کلمات

حالا دیگر همه‌ی ارواح واله و شیدا از عرفات و منا و مشعر عبور کرده‌اند و همین روزهاست، که دوباره به اولین خانه‌ای که انسان امیدوارانه بر روی زمین ساخت بازگردند. همین روزهاست که سفیدبخت‌های عاشق، پس از تماشای بعثت دگرباره‌ی انسان به اصالت حضورشان بازگردند و در طواف بیت‌العتیق، آزادی‌شان را جشن بگیرند: «طُوبَىٰ لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ.» - در ستایش اشک‌های روان‌شده از شوق و لبخند زیبای سوره‌ی رعد به عاقبت خوش انسان /۲۹

حالا دیگر همه‌ی ارواح واله و شیدا از عرفات و منا و مشعر عبور کرده‌اند و همین روزهاست، که دوباره به اولین خانه‌ای که انسان امیدوارانه بر روی زمین ساخت بازگردند. همین روزهاست که سفیدبخت‌های عاشق، پس از تماشای بعثت دگرباره‌ی انسان به اصالت حضورشان بازگردند و در طواف بیت‌العتیق، آزادی‌شان را جشن بگیرند: «طُوبَىٰ لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ.» - در ستایش اشک‌های روان‌شده از شوق و لبخند زیبای سوره‌ی رعد به عاقبت خوش انسان /۲۹

حالا دیگر همه‌ی ارواح واله و شیدا از عرفات و منا و مشعر عبور کرده‌اند و همین روزهاست، که دوباره به اولین خانه‌ای که انسان بر روی زمین ساخت بازگردند. همین روزهاست که سفیدبخت‌های عاشق، پس از تماشای بعثت دگرباره‌ی انسان به اصالت حضورشان بازگردند و در طواف بیت‌العتیق، آزادی‌شان را جشن بگیرند: «طُوبَىٰ لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ.»

«عجب جوهره‌ای است این عبودیت که مومن را تا بدانجا می‌رساند که آسمان سینه‌اش حرم امن الهی می‌شود و پاسداران حریمش، فرشتگان.» باران در منا؛ روز یازدهم ذی‌الحجه @khasidarmighat1403

«یَا مَنْ لَا یَخْفىٰ عَلَیْهِ إِغْماضُ الْجُفُونِ وَلَا لَحْظُ الْعُیُونِ، وَلَا مَا اسْتَقَرَّ فِى الْمَکْنُونِ، وَلَا مَا انْطَوَتْ عَلَیْهِ مُضْمَراتُ الْقُلُوبِ» ای که همه‌چیز را می‌دانی و به تپش‌های مضطر قلب‌م آگاهی، ای که حواست به اشک‌های پنهان شده در مخفی‌گاه پلک‌هایم هست.

«اللّٰهُمَّ اجْعَلْنِى أَخْشاکَ کَأَنِّى أَراکَ وَأَسْعِدْنِى بِتَقْواکَ، وَلَا تُشْقِنِى بِمَعْصِیَتِکَ، وَخِرْ لِى فِى قَضائِکَ، وَبارِکْ لِى فِى قَدَرِکَ» آرزوی امروزم: سرشارم کن از شوق پیله کندن‌ها.

و درد، ادراک بی‌رحمی‌ست که انسان را به نیستی و فراموشی محتاج میکند: «يَا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَٰذَا وَكُنْتُ نَسْيًا مَنْسِيًّا» و اگر درد نبود چه چیز ریشه‌های تعلق انسان را از زمین جدا می‌کرد؟

ثابت قدم کسی‌ست که با مداومت در اشتیاق در برابر موانع مقاومت داشته باشد و ثبات قدم حاصل نشاط روحی توأمان با پذیرش سختی‌هاست. حالا به این کلمات امام باقر علیه‌السلام فکر کنید: «يَأْتى عَلَى النّاسِ زَمانٌ يَغيبُ عَنْهُمْ اِمامُهُمْ فَيا طُوبى لِلثّابِتينَ عَلى اَمْرِنا فى ذلِكَ الزَّمانِ.» - بحارالأنور، ج ۵۲، ص ۱۴۵.

«عَنْ اَبى جَعْفَرٍ عليه السلام قالَ: يَأْتى عَلَى النّاسِ زَمانٌ يَغيبُ عَنْهُمْ اِمامُهُمْ فَيا طُوبى لِلثّابِتينَ عَلى اَمْرِنا فى ذلِكَ الزَّمانِ.» و امام باقر علیه‌السلام فرمود: زمانى بر مردم مى‌آيد كه امام و پيشواى آنان غيبت مى‌كند، پس خوشا به حال كسانى كه در آن زمان بر اندیشه ما استوار و ثابت قدم باشند. - بحارالأنور، ج ۵۲، ص ۱۴۵.