به موازات بی‌وزنی

نوشتن هم دیگه چاره کار نیست . ممنون از کسانی که اینجا همراه بودند . اینجا دیگه آپدیت نمیشه . خوشحالم از این که با یک سری آشنا شدم و همچنان دارمشون و میخونمشون .

آقا جان در روان‌شناسی یا علوم اجتماعی و یا در فرهنگ این کشور و آن کشور یا طبق روایت‌های شاهنامه گرفته تا کتیبه‌های غارهای انسان‌های اولیه و یا هر کوفت تاریخی و علمی و تحقیقاتی دیگر ، هیچ مفهومی برای بهتر کردن حال آدم‌ها پیدا نمی‌شود . همه چیز ختم می‌شود به خودمان که هر روز از روز قبل ویران‌تریم . رو به زوال‌تر ؛ @movazatbivazni

روال زندگیِ من این روزا خیلی ساده‌س بیدار میشم،توی غم غرق میشم،میخوابم و این چرخه هرروز با شدت بیشتری ادامه داره

به یک دوری طولانی از خودم و زندگی‌ احتیاج دارم. چیزی مثل جذب شدن در یک سیاه چاله‌ای که هیچکس جرأت وارد شدن به آن را ندارد . مثل پرت شدن در خلاء و فضا . بعد مثل رویای نیمه شب کودکی در تابستان کودکی که نیمه شب دراز کش در حیاط خیره به ماه رویای راه رفتن روی آن را در سر داشتیم ، بی خبر از آنکه یوری گاگارینی ماه را فتح کرده باشد یا نه ، روی آن راه می‌رفتیم . غوطه ور در فضا . معلق بین بودن یا نبودن . سبک تر از همه شب‌هایی که نمی‌دانیم روی زمین نبودیم یا نبودیم . @movazatbivazni

@maahe_kamel موزيكِ فيلمِ "دشتِ گريان" از تئو آنجلوپولوس. عجب فيلمى. عجب موزيكى.

با تمام توان کوشیده‌ام تا در میان ضربه‌هایی که از زندگی می‌خورم و فشارهایی که از همه طرف بر من وارد می‌شود، خود را حفظ کنم و فرو نپاشم، اما نمی‌توانم انکار کنم که روح و جسمم شکلی متفاوت‌تر از روزگار پیشین گرفته است. من گمان می‌کنم در حقیقت، رنج است که به آدمی شکل می‌دهد. The last of house romanov

بزرگ‌ترین اتفاقی که می‌تواند برای کسی بیفتد این است که ترسش بریزد. من دیگر هراسی ندارم. از هیچ گلوله ای نمی ترسم. وقتی می بینم تن آدم ممکن است مرده باشد، اما خودش سرافراز تر از پیش زنده بماند، چرا باید بترسم؟ -دریابند| نامه به عزیزالدین

کوچیکتر که بودیم، گم می شدیم. می‌دونستیم کجاییم، می دونستیم مامانمون رو گم کردیم. و مطمئن بودیم اگه همونجا بمونیم مامانمون پیدامون می کنه. الان توی این زندگی خیلی وقته که گم شدیم . نه می دونیم کجای زندگی‌مون هستیم و نه می دونیم کی و چی رو گم کردیم. هر چقدرم همینجا بمونیم، هیچکس پیدامون نمی کنه. @movazatbivazni

صبح خودتون رو با این سناریوی " احسانو " شروع نکنین . در یک فضای مه آلود ؛ در یک لانگ شاتی که از بالا زوم آوت میشه متلاشی میشین . تموم میشین .

سناریو احسان عبدی پور https://t.me/daastaanehsanoo