رادیومطلق...

البته خیلی هم عجیب نیست مرگ است دیگر چند ماه یکبار دارم از دست میدهم و میروند و من همچنان اینگونه‌ام که من حقیقتا ‌قلبم دارد فشرده میشود و منتظر اتمام این صف انتظار هستم.

- و سایه مرگی که دست از سر قبیله و خاندان و دودمان ما بر نمیدارد -

- بال بزن آشیانه را محزون من در انتظار قطره آبی از دریای تو خود را خشک میدانم بازگشتن اندوهگینم میکند در انتهای این جاده، اتفاقی نخواهد افتاد جز رسیدن من به خودم. -

- نشسته بود رو صندلی و میخوند : دنبالتون میکنم، ستاره‌ها! و سرش رو به شونه من تکیه داد. -

- میان آنچه می‌پنداری تا آنچه میبینی فرسنگ فرسنگ اقیانوس خون است. تکبّرت را کنار بگذار و زندگی کن مگر مجال همین به ما داده نشده؟ بگذار زیبایی‌ت جاودان بماند از دردهایت قایقی بساز شب زنده دار! این اقیانوس تو را غرق خواهد کرد. در دیداری که با خودم داشتم، یادم آمد مفلوک نخواهم ماند. مسرور میشوی در عمق اشکی که بر ساعت میریزی. زمانت برخواهد گشت، وقتی زمانت تمام شود. کوهستانی گران برایت خواهم خرید در تمامش پرواز کن وگرنه شکار خواهی شد. در شبی که کوهستان را بغل کردم، خاطرم آمد دیوانه‌ها چیزی از من نخواهند فهمید. تو را در فوران این مغز، آشفته دوست میدارم، اگر گذشته امکانش را بدهد . -

- برو عامووو -