بهترین کتاب ها

چگونه مهر نورزد دلم به ساحت تو ؟ تویی که مهر به هر مهربان می آموزی 👤حسين منزوى دومین یک‌شنبه ماه مه امسال مصادف با ۱۲ مه #روز_جهانی_مادر است. روزی برای قدردانی از مادران یا کسانی که مانند مادر برایمان عزیزند.این روز همچنین روزی برای به یاد آوردن مادرانی است که دیگر در کنارمان نیستند و مادرانی که فرزندان خود را از دست دادند. روز جهانی مادر مبارک🎉 @Thebestbookes

چگونه مهر نورزد دلم به ساحت تو ؟ تویی که مهر به هر مهربان می آموزی 👤حسين منزوى روز جهانی مادر مبارک🎉 @Thebestbookes

"...دلهره‌ی زنده ماندن،  زندگی را،  از ياد می‌برد..." @Thebestbookes

📕 خواهران و دختران ما ✍ احمد کسروی کتاب خواهران و دختران ما مجموعه‌ی تمام پاره‌نوشتارهای کسروی درباره زنان و بانوان است که توسط خود او گردآوری و به چاپ رسیده بود. این اثر به جنبه‌های مختلف اهمیت زنان و حضور آن‌ها در جامعه پرداخته، همچنین از چاقچور و روبند و مطبخ‌نشینی زنان گله می‌کند و خواهان مترقی شدن بانوان و نقش‌آفرینی آن‌ها در جامعه می‌گردد. @Thebestbookes

این مردم‌آزاریِ مُلایان از آن‌جا برخاسته که یک کارِ «مشروعی» در زندگانیِ توده‌ای نمی‌دارند. نه بافنده‌اَند، نه ریسنده‌اَند، نه سازنده‌اَند، نه کارنده‌اَند، نه دوزنده‌اَند، نه می‌خرند و نه می‌فروشند. یک جمله بگویم: هیچ‌کاره‌اند. قانون‌ها نیز جایی برایِ ایشان در میانِ توده باز نکرده و کاری به آنان نداده. خودشان می‌گویند: پیشوایانِ دینیم و به مردم دین می‌آموزیم. ولی این هم دروغ است. زیرا چیزهایی را که آنان می‌آموزند مردم خودشان از پیش می‌دانستند. این‌ست چون کاری نمی‌دارند و بیکار هم نمی‌توانند نشست، به مردم‌آزاری می‌پردازند! 📕خواهران و دخترانِ ما 👤 احمد کسروی @Thebestbookes

کدام جامعه‌ "بیمار" است؟! اگر در جامعه‌ای جای نیکان و بَدان عوض شود و فرومایگان در راس امور قرار گیرند، این جامعه‌ بیمار است. اگر تاثیر ِ پندار ، کردار و گفتار ِ یک عامی،  یا یک انسان ِ متعصّب، از تاثیر ِ پندار ، کردار و گفتار چندین و چند انسان ِ صاحب‌نظر و متخصّص بیشتر باشد، آن جامعه بیمار است. اگر در جامعه‌ای " گوینده معیار ِ درستی و نادرستی شد نه گفته " ، آن جامعه را بیمار بدانید. چه بسیارند کسانی که با "ب" ِ  بسم‌الله ِ سخنرانی، و بدون عنایت به جان ِ کلام ِ او گریه یا ختده می‌کنند و خویشتن را زین سُفول مسخ می‌سازند. جامعه‌ای که بیش‌ از اندازه فکرهای عقب‌افتاده دارد، بیمار است؛ حتّی اگر ماشین ِ آخرین سیستم سوار شود و یا ساختمانی هوشمند و رویایی داشته باشد. اگر در جایی نشسته بودی و دیدی کسی را به خاطر ِ لباس ِ تنش، به خاطر پُست ِ مدیریتی‌اش، به خاطر ِ نَسَب و تبارش در صدر ِ مجلس نشاندند و از اخلاق و شخصیّتش نپُرسیدند؛ آن جامعه را بیمار بدان. جامعه‌ای که در آن همه‌ ِ انتصابات را شایسته می‌خوانند، امّا آن کشور یا در حال در جا زدن است و یا پس‌رفت، بیمار است. جامعه‌ای که برایِ بی‌قانونی، "قانون" و برای بی‌اخلاقی، "اخلاق" دارد، بیمار است. در جامعه‌ ِ بیمار، "خدا" یا هر "امر قدسی" دیگری به استخدام ِ تمایلات ِ مقدّس یا غیرِ مقدّس ِ اقلیّتی درمی‌آید و  اکثریّتی را به نوکری می‌گیرد. در جامعه ِ بیمار، مسائل و مشکلات همیشه قرار است که حلّ شوند، نه اینکه واقعاً حلّ شوند. آن مشکلات، دائماً هستند و می‌مانند؛ پیش از ما بوده‌اند، اکنون با ما هستند و پس از ما نیز خواهند بود... @Thebestbookes

تکرار و پذیرش چنین روزی به عنوان روز دختران، تقویت کننده تفکر ناموس پرستی است که به باکرگی اعتبار می‌بخشد. تفکری که در آن حق زن بر بدن خود به رسمیت شناخته نمی‌شود و زن بر اساس داشتن یا نداشتن بکارت که از نظر فیزیولوژیک افسانه‌ای بیش نیست، پاک یا ناپاک، ارزشمند یا بی‌ارزش خوانده می‌شود و عناصر ذکور خانواده مانند پدر و برادر و همسر بر مبنای آن، می‌توانند دست به خشونت تا حد قتل ببرند. درباره جامعه‌ای سخن می‌گوییم که هر روز در آن خشونت و قتل ناموسی اتفاق می‌افتد و مبنای بسیاری از این خشونت‌ها چیزی نیست جز کنترل کامل بدن و هویت زنانی که با تعاریف باکرگی، عفاف یا پوشش مورد تایید عرف، فرهنگ یا مذهب نمی‌خوانند. واقعیت زندگی دختران ایرانی آن چیزی است که در کتاب‌های درسی، در سطح جامعه و در قانون مشاهده می‌شود. تشویق دختران به پذیرش نقش‌های غیرموثر، تبعیض جنسیتی در آموزش، تحمیل پوشش و کنترل بدن، محرومیت از حمایت قانونی در مقابل خشونت و تبعیض و تقلیل دادن نقش آنها به عناصر تزیینی و رمانتیک در محیط خانه. ترکیبی که ساختار سیاسی جامعه با استفاده از آن شدیدترین خشونت‌ها را علیه همین موجوداتی که در روز دختر«هدیه خدا» و «لبخند خدا» خوانده می‌شوند، توجیه و ترویج می‌کند. به همین دلایل است که با روز دختری که الگویش وابستگی صرف به مردان، سرکوب خواسته‌های یک جنس، در خدمت یک جنس دانستن جنس دیگر یا ستایش تعلقات خانوادگی به بهای زیرپا گذاشتن فردیت و استقلال یک زن باشد مخالفم.. گمان می‌کنم دختران برای ستوده شدن، باید با معیارهای دیگری که با ارزش‌های جهان مدرن سازگاری داشته باشد، سنجیده شوند؛  معیارهایی مانند عزت نفس، استقلال، حضور اجتماعی، رعایت کرامت انسانی و اخلاقی و به رسمیت شناخته شدن حقوق اساسی‌شان. برای ارائه الگویی مبتنی بر جنسیت، دست‌کم باید زنی را معیار دختران امروز قرار داد که از کلیشه‌های جنسی رسته، کسی فراتر از تصویر فانتزی و رمانتیزه دخترکانی که منتظر شاهزاره قصه‌ها نشسته‌اند، کسی که زندگی‌اش در مردان و برای مردان زندگی‌اش خلاصه نشده باشد؛ زنی نه قربانی ارتجاع، نه اسیر کلیشه‌ها. @Thebestbookes

روز دختر!! در منابع شیعیان جر تعاریف و تعارفات درباره رسالت زینب گونه فاطمه معصومه و تقوا و پاکدامنی او اطلاعاتی منتشر نشده است. با این حال، او به عنوان کسی که ازدواج نکرده، نماد «دختران» شیعه مسلمان و الگوی آنها خوانده شده است. از یاد نبریم که جمهوری اسلامی، فاطمه زهرا دختر پیامبر اسلام را به عنوان الگوی زنان مسلمان می‌خواند و در تقویم هم روز تولد او را «روز زن» و مادر نامیده و با توجه به آنچه که در مناقب او و در تاریخ زندگی‌اش بیان می‌کند، قاعدتا جامع خصلت‌هایی باید باشد که جمهوری شیعه اسلامی برای عموم زنان جامعه می‌پسندد. اما چرا جمهوری اسلامی میان دختر بودن و زن بودن تفاوت قایل شده و این تفاوت را با برگزیدن روز تولد یک زن ازدواج نکرده برجسته کرده؟ اینکه حاکمیت جمهوری اسلامی برای دختران روز تولد غیرمستند کسی را انتخاب می‌کند که مهم‌ترین دانسته تاریخی درباره او در ارتباط با جنسیتش، ازدواج نکردنش است، به جز تاکید بر مفهوم باکرگی به عنوان معیار و مصداق «پاک بودن» و «عفیف بودن» چه معنای دیگری می‌تواند داشته باشد؟ فاطمه معصومه، جز دختر پدر و خواهر برادر بودن و ازدواج نکردن، چه ویژگی خاصی داشته که یک دختر باید او را به عنوان الگو و روز تولدش را به عنوان روز دختر بپذیرد؟ @Thebestbookes

از اعتقادات بی‌پایه بیشتر مردم یکی این است که خیال می‌کنند هرکس دارای خصوصیاتی است تغییر ناپذیر. یکی بد است و دیگری خوب. این هوشیار است و آن احمق. این فعال است و آن تنبل. حال آن که این‌جور نیست. می‌شود گفت که فلانی ظاهراً آدم بدی نیست، یا فلانی تا حالا نشان داده که آدم کم‌هوش و حواسی نیست، یا فلانی در بیشتر کارها زرنگ و فعال است. ولی نمی‌توان به قاطعیت گفت که آن شخص خوب است و این شخص بد، آن یکی آدمی است با‌هوش و این یکی آدمی است نفهم و بی‌استعداد. و متأسفانه غالبا این‌جور قضاوت می‌کنیم. آدم‌ها مثل رودخانه‌اند، اگر چه همه یک‌شکل و یک‌جورند ولی رودخانه را که دیده‌اید، همچنانکه پیش می‌رود، گاهی آهسته حرکت می‌کند گاهی تند، گاهی به کوهسار می‌رسد باریک می‌شود، گاهی به دشت می‌رسد وسعت پیدا می‌کند؛ در جایی آبش سرد است و چند فرسنگ آنطرف‌تر آبش گرم می‌شود. یک زمان آرام است و یک زمان طغیان می‌کند. هر انسانی در خود عناصر خوب و بد را دارد، گاهی روی خوبش را نشان می‌دهد و گاهی روی بدش را، گاهی عناصر خوبش را به کار می‌گیرد و گاهی عناصر بدش را به کار می‌اندازد. 📕رستاخیز 👤لئو تولستوی @Thebestbookes

دین از طریق تقدس خود و قانون به واسطه‌ی ابهت خود معمولا می‌خواهند خود را از آن معاف دارند؛ ولی به این ترتیب ظنّ موجهی علیه خود برمی‌انگیزند، و نمی‌توانند طالب احترام خالصانه ای باشند که عقل تنها نثار چیزی می‌کند که توانسته است در برابر آزمونِ آزاد و آشکار استوار بماند. @Thebestbookes