لورکا.

عالی.

#مردان_خدا خواننده: #محمد_معتمدی آهنگساز: #کیخسرو_پورناظری مردان خدا پرده‌ی پندار دریدند یعنی همه جا غیر خدا یار ندیدند #فروغی_بسطامی #ای_زندگی_سلام

به ابرهای درون زمین فکر میکنم. به بارانهای خیس، در تک تک قدمهای روزانه. به کشتار برگهای خشک، بدست پاهای استوار. به ابرهای درون زمین فکر میکنم. به غم های موجود، در تک تک گوشه های تاریک. به لبخندها، در همه زمانهای استیصال. به ابرهای درون زمین فکر میکنم. به آغوش، بوسه، کشتار. به اشک، تاریکی، خاک. به ابرهای درون زمین فکر میکنم. چون وجود ندارند و دوستشان دارم. نیازی نیست این گزاره را بازگو کنم؛ من هنوز به تو فکر میکنم.

‏باور دارم که روزی بر مزارت خواهم رقصید و پس از اتمام آن، خواهم گریست. به وسعت دریاها.

تو تا ابد هم که بخوای زندگیت رو فرم بدی، باز با صدای گیتار و پسری که صداش نخراشیده و دم بلوغ و یکم تو دماغیه و داره "اگه یه روز بری سفر" رو میخونه، هم خوانی میکنی. باز موقع دیدن برگهای خشک دوست داری روشون بپری که قرچ قرچ صدا بدن. باز دوست داری گل هندونه مال تو باشه. باز دوست داری تابستون موقع شیشه پایین دادن، دستت جوری باشه که به زیر بغلت باد بخوره. تک تک شادیای کوچک روزمره قابلیت این رو دارن که ستایش بشن. چرا همین حالا ازشون لذت نبری؟

درباره تمایز آرمانها/زندگی/تفکرها گفته بودم و اینکه چقدر دنیام با بقیه متفاوته. تو دنیای خودم زندگی میکنم. دروغ چرا، ازش راضیم. از تنها بودن و وقت گذروندن با خودم لذت میبرم و میدونم چجوری خودم رو شاد کنم.

من نه پیامبرم نه شیطان، نه هیولا و نه قدیس. فقط مسیرهای زندگیم رو برای خودم میچینم و نه برای خوشایند دیگران، همین باعث میشه هرجا خواستم داد بزنم فحش بدم دروغ بگم، ولی هیچوقت نخوام بخاطر یکی دیگه از خوشی خودم بزنم. وظایف انسانیم رو انجام میدم ولی انتظار بیشتری ازم داشتن اشتباهه. ‏

‏درسته ضربه خوردم و ضربه زدم، ولی جفتش از بایدهای زندگیه. انتقام گرفتم، طعنه زدم، فحش دادم، هرچیزی که بوده لازمه ی اون تایم از زندگیم بوده. نه آدم بدی ام نه خوب، نه سیاه نه سفید. خاکستری ای که هرجایی بین سفید و سیاه مونده بود، دیده بود توی کوتاه مدت کدوم مسیر بیشتر شادش میکنه. ‏

‏جالبیش هم میدونین به چیه؟ کل تصمیمات زندگیم رو دوست دارم. آدم خوبی نیستم به هیچ وجه ولی در لحظه زندگی کردم و شاد بودم، بیشترین مقداری که میشد خندیدم، به قولی شاد بودم حتی به غلط. گفتم و خندیدم و نوشتم و راه رفتم. جوونی قرار بود همینجوری باشه، تصمیماتی که تو لحظه از گرفتنشون شاد باشی.

قلب سنگست و هنر، تیشه. الماس درونتان را بیابید عزیزانم.