بن‌بست؛

تروخدا رسیدگی کن یار.🕯

Me and یار

وای وای وای×¹⁶

این بخش از مقاله>>>>

شوپنهاور می‌گوید نتیجه‌ی راستین و تا حدودی هدف زندگی، مرگ است و این همان نکته‌ای بود که فرویدِ زیست‌شناس در مورد سلول‌ها نیز یافت. سلول‌ها از ابتدای تولّد به‌سوی مرگ حرکت می‌کنند. هر موجود زنده‌ای به سبب دلایل درونی می‌میرد و دوباره غیر ارگانیک می‌شود. گویی باید این‌گونه برداشت کنیم که هدف همهٔ زندگی‌ها مرگ است. فروید با مشاهدهٔ رویاهای تنبیه‌گونه و همچنین موقعیت‌های تکرار شونده، متوجه تهییج به سمتی شد که با اصل لذت همخوانی نداشت. او متوجه شد رانه‌‌ی (غریزه‌ی) دیگری به جز رانهٔ زندگی وجود دارد که در رابطه‌ای دیالکتیکال با رانهٔ زندگی است. رانهٔ زندگی با ادراک ما و تمام فیلسوفان تاریخ، همخوانی بیشتری دارد؛ امّا رانهٔ دیگری وجود دارد که ما را به کام مرگ می‌کشاند. رانه‌ای که بی‌سروصدا کار می‌کند و موقعیّت‌هایی را چندین و چندبار تکرار می‌کند؛ تکرار توأمان، تکرار گذشته، تکرار اکنون و آینده. هرچند گذشته از پیِ حال می‌آید و حال در پیِ آینده، تکراری که در بنیان و در اصلی بی‌بنیان مقدّم بر اصل لذّت است.

جمعه بلد نیستم گذشتن رو. یک چیزی پیشنهاد کنم پس؛ بچه گوزن از بهترین بچه سریال های نتفلیکسه. داستان بر اساس واقعیت. ژانر تا حدی دارک کمدی، روان‌شناختی، و بیوگرافیه (ریچارد گان هم نویسنده هم کارگردان هم بازیگر و هم کسی بود که در دنیای واقعی این اتفاق براش افتاده). لینک این مقاله رو برای مطالعه و تحلیل پس از تماشا حتمن بخونید. من به شدت از ساوندترک‌های سریال خوشم اومد پس توی این گروه براتون می‌ذارمش. سریال هفت قسمتِ سی و چند دقیقه‌ای و به شدت فوق‌العاده، اعصاب خرد کن و جالبه. و این ویدیوی کوتاه هم می‌تونید قبل از تماشا ببینید.

گاهی تمام روح و جسمم کیلومترها از من دورتره. پناه گرفته روی شانه‌های کسی.

"چهره‌ی در آیینه همان شکلی به نظر نمی‌رسد که او احساس می‌کند."

به هر جا. به هر گوشه‌ی زمان!