری، توسعه پایدار و زیست‌بوم‌داری 🆔@kaveh_farhadi ✍مسعود زمانی مقدم 🔰نوشته‌ها، مقالات و دوره‌های آموزشی 🆔@masoudzamanimoghadam ✍مصلح فتاح پور 🔰تحلیل آسیب های اجتماعی 🆔@Analysisisocialproblems ✍مهران صولتی 🔰جامعه شناسی و تفکر انتقادی 🆔@solati_mehran ✍حسین شیران 🔰جامعه‌شناسی شرقی 🆔@OrientalSociology ✍بی‌تا مدنی 🔰فمینیسم تفسیری پرگمتیستی 🆔@sociology_of_sport 🔰کانال علمی مطالعات زنان 🆔@womenstudiesisaorg ✍رضا تسلیمی طهرانی 🔰جامعه شناسی عمومی 🆔@taslimi_tehrani ✍نعمت الله فاضلی 🔰تحلیل فرهنگی جامعه ایران 🆔@Drnematallahfazeli ✍فاطمه موسوی ویایه 🔰زنان و مسائل اجتماعی 🆔@women_socialproblems ✍مسعود زمانی مقدم 🔰روش و پژوهش کیفی 🆔@qualitative_methodology ✍گیتی خزاعی 🔰جامعه‌شناسی محیط زیست، خانواده، و‌‌  سیاست‌گذاری اجتماعی 🆔@EnvironmentalSociology 🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰 🔗Click here to join us: 🆔@madanibita 🆔@dr_shirinvalipouri 🆔@Mohamadzeinaliun

📝📝« خوشامدگویی به جامعه‌شناسان به سبک رسانه‌ی ملی » ✏️اگرچه بسیار دیرهنگام اما در نهایت رسانه‌ی رسمی حاکمیت از گفتمان جامعه‌شناختی و تحلیل جامعه‌شناسان این کشور درباره‌ی پدیده‌ها و وقایع سیاسی و اجتماعی این سرزمین استقبال کرد. این دعوت البته با ادبیاتی خشن، تهاجمی همراه با دستپاچگی به سطحی‌ترین شکل و غیرجامعه‌شناختی ترین  شیوه بیان شد؛ تا جایی که حتی بدین دقت نشد که افراد در تصاویر صفحه نمایش، همگی جامعه شناس نیستند. و البته اینکه از میان علوم انسانی مانند فلسفه، علوم سیاسی، تاریخ، روان‌شناسی، یا اقتصاد؛ مرجعیت علمی جامعه شناسی در تحلیل وقایع پیچیده و چند بعدی ایران امروز ازسوی گفتمان رسمی مورد توجه قرار می‌گیرد، خود امری فرخنده و قابل تأمل است. ✏️ پیش از این در نوشتاری باعنوان: «جامعه‌شناسان زندانی ایرانی سده‌ی اخیر» اشاره کردم که چرا جامعه شناسان مغضوب نظام‌های حکمرانی هستند: https://t.me/Sociologyofsocialgroups/1316 🔹اکنون نیز ضمن استقبال از پذیرش مرجعیت علمی جامعه شناسی در تحلیل وقایع ایران ازسوی رسانه‌ی ملی، چند نکته‌ را با هم مرور می‌کنیم: ⬅️ در یک تعریف ساده، جامعه‌شناسی علم مطالعه و بررسی زیست و رفتار اجتماعی اعضای یک جامعه در مناسبات ارتباطی و برهم‌کنشی افراد با یکدیگر در بستر کلی فرهنگ آن جامعه است. این مطالعه شامل بعد ایستا و پویای جامعه در شرایط نظم یا تغییر و تحول اجتماعی است. بنابراین جامعه‌شناسی هم به روند وجود انسجام اجتماعی در جامعه توجه دارد و هم از تحول‌خواهی برای ایجاد نظم جدید در شکل مطالبه‌گری، اعتراض، جنبش، شورش، بی‌تفاوتی و بی‌نظمی؛ غافل نیست و نشانگان این پدیده‌ها را تشخیص و تبیین و هشدار می‌دهد. ⬅️ در یک سیستم حکمرانی سالم، از مطالعات و بررسی‌های علم جامعه شناسی و تبیین‌های جامعه‌شناسان در هر دو سویه‌ی انسجام اجتماعی و تقویت آن و نیز ازهم‌ گسیختگی اجتماعی و برطرف کردن آن، بهره‌برداری می‌شود. وظیفه‌ی جامعه شناسان تمجید از نظام‌های حکمرانی و نادیده گرفتن نشانگان ضعیف شدن انسجام ملی، سرمایه اجتماعی حاکمیت، هنجارهای اجتماعی و سلامت عمومی جامعه نیست. هم‌چنان که پزشکان تمرکزشان بر نشانگان عوامل تضعیف جسمانی و هشدار برای جلوگیری از آسیب به سلامت عمومی افراد است نه تمجید از بیمار. ⬅️ همان‌طور که پزشکان را برای تشخیص بیماری‌های مختلف، بازداشت و به زندان نمی‌افکنند؛ نظام‌های حکم‌رانی سالم نیز جامعه شناسان را پس از تشخیص نشانگان بیماری‌های اجتماعی در سطوح خرد و کلان، مورد شماتت و دشنام قرار نداده و ایشان را از کار بیکار نکرده و روانه‌ی زندان و تبعید نمی‌سازند. ⬅️ همان‌گونه که هر نوع برچسب یا انگ‌، افراد را برای ایفای نقش طبیعی خود در یک جامعه دچار چالش و مشکل می‌سازد، جامعه‌شناسی در جامعه‌‌ی ما از ابتدای انقلاب سال ۵۷ با برچسب غربی بودن؛ جامعه‌شناسان را دچار مشکلات و محدودیت‌های بسیاری نموده و ایفای نقش یک جامعه‌شناس را به کاری پرخطر، سخت و مبهم بدل کرده است. در این میان تعدادی سکوت پیشه کرده و مشغول فعالیت محض علمی در چارچوب دانشگاه بدون توجه به جامعه شدند. گروهی در صدد جلب توجه حاکمیت و جذب پست‌های اجرایی گشته و تعدادی هم خطر ایفای نقش جامعه‌شناسی در میدان واقعی جامعه را بجان خریدند.  ⬅️ انجام پژوهش‌ها و مطالعات جامعه‌شناختی معمولاً به صورت فردی و در محیط ایزوله امکان‌پذیر نیست بلکه جامعه شناس ناگزیر است تا با کمک گروهی از همکاران در رشته‌های گوناگون و در میدان زیست اجتماعی گروه‌های مختلف جامعه، مطالعات را به سرانجام برساند. تجربه‌ی ورود جامعه‌شناسان در سال‌های گذشته‌ به‌ویژه در بحران‌های اعتراضی هم‌چون کوی دانشگاه و جنبش سبز تا اعتراضات آب ۱۴۰۰ و جنبش #زن‌زندگی‌آزادی ۱۴۰۱ تا به امروز و نیز مشکلات اجتماعی مرتبط با این اعتراضات؛ نشان داده که انجام هر نوع کنشی در قالب مطالعه، تبیین و هشدار به حاکمیت برای رفع مشکلات و  تحول لازم، برای آن‌ها هزینه‌های بسیار چون احضار و تذکر، تعلیق، اخراج، بازنشستگی اجباری، زندان و تبعید به همراه داشته است. 💢بسیاری از جامعه شناسان به ویژه در دو دهه‌ی اخیر تلاش نموده‌اند به حاکمیت تفهیم نمایند که علاوه بر جمعیت طرفدار نظام، به کمیت و کیفیت آن بخشی از جامعه که به دلایل مختلف، دلبستگی خود را به نظام از دست داده و به عملکرد آن انتقاد دارد نیز توجه کند. چرا که جامعه ایران تنها آن بخشی نیست که دلبسته نظام جمهوری اسلامی بوده، حجاب اجباری را می‌ستایند، آرزومند نابودی اسرائیل هستند و در راهپیمایی و خاکسپاری شخصیت‌های سیاسی نظام شرکت می‌کنند. پرسش اینجاست آیا از تمامی ابعاد تحلیل و تبیین جامعه‌شناسان استقبال می‌شود یا از آنان انتظار یک کنش جانبدارانه در تحلیلی ناقص و یک‌سویه به نفع حاکمیت پذیرفته است؟ ✍️ فریبا نظری ۷ خرداد ۱۴۰۳ #جامعه‌شناسی #جامعه‌شناسان

https://x.com/fnp1390?t=X_xQIPMwQE3qo2d9C6lfrg&s=09 🌐 اگر مایلید صفحه من در شبکه‌ی اجتماعی ایکس را دنبال نمایید.

📝 📝« ناتوانی مدیریت یک بحران » 1️⃣ « به درخواست مدیران اجرایی حوزه‌های امتحانیِ در سراسر کشور ( با توجه به اشکال در سامانه دریافت کارت امتحانات) با هدف تمرکز و ایجاد آرامش و جلوگیری از تضییع حقوق دانش‌آموزان، زمان آزمون اول پایه‌های دهم، یازدهم و دوازدهم از ۳۰ و ۳۱ اردیبهشت تغییر می‌کند» ( دنیای اقتصاد، ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳). 2️⃣« سخنگوی دولت اعلام کرد که عزای عمومی و موضوعات این‌چنینی خللی در برگزاری امتحانات دانش آموزان و آزمون‌ها ایجاد نخواهد کرد» ( اکوایران، ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳). 3️⃣ «تسنیم نوشت: محسن زارعی رئیس مرکز ارزشیابی و تضمین کیفیت وزارت آموزش و پرورش درباره احتمال لغو امتحانات نهایی به دلیل شهادت آیت الله ابراهیم رئیسی رئیس جمهور کشور گفت: امتحانات نهایی دانش‌آموزان از فردا (اول خرداد ۱۴۰۳) برگزار خواهد شد و هیچ کدام از امتحانات نهایی دانش‌‌آموزان لغو نخواهد شد» ( اطلاعات آنلاین، ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳). 4️⃣ « منصوری معاون رئیس جمهور اعلام کرد که امتحانات دانش‌آموزان تا پایان هفته لغو شد ( افکارنیوز، ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳). 5️⃣ «رییس مرکز ارزشیابی و تضمین کیفیت نظام آموزشی وزارت آموزش و پرورش گفت: برنامه امتحانات تغییر کرده است و به‌زودی در اختیار دانش آموزان قرار خواهد گرفت»( مهرنیوز، ۱خرداد۱۴۰۳). 6️⃣ « دانش‌آموزان به هیچ عنوان نیازی به دریافت کارت مجدد ندارند و همان کارت قبلی معتبر است. عوامل آزمون در اولین  امتحان کارت‌های جدید را به دانش‌آموزان ارائه می‌دهند» ( باشگاه خبرنگاران جوان، ۴ خرداد۱۴۰۳). ✏️ چند نمونه از اخبار پیاپی و متناقض مدیران عالی کشور را در خصوص زمان برگزاری امتحانات نهایی دانش آموزان‌ دوره‌های مختلف کشور پس از بحران یک حادثه با هم مرور کردیم. پذیرفتنی نیست که با وجود لشکر مدیران، نیروی انسانی و دستگاه‌های مختلف تصمیم گیرنده، موضوع مشخص تغییر یا عدم تغییر زمان برگزاری امتحانات دانش آموزان تبدیل به مسئله‌ای شود که با خبرهای پشت هم و متناقض  منجر به فشار روانی و اضطراب برای چند میلیون‌ کودک و نوجوان دانش‌آموز و خانواده‌های ایشان شود، در حالی‌که به آسانی در یک خبر و زمان مناسب می‌توانست تعیین تکلیف و اعلام عمومی شود. سال‌هاست کودکان و نوجوانان ایرانی در معرض پدیده‌ها، رخدادها، مشکلات و اخبار گوناگون اضطراب‌زا و اندوه آور هستند. از زخم‌ها و سوگ‌های به یادگار مانده از دوران جنگ که از طریق آسیب‌های پدران و مادران به آن‌ها منتقل شده تا رخدادهای تلخ و اندوه‌بار اعتراضات اجتماعی پس‌از جنگ به‌ویژه وقایع ناگوار سال ۱۴۰۱ که دانش‌آموزان را نیز درگیر ساخته بود، و نیز مشکلات اقتصادی، کاهش رفاه و نشاط عمومی، ابهام در آینده، سایه‌ی مهاجرت از کشور، بحران‌های طبیعی تکرار شونده‌ی سیل و زلزله؛ از جمله‌ی این مشکلات اضطراب زاست‌. در چنین سرزمینی و با چنین شرایطی، مدیریت آرامش روانی کودکان و نوجوانان امری بسیار مهم و ضروری است که گویا در اولویت سیاست‌گذاری های نظام حکمرانی کشور قرار ندارد. ضمن آن‌که اساسا در بحران‌های مختلف طبیعی، یا سیاسی و اجتماعی؛ کودکان و نوجوانان از گروه‌های آسیب‌پذیر هستند و باید در برنامه‌ریزی های کلان مدیریتی پیش، حین و پس از بحران‌؛ این آسیب‌پذیری درنظر گرفته و متناسب با آن عمل شود. ✍️ فریبا نظری ۶ خرداد ۱۴۰۳ #مدیریت_بحران #کودکان_و_نوجوانان #امتحانات_دانش‌آموزان https://t.me/Sociologyofsocialgroups

#خشونت_خانگی #حقوق_شهروندی #پوشش_اختیاری https://x.com/fnp1390?t=X_xQIPMwQE3qo2d9C6lfrg&s=09 https://t.me/Sociologyofsocialgroups