خرد سنجشگر

تنها راه اصلاحات در ایران: اصلاحات سیستمی با نزدیک شدن انتخابات مجلس، برخلاف پیش بینی برخی تحلیلگران مبنی بر اینکه جناح حاکم به منظور حفظ ثبات پایه های نظام ، راه مشارکت رقیب نسبتا متجدد خود را باز خواهد کرد و برخی از منتسبین به جناح اصلاحات نام باز خواهد کرد، شورای نگهبان هیچ تغییری در نگرش تنگ نظرانه ، حذفی و سیاست یکدست سازی حکومت نداد و بلکه برخی از افراد جناح خود را که در زمره به اصطلاح اصولگرایان شمرده می شدند ولی انتقاداتی داشتند را از نامزدی در انتخابات اخیر محروم کرد و نشان داد که از نگرش علمی به تحولات جامعه و دیدن تغییرات وسیعی که در ذهنیت و خواستهای جامعه در حال وقوع است ، همچنان بی نصیب است. این رفتار در واقع هیچ امید توفیقی را برای مصلحان اجتماعی از طریق روشهای پارلمانتاریستی و در چارچوب تفسیر رایج از قانون اساسی باقی نمی گذارد. متاسفانه تجربه ناقص جامعه ایران از کنش اجتماعی در قالب تحزب و تضعیف سیستماتیک احزاب بعد از تشکیل جمهوری اسلامی بخصوص با توجه به اینکه اکثر حزب های تشکیل شده بعد از انقلاب از طرف کنشگران چریکی قبل از انقلاب شکل گرفته بودند و در ذهنیت خویش از همان دیکتاتوری (سانترالیسم ضروری) موجود در تمام تشکیلات های چریکی نصیب تام داشتند ،و از اینرو هرگز در درون خود هم نتوانستند تمرین دموکراسی را به فعالان بیاموزند ، اگر هم فرصت فعالیت می یافتند فرق چندانی از حاکمیت موجود نمی توانستند برای جامعه ایران به ارمغان بیاورند. دقیقا به همین دلیل بود که در خیزش دختران آزادیخواه ، بنده آن را طلیعه سیاست نوین در جامعه ایران نامیدم. وضعیت موجود کشور نشان می دهد که جامعه ایران در شرایط فعلی ، امکان تشکیل یک جناح مخالف نهادی ( توسط احزابی که بتوانند نماینده خواستهای اکثریت جامعه ایران باشند و دستشان برای فعالیت حزبی و نقد سیاستها و رفتارهای حاکمیت باز باشد را ندارد، بدین جهت تنها راه باقی مانده مخالفت مردمی از طریق تقویت همصدایی از راههایی که قانون اساسی کشور به رسمیت شناخته است ولی تا به امروز توسط تمام جناحها مسکوت رها شده است و جناحهای اصولگرا و اصلاح طلب هر دو در فراموشاندن این حقوق قانونی مردم همدست و همداستان بوده اند به نظر می رسد تنها راه باقی مانده این است که با صدای بلند به تمام مسئولان کشور گوشزد کنیم که حاکمیت از آن ملت است و صدای ملت لاجرم باید شنیده شود. قانون اساسی جاری با تفسیر تنگ نظرانه فعلی نمی تواند حاکمیت ملت را تأمین کند پس دو راه بیشتر نمی ماند: یا تغییر قانون اساسی یا تغییر تفسیر تنگ نظرانه فعلی از قانون اساسی اگر در اینکه این دیدگاه نظر اکثریت ملت است شک دارید همین را به رفراندم بگذارید اما روشن است که حاکمان مقتدر و توتالیتر هرگز فرصت تغییر قانون اساسی را به ملت تقدیم نخواهند کرد، که اکر مساله به این سادگی بود دنیا بهشت برین می توانست شود. باید روز به روز صدای هموژن و ارکستر گونه مردم روز به روز روشنتر و علنی تر به مدیران کشور رسانده شود تا جایی که صدای ملت شنیده شود!

گرچه من اینگونه تحلیل ایدئولوژیک در عالم دیپلماسی را نادرست می دانم و حتی سیره برخی امامان شیعی در رفتار اجتماعی- سیاسی شان هم موید نادرستی این تحلیل است اما تناقض بین قول و عمل خود بخش دیگر تراژیک ماجراست

ماجرای دست و دستان من و تو

🔲⭕️دست کم یکی از این شش کارت را باید بکشی! مجتبی لشکربلوکی ما دست به فورواردمان خوب است. احتمالا شما هم. اگر فسادی در نظام بانکی، ناکارآمدی در آموزش و پرورش و یا بی تدبیری در نظام سلامت رخ دهد بلافاصله می خوانیم و آن را برای دیگران به اشتراک می گذاریم. اما اگر فرزندان ما بپرسند برای ایران چه کردید چه می گوییم؟ می گوییم روزی یک ساعت در شبکه های اجتماعی مطلب فوروارد می کردیم؟ موسسه برکانا از سال ۱۹۹۱ (حدود ۳۲ سال) با رهبران و کنشگران تغییر در تعامل است. این موسسه معتقد است برای آنکه وضعیت مطلوب رقم بخورد و سیستم جدید جوانه بزند و سیستم قبلی را به کنار بزند، دست کم چهار کار اصلی باید انجام شود. ◻️نویابی و شناسایی: افراد نوآور به صورت ناشناخته عمل می کنند، غافل از اینکه کارشان ارزش وسیع تری دارد. آن‌ها آنقدر مشغول هستند که به گسترش کارشان فکر نمی کنند، و متواضع‌تر از آن هستند که فکر کنند دیگران از آن سود می‌برند. اولین اقدام این است که آنها را به عنوان پیشگامان با تجربیاتی که برای دیگران ارزشمند است، بشناسیم. [مثال استارت آپ دانشگاهی را در خاطر بیاورید که روی بازیافت زباله الکترونیک کار می کند] ◻️پیوندیابی و شبکه سازی: زندگی جمعی از طریق ارتباطات و روابطش رشد می کند و تغییر می کند. بعد از کشف در این افراد همدیگر را پیدا می کنند و به پیشگام ها می پیوندند. در این مرحله جوامع و شبکه های کنشگر شکل می گیرند. ما می‌توانیم ارتباطات را به روش‌های مختلف ایجاد کنیم: طراحی و تسهیل گردهمایی‌های اجتماعی، میزبانی شبکه‌هایی که مردم می‌توانند تبادل نظر و منابع و غیره. [در همان مثال بالا استاد دانشگاهی که تیم استارت‌آپ را به تیمی که ایده مشابهی داشته اند و به شهردار یکی از مناطق متصل می کند] ◻️پشتیابی و تغذیه: جوامع و شبکه کنشگران به منابع مختلف زیادی نیاز دارند: ایده، مربی، فناوری، تجهیزات، پول. هر کدام مهم هستند، اما مهمترین آنها یادگیری و آگاهی است: دانستن اینکه چه تکنیک‌ها و فرآیندهایی به خوبی کار می‌کنند. رهبران پیشگام نیاز دارند و می خواهند تا شیوه ها، تجربیات و رویاهای خود را به اشتراک بگذارند. [در ادامه مثال بالا سرمایه گذاری پیدا می شود که روی این قضیه سرمایه گذاری جسورانه کند و به خاطر تجربیات قبلی اش از تعامل با استارت آپ های قبلی تیم را تقویت می کند و یک مدیر اجرایی را به تیم اضافه می کند] ◻️روشنگری و روایت گری: دیدن کار بر اساس پارادایم متفاوت برای آدم ها متفاوت است. اگر مردم متوجه چنین کاری شوند، اغلب به عنوان «انحراف از هنجار الهام بخش» یا «انحراف مثبت» استقبال می کنند و اینجاست که مردم به سیستم های جدید می پیوندند و سیستم‌های قبلی عملا متروکه می شوند. [این ایده در شبکه های روابط شخصی و خانوادگی و سپس شبکه های اجتماعی سینه به سینه نقل می شود تا اینکه تبدیل به یک سیستم جدید می شود.] (منبع تکمیلی) ☑️⭕️تجویز راهبردی: برای خلق موقعیت مطلوب چه نقش هایی می توانیم بازی کنیم؟ بر اساس آموزه های موسسه برکانا برای گذار از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب نقش‌های زیر وجود دارد: ◻️پیشگامان (خط شکنان): افرادی که شهامت تجربه ورزی، سعی و خطا، آزمایش کردن آینده را در امروز دارند. ◻️ شبکه‌سازان (رابطان): کسانی که روابط را در سیستم جدید تقویت می‌کنند، به طوری که می تواند آنقدر قوی باشد که در برابر حملات سیستم قدیمی مقاومت کند. ◻️ پرستاران (مراقبان): افرادی که دلسوزانه در سیستم‌های در حال فروپاشی باقی می‌مانند و باقی ماندگان را برای گذار به سیستم های جدید در حال ظهور راهنمایی می‌کنند. ◻️ روایت‌گران (مبلغان): افرادی که داستان‌های سیستم نوظهور را تعریف می‌کنند تا دیگران بتوانند آن‌ها را بیابند و در مورد آینده خود انتخاب‌های عاقلانه‌تری داشته باشند. یکی از کارهای این ها شناسایی و معرفی موفقیت های اولیه پیشگامان است. ◻️ محافظان (حامیان): کسانی که موقعیت امنی در سیستم قدیمی دارند، اما از آن برای ایجاد یک پناهگاه محافظ برای رویش جوانه های شکننده سیستم جدید استفاده می کنند. ◻️ تغذیه کنندگان (پشتیبان): کسانی که حمایت مالی، معنوی، فناوری، اداری، مدنی می کنند و شبکه های اقدام را تغذیه می کنند. خیال همه ما راحت؛ اگر تا صد سال دیگر همه ما از نقش کلاسیک فوروارد کنندگان به یکی از این نقش های شش گانه تغییر موقعیت ندهیم وضعیت عوض نخواهد شد. دقت کنیم قرار نیست همه ما، همه نقش ها را بازی کنیم. و حتما هم نقش ما در تغییرات یکسان نیست. ممکن است من در تغییر نظام بانکی، جزو روایت گران باشم و در تغییر نظام آموزشی جزو پشتیبان ها. حتی اگر داخل سیستم هستید و دست تان برای پیشگامی و روایت گری بسته است می توانید نقش محافظ و پرستار را بردارید. دست کم باید یک نقش را بازی کنیم، وگرنه صحبت از توسعه ایران حرف مفت است.

فلسطین در یک سده منطقه خاورمیانه مملو است از کشورهای عربی زبان که بخش بزرگی از ثروت دنیا را هم در انبان خود دارند ، در حالی به زندگی حقارت بار سیاسی ادامه می دهند که پشتشان به نام پیامبری گرم است که چهارده سده پیش از قومی بیابانگرد بزرگترین امپراطوری را بنیان نهاد. این ثروت خداداد اساس ذلت و زبونی آنها شد و اساس مدنیت را به کلی فراموشاند. سرزمین کوچکی که برای آنها به عنوان مهد عظمت بود را نتوانستند نگه دارند و دودستی به رقیب دیرینه و سرسختشان یعنی قوم یهود تقدیم کردند.

مردم غزه قربانی نخوت فرعونی امپریالیسم و صهیونیزم از یکسو و رادیکالیزم کور منتسب به اسلام از سوی دیگر است ♠️➖♠️➖♠️➖♠️➖♠️➖♠️ من باور ندارم که حمله ی حماس با عقلانیتی محاسبه گر و برای اعتلای مردم فلسطین محقق شده است. بهترین روش برای ارزیابی حرکتهای سیاسی محاسبه ی نتایجی است که یک کنش به بار می آورد. حمله ی حماس گرچه در ظاهر بسیار غیر منتظره و تحسین برانگیز جلوه می کند ولی اخباری که از مصر می رسد و اینکه منابع اطلاعاتی مصر سه روز پیش از عملیات در این مورد به منابع اطلاعاتی اسرائیل هشدار داده بودند و تکذیب خبر از سوی اسرائیل نشانه هایی از وجود توطئه ای در حد یازده سپتامبر برای رسیدن به اهداف سیاسی خاصی خبر می دهد. امروزه اخباری در رسانه های خبری رد و بدل می شود از حمایت های مختلف نتانیاهو از حماس در مقابل سازمان آزادیبخش فلسطین و جنبش فتح و تلاش وی برای تحکیم حماس در غزه در مقابل سازمان خودگردان فلسطین که مدیریت بخش دیگر سرزمین فلسطین را عهده دار است. گذشته از اینکه اصل این تهاجم به طور جدی مورد تردید است، نتایج حاصله از آن درسهایی جدی برای مدیران جمهوری اسلامی می تواند داشته باشد. حملات موشکی اسرائیل به غزه آنچنان بی رحمانه و وحشیانه است که گویی کلاس درسی برای مردم ایران ترتیب داده اند که بفهمانند در دنیای سیاسی امروزه تا چه حد دستشان برای جنایت و کشت و کشتار باز است برای اینکه نشان دهند که فضای روانی حاکم بر جهان تا چه حد در مقابل جنایات و قتل عامهای آنها بی تفاوت و بی غم است تا چه حد امریکا و متحدانش برای حمایت از اسرائیل سخاوتمند و دست و دلباز هستند. تا چه حد ناسیونالیزم عربی به روز سیاه نشسته است و می توانند با خیال راحت در تلویزیونهای خود کشتار کودکان و زنان بی دفاع عرب را نظاره کنند و به عیش و نوش روزانه ی خود ادامه دهند و خم به ابروی خود نیاورند و حتی نیازی به کمک های انسانی برای این مردم محروم از آب و غذا و برق و امنیت احساس نکنند. من به عنوان یک شهروند این کشور ، ضمن ابراز تأ سف از نظم بربریت حاکم بر جهان انسانی و آرزوی جهانی صلح آمیز و برابر برای همه انسانها، بیش از هیچ شهروند دیگر این کره خاکی در کنار هیچکس دیگر جز مردم کشورم نیستم. رسالت ما و رسالت مدیران سیاسی کشور فقط و فقط تلاش برای امنیت و رفاه مردم این کشور است.

گاوم آرزوست                 سلام بر گاو به تحقیر گوییم: "مثل گاو میمانَد" اما غافل از آن‌که ما کجا و گاو کجا! با دیدن ویدئوی بالا (و همزمان خبر قتل بهت‌آور و باورناپذیرِ اخیر) ناخودآگاه یاد تمجید امام خمینی از فیلم گاو، ساختۀ کارگردان پرآوازه و مقتول داریوش مهرجویی افتادم (قتل نفس زکیه) که گفت: 《من غالباً فیلم‌هائى که خود ایرانى‌ها درست مى‌کنند به نظرم بهتر از دیگران است مثلاً فیلم گاو آموزنده بود》: "اینجا" همو از شیخ‌الرئیس چنین نقل کرد: 《"من از گاو مى‌ترسم براى اینکه شاخ دارد و عقل ندارد".. حالا فرضا هم شیخ نگفته باشد اما مسأله است گاو شاخ دارد و عقل ندارد قدرت دارد عقل ندارد》: "اینجا" گاوِ پرفایده و بی‌آزار اینک معادلات جهانی و منطقه‌ای در نقطه‌ای است که باید دست از تبخترِ بشری برداشت و از خود به جای گاو ایراد گرفت و آرزوی گاو شدن داشت. اگر عقلانیت در مسیر درست به کار گرفته نشود انسان بودن چه مزیتی بر عقل ابتدایی و لطیفِ گاو دارد؟ کاش بشر همچو گاو آراسته به عاطفه، عقل ساده و انسانیت (ببخشید اصلاح می‌کنم: گاویّت) شود. قتل انسانی و غیر گاوی امیر ترکاشوند ۱۴۰۲/۷/۲۴ T.me/baznegari/1229 ویدئو "اینجا"

✍️ رضا منصوری جمعه ۳۱ شهریور ۱۴۰۲ امر قدسی تنها به تعداد کمی از مهارت‌های انسان دین‌دار- نماز و روزه و حجاب- توجه دارد. پس حکمرانی بر مبنای امر قدسی معمولا از بسیار مهارت‌های لازم برای زندگی در دنیای مدرن غافل است- مگر مورد‌هایی که در «بلاد کفر» روی‌دهد و امت لازم باشد برای مقابله به‌آن دست یابد، آن‌هم پس از ممیزی! بدیهی است در این میان اولویت‌ها نیز جابه‌جا می‌شود. پس بر ملت است که توجه کند بر مهارت‌های لازم برای زندگی که آموزشِ آن باید پیش‌ از دبستان شروع شود. این غفلت در چند دههء اخیر باعث شده جوانان ما برای زندگی در دنیای مدرن پرورده نشوند- و کشور از کمبود افراد با مهارت رنج ببرد- مگر آنچه در خانواده می‌آموزند؛ چون آموزش عمومی اولویت‌های دیگری دارد که نه تنها شکوفایی در میان‌اش نیست بلکه با آن مغایرت هم دارد. مهارت‌های زندگی پرشمار است همان‌گونه که استعدادهای انسانی متنوع است و مرتبط با مهارت‌های پرشمار. تأکید بر شکوفایی در نوعصر آگاهی خلئی مهم را در آماده سازی انسان ایرانی برای کمک به توسعهء کشور و نیز برای داشتن یک زندگی کم‌دغدغه پُر می‌کند. نهادهای آموزشی در جهان در سطوح مختلف و با هدف‌های مختلف انواع مهارت‌ها را فهرست‌بندی می‌کنند. یک مورد از این مهارت‌ها را برای نوجوانان مثال می‌زنم1. مجموعه‌های آموزشی در کشورهای مختلف اگر بکوشند به مهارت‌هایی مشابه خواهند رسید که اختلاف آن با نمونهء کنونی برای بحث من بدیهی است و از آن می‌گذرم. تأکید من بر نمونهء نوعی است و نیز بر روشن شدن ذهن‌مان برای نیاز مردم و جامعه‌ برای ورود به عصر جدید: ١- مهارت درست لباس پوشيدن ٢- مهارت درست راه رفتن ٣- مهارت خوب حرف زدن ٤- مهارت حرف خوب زدن ٥- مهارت منظم بودن ٦- مهارت شعر خواندن ٧- مهارت نقاشی كردن ٨- مهارت نوشتن ٩- مهارت ترانه و دكلمه خواندن ١٠- مهارت بهداشت ١١- مهارت کار تيمی ١٢- مهارت انتقاد كردن ١٣- مهارت جرات ورزی و تمرین شجاعت ١٤- مهارت تشخيص درست از نادرست ١٥- مهارت درست غذا خوردن ١٦- مهارت گره زدن ١٧- مهارت كار با قيچی و برش زدن ١٨- مهارت سعی در خوش‌خط بودن ١٩- مهارت شستن اشيا ٢٠- مهارت مطالعه ٢١- مهارت مدیریت زمان ٢٢- مهارت كنترل خشم ٢٣- مهارت انتقاد پذیری و تحمل حرف مخالف ٢٤- مهارت پژوهش و تحقيق ٢٥- مهارت تشخيص دوست خوب ٢٦- مهارت بازی كردن ٢٧- مهارت غذا پختن ٢٨- مهارت كار با سوزن ٢٩- مهارت تشكر و سپاسگزاری كردن ٣٠- مهارت خوب توجه كردن ٣١-مهارت تفكر كردن ٣٢- مهارت تفكر خوب داشتن ٣٣- مهارت دوست خوب پيدا كردن ٣٤- مهارت نگهداری دوست خوب ٣٥- مهارت نگهداری لوازم ٣٦- مهارت انتقاد پذیری و نقد شدن ٣٧- مهارت رازدار بودن ٣٨- مهارت برنامه ريزی كردن ٣٩- مهارت گذشت ٤٠- مهارت صبور بودن ٤١- مهارت حل مساله ٤٢- مهارت نگهداري گياه و گل ٤٣- مهارت دقت به پيرامون ٤٤- مهارت صادق بودن ٤٥- مهارت وفادار بودن ٤٦- مهارت نوشتن ٤٧- مهارت آينده نگری ٤٨- مهارت تلاش كردن ٤٩- مهارت نا اميد نشدن ٥٠- مهارت هدف داشتن ٥١- مهارت كار با ابزار ٥٢- مهارت كار با كامپيوتر ٥٣- مهارت در فضای مجازي و سايبری ٥٤- مهارت در تصوير ذهنی داشتن ٥٥- مهارت احترام گذاشتن ٥٦- مهارت كم مصرف بودن ٥٧- مهارت بهره گيری از اشيا ٥٨- مهارت مشورت گرفتن ٥٩- مهارت مشورت و همفكری كردن ٦٠- مهارت های ١٢، ٣١ و ۳۶ به تأکید در مهارت آخر توجه کنید! شکوفایی نسل بعد بدون توجه به آموختن این نوع مهارت‌ها برای من تصورناپذیر است. این که آموزشِ این نوع مهارت‌ها چه تأثیری بر نوجوان دارد یک چیز است، این‌که رشد کدام مهارت در کدام نوجوان و به چه شکل خواهد بود چیزِ دیگر. عدالت و شکوفایی در این سنین یعنی هر نوجوان اجازه انتخاب داشته باشد که به کدام مهارت بیشتر توجه کند، نه این‌که همه در آموزشِ همه مهارت‌ها به یک اندازه تحت فشار قرار بگیرند و با نمره یک تا بیست متمایز شوند!