زیبایی شناسی

▪️ در کارگاه یک هنرمند: فانی آلیه + چند وقته که این‌جا کار می‌کنی؟ - پنج سال. + می‌تونی یه روز عادی رو توی کارگاه‌ات توصیف کنی؟ - بعد از اینکه پسرم رو می‌رسونم مدرسه یا بعد از تدریس‌ام (کلاس‌های خصوصی فرانسوی تدریس می‌کنم)، کارم رو توی کارگاه شروع می‌کنم. موج رادیو رو روی فرانسه میذارم و یک‌بار ایمیل‌هام رو چک می‌کنم. حدود ساعت ۱۰ صبح قهوه می‌خورم و شروع به کار می‌کنم. من دوست دارم همزمان روی دو تا اثر کار کنم. این توی به‌جریان افتادن کارم کمک‌ام می‌کنه و این جریان رو از یک اثر به اثر دیگه می‌بره. + به چه چیزی توی کارگاه‌ات علاقه‌مند هستی؟ - این‌که فضای آزادی برای ذهن و جسم‌ام به‌وجود می‌آره. ای کاش مجبور نبودم اون رو با بقیه به اشتراک بذارم و می‌تونستم فضای بیش‌تری داشته باشم. fannyallie.com @zibaishenasi

اگه کسی به یه صندلی در اتاقی اشاره کنه، خواهیم گفت صندلی. اگه به تصویری از اون اشاره کنه، خواهیم گفت صندلی. و اگه بگه چیزی که چهار پایه، تکیه‌گاه و نشیمن‌گاه داره و از چوب ساخته شده چیه، خواهیم گفت صندلی. هر سه، یک چیز هستن و در عین حال کاملا با هم متفاوت‌ان. ولی ما این‌قدر به همبستگی میان اشیا، تصاویر و کلمات عادت کردیم که جدا کردن اون‌ها در ذهن ما کاری ناممکن به نظر می‌رسه. شاید کسی بگه صندلی‌ای که روی اون می‌نشینیم واقعیت داره و بقیه، اشاراتی بصری و کلامی به اون واقعیت هستن. اما مسئله این‌جاست که ما از یک صندلی که روی اون می‌نشینیم هم ممکنه فقط تصویرش رو ببینیم. شاید بگین اما فقط روی اون صندلی می‌تونیم بنشینیم و نه روی تصویر صندلی یا کلمه‌ی صندلی. اون وقت باید گفت آیا ما فقط زمانی به یک صندلی در اتاق می‌گیم صندلی که حتما روی اون نشسته باشیم؟ و آیا زمانی که به اون تصویر می‌گیم صندلی، این بر اساس تعریفی نیست که از صندلی داریم؟ اگر کسی با دیدن تصویری که آشکارا یک صندلی رو نشون می‌ده بگه نه این صندلی نیس، به‌اش نخواهیم گفت بیش‌تر نگاه کن، بلکه به‌اش می‌گیم چرا فکر می‌کنی این صندلی نیس؛ مگه تو چه تعریفی از صندلی داری؟ خود جوزف کاسوت درباره‌ی این اثرش می‌گه همه‌ی چیزهایی که درباره‌ی هنر می‌گیم، ذاتا زبانی هستن. من اسم این هنر رو هنر مفهومی می‌ذارم چون به‌دنبال پرسش از ذات هنره و می‌خواد بپرسه هنر اصلا چیه؟ @zibaishenasi

نوشتن نقد درباره‌ی هنر معاصر، کاری بس دشواره. شرایط محیطی فراوانی وجود داره که روی هنر معاصر تاثیر می‌ذاره. هنر امروز چنان کم‌دوام و وابسته به پیش‌نیازها شده که نگریستن به اون شبیه به یادآوری یک احساس یا یک فکر زودگذره. لیندا برنم که درباره‌ی هنر اجرا (پرفورمنس) نقد می‌نویسه می‌گه: «هر کس که خود را منتقد می‌داند، شغلی پرتلاطم دارد و به ندرت کسی تشویق‌اش می‌کند». ▫️ هنر معاصر - جلسه دوم @zibaishenasi

📁 فایل مقاله‌ی وضعیت آغازین عالم هستی در اسطوره‌های جهان @zibaishenasi

🔉  وضعیت آغازین عالم هستی در اسطوره‌های جهان | قسمت اول ▪️ ارائه‌ی مقاله: فهیمه آقایی ابتدای آفرینش عالم، جهان در چه وضعی بود؟ این مقاله به این پرسش پاسخ می‌ده و ایده‌های مختلفی رو که در اسطوره‌های مختلف جهان مطرح شده بررسی می‌کنه: ▫️ پیش از آفرینش آب بود ▫️ بی‌نظمی بود ▫️ آفریننده خود را می‌آفریند ▫️ تخم کیهانی بود ▫️ حالت دوگانگی بود @zibaishenasi

این گلدون‌ها واقعا روی هوا ایستادن. گلدون‌هایی که با نیرویی نامرئی، شناور و معلق می‌مونن و به آرومی می‌چرخن تا نور خورشید به‌طور یکسان به تمام اطراف‌شون برسه. در طراحی این گلدون‌ها از سیستمی به نام LYFE استفاده شده که در اون، یک پایه از جنس چوب بلوط به کمک نیروی مغناطیسی قوی باعث معلق شدن گلدون می‌شه. thisiscolossal.com/2016/06/new-magnitized-planters-allow-your-garden-to-levitate-in-the-air/ @zibaishenasi

وانت‌باغِ ژاپنی. مسابقه‌ای سالانه برای حمایت از طراحان باغ و منظره‌سازی در ژاپن. طراحان تقریبا هیچ محدودیتی برای استفاده از عناصر مختلف در دیزاین‌هاشون ندارن و از نیمکت، آکواریوم، انواع نورپردازی و غیره در طرح‌هاشون استفاده می‌کنن. فقط تمام این اجراها باید در فضای وانت‌های کوچیک خودشون باشه. آثار بر اساس این معیارها داوری می‌شه: خلاقیت در اجرا، دقت در دیزاین و نوع ارائه. به‌طور کلی باغ در ژاپن نشون دهنده‌ی ظرافت، پیچیدگی و معانی عمیقه و سعی می‌کنن در طراحی اون از اشیای مصنوعی استفاده نکنن. در مکتب ذن، باغ مظهر مراقبت، اعتدال و سادگی محسوب می‌شه. چهار تصویر انتخاب شده‌ی این پست به ترتیب، نفرات اول تا چهارم این مسابقه هستن. zoenren-osaka.jp/contest_nagai_h28.html @zibaishenasi