خاطرات و روزنوشت ها

انتخابات ۱۴۰۳، فرصت تبدیل جنبش اعتراضی به جریان سیاسی آرمان امیری بریده‌هایی از متن: از میانه‌ی دهه هفتاد خورشیدی تا انتخابات سال ۸۸، بزرگترین شکاف در جریان سیاست داخلی ایران حول محور دموکراسی‌خواهی معنادار شده بود. دو عنوان اصلاح‌طلب و محافظه‌کار (بعدها اصول‌گرا)، به صورت تمایل برای دموکراسی‌خواهی و ضدیت با جامعه‌ی مدنی در اذهان عمومی معنادار شده بود. در دهه‌ی نود، با نهادینه شدن این شکاف بزرگ، معنای اصلاح‌طلبی و اصول‌گرایی هم به شکل دوگانه‌ی حامیان و مخالفان مذاکره (برجام) تغییر شکل پیدا کرد. با چنین مقدمه‌ای می‌توان گفت کمترین دلیل برای آنکه انتخابات ۱۴۰۰ دیگر نتوانست مانند همتایان قبلی‌اش پرشور و رقابتی برگزار شود همین بود که جریانات حاضر در آن انتخابات، هیچ یک از شکاف‌های معنادار سیاسی کشور را نمایندگی نمی‌کردند. به زبان ساده‌تر، جامعه نمی‌توانست بفهمد که دعوای حضرات بر سر چیست؟ دو جریان اصول‌گرا و اصلاح‌طلب دیگر حول هیچ یک از شکاف‌های واقعی جامعه معنادار نبودند. پس از انتخابات ۱۴۰۰ و با قطع امید از اصلاحات حداقلی در دل ساختار تنگ حکومت اسلامی، جامعه‌ی مدنی فرصت یافت تا از دل یک جنبش اجتماعی، دو شکاف اصیل دیگر را فعال کند که پیشتر جایی در مناقشات رسمی سیاسی نداشتند. جرقه‌ی اول حول شکاف «زندگی‌خواهی» شکل گرفت اما در ادامه مناقشه بر سر «ملت‌گرایی در برابر قومیت‌گرایی» نیز بالا گرفت. با فعال شدن این دو شکاف اخیر، فرصتی دوباره فراهم شده که انتخابات ۱۴۰۳، بر خلاف انتخابات ۱۴۰۰، از نظر سیاسی و اجتماعی «معنادار» شود؛ هرچند نتیجه‌ی کار با نمونه‌های قبلی بسیار متفاوت شده است. در واقع، بر خلاف دو ابرچالش دموکراسی‌خواهی و پیوند با جامعه‌ی جهانی که پیشتر توانسته بودند صف‌بندی نیروهای درون نظام حاکم را معنادار کنند، دو چالش اخیر، هیچ‌گونه بازتاب مشخصی در صف‌کشی‌های انتخاباتی ۱۴۰۳ پیدا نکرده‌اند. متن کامل یادداشت اینجا

در فهم کنش تحریم عباس عبدی این واقعیت که یخ تحریم انتخابات هنوز آغاز به آب شدن نکرده است، نباید نادیده گرفته شود. مخالفان شرکت در انتخابات بسیار مهم و جدی هستند. اظهارات کنایه‌گونه، تحقیرآمیز و... نسبت به آنان مصداق روشن نابخردی است و اتفاقاً نشانه‌ای قوی‌تر برای آنان است که در انتخابات شرکت نکنند، زیرا هنگامی که می‌بینند موافقان شرکت در انتخابات فاقد استدلال هستند، همین موجب می‌شود که آنان در مسیر خود ثابت قدم‌تر شوند. تقلیل دادن مخالفان شرکت در انتخابات به یک عده برانداز و یا هوچی‌های خارجه‌نشین همان اندازه احمقانه است که طرفداران شرکت در انتخابات را به طرفداران وضع موجود، رانت‌جو و فرصت‌طلب که دنبال منافع مادی خود هستند تقلیل دهیم. واقعیت اما چیز دیگری است، جامعه ایران در یک وضعیت دو قطبی قرار گرفته است. جامعه‌ای که دو پاره شده است. راه عبور از این وضعیت نادیده گرفتن و ایجاد تنش و رد یکدیگر نیست. درک متقابل یکدیگر بهترین شیوه تعامل است، به نظر من برای عدم شرکت در انتخابات دلیل و استدلال زیادی نباید آورد، زیرا پیش فرض کنش سیاسی عدم شرکت است، برای شرکت کردن باید دلیل و تحلیل آورد. چرا این را می‌گویم؟ پیش‌تر هم نوشته‌ام فاصله مشارکت انتخاباتی را باید میان ۲۰ و ۸۰ درصد در نظر گرفت. یعنی کف انتخابات در کل کشور در بدترین شرایط هم از ۲۰ درصد کمتر نخواهد شد و در بهترین حالت هم از ۸۰ درصد بیش‌تر نمی‌شود (با ۵ درصد خطا). در این صورت انتخابات سال ۱۳۹۶ با ۷۳ درصد مشارکت که به نظرم می‌توانست تا ۷۵ درصد هم برسد (به علت بستن حوزه‌ها از ساعت۱۲ شب به بعد چند میلیون کاهش یافت) مشارکت بسیار خوبی بود. در واقع فقط ۵ درصد از سقف ممکن کمتر بود. این مشارکت در سال ۱۴۰۰ در خوش‌بینانه‌ترین ارزیابی به حدود ۴۰ درصد (رقم مشارکت واقعی) رسید که البته به نظر من قدری هم کمتر است. مشارکت بالاتر از کف گفته شده، حدود ۲۰ درصد بود و این خیلی کم بود. چرا چنین شد و تبعات آن چه بود؟ اعتراضات ۱۳۹۶، سپس ۱۳۹۸، زدن هواپیما و سیاست‌های مربوط به کرونا و مجموعه‌ای از مسایل دیگر و در نهایت هم انتخابات ۱۳۹۸ مجلس و سپس ترکیب انتخاباتی ۱۴۰۰ اغلب مشارکت کنندگان واقعی را به این نتیجه رساند که انتخابات راه‌حل نیست. (حدود ۳۵ درصد کاهش از ۷۵ به ۴۰ درصد) به همین علت هم پیش‌فرض رفتاری مردم بر عدم مشارکت قرار گرفت و آثار خود را در انتخابات ۱۴۰۲ نیز به خوبی نشان داد. مشارکتی که در تهران بزرگ به حداقل‌های قابل تصور رسید. اکنون ۴ ماه پس از انتخابات چرا باید مردم در آن شرکت کنند؟ پیش‌فرض رفتاری این ۳۵ درصد افراد فعال، عدم مشارکت است و باید برای شرکت کردن آنان دلیل آورد. https://telegra.ph/در-فهم-کنش-تحریم-06-16

رای ما نقد است و وعده‌ها  نسیه؛ آقای دکتر پزشکیان اگر تضمین ندهید،  رای نخواهیم داد. تضمین بدهید ، تا رای دهیم علی مرادی رای ملت نقد هست و وعده‌های نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری نسیه، در صورت عدم تحقق وعده‌های نامزدها به هر علت، چه ناتوانی از جانب نامزدها و چه مانع تراشی از سوی دیگران و رقبا ، مردم چه کنند؟ چه تضمینی وجود دارد که بارها و مکررا،  این موضوع تکرار نشود و ملت همیشه ضرر نکنند؟ عقل چه می گوید؟ عقل حکم می‌کند که در قراردادی و معاملات تجاری و یا سیاسی ، که یک طرف نقد می پردازد و طرف دیگر نسیه، تضمین یا سفته ای،  بابت ضمانت از متعهد اخذ شود تا در صورت عدم  اجرای تعهد خویش، طرفی که وفا به عهد کرده و نقد پرداخت نموده، خسارت خویش را از طرف نقض کننده عهد و معامله دریافت نمایید. تضمین در تجارت بین الملل امروزه در تجارت بین الملل ضمانت‌نامه‌های بانکی،  یکی از معتبرترین راه‌ها برای وصول حقوق طرفین هست. و به این شکل هست که وجه کالا، به حساب بانک واسط و معتبر که تضمین کننده حقوق دو طرف هست واریز می‌شود،  در صورت تحویل کالای سالم و با کیفیت و معتبر و تایید خریدار، پول به حساب فروشنده واریز میگردد و در غیر این صورت پول طی فرآیندی به خریدار عودت میشود. تضمین در سیاست امروزه در کشورهای پیشرفته و توسعه یافته سیاسی،  احزاب سیاسی معتبر تضمین کننده رای مردم هستند. در صورتی که نامزد منتخب به هر دلیل به وعده‌های خود جامع عمل نپوشاند، آبروی حزب بخطر می افتد و به هر علتی موفق نشود از طرف احزاب استیضاح و عزل می گردد. و در غیر این صورت مردم در دور بعدی  به حزب رقیب رای خواهند داد.  وجود احزاب سیاسی ریشه دار، تضمینی برای انجام وعده‌های سیاسی نامزدهای است. حال که در ایران احزاب سياسي قدرتمندی وجود ندارند، که تضمینی به مردم بدهند، چه باید کرد؟ و از طرف دیگر، اکثر کاندیداها به هیچ حزبی متعهد نیستند، چه باید کرد؟ راه حل این است که خود کاندیداها به مردم تضمین معتبر بدهند. بحث ما در مورد  ۵ نامزد  اصولگرایان نیست. موضوع بحث ما دکتر پزشکیان  است. اگر دکتر پزشکیان تضمین بدهد، نخبگان می‌توانند ملت بریده از صندوق رای، را متقاعد کنند که به او رای دهند. تضمین بدهد که اگر وعده‌هایش محقق نشد یا استعفا دهد یا خودکشی کند. چرا خودکشی؟ چون در صورت عدم تحقق وعده‌هایتان، خیلی ها  متضرر می شوند، زندگی بعضی ها آنقدر خراب می‌شود که خودکشی می‌کنند. امروزه، افرادی هستند به خاطر مشکلات اقتصادی به زندگیشون پایان می‌دهند. به خاطر اینکه استعفا سخت‌تر از خودکشی است. روی یک شاخص تمرکز کنید. مردم وعده های فراوان نمی خواهند، یک چیز را که می‌توانید و ۱۰۰ درصد  ایمان دارید که قابل انجام هست را  به مردم وعده دهید و روی آن تمرکز کنید. و هر سه ماه یکبار فقط در مورد آن گزارش دهید. یک وعده مشخص که قابل حساب و کتاب باشد، مثلاً بگوید این مریض الان درجه تبش ۴۱ درجه هست،  اگر پس از دو سال این رو نتونستم به ۳۸ درجه برسانم ، یا استعفا میدم یا خودکشی میکنم. این نوع خودکشی مضمون و گناه  نیست بلکه از شهادت در راه خدا بالاتر و والاتر است. امروز مردم از بس سرشون کلاه رفته، از بس نامزدها وعده‌های سر خرمن داده‌اند و اجرا نکرده اند. مردم هم زرنگ شده‌اند. امروز با وعده‌های کیفی نمی‌توان سر مردم را کلاه گذاشت. امروز مردم از کاندیداها وعده‌های کمی و قابل تحقق می‌خواهند. وعده بدون تضمین، حرف هست و با هوا مردم  تضمین می‌خواهند در صورت عدم اجرای  وعده‌ها تان یا استعفا بدهید یا خودکشی کنید. شما عضو هیچ حزب سیاسی نیستند. پشتوانه حزب سیاسی را ندارید که مردم طلب خود را از احزاب تان نقد کنند. بعد از ۴ سال می‌گویند خوب که نشد یا دیگران نگذاشتند. این برای ملت آب و نان نمی‌شود. آقای دکتر پزشکیان اگر رای ملت را می‌خواهید اگر رای نخبگان مصلح و ملت را می‌خواهید. اگر ... یک شاخص کمی و یا کیفی ملموس بگویید و که اگر نتوانستید آن را محقق کنید ... آرزوی ایرانی آباد و آزاد تحکیم ملت

اینها کی می‌روند محمدرضا نیکفر این مقاله می‌خواهد طرحی از رخدادهای پیش رو با نظر به هر دو قطب رژیم و جامعه‌ی معترض عرضه کند. بحث را از این جا می‌آغازد که کشور پرخبر ما وارد مرحله‌ی پرخبرتری شده است. محور پرسش‌هایی که در این مرحله هستند این است که «این‌ها» کی می‌روند و چگونه می‌روند. در نهایت مقاله به این نتیجه می‌رسد که رفتن «این‌ها» با یک خیزش و یک ضربه نخواهد بود. بنابر گمانی که نوشته می‌پروراند، ما مسیر پرپیچ و خم و پر تب و تابی را طی خواهیم کرد. برای درک منطق دگرگونی‌ها به مجموعه‌ای از مفهوم‌ها به عنوان کارافزار تحلیل نیاز داریم. آنها معرفی می‌شوند و سپس بحث تغییر رژیم و چگونگی آن پیش برده می‌شود. مدلی که پیش گذاشته می‌شود عامل‌های محدودی را شامل می‌شود. به ناچار موضوع‌ها و عامل‌هایی را کنار می‌گذاریم، در بحث زیر از جمله عامل‌هایی را که به عرصه‌ی سیاست خارجی مربوط می‌شوند. تمرکز مقاله در چارچوب موضوع رژیم و مخالفت اجتماعی‌ای که در برابر خود دارد، بر روی ظرفیت حکومت برای تدبیر و کارآیی است. برای داشتن ظرفیت هم باید ظرفیت داشت. شش کاندیدایی که از سد استصواب ولایی گذاشته‌اند، شاخص نهایت ظرفیت نظام برای ارتقای ظرفیت حکمرانی هستند. https://www.radiozamaneh.com/822548 فرهیختگان

⭕️ بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف، در مقابل آقای پزشکیان که توسط دبیر انجمن اسلامی قرائت شد.

جناب آقای پزشکیان سلام علیکم امروز که ما اینجا سخن می‌‌گوییم، شما کاندیدای انتخاباتی هستید که حتّی صلاحیت مقرّبین حلقۀ اصلی حاکمیت هم در آن احراز نشده‌است. این صلاحیت که از روی مصحلت است، چه ارزشی دارد؛ جز آن که نمایشی باشد برای جذب مشارکت مردم؟ یک سال قبل از خیزش زن ‌زندگی آزادی دیدیم که حاکمیت چگونه به صلاحدید خود از مردم گذر کرد و رئیس جمهور سابق را بر صندلی نشاند. حال شما برای این صندلی آمده‌اید. ما امّا باور نداریم که رنگ‌و‌بوی این حضور جز فریبی برای کسب چند رأی بیشتر برای صندوق باشد. ما از این فریب رنگارنگ هرروزۀ شما بیزاریم. ما دیدیم که چگونه پیش چشمان ما در دانشگاه شریف هنگامی که امنیت و آرامش دانشگاه زیر پای نهادهای امنیتی بود، از آن‌ها حمایت کرده و لحظاتی بعد خود را طرفدار جنبش مردم نشان دادید. شاید شما خود را پزشکی دیده‌اید که برای تنفّس مصنوعی بالای سر جسم بی‌جان دموکراسی آمده؛ حال آنکه راه این جسم نه به اتاق درمان، بلکه به گورستان است.

🔵 متن کامل این بیانیه که در برنامه پرسش و پاسخ دانشگاهیان در دانشگاه تهران قرائت شده را می‌توانید در تلگراف مطالعه کنید. 🆔 @AnjomanSUT

🎥 تحریم یا مشارکت؟ 🔶مناظره عباس عبدی و مصطفی مهرآیین 🔻عباس عبدی: عدم مشارکت در انتخابات چشم‌انداز روشنی ندارد. در سه انتخابات قبلی شرکت نکردم، چون اصلا انتخابات نبود. رای دادن به‌تنهایی مشروعیت‌آور نیست و مردم با کنش‌هایی که دارند، می‌توانند رای‌شان را پس بگیرند. انتخابات سال ۱۳۹۶ با مشارکت حدود ۷۵ درصد برگزار شد، اما در دی ۹۶ آن رای پس گرفته شد. با رای دادن می‌توان از بدتر شدن وضعیت جلوگیری کرد. چنین کنشی بی‌هزینه است و یک سود احتمالی دارد. 🔻مصطفی مهرآیین: رای دادن یک کنش سیاسی بی‌معناست. چه رای بدهیم و چه ندهیم، اتفاقی نخواهد افتاد، اما با رای دادن اکثریت، فشار اجتماعی بر حاکمیت تخلیه می‌شود، امید کاذب برای مردم شکل می‌گیرد و مشارکت اکثریت به‌معنای تایید سیاست‌های موجود تفسیر می‌شود. زندگی و جامعه ما نابود شده و با اصلاح‌طلبان و امثال پزشکیان هیچ تغییری حاصل نمی‌شود. 🎞 فیلم کامل این گفتگو در یوتوب آزاد: https://youtu.be/AR3mjIgbD7Y 🆔@AzadSocial

چه کسانی به پزشکیان رأی می‌دهند؟ احسان تاجیک* قبل از شروع مناظره‌ها، می‌توان به این نکته توجه کرد که در نوع مخاطبین نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری، چه کسانی قرار است مخاطب رای مسعود پزشکیان باشند و به‌طور کلی، چه قشری از جامعه با نظرات و برنامه‌ها و افکار دکتر مسعود پزشکیان روی خوش نشان می‌دهند. این نکته قابل اهمیت است که پزشکیان با اینکه خود را فردی می‌داند که از سطح پایین جامعه با زحمت و کار رشد کرده و به فردی موفق، تحصیلکرده و بدون رانت به منزلت اجتماعی والایی رسیده، پس سختی و زحمت متحمل شده و به آسانی در جایگاه اجتماعی خود نرسیده است. بااین‌حال، بیان این موضوعات توسط پزشکیان نافی نوع مخاطب آرای وی نخواهد شد. در نوع سخنان، شعارها و ادبیاتی که پزشکیان تلاش می‌کند در سخنرانی‌ها و صحبت‌ها از خود بروز دهد، به نظر می‌رسد مابین قشر متوسط شهری و حاشیه‌نشین جامعه حرکت زیگزاکی می‌کند. نوع صحبت‌هایش در چراغ سبزی که به جناح اصلاح‌طلبان نشان می‌دهد که به مخاطب قشر متوسط شهری نزدیک است. از طرف دیگر، با بحث محرومین و اجرای عدالت و همراهی با طبقه متوسط سنتی تلاش می‌کند به حاشیه‌نشین‌های جامعه خود را نزدیک کند. این نوع استراتژی انتخاباتی توسط پزشکیان به نظر می‌رسد از روی فرصت‌طلبی نباشد؛ بلکه از جایگاه محرومیت نسبی است که خود سر برآورده و در این جامعه رشد یافته و امروز به شخصیتی به نام مسعود پزشکیان تبدیل شده است. حال هرچه که هست، پزشکیان می‌تواند بر این نکته تأمل ویژه کند که جامعه ایران از سال‌های۱۳۸۴ با روی کار آمدن دولت احمدی‌نژاد و سیاست‌های خاص از گفتمان اصلاحات به‌ویژه جامعه مدنی و مخاطبین روشنفکری اصلاح‌طلب عبور کرده و به یک جامعه کاملا پوپولیستی تبدیل شده است. جریانات روشنفکری در ایران شکست خورده‌اند و در شرایطی که از سال۱۳۸۴ تا به امروز حاکم است، از نگاه جامعه شناسی سیاسی جامعه توده‌وار بر اساس تضعیف طبقه متوسط شهری استوار شده است. بنابراین، اشتباهی که دکتر معین و اکبر هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال۱۳۸۴ مرتکب شدند و ضعیف‌تر آن جناب همتی در دوره انتخابات ریاست‌جمهوری سال۱۴۰۰ مرتکب شد؛ احتمال تکرار دارد. پزشکیان اگر بخواهد نوع مخاطب خود را صرفا بر مدار طبقه متوسط شهری تعریف کند و بر محور آن سیاست‌های خود را استوار سازد، این سیاست شکست می‌خورد؛ چنانکه جریان روشنفکری و اصلاح‌طلبان روشنفکر در تعیین سرنوشت سیاسی و جایگاه خود در معرض انتخاب توسط افکارعمومی جامعه شکست خورده‌اند. پزشکیان می‌تواند نوع مخاطب خود را در لایه‌های مختلف طبقه متوسط شهری و متوسط سنتی پیدا کند و راهی میان این دو بیابد تا در کنار آن با بحث عدالت‌طلبی و حل مشکلات معیشتی مردم، جامعه را از قالب توده‌وار به شبه گفتمان جامعه مدنی در درازمدت سوق دهد. پزشکیان و همراهانش می‌توانند راهی را انتخاب کند که طبقه متوسط شهری با روستانشین‌های سنتی ارتباط منافع مشترک و متقابل پیدا کنند. "حل بحران معیشت و عدالت طبقاتی در پرتو احیای دولت" راهی به سوی توازن طبقاتی در جامعه توده‌وار ایران امروز است. بنابراین، اصلاح‌طلبان صرفا نمی‌توانند همراهان ستاد پزشکیان شوند. پزشکیان می‌تواند نقش شاقول طبقه متوسط شهری و طبقه سنتی برای نجات حاشیه‌نشینی روبه‌مضاعف جامعه ایران شود. زبان ساده و بدون ریای پزشکان می‌تواند عموم مردم را با خود همراه کند و این بطن مردم هستند که رای می‌دهند و در بسیج‌دهی افکارعمومی وقتی موج رای‌دهی در جامعه شروع می‌شود؛ اکثریت روشنفکران خودبه‌خود برای اینکه از قافله عقب مردم عقب نمانند، با جامعه همراه خواهند شد. جنبش‌های اجتماعی (خرد و کلان)  در ایران، خیرش ناگهانی دارند. هیچ‌گاه از قبل مشخص نمی‌شود. ناگه با شگفتی مثل موج وارد می‌شود و اوج می‌گیرد و آنگاه مثل آب روی آتش خاموش می‌شوند. پزشکیان و همراهانش زمانی می‌توانند موج انتخاباتی راه بیاندازند که نسبت خود را با منافع عمومی و خصوصی مردم در مسیر زایش زندگی مشخص کنند. اگر پزشکیان از ته دل باور دارد که حیاتی تازه به زندگی عمومی ایرانیان ببخشد باید به این بیاندیشد چگونه در این شرایط سخت اقتصادی و سیاسی، معیشت و زندگی مردم را خواهد توانست بهبود بخشد. اگر مردم حس کنند صداقت و راستی در گفتار و عمل همراه با خلاقیت و عقلانیت در دفاع از منافع‌ملی برای احیای زندگی جامعه در باور و گام‌های استوار هر نامزد انتخاباتی موج می‌زند و او صرفا شعار نمی‌دهد، قطعا با او همراه می‌شوند و شبه‌جنبش اجتماعی در مسیر احیای زندگی در جامعه بوجود می‌آید. ایران سرزمین شگفت‌آور تحولات بزرگ در طول تاریخ است. راهبرد

پزشکیان: بنده رهبری را قبول دارم و اصلا ذوب در او هستم کسی حق ندارد به کسی که من به او اعتقاد دارم توهین کند. @eghtesadonline

✅ پاسخ دفتر محمدجواد ظریف به ادعاهای علیرضا زاکانی: شمخانی و ولایتی ادعای سخیف زاکانی را صریحاً تکذیب کرده‌اند

اتهام نخواندن برجام دروغی جفاکارانه است ایشان تنها در صورتی می‌توانند بگوید «برجام اراده نظام نبوده» که خود و اقلیت همفکرانش را معادل نظام بداند آقای زاکانی بابت نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی در آستانه انتخابات، عذرخواهی کنند، تا نیاز به طرح شکایت و پیگیری از طریق مراجع قانونی نباشد

🗣دفتر محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه پیشین کشورمان به ادعاهای علیرضا زاکانی کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری 1403 در برنامه میزگرد سیاسی پاسخ داد: 🔹 آقای زاکانی مدعی شده‌اند، حلقه‌ای سه‌ نفره متشکل از آقایان روحانی، ظریف و لاریجانی سند برجام را مخفی نگه داشته و حتی در اختیار سایر اعضای «کمیته ویژه هسته‌ای»، از جمله دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی (آقای شمخانی) و مشاور ویژه مقام معظم رهبری (آقای دکتر ولایتی) قرار نداده و «در نهایت محرمانگی کار را پیش بردند». 🔹اعضای نامبرده کمیته، این ادعای سخیف ایشان را صریحاً تکذیب کرده‌اند. 🔹 آقای زاکانی فراموش کرده‌اند که متن کامل برجام، و ترجمة فارسی آن، بلافاصله پس از انعقاد برجام، در وبگاه رسمی وزارت امور خارجه بارگذاری شد و در اختیار رسانه‌های کشور نیز قرار گرفت. کم‌ترین نتیجة ادعای وهن‌آمیز آقای زاکانی که سه نفر از کارگزاران نظام جمهوری اسلامی بتوانند یک توافق ۱۵۵ صفحه‌ای را – که مورد تایید یک قطعنامة شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز قرار گرفته و در اختیار همه جهانیان قرار دارد – از دیده سایر مقامات نظام پنهان نگاه دارند و «در نهایت محرمانگی کار را پیش ببرند»، بدان معنی است که در موضوعی چنین مهم، تمامی ساختارهای حکومتی و نظارتی کشور همگی در طول بیش از دو سال مذاکره خدای نکرده یا خواب بوده‌اند یا ناتوان. سلب اعتماد عمومی به ساختارهای هوشیار و نهادینة جمهوری اسلامی در زمانی که همه دلسوزان کشور در پی افزایش میزان مشارکت مردم در انتخابات هستند، با چه هدفی صورت می‌گیرد؟ 🔹چگونه آقای زاکانی ادعا می کنند برجام اراده نظام نبوده است، وقتی که این توافق در مجلس شورای اسلامی، شورای نگهبان و شورای عالی امنیت ملی تصویب شده و مصوبة شورای عالی مورد تایید مقام معظم رهبری قرار گرفته است؟ خود ایشان در صحبت هایشان اذعان می کنند که در کمیسیون ویژة مجلس به ریاست ایشان تک تک حرف ها شنیده و به رای و نظر گذاشته شده است. 🔹سخنان دبیر شورای عالی امنیت ملی در مورد نظر نظام، در جلسة مجلس شورای اسلامی در روز تصویب برجام در مجلس و در جلسة خصوصی روز قبل از آن، معروف خاص و عام است و عجیب است که حافظة ملت و همکاران خود را این قدر کوتاه تصور کرده‌اند. بنابراین تنها در صورتی می‌توانند بگویند برجام اراده نظام نبوده که خود و اقلیت همفکرانشان را معادل نظام بدانند. 🔹نگاهی به اعترافات مذاکره‌کنندگان دیگر کشورها در کنار اسناد منتشره در کتاب «راز سر به مهر» نشان می‌دهد که اتهام نخواندن برجام دروغی جفاکارانه است. فراتر از آن، کتمان نقش وزیر امور خارجه در نگارش برجام نمایانگر مطالعه نکردن اسناد و اظهارنظر بر اساس شایعات و فضاسازی‌ها و در جهت برسازی ذلت برای ملت قهرمان ایران است. 🔹در مورد حضور آمانو مدیرکل وقت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در کمیسیون مزبور نیز آقای زاکانی روایتی را تعریف می‌کنند که باعث انبساط خاطر شد. تقاضا می شود نوار کامل آن جلسه را نیز جهت مشاهده توسط ملت شریف ایران در اختیار صدا و سیما قرار دهند. 🔹 از آقای زاکانی که خود را در معرض انتخاب توسط مردم بزرگ ایران قرار داده اند انتظار می رود بابت نشر این اکاذیب و تشویش اذهان عمومی در آستانه انتخابات، عذرخواهی کنند، تا نیاز به طرح شکایت و پیگیری از طریق مراجع قانونی نباشد./ جماران #امتداد @emtedadnet

بنده رهبری را قبول دارم. کسی حق ندارد به کسی که من به او اعتقاد دارم، توهین کند. مسعود پزشکیان* من در جریان مهسا امینی تنها کسی بودم که صحبت کردم و چیزی نیست که اعتقاد خود را زیر سوال ببرم؛ باید حق و حقوق همه افراد حفظ شود بنده رهبری را قبول دارم. کسی حق ندارد به کسی که من به او اعتقاد دارم، توهین کند. آزادی از نظر من یعنی نباید باور و اعتقاد را زیر سوال ببریم. چرا با هم دعوا میکنیم؟ زندانیان سیاسی در محدوده من نیست و اگر بخواهم کاری هم بکنم، اختیاری ندارم. قطعا نوع برخورد با دانشجویان را تغییر خواهم داد. نوع برخورد با اساتید را نمی‌پذیرم و اجازه نخواهم داد که با آن‌ها برخورد شود. حتی اگر اعتقادشان با من نخواند به آنها احترام می‌گذارم. وقتی که رئیس دانشگاه بودم، روزی شنیدم معاون من به خوابگاه رفته و از خوابگاه بازرسی کردند، همان صبح تمام آن‌ها را تغییر دادم من حرف‌هایم را در مدیریت هم نشان دادم. دست تمام متخصصانی را که در ایران بمانند و به ایران خدمت کنند، می‌بوسم. اگر به ریاست جمهوری برسم، اجازه نخواهم داد دیگران در جایی که حق دخالت ندارند، دخالت کنند. *گزیده سخنرانی  در دانشگاه تهران جماران